Στον νέο κόσμο που γεννιέται να βρούμε πέρασμα

Στον νέο κόσμο που γεννιέται να βρούμε πέρασμα


1. Το καλοκαίρι που τελείωσε υπήρξε εξαιρετικά πυκνό σε εξελίξεις διεθνώς. Από τις ενδείξεις επιβράδυνσης της διεθνούς οικονομίας, τις πυρκαγιές στον Αμαζόνιο που κατέδειξαν εκ νέου το πρόβλημα της περιβαλλοντικής καταστροφής και της κλιματικής αλλαγής, από τις ταραχές στο Χονγκ Κονγκ και το Κασμίρ μέχρι την πολιτική αστάθεια σε Βρετανία και Ιταλία, το υπόγειο νήμα είναι κοινό. Ο σύγχρονος καπιταλιστικός κόσμος δεν έχει ξεπεράσει επαρκώς την κρίση του, που οξύνει αντιθέσεις σε όλα τα επίπεδα (κεφάλαιο-εργασία, ενδοϊμπεριαλιστικές, ενδοαστικές, ανθρώπου-φύσης, έμφυλες και φυλετικές). Οι ρυθμοί ανάπτυξης διεθνώς είναι χαμηλότεροι, οι επενδύσεις παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα και παρουσιάζονται ενδείξεις πιθανής ύφεσης. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αν και πότε θα υπάρξει νέο επεισόδιο κρίσης. Όμως είναι εξίσου πραγματικό ενδεχόμενο το να διατηρείται αυτή η στασιμότητα για αρκετό διάστημα, σε μια ιδιότυπη κατάσταση «ιαπωνοποίησης» της διεθνούς οικονομίας, μια μακρά αναιμική πορεία με υψηλή ανεργία, χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και επενδύσεων, χαμηλό πληθωρισμό και κέρδη. Την ίδια στιγμή όμως, οι δυνάμεις των κινημάτων, των αγωνιζόμενων λαών και τάξεων βρίσκονται γενικά σε κάμψη, αδύναμες μπροστά σε ένα νέο πιθανό ενδεχόμενο όξυνσης της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης και των ενδοϊμπεριαλιστικών συγκρούσεων.
2. Στο εσωτερικό μέτωπο, τους συμβολισμούς Μητσοτάκη ότι επιδιώκει συναινέσεις και «στροφή στο κέντρο» διαδέχτηκε ένα ιδιαίτερα αντιδραστικό ξεδίπλωμα του κυβερνητικού έργου. Η νέα κυβέρνηση της Ν.Δ. εκπέμπει πλέον σαφώς ένα πιο νεοφιλελεύθερο οικονομικά και ταυτόχρονα κοινωνικά πιο συντηρητικό στίγμα. Ξεδιπλώνει τον επιθετικό σχεδιασμό της στο πεδίο των ιδιωτικοποιήσεων, της κοινωνικής ασφάλισης και των φοροελαφρύνσεων για το κεφάλαιο, της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα, στην παιδεία (ειδικά την τριτοβάθμια), στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, στη μεταναστευτική πολιτική. Προωθεί μέτρα με τα οποία επιχειρεί να συγκροτήσει κοινωνικές συμμαχίες με αστικά και (κλασικά και νέα) μικροαστικά στρώματα. Εκμεταλλευόμενη τη δυναμική των εκλογών του Ιούλη, η κυβέρνηση επιδιώκει να περάσει κρίσιμες τομές εμπροσθοβαρώς, στην αρχή της θητείας της. Ταυτόχρονα, υιοθετεί πρακτικές και λόγο με ένα έντονα αντιδραστικό στίγμα σε μια προσπάθεια αφενός να χαϊδέψει τα αντανακλαστικά του πιο συντηρητικού ακροατηρίου της αφετέρου να δείξει πυγμή για την καταστολή μελλοντικών αγώνων. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να βαθύνει τις όψεις συντηρητικής ιδεολογικής μετατόπισης σε κοινωνικά στρώματα και να οχυρώσει προληπτικά το αστικό σύστημα έναντι λαϊκών αντιδράσεων. Η σταδιακή αυταρχική σκλήρυνση που επιχειρεί φαίνεται και στην αντιδραστική στροφή στη μεταναστευτική πολιτική.
