 |
Μεταβολικό σύνδρομο: Πιο σημαντικό το στρες από τη διατροφή |
Μια νέα έρευνα από το πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο είναι η
πρώτη που αποδεικνύει ότι οι εξαιρετικά αγχωτικοί/στρεσαρισμένοι
άνθρωποι που η διατροφή τους είναι πλούσια σε λιπαρά και ζάχαρη, είναι
πιο επιρρεπείς σε κινδύνους για την υγεία τους από ό,τι τα άτομα με
χαμηλά επίπεδα στρες, τα οποία τρώνε την ίδια ποιότητα και ποσότητα
ανθυγιεινών τροφών.
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι “μια θερμίδα είναι πάντα μια θερμίδα”, αλλά αυτή η έρευνα δείχνει ότι δύο άτομα που τρώνε το ίδιο πράγμα θα μπορούσαν να παρουσιάζουν διαφορετικές μεταβολικές αντιδράσεις ανάλογα με το επίπεδο του στρες που έχουν.Το μεταβολικό σύνδρομο είναι ένα σύμπλεγμα από ανωμαλίες στον οργανισμό, όπως αυξημένη αρτηριακή πίεση, υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, υπερβολικό σωματικό λίπος γύρω από τη μέση και μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης. Όλα αυτά εμφανίζονται ταυτόχρονα, αυξάνοντας τον κίνδυνο για καρδιακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.Αν και η σχέση στρες-κακής διατροφής έχει εξεταστεί από πολλές έρευνες στο παρελθόν τόσο σε πειραματόζωα όσο και σε ανθρώπους, η συγκεκριμένη έρευνα είναι η πρώτη που δείχνει ότι αντίστοιχα αποτελέσματα υπάρχουν και στις περιπτώσεις ατόμων με χρόνιο στρες.Για τις ανάγκες της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Psychoneuroendocrinology, οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις συνολικά 61 γυναικών που ήταν σε γενικές γραμμές υγιείς. Οι 33 από αυτές είχαν όμως χρόνιο στρες και ταυτόχρονα ήταν υπεύθυνες για την φροντίδα κάποιου ατόμου με άνοια. Οι υπόλοιπες 28 γυναίκες ήταν άτομα με χαμηλά επίπεδα στρες. Οι ερευνητές κατέγραψαν κατά τη διάρκεια ενός έτους την κατανάλωση της κάθε συμμετέχουσας σε τροφές που ήταν υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και/ή ζάχαρη.Στη συνέχεια αξιολόγησαν βασικούς βιολογικούς δείκτες που σχετίζονται με αυξημένο μεταβολικό κίνδυνο. Μέτρησαν την περίμετρο της μέσης των συμμετεχόντων και την κατανομή του λίπους τους, χρησιμοποιώντας υπερηχογραφήματα. Εξέτασαν επίσης την ινσουλίνη σε κάθε μία γυναίκα. Η ινσουλίνη είναι από τους βασικούς παράγοντες παχυσαρκίας και διαβήτη. Χρησιμοποίησαν επίσης μια εξέταση αίματος για τη μέτρηση των ορμονών του στρες και την οξειδωτική βλάβη στα λιπίδια και το RNA των κυττάρων. Πρόκειται για ένα δείκτη που “δείχνει” αυξημένο κίνδυνο θανάτου από διαβήτη.
