THE GUARDIAN
Φυσικές καταστροφές
Οι πλημμύρες, οι πυρκαγιές, ακόμη και οι σεισμοί και οι εκρήξεις ηφαιστείων έχουν πλέον μετατραπεί σε πολιτικά ζητήματα σε ολόκληρο τον κόσμο, οδηγώντας ορισμένες φορές ακόμη και στην κατάρρευση κυβερνήσεων. Τώρα μάλιστα που τα όρια ανάμεσα στις φυσικές και στις ανθρώπινης προέλευσης καταστροφές έχουν θολώσει, λόγω της αντίληψης που αποκτήσαμε για την αρνητική επιρροή που ασκούμε στον πλανήτη, κάθε φορά που συμβαίνει ένα τέτοιο φαινόμενο, ψάχνουμε να βρούμε τα αίτια και τους ενόχους. Εξάλλου, οι διαφωνίες για το εύρος της ανθρώπινης ευθύνης για την αλλαγή του κλίματος έχουν αναγορευθεί σε βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά, σε πολλά κράτη. Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να στήνονται οι πολιτικοί ηγέτες όλο και πιο συχνά στο απόσπασμα, όταν η φύση επιφυλάσσει σε μια χώρα δυσάρεστες εκπλήξεις. Πουθενά αλλού δεν διεξάγεται τόσο σφοδρός πολιτικός πόλεμος με αφορμή τα αίτια των φυσικών καταστροφών, όσο στην Αυστραλία, μία χώρα της οποίας το ευαίσθητο κλίμα την καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτη.
LIBERATIONΑλληλεγγύηΤο σύνδρομο του ιδιωτικού αεροσκάφους χτύπησε και πάλι στη Γαλλία. Μετά τη Μισέλ Αγιό-Μαρί, ο πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν απολογείται για τη συμφεροντολογική γενναιοδωρία ενός ακόμη δικτάτορα, του Χόσνι Μουμπάρακ αυτή τη φορά. Αυτή η μανία ορισμένων ισχυρών να αποδέχονται προσκλήσεις χωρίς να ασχολούνται με το ηθικό ποιόν των οικοδεσπότη τους, ούτε και με τους συμβολισμούς που δημιουργούν οι διακοπές τους, προκαλεί απορία. Οι πολιτικοί δεν είναι βέβαια οι μόνοι ένοχοι. Ο ανήθικος χορός εξυπηρετήσεων αφορά όλα τα επαγγέλματα, όπως τους δημοσιογράφους. Αυτός είναι ο λόγος που η κ. Αγιό-Μαρί και ο κ. Φιγιόν σκέφτονται ότι οι επιθέσεις εναντίον τους έχουν πολιτικά κίνητρα και οι παρατυπίες τους δεν είναι ουσιαστικές. Η υπερασπιστική αυτή γραμμή είναι θεμιτή, αλλά αδύναμη. Το δωρεάν ταξίδι του πρωθυπουργού αποκαλύπτει παθολογία, που αποτυπώνεται μεταξύ άλλων και στην υπόθεση Μπετενκούρ. Οι κυβερνώντες εμφανίζουν έτσι μια σπάνια αλληλεγγύη μεταξύ τους, καθώς και για τα μέλη της άρχουσας τάξης, αδιαφορώντας για ασημαντότητες όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα.
THE NEW YORK TIMESΑβέβαιο μέλλονTι τελικά θα συμβεί στην Αίγυπτο θα το μάθουμε στο απώτερο μέλλον. Η κυβέρνηση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να παραμείνει στην εξουσία, η αντιπολίτευση διεκδικεί ρόλο στις εξελίξεις και χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώνονται στην πλατεία Ταχρίρ. Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. ίσως έσφαλαν αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του αντιπροέδρου Ομάρ Σουλεϊμάν τον άνθρωπο που θα οδηγήσει τη χώρα στη δημοκρατία. Ο Σουλεϊμάν επιζητεί διατήρηση του καταπιεστικού καθεστώτος, κάτι που δεν δέχεται ο λαός της Αιγύπτου και δεν πρέπει να δέχθεί ούτε η Δύση. Τις πρώτες ημέρες της κρίσης, ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών εμφανίστηκε περισσότερο διαλλακτικός. Οι τελευταίες δηλώσεις του, ωστόσο, προκαλούν τρόμο. Η Αίγυπτος –ισχυρίζεται ο Σουλεϊμάν– δεν είναι έτοιμη για δημοκρατία. Είναι βέβαιο ότι μόνος του δεν θα κάνει ό,τι πρέπει να γίνει. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους οφείλουν να υποδείξουν τον δρόμο που θα οδηγήσει σε ελεύθερες εκλογές και στον εκδημοκρατισμό της χώρας. Μόνο όταν γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν, μπορεί να ανοίξει συζήτηση για το μέλλον της Αιγύπτου. Και τότε ο λαός της θα αποφασίσει.