3. Στο επόμενο διάστημα, για τις δυνάμεις του κινήματος υπάρχει ζωτική ανάγκη να οργανωθούν σημαντικές μάχες ως απάντηση στις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης για να τονωθεί η ταξική αυτοπεποίθηση των μαζών, ενώ παράλληλα και μέσα σε αυτές οφείλουμε να εξυπηρετούμε το καθήκον της ανασυγκρότησης μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς. Στο εργατικό κίνημα, είναι σε εξέλιξη η μάχη ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Μάχη για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τη ζωντανή λειτουργία των συνδικάτων, κόντρα σε λογικές ηλεκτρονικού φακελώματος και ψηφοφοριών και υπερίσχυσης τοπικών ή επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των συλλογικών. Η απεργία στις 24.9 ήταν σημαντική κόντρα στη στάση των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ και πρέπει να έχει συνέχεια παρά τις σημαντικές δυσκολίες και τη χαμηλή απεργιακή και κινηματική συσπείρωση. Μέσα σε αυτές τις κινητοποιήσεις θα συμβάλουμε στις διεργασίες συντονισμού και κοινής δράσης του πολιτικοσυνδικαλιστικού δυναμικού χώρων που οι προβληματισμοί και οι αναζητήσεις τους συγκλίνουν. Υπάρχει ανάγκη και δυνατότητα για συγκρότηση ενός ενωτικού πόλου των μαχόμενων ταξικών δυνάμεων με γειωμένη φυσιογνωμία και παρέμβαση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Προς την κατεύθυνση μιας ενωτικής σύγκλισης δυνάμεων συμβάλλουν θετικά πρωτοβουλίες στο κίνημα (κίνηση για ενωτική πορεία με ταξικό-αντιεργοδοτικό στίγμα στη φετινή ΔΕΘ με συμβολή των μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, μαχόμενων εργατικών συλλογικοτήτων και πολιτικών οργανώσεων, παρόμοια κίνηση στον δρόμο και στην απεργία στις 24.9). Κρίσιμοι επιμέρους κόμβοι που θα δοκιμαστεί μια ενωτική σύγκλιση δυνάμεων θα είναι το συνέδριο της ΑΔΕΔΥ τον Δεκέμβρη και, σε μικρότερο βαθμό, οι εκλογές του ΤΕΕ τον Νοέμβρη. Στο φοιτητικό κίνημα βλέπουμε ως πρόκληση τη φετινή χρονιά, με τον επιθετικό νόμο-πλαίσιο που σκοπεύει να φέρει η κυβέρνηση. Πρόκληση για την ανασυγκρότηση μαζικών κινηματικών πρακτικών στους συλλόγους, για το ξεδίπλωμα αγωνιστικών κινητοποιήσεων και την ανασυγκρότηση των σχημάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς στα πανεπιστήμια. Με στίγμα την υπεράσπιση της εργασιακής προοπτικής των αποφοίτων, της φοιτητικής καθημερινότητας κόντρα σε μέτρα πειθάρχησης που προωθούνται, της δημοκρατικής λειτουργίας και του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στα υπόλοιπα μέτωπα (τοπικά και περιβαλλοντικά κινήματα, αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, αντιφασιστικό κίνημα, φεμινιστικό και ΛΟΑΤΚΙ κίνημα) χρειάζεται μεθοδική δουλειά για να ξανατονωθεί η λαϊκή κινητικότητα και διεκδικητικότητα που έχει πληγεί σημαντικά μετά την ήττα του 2015.
