Aδέρφια: Τι πρέπει να κάνεις για να είναι αγαπημένα |
Οι σχέσεις ανάμεσα στ’
αδέρφια είναι μοναδικές στη ζωή. Εφόσον κανένας δεν μπορεί να διαλέξει
τους γονείς και τ’ αδέρφια του, κι αφού στην παιδική του ηλικία
εξαρτάται από την οικογένεια, δεν έχει άλλη επιλογή από το να βρει έναν
τρόπο να συμβιώσει μαζί τους. Οι δρόμοι τους μπορούν να χωρίσουν μόνο
μετά την αποχώρησή τους από την οικογενειακή εστία. Σχετικά μ’ αυτό,
υπάρχουν παιδαγωγοί, και ψυχολόγοι, όπως για παράδειγμα ο Hartmut
Kasten, που ξεκινούν από την παραδοχή ότι: Μπορεί μεν αργότερα να χαθεί
η καθημερινή επικοινωνία ανάμεσα στ’ αδέρφια, αλλά όχι και η σχέση που
τα συνδέει. Διότι το συναισθηματικό άνοιγμα ανάμεσα στ’ αδέρφια
εγχαράσσεται σε τέτοιο βαθμό κατά την παιδική ηλικία, ώστε είναι
αδύνατο να υπάρξει ένα οριστικό συναισθηματικό τέλος στη σχέση.
Κατά τη γνώμη μου, οι
αδερφικές σχέσεις εγχαράσσονται όχι λόγω των «δεσμών αίματος», όπως
συχνά αναφέρεται, αλλά λόγω της συμβίωσης στον ίδιο χώρο και της έντονης
συναισθηματικής ανταλλαγής που έχουν σ’ αυτά τα πρώτα -κρίσιμα για τη
διαμόρφωσή τους- χρόνια της ζωής τους. Στην καθημερινή συμβίωση η
ανάγκη για δέσμευση είναι το ίδιο σημαντική με την ανάγκη για αυτονομία
- συνεπώς, δεσμούς δημιουργούν και η αγάπη αλλά και η αντιπάθεια. Μ’
αυτά τα δεδομένα, η ποιότητα της σχέσης τους δεν μπορεί και δεν θα
πρέπει να εκτιμηθεί από το πόσο καλά τα πηγαίνουν μεταξύ τους, αλλά από
το πόσο έχουν επεξεργαστεί συναισθηματικά την μεταξύ τους στενή επαφή.
Η μεγάλη συναισθηματική επαφή απαιτεί και δυνατότητα τήρησης αποστάσεων
Τα αδέρφια μεγαλώνουν, κατά
κανόνα, σε περιορισμένο χώρο. Μ’ αυτό δεν εννοούμε μόνο το παιδικό
δωμάτιο, που, συχνά, είναι κοινό για όλα τ' αδέρφια. Εννοούμε κι ότι
όλα διεκδικουν χρόνο και προσοχή από τους γονείς τους, οι οποίοι, όμως,
δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους σε όλη τους την έκταση.
Ένας άλλος περιορισμός είναι
και το γεγονός ότι υπάρχει, για παράδειγμα, μία μόνο τηλεόραση στο
σπίτι, και όλοι μαζί πρέπει να συμφωνήσουν για ένα πρόγραμμα.
Οι καταστάσεις αυτές από
μόνες τους δημιουργούν συνθήκες για ανάπτυξη σχέσεων έντονων
καθημερινών επαφών, και συνεπώς συμβάλλουν στην ανάπτυξη ενός
αμοιβαίου αισθήματος υπευθυνότητας και δέσμευσης ανάμεσα στ’ αδέρφια.
Από την άλλη, τα παιδιά, για το καλό της εξελικτικής τους πορείας, έχουν
ανάγκη να νιώθουν ότι είναι αυτόνομα και ότι μπορούν να καθορίζουν μόνα
τους την προσωπική τους ζωή.
Πολλοί παράγοντες επιδρούν στη σχέση μεταξύ αδερφών
Σύμφωνα με τις έρευνες, οι
κληρονομικές καταβολές των αδερφών είναι ίδιες, κατά μέσο όρο, σε
ποσοστό περίπου 50 %. Υπάρχουν ωστόσο εξαιρετικές περιπτώσεις όπου η
γενετική σύμπτωση μπορεί να είναι εξαιρετικά υψηλή ή, αντίστοιχα,
εξαιρετικά χαμηλή.
Πολύ συχνά επισημαίνεται πόσο
διαφορετικά είναι τ’ αδέρφια μεταξύ τους. Τα διαφορετικά γονίδια είναι
πάντως μόνο κατά ένα μέρος υπεύθυνα γι’ αυτό. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο
για την ξεχωριστή ανάπτυξη κάθε αδερφού παίζει το κοινωνικό πλαίσιο:
Όσες περισσότερες ιδιαιτερότητες αναγνωρίζονται στ’ αδέρφια από τους
γονείς και τους άλλους ανθρώπους του στενού τους περιβάλλοντος, τόσο
περισσότερο μπορεί το κάθε παιδί, αυτής της οικογένειας, να αναπτύξει
τη δική του προσωπικότητα, αρχίζοντας από τους δικούς του τρόπους
συμπεριφοράς και φτάνοντας στα ατομικά του ενδιαφέροντα.http://www.boro.gr