Aδέρφια: Τι πρέπει να κάνεις για να είναι αγαπημένα

Aδέρφια: Τι πρέπει να κάνεις για να είναι αγαπημένα

Οι σχέσεις ανάμεσα στ’ αδέρφια είναι μοναδικές στη ζωή. Εφόσον κανένας δεν μπορεί να διαλέξει τους γονείς και τ’ αδέρφια του, κι αφού στην παιδική του ηλικία εξαρτάται από την οικογένεια, δεν έχει άλλη επιλογή από το να βρει έναν τρόπο να συμβιώσει μαζί τους. Οι δρόμοι τους μπορούν να χωρίσουν μόνο μετά την αποχώ­ρησή τους από την οικογενειακή εστία. Σχετικά μ’ αυτό, υπάρχουν παιδαγωγοί, και ψυχολόγοι, όπως για παράδειγμα ο Hartmut Kasten, που ξεκινούν από την παραδοχή ότι: Μπορεί μεν αργότερα να χα­θεί η καθημερινή επικοινωνία ανάμεσα στ’ αδέρφια, αλλά όχι και η σχέση που τα συνδέει. Διότι το συναισθηματικό άνοιγμα ανάμεσα στ’ αδέρφια εγχαράσσεται σε τέτοιο βαθμό κατά την παιδική ηλι­κία, ώστε είναι αδύνατο να υπάρξει ένα οριστικό συναισθηματικό τέλος στη σχέση.
Κατά τη γνώμη μου, οι αδερφικές σχέσεις εγχαράσσονται όχι λόγω των «δεσμών αίματος», όπως συχνά αναφέρεται, αλλά λόγω της συμβίωσης στον ίδιο χώρο και της έντονης συναισθηματικής ανταλλαγής που έχουν σ’ αυτά τα πρώτα -κρίσιμα για τη διαμόρ­φωσή τους- χρόνια της ζωής τους. Στην καθημερινή συμβίωση η ανάγκη για δέσμευση είναι το ίδιο σημαντική με την ανάγκη για αυ­τονομία - συνεπώς, δεσμούς δημιουργούν και η αγάπη αλλά και η αντιπάθεια. Μ’ αυτά τα δεδομένα, η ποιότητα της σχέσης τους δεν μπορεί και δεν θα πρέπει να εκτιμηθεί από το πόσο καλά τα πη­γαίνουν μεταξύ τους, αλλά από το πόσο έχουν επεξεργαστεί συναι­σθηματικά την μεταξύ τους στενή επαφή.
Η μεγάλη συναισθηματική επαφή απαιτεί και δυνατότητα τήρη­σης αποστάσεων
Τα αδέρφια μεγαλώνουν, κατά κανόνα, σε περιορισμένο χώρο. Μ’ αυτό δεν εν­νοούμε μόνο το παιδικό δωμάτιο, που, συχνά, είναι κοινό για όλα τ' αδέρφια. Εν­νοούμε κι ότι όλα διεκδικουν χρόνο και προσοχή από τους γονείς τους, οι οποί­οι, όμως, δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους σε όλη τους την έκταση.
Ένας άλλος περιορισμός είναι και το γεγονός ότι υπάρχει, για παράδειγ­μα, μία μόνο τηλεόραση στο σπίτι, και όλοι μαζί πρέπει να συμφωνήσουν για ένα πρόγραμμα.
Οι καταστάσεις αυτές από μόνες τους δημιουργούν συνθήκες για ανάπτυξη σχέσεων έντονων καθη­μερινών επαφών, και συνεπώς συμ­βάλλουν στην ανάπτυξη ενός αμοι­βαίου αισθήματος υπευθυνότητας και δέσμευσης ανάμεσα στ’ αδέρφια. Από την άλλη, τα παιδιά, για το καλό της εξελικτικής τους πορείας, έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι είναι αυτόνομα και ότι μπορούν να καθορίζουν μόνα τους την προσωπική τους ζωή.
Πολλοί παράγοντες επιδρούν στη σχέση μεταξύ αδερφών
Σύμφωνα με τις έρευνες, οι κληρονομικές καταβολές των αδερφών είναι ίδιες, κατά μέσο όρο, σε ποσοστό περίπου 50 %. Υπάρχουν ωστόσο εξαιρετικές περι­πτώσεις όπου η γενετική σύμπτωση μπορεί να είναι εξαιρετικά υψηλή ή, αντί­στοιχα, εξαιρετικά χαμηλή.
Πολύ συχνά επισημαίνεται πόσο διαφορετικά είναι τ’ αδέρφια μεταξύ τους. Τα διαφορετικά γονίδια είναι πάντως μόνο κατά ένα μέρος υπεύθυνα γι’ αυτό. Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο για την ξεχωριστή ανάπτυξη κάθε αδερφού παίζει το κοινωνικό πλαίσιο: Όσες περισσότερες ιδιαιτερότητες αναγνωρίζονται στ’ αδέρ­φια από τους γονείς και τους άλλους ανθρώπους του στενού τους περιβάλλο­ντος, τόσο περισσότερο μπορεί το κάθε παιδί, αυτής της οικογένειας, να ανα­πτύξει τη δική του προσωπικότητα, αρχίζοντας από τους δικούς του τρόπους συμπεριφοράς και φτάνοντας στα ατομικά του ενδιαφέροντα.http://www.boro.gr

Η λίστα ιστολογίων μου