4. Η κατάσταση στην αριστερά επιδεινώθηκε μετά τα άσχημα εκλογικά αποτελέσματα του Ιούλη. Αυτό διαπερνά όλα τα μετωπικά πολιτικά σχήματα και οργανώσεις. Μπροστά μας έχουμε το καθήκον να υπηρετήσουμε μια πορεία δύσκολης ανασυγκρότησης και ανασύνθεσης για να αναταχθούν όψεις της σημαντικής ήττας που υπήρξε για το λαϊκό κίνημα και την αριστερά. Για κάτι τέτοιο δεν αρκεί απλώς η διαπίστωση του τι δεν έγινε την τελευταία δεκαετία στο λαϊκό κίνημα και ποια ήταν τα λάθη των αστικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων. Βασική προϋπόθεση είναι να ανοίξει επιτέλους σοβαρά και να βαθύνει μια τολμηρή απολογιστική συζήτηση για το τι πήγε λάθος και στον δικό μας πολιτικό χώρο. Γιατί αναμφίβολα πολλά πήγαν λάθος στην κοινωνική απεύθυνση και δράση του, στην πολιτική τακτική, την προγραμματική, ιδεολογική και στρατηγική συγκρότηση και προετοιμασία του, στη δυνατότητα να κατανοεί έγκαιρα τις ανάγκες και την κατάσταση στο λαϊκό κίνημα και να ιεραρχεί αναλόγως τις όποιες επιλογές του. Και αυτό αφορά αυτοκριτικά το σύνολο των δυνάμεων, κι εμάς φυσικά. Γιατί τις ήττες που αποδεικνύουν τα υπαρκτά τακτικά και στρατηγικά όρια ενός πολιτικού χώρου ακολουθούν πάντα σημαντικοί μετασχηματισμοί σε διάφορες κατευθύνσεις, το παλιό δεν παραμένει ποτέ όπως ήταν παρά ως καρικατούρα και μακρινός απόηχος του τι υπήρξε κάποτε. Έτσι έγινε και για την κομμουνιστική και επαναστατική αριστερά στη χώρα μας μετά την ήττα του 1946-49, την αδυναμία να πυροδοτήσει μία άλλη πορεία την τριετία 1965-67 πριν από τη χούντα, τη στρατηγική αδυναμία των κυρίαρχων εκδοχών της να απαντήσουν επαρκώς στην εκλογή της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ το ’81, την αδυναμία να αποσοβηθεί η δεξιά μετάλλαξη στο φόντο των κατακλυσμιαίων αλλαγών το 1989-91. Σε κάθε τέτοια καμπή ένας κύκλος έκλεινε κι ένας νέος άνοιγε για τις δυνάμεις που επέμειναν να αναζητούν την επαναστατική προοπτική με μαζικούς όρους. Τέτοιου βάθους ήττα για την υπάρχουσα ριζοσπαστική αριστερά, και τις τάσεις κομμουνιστικής αναφοράς εντός της, ήταν και η αδυναμία να συγκροτήσει μια ανατρεπτική διέξοδο για τη μεγάλη λαϊκή δυναμική των χρόνων 2010-15, ακόμα και για να κατακτήσει έστω κάποιες καλύτερες θέσεις μετά τη μνημονιακή συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Εκτιμούμε ότι ένας τέτοιος κύκλος κλείνει και σήμερα για τον χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς με την υπάρχουσα μορφή και συγκρότησή του και αντιστοίχως για τις δυνάμεις κομμουνιστικής αναφοράς εντός του.
