Από την ΟΛΓΑ ΜΠΑΚΟΜΑΡΟΥ.*Εικόνες και λόγια, που νομίζεις ότι ένα αόρατο χέρι τα ανακατεύει, τα κάνει πολτό και την άλλη στιγμή τα εκσφενδονίζει στον αέρα ή τα πετάει στα πεζοδρόμια σαν σκουπίδια, για να παραλάβει και να περιλάβει τα καινούργια -η αντανάκλαση της εποχής μας στον μεγάλο καθρέφτη, κλείνοντας η πρώτη δεκαετία της τρίτης χιλιετίας... Οπου οι άνθρωποι γίνονται όλο και περισσότερο αριθμοί, ποσοστά επί τοις εκατό και συγκριτικά μεγέθη, και ο πόνος για τον συνάνθρωπο είναι πλέον ντεμοντέ, μελό «α λα Ξανθόπουλος» για τις εξουσίες...
*Αλλωστε, πώς να συμπονέσεις και, πριν από αυτό, να σεβαστείς έναν αριθμό, φτιαγμένον από στρατιές μυρμηγκιών, που εσύ, ο εξουσιαστής, από το ύψος και με το βάρος σου ούτε με κιάλια μπορείς να ξεχωρίσεις; Με πορτοφολάδες (!!!) παρομοίασε τα θύματα των stage ο αντιπρόεδρος της «κυβέρνησης της ελπίδας», με τον μέχρι χυδαιότητας και συχνά γελοιότητας κυνισμό που τον διακρίνει· και βέβαια, με την έπαρση τού ότι ο ίδιος δεν βρέθηκε ούτε και θα βρεθεί ποτέ στην ανάγκη να βγει και να παλέψει για ένα κομμάτι ψωμί.
*Μικροί καθρέφτες τα πρόσωπά τους, όσο φευγαλέα τα αφήνει να περάσουν από τα ΜΜΕ η εικόνα... Θύματα του δικομματικού κράτους και των «μονομάχων» του -το πώς επιμερίζεται η ευθύνη είναι μια άλλη σκοτεινή και «δύσκολη» ιστορία, που σέρνεται και χάνεται στις υπόγειες διαδρομές και τα μπουντρούμια των «μηχανισμών», και έτσι, ίσως δεν έχει σημασία... Οι δεκάδες χιλιάδες νέοι των stagiaires, για μια προοπτική εργασίας και ζωής, κακοπληρωμένοι, ανασφάλιστοι και ανασφαλείς· θύματα τότε, θύματα και τώρα...
*Στον ιστό της γνωστής-άγνωστης Μεγάλης Αράχνης, τον μεγάλο θύτη, που πάντα βρίσκει τρόπο να τη βγάζει καθαρή, ακροβατώντας... Και αν πρέπει τώρα να πει τέρμα στον «θεσμό» των stage, έτσι όπως τον κατάντησε, λίγος σεβασμός σε αυτές τις «παράπλευρες» απώλειες δεν βλάπτει. Ο -πέρα από τη μοιραία σκληρότητα της απόφασης- διασυρμός και η χλεύη τύπου Πάγκαλου, η ταπείνωσή τους, από τη μια πλευρά, και η εκμετάλλευση του τέλους του μετέωρου ονείρου τους, από την άλλη, προκαλούν απέχθεια και θλίψη. Επιτέλους, πολίτες που τους έφεραν στο χείλος τού πουθενά είναι. Οχι αριθμοί σκέτοι...
*Για «εμπόριο ψυχών» μίλησε ο πρωθυπουργός -κλασική «δραματοποιημένη» ατάκα, που ηχεί ωραία, αλλά μάλλον δεν έχει αντίκριμα στους νέους με το μονίμως αβέβαιο μέλλον και την άδεια τσέπη· διότι οι «έμποροι ψυχών» τούς την έχουν στημένη σε κάθε βήμα... Εβλεπα προχθές στην τηλεόραση τον κ. Παπανδρέου κατά την αιφνιδιαστική επίσκεψή του στο ΙΚΑ Αττικής, την απλότητα του μπουφάν του, το ειλικρινές ενδιαφέρον στο πρόσωπό του, την έκπληξη και τη συγκίνηση του «κοσμάκη»· παρότι πήγε χωρίς να έχουν ειδοποιηθεί οι κάμερες των ΜΜΕ, όπως είπαν. Αλλά πάντα ξεφεύγει μια εικόνα.
