Καλημερα σας!
Ίσως επειδή εχω μεγάλη ανάγκη από μια συμβουλή-γνώμη είναι αυτή η σύμπτωση ή το timing
[αν το γραφω κ σωστα ] που μου συμβαίνει πολλές φορές. Ο μικρός μου στα
13 στην 1η Γυμνασίου. Βασανιζομαι χρονια μαζι του απο την αποψη οτι δεν
εχω χρονο να ειμαι μαζι του. Νιωθω απειρες ενοχες κ το οτι κλαιω με το
παραμικρο ειναι δεδομενο να σας το πω. Εδω κ 9 χρονια ειμαι χωρισμενη
,εχω μια δουλεια πολυ απαιτητικη. Δουλευω πολυ εκτος αλλα κ απο το
σπιτι. Δηλαδή και σπιτι που ειμαι παλι δουλευω. ΟΙ Δημητρης μου δεν
ειναι καθολου καλος στο σχολειο αλλα πανεξυπνος κ ολοι οι καθηγητες
ξετρελαμενοι μαζι του. Από την άλλη εχω εναν τελειοφοιτο του
πανεπιστημιου…. Γενικα ο μικρος παιδιαριζει. Χθες παλι εκανε κατι που με
εκνευρισε αφανταστα παραλληλα οτι αυτες τις μερες εχω τρελη πιεση
δουλειας και του μιλησα ασχημα. «Καλα μα εισαι τοσο βλακας του ειπα» και
διαφορα τετοια. Με εφτασε στα ορια μου σχεδον. Απο χθες ενω στην αρχη
με φιλησε,κατι που το κανουμε παρα μα παρα πολλες φορες μεσα στη μερα
προς το βραδυ ήμασταν πολυ ψυχρα. Αφου παλι δεν ηθελε να κανει μπανιο
για χαζες δικαιολογιες, ουτε να πλενει τα δοντια του. Σημερα παιρνουν κ
βαθμους που δεν θα ειναι καθολου καλοι,θα παει πατερας του να παρει
ελεγχο. Αλλα εγω παλι δεν κοιμηθηκα καλα κ δεν ξερω πως να του φερθω.
Νιωθω πολυ χαλια. Να του ζητησω συγνωμη; Να κρατησω αποσταση παλι; Αυτα
εν ολιγοις. Δε ξερω αν εκανα καλα που σας εγραψα εδω αλλα θα χαιρομουν
πολυ σε μια απαντηση.
Αγαπητή αναγνώστρια. Απευθύναμε το ερώτημά σας στην παιδοψυχολόγο, Μερσύνη Αρμενάκα
Στην ίδια θέση με εσάς βρίσκονται πολλοί
γονείς .Η καθημερινότητα μας είναι πολύ απαιτητική και όλοι είναι
αγχωμένοι για να κρατήσουν την εργασία τους .Για τις μονογονεϊκές
οικογένειες τα προβλήματα είναι πολλαπλάσια .Από τα σχόλια που αναφέρατε φαίνεται
ότι έχετε μια καλή σχέση μαζί του .Το να έχετε τύψεις για κάτι που δεν
εξαρτάται από εσάς ,όπως η εργασία σας ,σας κάνει πιο ευάλωτη και
δυσκολεύει την καθημερινότητα σας.Σίγουρα κάθε παιδί θέλει χρόνο με τους
γονείς του αλλά το πιο βασικό είναι ο ελεύθερος χρόνος να είναι ήρεμος
χωρίς εντάσεις. Χρειάζεται να αφιερώνουμε καθημερινά ,έστω και λίγο,
χρόνο στα παιδιά μας για όσα συμβαίνουν στην καθημερινότητα τους ώστε να
μπορούν να μας εμπιστευτούν όταν συμβεί κάτι .Επίσης να νιώθουν ότι τα
νοιαζόμαστε γιατί συχνά η πολύωρη εργασία μας τα θυμώνει. Το
Σαββατοκύριακο είναι καλή ευκαιρία να αφήνουμε την εργασία στην ακρη και
να είναι διακριτή η ενασχόληση μας αποκλειστικά με τα παιδιά και όχι με
δευτερεύοντα θέματα.Πιστεύω ότι πρέπει να του ζητήσετε
συγνώμη για τα σχόλια σας και θα είναι ένα καλό μάθημα για τον ίδιο για
να το επαναλαμβάνει .Η κίνηση αυτή δείχνει ότι τον σέβεστε και ότι
πλέον τον θεωρείται υπεύθυνο άτομο άρα έτσι περιμένετε να
συμπεριφέρεται.Για τα θέματα των σχολικών επιδόσεων
καλό είναι να απευθυνθείτε σε κάποιο δημόσιο ή ιδιωτικό πλαίσιο για
μαθησιακή αξιολόγηση αρχικά και ίσως παιδοψυχιατρική εκτίμηση σε δεύτερο
χρόνο.http://www.boro.gr