5. Κοινωνικά χρήσιμες θα είναι και τώρα όποιες δυνάμεις ξεκινούν από αυτή την αφετηρία αναζητώντας νέα μεθοδολογία, νέα περιεχόμενα και πρακτικές για την πολιτική, ακριβώς επειδή αντιμετωπίζουν μια νέα πραγματικότητα στα ερωτήματα της οποίας οι παλιές στρατηγικές αδυνατούν να απαντήσουν επαρκώς. Η διαδικασία αυτή προϋποθέτει τη θεωρητική αναζήτηση, την επεξεργασία και τη συμπύκνωση συμπερασμάτων πάνω στις προκλήσεις που τέθηκαν το προηγούμενο διάστημα, όμως δεν μπορεί παρά να γίνει με στόχο και κατεύθυνση μέσα στα κοινωνικά μέτωπα και τις πολιτικές προκλήσεις της περιόδου. Γι’ αυτό σήμερα, η όποια πορεία ανασυγκρότησης της ριζοσπαστικής αριστεράς θα αποτελεί μια εξόχως ανασυνθετική διαδικασία. Ανασύνθεση όχι ως συγκόλληση αντιφατικών και διαρκώς αποκλινουσών κατευθύνσεων που θα επαναλάβουν τη κρίσιμη στιγμή έτοιμες χρεοκοπημένες συνταγές του παρελθόντος. Ανασύνθεση με όρους αυτοϋπέρβασης και μετασχηματισμού. Η παραδοχή ότι χρειάζεται ριζικός μετασχηματισμός λόγων, περιεχομένων, πρακτικών, οχημάτων είναι το «σημείο μηδέν» για να αρχίσουμε σήμερα. Χωρίς μια τέτοια αντιμετώπιση παραμένει μόνο η οδός της αυτοδικαίωσης και της απόδοσης ευθυνών στο λαό, τους ρεφορμιστές ή ακόμα χειρότερα πρακτικά στις υπόλοιπες κοντινές (ακόμα και σύμμαχες) πολιτικές δυνάμεις. Όσο μας αφορά, σκοπεύουμε να αναζητήσουμε μια άλλη πορεία με αυτό το κριτήριο. Η επανεμφάνιση στο πολιτικό προσκήνιο μίας νέας, σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς είναι αναγκαίος και εφικτός στόχος, ακόμα κι αν πάρει χρόνο ίσως και μεγαλύτερο από τον επόμενο εκλογικό κύκλο. Για εμάς αποτελεί τον γενικό πολιτικό στόχο της περιόδου. Η ριζοσπαστική αριστερά της νέας εποχής θα παραμένει ένα αντιφατικό πεδίο ενότητας και πάλης γραμμών και απόψεων, ρεφορμιστικών και επαναστατικών ρευμάτων. Για να ξεπεράσει το φράγμα της ύπαρξής της μέσα στους αγώνες και να επανεμφανιστεί στο πολιτικό προσκήνιο οφείλει να επανοικοδομηθεί αντλώντας διδάγματα από το τι πήγε λάθος στην προηγούμενη φάση. Σε αυτό σημαντικό ρόλο πρέπει να έχουν οι δυνάμεις με κομμουνιστική αναφορά που αναζητούν μια σύγχρονη επαναστατική στρατηγική με μαζικούς όρους. Ρόλο πολιτικού νεύρου αποφεύγοντας τα λάθη που και οι ίδιες έκαναν στην προηγούμενη φάση υιοθετώντας επιλογές που αποδείχτηκαν λανθασμένες, συμπληρωματικές ή υποτελείς άλλων πολιτικών σχεδίων.
6. Στη σημερινή φάση της υποχώρησης, αυτό που ανταποκρίνεται περισσότερο στο επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος στη φάση της ανάταξης εκτιμούμε ότι είναι μια πρωτοβουλία ενός χώρου διαλόγου και κοινής δράσης με πρακτικές πολιτικές δεσμεύσεις. Η μορφή αυτή μπορεί και πρέπει να είναι πιο ανοιχτή και «πειραματική» επειδή χρειάζονται και σοβαρές τομές στο επίπεδο της πολιτικής δομής, της λειτουργίας και της φυσιογνωμίας ενός νέου, σύγχρονου αριστερού ριζοσπαστικού μορφώματος. Εμείς προτείνουμε έναν κινηματικό και πολιτικό χώρο με μια στοιχειώδη κεντρική πολιτική συμφωνία μετωπικού χαρακτήρα και δεσμεύσεις στην κοινή δράση και παρέμβαση σε κοινωνικούς χώρους. Παρά τις δυσκολίες, η περίοδος είναι και περίοδος απελευθέρωσης δυνάμεων στη ριζοσπαστική αριστερά και υπάρχουν κάποιες σημαντικές πολιτικές και φυσιογνωμικές συγκλίσεις μεταξύ αρκετών δυνάμεων και αγωνιστών/τριων τα τελευταία χρόνια (ενιαιομετωπική λογική και υγιής αντίληψη κοινής δράσης, αντίληψη μεταβατικού προγράμματος και γόνιμης σύνδεσης τακτικής και στρατηγικής, λογική γραμμής μαζών στην παρέμβαση, ειλικρινής αναστοχαστική και ανασυνθετική διάθεση). Μια τέτοια διεργασία μπορεί και