Στις γυναίκες που είχαν υψηλά επίπεδα στρες, και μόνο σε αυτές, διαπίστωσαν τα εξής:
-είχαν μεγαλύτερη περιφέρεια μέσης σε σχέση με την αρχή της έρευνας
-περισσότερο λίπος στην περιοχή της κοιλιάς
-μεγαλύτερη οξειδωτική βλάβη
-μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι γυναίκες αυτές δεν κατανάλωναν περισσότερες ποσότητες ανθυγιεινών τροφών σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες, ωστόσο είχαν αισθητά μεγαλύτερο επίπεδο ενός συγκεκριμένου δείκτη του στρες, του περιφερειακού νευροπεπτιδίου-Υ.Από την έρευνα προκύπτει ότι το στρες προκαλεί την αύξηση του συγκεκριμένου νευροπεπτιδίου, το οποίο σε συνδυασμό με την κακή διατροφή δημιουργεί μεγαλύτερες κυψέλες αποθήκευσης λίπους στην κοιλιά. Αυτές είναι περισσότερο επιρρεπείς σε μεταβολική απορρύθμιση.Πηγή: http://www.onmed.gr
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι “μια θερμίδα είναι πάντα μια θερμίδα”, αλλά αυτή η έρευνα δείχνει ότι δύο άτομα που τρώνε το ίδιο πράγμα θα μπορούσαν να παρουσιάζουν διαφορετικές μεταβολικές αντιδράσεις ανάλογα με το επίπεδο του στρες που έχουν.Το μεταβολικό σύνδρομο είναι ένα σύμπλεγμα από ανωμαλίες στον οργανισμό, όπως αυξημένη αρτηριακή πίεση, υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, υπερβολικό σωματικό λίπος γύρω από τη μέση και μη φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης. Όλα αυτά εμφανίζονται ταυτόχρονα, αυξάνοντας τον κίνδυνο για καρδιακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.Αν και η σχέση στρες-κακής διατροφής έχει εξεταστεί από πολλές έρευνες στο παρελθόν τόσο σε πειραματόζωα όσο και σε ανθρώπους, η συγκεκριμένη έρευνα είναι η πρώτη που δείχνει ότι αντίστοιχα αποτελέσματα υπάρχουν και στις περιπτώσεις ατόμων με χρόνιο στρες.Για τις ανάγκες της έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Psychoneuroendocrinology, οι επιστήμονες εξέτασαν τις περιπτώσεις συνολικά 61 γυναικών που ήταν σε γενικές γραμμές υγιείς. Οι 33 από αυτές είχαν όμως χρόνιο στρες και ταυτόχρονα ήταν υπεύθυνες για την φροντίδα κάποιου ατόμου με άνοια. Οι υπόλοιπες 28 γυναίκες ήταν άτομα με χαμηλά επίπεδα στρες. Οι ερευνητές κατέγραψαν κατά τη διάρκεια ενός έτους την κατανάλωση της κάθε συμμετέχουσας σε τροφές που ήταν υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά και/ή ζάχαρη.Στη συνέχεια αξιολόγησαν βασικούς βιολογικούς δείκτες που σχετίζονται με αυξημένο μεταβολικό κίνδυνο. Μέτρησαν την περίμετρο της μέσης των συμμετεχόντων και την κατανομή του λίπους τους, χρησιμοποιώντας υπερηχογραφήματα. Εξέτασαν επίσης την ινσουλίνη σε κάθε μία γυναίκα. Η ινσουλίνη είναι από τους βασικούς παράγοντες παχυσαρκίας και διαβήτη. Χρησιμοποίησαν επίσης μια εξέταση αίματος για τη μέτρηση των ορμονών του στρες και την οξειδωτική βλάβη στα λιπίδια και το RNA των κυττάρων. Πρόκειται για ένα δείκτη που “δείχνει” αυξημένο κίνδυνο θανάτου από διαβήτη.
Στις γυναίκες που είχαν υψηλά επίπεδα στρες, και μόνο σε αυτές, διαπίστωσαν τα εξής:
-είχαν μεγαλύτερη περιφέρεια μέσης σε σχέση με την αρχή της έρευνας
-περισσότερο λίπος στην περιοχή της κοιλιάς
-μεγαλύτερη οξειδωτική βλάβη
-μεγαλύτερη αντίσταση στην ινσουλίνη Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι γυναίκες αυτές δεν κατανάλωναν περισσότερες ποσότητες ανθυγιεινών τροφών σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες, ωστόσο είχαν αισθητά μεγαλύτερο επίπεδο ενός συγκεκριμένου δείκτη του στρες, του περιφερειακού νευροπεπτιδίου-Υ.Από την έρευνα προκύπτει ότι το στρες προκαλεί την αύξηση του συγκεκριμένου νευροπεπτιδίου, το οποίο σε συνδυασμό με την κακή διατροφή δημιουργεί μεγαλύτερες κυψέλες αποθήκευσης λίπους στην κοιλιά. Αυτές είναι περισσότερο επιρρεπείς σε μεταβολική απορρύθμιση.Πηγή: http://www.onmed.gr
