Τι να κάνεις αν τσακώνεσαι με την ίδια σου την αδερφή;

Αναγνώστριά μας ρωτά 

Έχω μια αδερφή 6 χρόνια μικρότερη από εμένα που είμαι 45 από 3 ετών διαγνώστηκε με πρόβλημα ακοής και φοράει ακουστικό από το ένα αυτί ενώ από το άλλο δεν ακούει καθόλου ενώ ήμασταν πολυ αγαπημένες τα τελευταία χρόνια τσακωνόμαστε διαρκώς συνέχεια λέει ότι την υποτιμάω ενώ εγώ δεν αντιλαμβάνομαι κάτι τέτοιο εγώ έχω σπουδάσει και παντρευτεί δυο φορές εκείνη καμία έχει τελειώσει νοσηλευτική αλλά λέει πως δεν βρίσκει δουλειά οι γονείς μου είναι υπερπροστατευτικοί μαζί της και της τα παρέχουν όλα. Εγώ είμαι η μόνη ΄΄κακιά ΄΄που προσπαθώ να τη σπρώξω εμπρός να πάρει τη ζωή στα χέρια της να κάνει έστω μια σχέση τίποτα και γι΄αυτό τσακωνόμαστε διαρκώς σε ψυχολόγο δεν πάει τι να κάνω; Με καταβάλει πολύ το θέμα. 

Στο ερώτημά σας απαντά ο ψυχολόγος ομαδικός θεραπευτής Δημήτρης Κατσαρός. 

Αγαπητή αναγνώστρια:

 

Έχετε μια αγωνία για την αδερφή σας. Τη νοιάζεστε κι αυτό είναι ξεκάθαρο. Όμως στην προσπάθειά σας να της δείξετε το ενδιαφέρον σας πέφτετε ίσως σε μια αντίσταση από μέρους της γιατί το πρόβλημα στην ακοή την κάνει να μη νιώθει συγκρίσιμη μαζί σας και άρα να ακολουθήσει τα βήματα ή τις προτροπές σας. Οι γονείς σας προσπαθούν να την "ανεβάσουν" κάπως με τη φροντίδα τους και η ενοχή τους μοιάζει ίσως υποτιμητική σ'αυτήν, όπως αντίστοιχα μοιάζει υποτιμητικό το να την "σπρώχνετε" να "βγει στη ζωή". Προσέξτε δηλαδή να μην ανησυχείτε γι'αυτήν τόσο ώστε να νιώθει περισσότερο υποτίμηση παρά νοιάξιμο. Είναι πιθανό βασικά η αδελφή σας να φοβάται πολύ τον ανταγωνισμό, σε σημείο που να προτιμά την ενοχική και καθηλωτική φροντίδα παρά μια ενδεχόμενη ταπείνωση από ματαίωση που θα υποστεί στην όποια της προσπάθεια στον έξω κόσμο. Τη ματαίωση αυτή θα σπεύσει να την αποδώσει ίσως σε κάποιο δικό της "ελάττωμα" και δε θα πείθεται πως είναι κάτι που συμβαίνει σε όλους, παρόλο που αυτή είναι η αλήθεια, γιατί θα υποψιάζεται πως είστε πιο επιεικείς μαζί της επειδή έχει μειωμένη ακοή. Όταν συμβαίνει αυτό τότε αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να είστε χωρητικοί εσείς και όποιος άλλος νοιάζεται πραγματικά γι'αυτήν. Από την άλλη όταν τη νιώθετε να βαλτώνει συνεχίστε να την "σπρώχνετε" κι ας θυμώνει. Είστε εκεί και είστε δυνατοί σαν οικογένειά της, αλλά μη φορτώνεστε τα δικά της διλήμματα ως προς το "αν μπορεί" ή "αν χρειάζεται βοήθεια". Εμπιστευτείτε την και χωρέστε το θυμό της που μπορεί να προέρχεται από αυτή την εμπιστοσύνη. Όταν εμπιστευόμαστε κάποιον άλλωστε τον αφήνουμε να κάνει πράγματα. Αν έχει συνηθίσει η αδελφή σας στο υπερβολικό νοιάξιμο ίσως της φανεί "αδιαφορία" όμως αν της δώσετε χρόνο θα καταλάβει τι συμβαίνει πραγματικά.http://www.boro.gr