 |
Οι μύγες αποφεύγουν τα χτυπήματα σαν επιδέξιοι πιλότοι |
Φως
στην τεχνική που χρησιμοποιούν οι μύγες για να βγαίνουν ζωντανές μέσα
σε κλάσματα δευτερολέπτου από πάσης φύσεως επιθέσεις, ακόμη και με…
μυγοσκοτώστρες, ρίχνει μια νέα μελέτη.
Με τη χρήση καμερών υψηλής ταχύτητας, οι επιστήμονες από τις Ηνωμένες
Πολιτείες είδαν ότι οι ελιγμοί που κάνουν οι φρουτόμυγες είναι
«ταχύτεροι απ’ όσο είχε ποτέ κανείς φανταστεί», τόσο γρήγοροι που θα
τους ζήλευαν οι πιο επιδέξιοι πιλότοι μαχητικών.
Με τις τρεις κάμερες, οι οποίες μπορούν να καταγράψουν 7.500 καρέ το δευτερόλεπτο, οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον αποτύπωσαν με εκπληκτική ακρίβεια κάθε κίνηση του σώματος και των φτερών μυγών που νιώθουν την απειλή να πλησιάζει.
Είδαν ότι, χτυπώντας λίγες φορές τα φτερά τους, τα έντομα μπορούν να κάνουν απίστευτα γρήγορους ελιγμούς, ενώ ταυτόχρονα ελέγχουν απόλυτα τον προσανατολισμό τους περιστρεφόμενα σε τρεις άξονες, και να ξεφύγουν από το ταχύτερο ανθρώπινο χέρι.
«Αυτές οι μύγες υπό κανονικές συνθήκες χτυπούν τα φτερά τους 200 φορές το δευτερόλεπτο. Σχεδόν μόνο με ένα χτύπημα, το ζώο μπορεί να επαναπροσανατολίσει το σώμα του παράγοντας μια δύναμη που το απομακρύνει από το απειλητικό ερέθισμα κι έπειτα εξακολουθεί να επιταχύνει», εξηγεί ο Φλόριαν Μουέιρες, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, η οποία δημοσιεύει τα ευρήματά της στην επιθεώρηση Science.Πηγή: naftemporiki.gr
Με τις τρεις κάμερες, οι οποίες μπορούν να καταγράψουν 7.500 καρέ το δευτερόλεπτο, οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον αποτύπωσαν με εκπληκτική ακρίβεια κάθε κίνηση του σώματος και των φτερών μυγών που νιώθουν την απειλή να πλησιάζει.
Είδαν ότι, χτυπώντας λίγες φορές τα φτερά τους, τα έντομα μπορούν να κάνουν απίστευτα γρήγορους ελιγμούς, ενώ ταυτόχρονα ελέγχουν απόλυτα τον προσανατολισμό τους περιστρεφόμενα σε τρεις άξονες, και να ξεφύγουν από το ταχύτερο ανθρώπινο χέρι.
«Αυτές οι μύγες υπό κανονικές συνθήκες χτυπούν τα φτερά τους 200 φορές το δευτερόλεπτο. Σχεδόν μόνο με ένα χτύπημα, το ζώο μπορεί να επαναπροσανατολίσει το σώμα του παράγοντας μια δύναμη που το απομακρύνει από το απειλητικό ερέθισμα κι έπειτα εξακολουθεί να επιταχύνει», εξηγεί ο Φλόριαν Μουέιρες, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας, η οποία δημοσιεύει τα ευρήματά της στην επιθεώρηση Science.Πηγή: naftemporiki.gr