πρέπει να προχωρήσει χωρίς βεβιασμένες κινήσεις, αλλά με ό,τι είναι ώριμο να γίνει σε κάθε στιγμή. Με σεβασμό στα υπάρχοντα σχήματα των κοινωνικών χώρων, αλλά ταυτόχρονα αναζητώντας έναν «οδικό χάρτη» για την όσο το δυνατόν ενωτική υπέρβασή τους όπου αυτό είναι εφικτό. Προτείνουμε, δηλαδή, έναν κοινό χώρο ενιαιομετωπικής πολιτικής συμφωνίας και δράσης, με δεσμεύσεις σε κεντρικά πολιτικά ζητήματα και στην κοινή δράση, με λειτουργία σε επιμέρους κινήματα και χώρους, με λειτουργία που θα επιδιώξουμε προοπτικά να επεκταθεί γεωγραφικά, αλλά και στα επιμέρους κινήματα με τις ανάλογες μορφές παρέμβασης. Τον Ιούλιο ως Αριστερή Ανασύνθεση δημοσιεύσαμε από κοινού με δυνάμεις που αντιμετωπίζουν θετικά αυτή την προοπτική (ΔΕΑ, Αναμέτρηση, Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά) ένα σχετικό κείμενο, ως ένα πρώτο δημόσιο διάβημα γι’ αυτή την κατεύθυνση. Εξαρχής τονίσαμε ότι δεν θεωρούμε επαρκές το συγκεκριμένο εύρος δυνάμεων για τον κοινό χώρο που περιγράφουμε. Η κίνηση αυτή ήταν μια τροχιοδεικτική κίνηση δυνάμεων με διαφορετικές πορείες, καταγωγές και με αναφορά σε διαφορετικά ευρύτερα δυναμικά της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αυτή η διεργασία αφορά ένα εύρος δυναμικού που περιλαμβάνει το δυναμικό της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που κινούνται ενωτικά-μετωπικά και ριζοσπαστικά, έχοντας βγάλει κρίσιμα συμπεράσματα από τη δεκαετία που προηγήθηκε, τις δυνάμεις του Συντονισμού δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων, της Συνάντησης για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά και άλλες δυνάμεις που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015, όπως και ευρύτερο ανένταχτο δυναμικό. Η σκέψη, οι προτάσεις και οι πρωτοβουλίες μας για το προχώρημα αυτής της διαδικασίας θα υπηρετούν αυτό το κριτήριο, καλώντας ανοιχτά όλο αυτό το δυναμικό και έχοντας συναίσθηση των αναγκαίων χρόνων για την ευόδωση μιας τέτοιας διεργασίας ώστε να οδηγήσει στη σύγκλιση και συνεύρεση αυτών των δυνάμεων.
7. Στον χώρο της Λαϊκής Ενότητας έχει πρακτικά παραλύσει όποια λειτουργία είχε μείνει και παραμένουν μόνο εστίες ενεργοποιούμενου αγωνιστικού δυναμικού σε χώρους (αυτοδιοίκηση, εργατικό). Στην κατεύθυνση και τις πρωτοβουλίες για έναν ευρύτερο κινηματικό και πολιτικό χώρο διαλόγου και κοινής δράσης μπορεί και πρέπει να εμπλακεί το σύνολο αυτού του δυναμικού. Η συγκράτηση και η συγκρότησή του μέσα σε μια τέτοια ευρύτερη διεργασία είναι κρίσιμες, αφού αποτελεί έμπειρο και κοινωνικά και πολιτικά χρήσιμο δυναμικό για την ανασυγκρότηση και ανασύνθεση της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής αριστεράς. Είναι σαφές ότι η ΛΑΕ έχει κλείσει τον κύκλο της, πρακτικά ήδη από τις εκλογές, και μόνο μια διαδικασία μετάβασης σε ένα νέο ευρύτερο μόρφωμα μπορεί να δώσει διέξοδο σε όποιο δυναμικό της επιμένει σε μια αριστερή κινηματική αναζήτηση και πρακτική. Μια συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, εφόσον πραγματοποιηθεί μες το φθινόπωρο, θα μπορούσε να συμβάλει σε μια συντεταγμένη κίνηση αυτοϋπέρβασης προς ένα νέο ριζοσπαστικό αριστερό μόρφωμα και σύγκλισης των δυνάμεών της που επιμένουν στην κατεύθυνση της ριζοσπαστικής αριστεράς με όσες δυνάμεις και αγωνιστές/τριες επιδιώκουν να αναμετρηθούν τολμηρά με τα ανασυνθετικά καθήκοντα της επόμενης μέρας. Όσο μας αφορά, επιβεβαιώνουμε τη βούλησή μας να συμβάλουμε στην κατεύθυνση των υπερβάσεων και των ανασυνθέσεων με όσους/ες είναι διαθέσιμοι/ες γι’ αυτό στον χώρο της ριζοσπαστικής και της κομμουνιστικής αριστεράς.
