Μια γυναίκα αφηγείται την εμπειρία της από κρίση πανικού

Κρίσεις πανικού, μια γυναίκα αποκαλύπτει.

Άκουγα κατά καιρούς άλλους ανθρώπους, κυρίως γυναίκες, να λένε πως έχουν άγχος, δε μπορούν να κοιμηθούν, να συναναστραφούν με κόσμο, να αναπνεύσουν φυσιολογικά. Όχι ότι τις κορόιδευα, αλλά σίγουρα δεν τις καταλάβαινα. Μέχρι που όλα όσα δεν καταλάβαινα, με επισκέφθηκαν. Χωρίς καμία απολύτως προειδοποίηση, χωρίς να ξέρω το γιατί, έτσι ξαφνικά. Όταν με έπιανε, ίδρωνα, ζαλιζόμουν, είχα ταχυκαρδία και ο αέρας λιγόστευε για μένα. Το μυαλό μου κάθε μα κάθε φορά πήγαινε στην ιδέα του ότι πεθαίνω.. Κάτι από έμφραγμα πίστευα, ή από εγκεφαλικό. Τα συμπτώματα ήταν τόσο έντονα που οι γύρω μου, κυρίως ο άντρας μου, πολλές φορές σοκαρίζονταν και δεν ήξερε τι να με κάνει. Το άγχος ανέβαινε στο λαιμό μου και με έπνιγε. Μου έπαιρνε τη φωνή, τη σκέψη, την αισιοδοξία, όλα. Και κάπου εκεί που πια το έπαιρνα απόφαση ότι πεθαίνω, άρχιζα να ηρεμώ. Σταδιακά και αργά. Αυτός ο πανικός έφευγε, αλλά ο φόβος; Ο φόβος ήρθε στη ζωή μου ακόμη πιο βίαια από τον πανικό. Αυτός δε με άφηνε ούτε δευτερόλεπτο να ζήσω. Ο φόβος, πυροδοτούσε μια κρίση πανικού και η κρίση πανικού, ξανά το φόβο. Πίστεψα ότι όλη μου την ζωή από δω και πέρα θα είναι έτσι. Καταδικασμένη. Δεν ήθελα να βγω, να δουλέψω, να χαρώ. Νόμιζα ότι έχω κατάθλιψη. Λάθος. Η ψυχολόγος μου είπε ότι έχω διαταραχή πανικού. Το παλεύω, τώρα πια, με περισσότερο δυναμισμό και αποφασιστικότητα. Μειώθηκε κατά πολύ η συχνότητα των κρίσεων πανικού, μειώθηκε η ένταση των συμπτωμάτων και ο φόβος που τις συνόδευε τείνει να εξαφανιστεί. Τώρα πιστεύω βαθιά πως δε θα πεθάνω, πως δε θα πάθω τίποτα. Μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή, να μου δείξει ότι κάτι δεν πάει καλά, να με βοηθήσει δηλαδή σαν εσωτερικός συναγερμός και μετά να φύγει και πάλι. Ξέρω τι να κάνω, ξέρω πώς να αντιδράσω. Ξέρω να νικάω τώρα πια και όχι να χάνω. Και αυτό είναι το στοιχείο που προσπαθούμε τώρα πια με την ειδικό να εξελίξουμε παραπάνω. Και θα τα καταφέρω.

Γυναίκα, 28 ετών.

Οι κρίσεις πανικού είναι πια πολύ συχνές και διαδεδομένες στον κόσμο και τώρα πια κάνουν την εμφάνισή τους σε αρκετά νεαρή ηλικία. Αυτό που πρέπει να τονιστεί, διαβάζοντας βέβαια το παραπάνω απόσπασμα είναι πως, τις περισσότερες φορές, το στοιχείο που πρέπει να επεξεργαστεί και να δουλευτεί είναι ο φόβος που συνοδεύει μια κρίση πανικού και την πιθανή επανεμφάνισή της. Εκεί εστιάζει, τις περισσότερες φορές, η ψυχοθεραπεία, σε συνδυασμό με τις τεχνικές διαχείρισης του άγχους και των συμπτωμάτων. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να θυμόμαστε πως, όπως σε κάθε διαταραχή, έτσι και σε αυτή, αν τα συμπτώματα παραμένουν αρκετό καιρό και μειώνουν τη λειτουργικότητά μας, είναι απαραίτητο να απευθυνθούμε σε ειδικό, ώστε να μη χάνουμε άσκοπα χρόνο και να αρχίσουμε να καταπολεμούμε ότι μας κάνει να υποφέρουμε.

Ευχαριστούμε τη Κουρτίδου Μαρία, Ψυχολόγος, mariakourtid@hotmail.comhttp://www.jenny.gr/