Η παχυσαρκία είναι ψυχοσωματική ασθένεια

Η παχυσαρκία είναι ψυχοσωματική ασθένεια

Η ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ ΤΕΛΙΚΑ είναι μια ψυχοσωματική ασθένεια, γι' αυτό και αν κανείς αδυνατίσει χωρίς να επιλύσει τα αίτια, μοιραία θα εμφανίσει μια άλλη ασθένεια ή θα ξαναπαχύνει. Κατέληξα στο συμπέρασμα η βουλιμία είναι τόσο απαραίτητη, ώστε αν κάποιος δεν έτρωγε, θα  σκαγε, θα αρρώσταινε, θα «πάθαινε». Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, παράλογο (ή και παρανοϊκό), αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Όντως η βουλιμία είναι εκτός λογικής.
Η λογική έχει να κάνει με τη δίαιτα που αρχίζω: Τη δίαιτα αδυνατίσματος.
Η βουλιμία όμως έχει να κάνει με τη συναισθηματική ανάγκη που καταπατά τη λογική, γι’ αυτό και γίνεται ανεξέλεγκτη.
Είχα μια εικόνα. Εμπειρικά, αλλά κι από τις περιγραφές των ανθρώπων, άρχισα να έχω ορισμένες ενδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν οι παχύσαρκοι. Μπορούσα πια να έχω καταγεγραμμένο ένα δείγμα της συμπεριφοράς τους και είχα βρει, κατά κάποιον τρόπο, μια δυνατότητα να εξηγώ και να αναζητώ μεθόδους ώστε να τους βοηθώ πιο αποτελεσματικά.
Παρότι είχα ήδη δέκα χρόνια επαγγελματική καριέρα στον χώρο της διατροφολογίας, ένιωθα σαν να ξεκινούσα μόλις τώρα.
Ας ενώσουμε λοιπόν τα δύο πρώτα κομμάτια της εικόνας.
Η παχυσαρκία είναι μια ψυχοσωματική ασθένεια. Είναι ένας ισχυρός αμυντικός μηχανισμός (το «βαρέλι»), αλλά όχι και ο πλέον κατάλληλος,,. Το θέμα μας λοιπόν δεν είναι να βρούμε αν ο άνθρωπος γνωρίζει να αμύνεται και να προφυλάσσεται αναλόγως, αλλά το γεγονος ότι επιλέγει έναν ακατάλληλο τρόπο για να αμυνθεί, κι αυτός είναι η πάχυνση.
Κανένας δεν θέλει να παχαίνει.
Όταν κάποιος βρίσκεται μπροστά στον καθρέφτη του και λέει σ το εαυτό του: «πάχυνες κάνεις κακό στην υγεία σου έχεις ασχημύνει δεν πρέπει να τα τρως αυτά», τότε μπορεί, με βάση τη λογική, να απαφασισει να ξεκινήσει μια δίαιτα αδυνατίσματος. Τότε πιθανόν να τον κυριεύσει μια ανεξέλεγκτη δύναμη, να ακυρώσει οποιαδήποτε λογική αντίληη έχει ο ίδιος για την εικόνα του, να υπονομεύσει την όποια δίαιτα εφαρμόζει και να επισκιάσει τις όποιες αποφάσεις έχει πάρει. Αυτό ακριβό είναι το φαινόμενο που άλλος ονομάζει «βουλιμία», άλλος «λιχουδιά κι άλλος «λαιμαργία».
Το γεγονός και μόνο ότι χάνει τον έλεγχο δείχνει την ιδιαίτερη σημασία της ύπαρξής της, γι' αυτό μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως υποκρύπτεται κάποιος σοβαρός λόγος πίσω από την εμφάνιση της βουλιμίας. 
Το πρώτο πράγμα που πρέπει κάποιος να διασφαλίσει στη θεραπεία του είναι ότι θα συνεχίσει να έχει βουλιμίες, αλλά κι ότι θα πρέπει να μάθει να τις υποδέχεται και να τις αποδέχεται, καθώς αποτελούν η συμπλήρωμά του και τον κρυφό σύμμαχο αυτών των θεραπειών. Aυτό το σημείο το θεωρώ βασικό κι από αυτό θα ξεκινούσα: Απο το οτι οι βουλιμίες πρέπει να παραμείνουν.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει κανείς να σεβαστεί είναι τις βουλιμίες του να σεβαστεί το βάρος του, να πάψει να το κατηγορεί, να παψει να το επικρίνει, να πάψει να αισθάνεται πως ευθύνεται για την εικόνα παχυσαρκίας που εμφανίζει. Όλο αυτό αποτελούσε μια ανατροπή, καθώς βρισκόταν στον αντίποδα όσων πίστευαν οι πελάτες μου ήταν το αντίθετο από αυτό που είχαν διδαχτεί ένας άλλος τρόπος.
Η τουλάχιστον η αρχή του.
Συνήθιζα λοιπόν να λέω: «Εδώ δεν θα κατηγορήσουμε ποτέ το βάρος οας, δεν θα το επικρίνουμε ποτέ, αλλά θα το σεβαστούμε και θα το δούμε από μια αλλη οπτική γωνία. Θα προσπαθήσουμε να διαπιστώσουμε πόσο σας είναι απαραίτητο, και τελικά σε ποιο βαθμό το χρειαζόμαστε μέχρι να βρούμε έναν άλλον τρόπο για να προστατευτεί . Γι΄ αυτό και δεν θα το παραβιάσουμε με στερητικές διαιτες. http://www.real.gr
AdTech Ad

Η λίστα ιστολογίων μου