8. Ραχοκοκαλιά όλων των κινήσεών μας είναι η υπόθεση της ανασύνθεσης ενός σύγχρονου κομμουνιστικού ρεύματος, της θεωρητικής, προγραμματικής και οργανωτικής προετοιμασίας αλλά και της διαμόρφωσης του πολιτικού στελεχιακού δυναμικού που θα έχει αναβαθμισμένη δέσμευση και στράτευση, μαζικές δεξιότητες, ικανότητα να συνδυάζει διαλεκτικά την τακτική με τη στρατηγική. Στο πλαίσιο αυτό συμμετέχουμε στην πρωτοβουλία του Συντονισμού δράσης και διαλόγου κομμουνιστικών δυνάμεων, αναγνωρίζοντας ότι έχουμε διαφορετικά επίπεδα σύγκλισης με τις δυνάμεις που τον συναπαρτίζουν, αλλά επιδιώκοντας αν είναι δυνατό να προχωρήσουμε με το ευρύτερο δυνατό δυναμικό. Αυτή η διεργασία οφείλει πλέον να ξεδιπλώσει έναν πιο συγκεκριμένο βηματισμό με συντονισμό των δυνάμεών της σε όλα τα μέτωπα που ανοίγουν, θεματικές συσκέψεις, προχώρημα μιας πολιτικής τοποθέτησης για την περίοδο, άνοιγμα διαλόγου για τον απολογισμό της τελευταίας δεκαετίας και μια σύγχρονη στρατηγική και προγραμματική συζήτηση. Και γι’ αυτό πρέπει να ανοίξει η συζήτηση μεταξύ των δυνάμεών της σε μεγαλύτερο βάθος για τον χαρακτήρα, το περιεχόμενο, τα βήματα, τη φυσιογνωμία της. Από την πλευρά μας, επιδιώκουμε μια διαδικασία παράλληλης παρέμβασης και πρωτοβουλιών στα κινηματικά μέτωπα, σε πολιτικές πρωτοβουλίες μετωπικού χαρακτήρα και στην προγραμματική συζήτηση και προσπάθεια συγκρότησης μιας νέας κομμουνιστικής οργάνωσης, σε κάθε πεδίο με την αυτοτέλειά του αλλά και σε αλληλεπίδραση μεταξύ τους.
9. Η Αριστερή Ανασύνθεση βρίσκεται σε μια σημαντική καμπή της πορείας της, μετά το κλείσιμο ενός δεκαετούς κύκλου όξυνσης της κοινωνικής και πολιτικής κρίσης στην Ελλάδα. Το σχέδιό μας συσσώρευσε όρους και εμπειρίες, αλλά δεν μπορούμε παρά να παραδεχτούμε ότι ηττήθηκε και αυτό στις καμπές της ταξικής πάλης εντός της δεκαετίας. Η πορεία αυτή μας οδήγησε να αποκομίσουμε πολλές εμπειρίες, αλλά μας δημιουργεί και την ανάγκη να ανοίξουμε συλλογικά και οργανωμένα τη συζήτηση για έναν απολογισμό της δεκαετίας, για ένα νέο πολιτικό σχέδιο και ανάλογες πρωτοβουλίες στη φάση που ανοίγεται. Θα ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση τολμηρά στην πορεία προς την πανελλαδική συνδιάσκεψη της οργάνωσης στις αρχές του 2020.https://www.ektosgrammis.gr/

Η λίστα ιστολογίων μου