EL PAISΑραβες νέοιΕίναι απίθανο οι νέοι της Αιγύπτου και της Τυνησίας, και γενικότερα οι νέοι όλων των αραβικών χωρών που εξεγείρονται εναντίον των αυταρχικών καθεστώτων, να εξαφανιστούν μόλις συνειδητοποιήσουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στα γεγονότα που συγκλονίζουν τον κόσμο. Ισως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο των εξεγέρσεων στην Τυνησία και την Αίγυπτο, τις συνέπειες των οποίων ουδείς μπορούσε να φανταστεί πριν από μερικές εβδομάδες, είναι ακριβώς ο ρόλος αυτής της δύναμης, που δεν έχει συγκεκριμένη μορφή και ιδεολογία, την οποία δεν είχαν ποτέ υπολογίσει οι δικτάτορες από την Αλγερία μέχρι την Υεμένη. Αυτοί οι νέοι, οι «χωρίς κατεύθυνση», είναι που εξελίχθηκαν στην πρωτοπορία της εξέγερσης που ανέτρεψε τη μοναδική Τυνησία που γνώριζαν και που ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο στη θλιβερή Αίγυπτο του Χόσνι Μουμπάρακ. Ενα κύμα ελευθερίας και αξιοπρέπειας συγκλονίζει έναν κόσμο απηρχαιωμένο, το οποίο, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, θα τον καταστήσει τελείως διαφορετικό για τα παιδιά των σημερινών εξεγερμένων και θα αμφισβητήσει για πάντα την υποτιθέμενη ροπή των Αράβων προς τα τυραννικά καθεστώταhttp://news.kathimerini.gr.
Φυσικές καταστροφές
Οι πλημμύρες, οι πυρκαγιές, ακόμη και οι σεισμοί και οι εκρήξεις ηφαιστείων έχουν πλέον μετατραπεί σε πολιτικά ζητήματα σε ολόκληρο τον κόσμο, οδηγώντας ορισμένες φορές ακόμη και στην κατάρρευση κυβερνήσεων. Τώρα μάλιστα που τα όρια ανάμεσα στις φυσικές και στις ανθρώπινης προέλευσης καταστροφές έχουν θολώσει, λόγω της αντίληψης που αποκτήσαμε για την αρνητική επιρροή που ασκούμε στον πλανήτη, κάθε φορά που συμβαίνει ένα τέτοιο φαινόμενο, ψάχνουμε να βρούμε τα αίτια και τους ενόχους. Εξάλλου, οι διαφωνίες για το εύρος της ανθρώπινης ευθύνης για την αλλαγή του κλίματος έχουν αναγορευθεί σε βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην Αριστερά και τη Δεξιά, σε πολλά κράτη. Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να στήνονται οι πολιτικοί ηγέτες όλο και πιο συχνά στο απόσπασμα, όταν η φύση επιφυλάσσει σε μια χώρα δυσάρεστες εκπλήξεις. Πουθενά αλλού δεν διεξάγεται τόσο σφοδρός πολιτικός πόλεμος με αφορμή τα αίτια των φυσικών καταστροφών, όσο στην Αυστραλία, μία χώρα της οποίας το ευαίσθητο κλίμα την καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτη.
