Αίσθηση προκάλεσε στη Δανία η αποκάλυψη ότι το
έδαφος σε πολλές μεγάλες πόλεις, όπως η Κοπεγχάγη και το Άαρχους είναι
ρυπασμένο, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των παιδιών που παίζουν στις
παιδικές χαρές και στις αυλές των σχολείων.Συγκεκριμένα, βρέθηκαν αυξημένες επάνω από τα επιτρεπτά όρια οι συγκεντρώσεις μολύβδου και των οργανικών ουσιών PAHs. Ως γνωστόν, ο μόλυβδος, σε μικρές ποσότητες, προκαλεί επιθετική συμπεριφορά και μαθησιακές διαταραχές στα παιδιά, ενώ οι PAHs είναι πιθανό να προκαλούν καρκίνο.
Οι συγκεντρώσεις δεν ήταν, συνήθως, υπερβολικά μεγάλες, οι δε ειδικοί εξακολουθούν να καθησυχάζουν τον κόσμο ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις αυξημένης εμφάνισης ασθενειών στις συγκεκριμένες περιοχές.
Το κυριότερο πρόβλημα βέβαια το αντιμετωπίζουν τα παιδιά. Έχει υπολογιστεί πως ένα παιδί, κατά μέσον όρο, κυριολεκτικά τρώει 0,2 γραμμάρια χώμα κάθε ημέρα παίζοντας (φυσικά μιλάμε για χώρες όπου τα παιδιά βρίσκουν ακόμη χώμα για να παίζουν, σε πάρκα, αυλές σχολείων και παιδικές χαρές, και όχι μόνο τσιμέντο). Καθώς οι οργανισμοί τους είναι πιο ευαίσθητοι στη ρύπανση, και αφού, όταν ενσωματώσουν τις ξένες ουσίες θα τις κουβαλούν για πολλά χρόνια στο σώμα τους, είναι πράγματι πιθανό να πληρώσουν κάποτε πολύ ακριβά το παιχνίδι της παιδικής τους ηλικίας.
Ένα μεγάλο πρόγραμμα αναπλάσεων ξεκίνησε από τότε σε παιδότοπους και σχολεία. Το χώμα σκεπάστηκε με χαλίκια, άσφαλτο, γρασίδι ή άλλα επικαλυπτικά υλικά, αλλού απομακρύνθηκε εντελώς και αντικαταστάθηκε με καινούργιο, αφαιρέθηκαν οι οπωροφόροι θάμνοι και τα δέντρα από όπου έτρωγαν φρούτα τα παιδιά.
Αν αυτά θεωρήθηκαν μια επαρκής λύση για τις ελαφρά ρυπασμένες περιοχές, ύστερα τέθηκε το ερώτημα τι γίνεται εκεί όπου υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Γιατί υπάρχουν μέρη όπου οι συγκεντρώσεις φθάνουν και τις 10 φορές πάνω από το κανονικό. Εδώ το χώμα σε βάθος 30 εκ. έπρεπε να απομακρυνθεί και να αντικατασταθεί με άλλο, κάτι που ξεπερνούσε κάθε λογικό κόστος για τον προϋπολογισμό.
Δύο θέματα, πολιτικής αλλά και ηθικής φύσης, τέθηκαν τότε:
Αφενός το ερώτημα ποιός ήταν αρμόδιος να πληρώσει τη ζημιά. Χρησιμοποιούσαν μήπως κάποιες βιομηχανίες τους χώρους παλαιότερα για ανεξέλεγκτη απόρριψη αποβλήτων; Ποιοί θα κατηγορηθούν και πόσο να πληρώσουν, σε μια περίοδο μάλιστα οικονομικής ύφεσης; Και γιατί οι αρμόδιες αρχές έδωσαν άδειες ανέγερσης κατοικιών χωρίς έλεγχο;
Αφετέρου, όποιος και αν ήταν ο αίτιος, έπρεπε επίσης να τεθεί ένα όριο στις όποιες παρεμβάσεις μπορούσαν να γίνουν. Ποιό θα ήταν αυτό; Δυό φορές πάνω από το επιτρεπτό επίπεδο, τρεις, πέντε ίσως; Και τα παιδιά παίζουν μόνο στις παιδικές χαρές και στους κήπους των πολυκατοικιών; Τί γίνεται με διάφορα πάρκα, ακάλυπτους χώρους κλπ;
Στη Δανία, το πρόγραμμα απορρύπανσης του εδάφους ακόμη συνεχίζεται.
Καλού κακού λοιπόν, μην αφήνετε τα παιδιά στις πόλεις να παίζουν πολύ με το χώμα που απέμεινε.https://www.oikologos.gr
