Το απόγευμα της Τρίτης 17 Νοεμβρίου, η εικοσάχρονη φοιτήτρια Λυδία Κατή επιστρέφει στο σπίτι της στα Σεπόλια μετά την κινητοποίηση για το Πολυτεχνείο που πραγματοποίησε με τους συντρόφους της στη Νεολαία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στον Σταθμό Λαρίσης. Όταν βάζει το κλειδί στην πόρτα της εισόδου, πίσω της βρίσκεται μια δύσκολη ημέρα, καθώς η προσπάθεια των διαδηλωτών να φτάσουν στην πλατεία Κλαυθμώνος, όπου είχε καλεστεί η προσυγκέντρωση, αποτράπηκε από τις αύρες, τα δακρυγόνα, τις κρότου - λάμψης και το κυνηγητό από τους ματατζήδες.
Πίσω της έχει όμως να την περιμένει κι ένα δύσκολο 24ωρο. Έχει δεκάδες αστυνομικούς με μηχανές, οι οποίοι έχουν καταφτάσει στο σημείο και θέλουν να παρουσιάσουν «έργο» κάνοντας συλλήψεις.
Πρώτο θύμα της βίας τους έπεσε ο 24χρονος αδελφός της Ορέστης Κατής, τον οποίο, όπως μας δήλωσε η μητέρα τους Παναγιώτα Μπόμπου, είδε να τον χτυπούν μπροστά της τρεις αστυνομικοί με γκλοπ. Η συνέχεια δόθηκε έξω από το Αστυνομικό Τμήμα του Κολωνού, εκεί όπου πήγαν η οικογένεια και αλληλέγγυοι να διαμαρτυρηθούν για την αναίτια και βίαιη σύλληψη. Η αστυνομική αρχή της περιοχής όχι μόνο δεν επέτρεψε στη συνήγορο της οικογένειας Αντωνία Λεγάκη να μπει μέσα, αλλά έλεγε ψέματα για το πού βρισκόταν ο Ορέστης, καθώς, όπως αποδείχτηκε, είχε ήδη μεταφερθεί στη ΓΑΔΑ.
Η σύγχυση που είχαν προκαλέσει οι αστυνομικοί στην οικογένεια ήταν τεράστια. Από τη μια στιγμή στην άλλη είδαν να δέρνουν το παιδί τους και μετά να το εξαφανίζουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, οι φρουροί του Α.Τ. απωθούσαν με βιαιότητα τον πατέρα στην προσπάθειά του να μάθει περισσότερα, μέχρι που συνέλαβαν και τον ίδιο περνώντας του χειροπέδες.
Κάποια στιγμή ο 55χρονος Δημήτρης Κατής, μέσα στην ένταση, ένιωσε αδιαθεσία και λιποθύμησε. Οι αστυνομικοί, ωστόσο, όπως καταγγέλλει η σύζυγός του Παναγιώτα Μπόμπου, αντί να του βγάλουν αμέσως τις χειροπέδες, συνέχισαν να τον κρατούν για κάποια λεπτά δεμένο, δυσκολεύοντας έτσι και την παρέμβαση γιατρού που βρισκόταν στο σημείο. Αντίστοιχη καθυστέρηση σημειώθηκε κι αργότερα, όταν έφτασε το ασθενοφόρο, το οποίο οι αστυνομικοί δεν άφηναν να φύγει γιατί δεν έβρισκαν την ταυτότητα του πατέρα, με αποτέλεσμα να προκύψει νέα καθυστέρηση 15 λεπτών.
Βλέποντας αυτή την εικόνα, η Λυδία Κατή, όπως ήταν λογικό, αντέδρασε και προσπάθησε να φτάσει κοντά στον πατέρα της. Οι αστυνομικοί των 2 μέτρων, με τις πανοπλίες και τα κράνη, την κατηγόρησαν πώς τους έσπρωξε και προχώρησαν στη σύλληψή της. Την έσπρωξαν, τη χτύπησαν και την τραυμάτισαν άσχημα στο γόνατο, την έσυραν κυριολεκτικά μέσα στο τμήμα από τα μαλλιά.
Μέσα στο τμήμα υπέστη νέα κακοποίηση, καθώς τη χτύπησαν με γροθιά στο κεφάλι, φορώντας τα κοκάλινα γάντια της μηχανής, την έφτυναν στο πρόσωπο και την έβριζαν λέγοντάς της «πουτανάκι, τώρα θα δεις τι θα πάθεις». Όταν επιχείρησε ο φίλος και κουμπάρος του πατέρα της, ο οποίος επίσης συνελήφθη, να την υπερασπιστεί, χτύπησαν κι εκείνον, πάλι με γροθιά στο πρόσωπο.
Περνώντας όλα αυτά, η πρώτη φράση που φώναξε η Λυδία την επόμενη μέρα βγαίνοντας από το περιπολικό για να περάσει απ’ τον εισαγγελέα ήταν: «Δεν μας τρομοκρατούν!». Αργότερα, κατά την απελευθέρωσή της, τη συμπλήρωσε δείχνοντας το ίδιο πάθος: «Όχι μόνο δεν μας τρομοκρατούν, αλλά μας εξοργίζουν!».https://www.avgi.gr/