LIBERATIONΑλληλεγγύηΤο σύνδρομο του ιδιωτικού αεροσκάφους χτύπησε και πάλι στη Γαλλία. Μετά τη Μισέλ Αγιό-Μαρί, ο πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν απολογείται για τη συμφεροντολογική γενναιοδωρία ενός ακόμη δικτάτορα, του Χόσνι Μουμπάρακ αυτή τη φορά. Αυτή η μανία ορισμένων ισχυρών να αποδέχονται προσκλήσεις χωρίς να ασχολούνται με το ηθικό ποιόν των οικοδεσπότη τους, ούτε και με τους συμβολισμούς που δημιουργούν οι διακοπές τους, προκαλεί απορία. Οι πολιτικοί δεν είναι βέβαια οι μόνοι ένοχοι. Ο ανήθικος χορός εξυπηρετήσεων αφορά όλα τα επαγγέλματα, όπως τους δημοσιογράφους. Αυτός είναι ο λόγος που η κ. Αγιό-Μαρί και ο κ. Φιγιόν σκέφτονται ότι οι επιθέσεις εναντίον τους έχουν πολιτικά κίνητρα και οι παρατυπίες τους δεν είναι ουσιαστικές. Η υπερασπιστική αυτή γραμμή είναι θεμιτή, αλλά αδύναμη. Το δωρεάν ταξίδι του πρωθυπουργού αποκαλύπτει παθολογία, που αποτυπώνεται μεταξύ άλλων και στην υπόθεση Μπετενκούρ. Οι κυβερνώντες εμφανίζουν έτσι μια σπάνια αλληλεγγύη μεταξύ τους, καθώς και για τα μέλη της άρχουσας τάξης, αδιαφορώντας για ασημαντότητες όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα.
THE NEW YORK TIMESΑβέβαιο μέλλονTι τελικά θα συμβεί στην Αίγυπτο θα το μάθουμε στο απώτερο μέλλον. Η κυβέρνηση καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να παραμείνει στην εξουσία, η αντιπολίτευση διεκδικεί ρόλο στις εξελίξεις και χιλιάδες διαδηλωτές συγκεντρώνονται στην πλατεία Ταχρίρ. Οι ΗΠΑ και η Ε.Ε. ίσως έσφαλαν αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του αντιπροέδρου Ομάρ Σουλεϊμάν τον άνθρωπο που θα οδηγήσει τη χώρα στη δημοκρατία. Ο Σουλεϊμάν επιζητεί διατήρηση του καταπιεστικού καθεστώτος, κάτι που δεν δέχεται ο λαός της Αιγύπτου και δεν πρέπει να δέχθεί ούτε η Δύση. Τις πρώτες ημέρες της κρίσης, ο πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών εμφανίστηκε περισσότερο διαλλακτικός. Οι τελευταίες δηλώσεις του, ωστόσο, προκαλούν τρόμο. Η Αίγυπτος –ισχυρίζεται ο Σουλεϊμάν– δεν είναι έτοιμη για δημοκρατία. Είναι βέβαιο ότι μόνος του δεν θα κάνει ό,τι πρέπει να γίνει. Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους οφείλουν να υποδείξουν τον δρόμο που θα οδηγήσει σε ελεύθερες εκλογές και στον εκδημοκρατισμό της χώρας. Μόνο όταν γίνουν όλα όσα πρέπει να γίνουν, μπορεί να ανοίξει συζήτηση για το μέλλον της Αιγύπτου. Και τότε ο λαός της θα αποφασίσει.
EL PAISΑραβες νέοιΕίναι απίθανο οι νέοι της Αιγύπτου και της Τυνησίας, και γενικότερα οι νέοι όλων των αραβικών χωρών που εξεγείρονται εναντίον των αυταρχικών καθεστώτων, να εξαφανιστούν μόλις συνειδητοποιήσουν τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο στα γεγονότα που συγκλονίζουν τον κόσμο. Ισως το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο των εξεγέρσεων στην Τυνησία και την Αίγυπτο, τις συνέπειες των οποίων ουδείς μπορούσε να φανταστεί πριν από μερικές εβδομάδες, είναι ακριβώς ο ρόλος αυτής της δύναμης, που δεν έχει συγκεκριμένη μορφή και ιδεολογία, την οποία δεν είχαν ποτέ υπολογίσει οι δικτάτορες από την Αλγερία μέχρι την Υεμένη. Αυτοί οι νέοι, οι «χωρίς κατεύθυνση», είναι που εξελίχθηκαν στην πρωτοπορία της εξέγερσης που ανέτρεψε τη μοναδική Τυνησία που γνώριζαν και που ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο στη θλιβερή Αίγυπτο του Χόσνι Μουμπάρακ. Ενα κύμα ελευθερίας και αξιοπρέπειας συγκλονίζει έναν κόσμο απηρχαιωμένο, το οποίο, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, θα τον καταστήσει τελείως διαφορετικό για τα παιδιά των σημερινών εξεγερμένων και θα αμφισβητήσει για πάντα την υποτιθέμενη ροπή των Αράβων προς τα τυραννικά καθεστώταhttp://news.kathimerini.gr.