*Οπως πάντα, ή σχεδόν πάντα, κάτι ξεφεύγει από την εικόνα, για να μας δείξει πόσο λιγότερο ή περισσότερο κάλπικη, εφικτή έστω, ήταν... Οπως η περί «αξιοκρατίας και διαφάνειας» εξαγγελία -κάτι ανάλογο εκείνου του αλήστου μνήμης «με σεμνότητα και ταπεινότητα» της Ν.Δ. Με «σημείο εκκίνησης» τη δημόσια προκήρυξη για την κάλυψη των 88 θέσεων γενικών και ειδικών γραμματέων των υπουργείων και των περιφερειών, στην οποία ανταποκρίθηκαν κάπου 35.000 ενδιαφερόμενοι, στέλνοντας βιογραφικά στο γραφείο του πρωθυπουργού μέσω Διαδικτύου. Ωστε να επιλεγούν οι άριστοι των αρίστων!..
*Η πρώτη επιλογή που ανακοινώθηκε, του γενικού γραμματέα του υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, απέπνεε άρωμα «ημετέρου» -είχε συνυπογράψει με τη σύζυγο του υπουργού βιβλίο. Οχι, δεν ήταν ακριβώς βιβλίο, ήταν μελέτη, με θέμα την εμπορία ανθρώπων, τα πρακτικά μιας ημερίδας, κάτι τέτοιο... προσπαθούσε να εξηγήσει, υπερασπιζόμενος το... ανέφικτο της εφαρμογής του μέτρου στην πράξη, ο κ. Καστανίδης. Ο οποίος, ως αντιπολίτευση, κατακεραύνωνε τους πάντες με τον καταγγελτικό του λόγο και δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του· ταπεινά, ήρεμα, σχεδόν γλυκά τώρα-μια σκέτη θλίψη- στους «εισαγγελείς» των «παραθύρων».
*Ταπεινά έλεγε και ξανάλεγε «συγγνώμη» ο υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, κ. Βούγιας, για «το έλλειμμα ανθρωπιάς σε αυτή την αποθήκη ψυχών, που η Κόλαση του Δάντη ωχριά μπροστά της». Στο Κέντρο Κράτησης Μεταναστών της Παγανής, που το επισκέφθηκε τις προάλλες, βλέποντας να συγχρωτίζονται και να σέρνονται στη βρώμα υγιείς και άρρωστοι, ακόμα και έγκυες γυναίκες και ασυνόδευτα παιδιά. Τουλάχιστον 200 εξαθλιωμένοι συνάνθρωποι, που απέδρασαν από τη δυστυχία τους για να γίνουν δεσμώτες μιας άλλης δυστυχίας· σκληρότερης ίσως, εκτεθειμένοι στην αυθαιρεσία των φρουρών τους επιπλέον.
*Δεν είχε προλάβει καλά καλά να αποχωρήσει ο κ. Βούγιας και οι... γενναίοι ανθρωποφύλακες της Παγανής τσάκισαν με τα κλομπ τους 17χρονο, στέλνοντάς τον λιπόθυμο στο νοσοκομείο. Η προανάκριση από την Εισαγγελία και η ΕΔΕ που διέταξε το υπουργείο είναι αμφίβολο αν θα ρίξουν φως και σ' αυτή την υπόθεση· παρά την «εισβολή» των ΜΜΕ στον χώρο και τα υπουργικά συγγνώμη για το «κολαστήριο»... Ηδη, ο παθών πήρε πίσω τα όσα είπε στην πρώτη κατάθεσή του και οι 40 καταγγέλλοντες συγκρατούμενοί του άρχισαν να παίρνουν ένας ένας την πολυπόθητη ροζ κάρτα... Εικόνες και λόγια, λοιπόν. Και βουλωμένα στόματα.
Δίπλα στον Νίκο Μπελογιάννη αναπαύεται από σήμερα το μεσημέρι, στο Γ' Νεκροταφείο, η σύντροφός του, την περίοδο εκείνη της τραγωδίας και του θανάτου, Ελλη Παππά· η αγωνίστρια της Αριστεράς, η συγγραφέας, η δημοσιογράφος, το ελεύθερο πνεύμα, η σπουδαία γυναίκα... Πλήρης ημερών, αφήνοντας τον γιο τους Νίκο και κάτι παλιές φωτογραφίες-ενθυμήματα επί της γης... Πηγαίνοντας να συναντήσει στους ουρανούς -που δεν τους πίστευε- τον «άνθρωπο με το γαρίφαλο», που υπήρξε το άπαν γι' αυτήν. Και που, όπως μου είχε εκμυστηρευτεί, τον αισθανόταν πάντα κοντά της και τον ρωτούσε για ό,τι έκανε κι αυτός έβρισκε τρόπο να της απαντάει, στα σχεδόν 60 χρόνια που έζησε περισσότερο από εκείνον· και που θα ήθελε να είχε εκτελεστεί τότε μαζί του.πηγη:http://www.enet.gr/
