Νέος κόλαφος για την κυβέρνηση Μητσοτάκη: Επαναπροωθήσεις με βασανιστήρια στα σύνορα

 

Κόλαφος για τη συμπεριφορά των αρμόδιων υπηρεσιών η ετήσια έκθεση του 2020 από το Δίκτυο Παρακολούθησης Βίας στα Σύνορα

Βία, ξεγύμνωμα, απειλές με όπλα, κράτηση όχι σε επίσημες και κρατικές εγκαταστάσεις, απάνθρωπη μεταχείριση και καταγγελίες για βασανισμό είναι τα χαρακτηριστικά των παράνομων επανωπροωθήσεων από την Ελλάδα στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία που περιγράφει η ετήσια έκθεση του Δικτύου Παρακολούθησης Βίας στα Σύνορα (Border Violence Monitoring Network – BVMN) για το 2020, το οποίο κατέγραψε 86 μαρτυρίες επαναπροωθήσεων από την Ελλάδα, που αποκαλύπτουν, όπως εκτιμούν, την επαναπροώθηση 4.583 ανθρώπων προς την Τουρκία.

“Οι μαρτυρίες αυτές υποδεικνύουν την ευρεία και συστηματική χρήση βασανιστηρίων ή απάνθρωπης μεταχείρισης από τις ελληνικές αρχές, οι οποίες εκτιμούμε ότι είναι ξεκάθαρες ενδείξεις παραβίασης του ελληνικού και διεθνούς δικαίου” σημειώνει το Δίκτυο και υπογραμμίζει ότι έχουν παρατηρήσει αύξηση της πρακτικής αυτής από το 2019, μετά την ανάληψη της κυβέρνησης από τη Ν.Δ.

Το Δίκτυο Παρακολούθησης Βίας στα Σύνορα (BVMN) είναι ένας συνασπισμός οργανώσεων που καταγράφουν απελάσεις και αστυνομική βία κατά μήκος των εξωτερικών συνόρων της Ε.Ε. στα Δυτικά Βαλκάνια, στην Ελλάδα και την Τουρκία, από τη δημιουργία του δικτύου το 2016.

Η έκθεση που δόθηκε στη δημοσιότητα προχθές παρουσιάζει καταγγελίες βασανισμού και απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης κατα τη διάρκεια παράνομων επαναπροωθήσεων από την Κροατία, την Ελλάδα, τη Βόρεια Μακεδονία, τη Σλοβενία και την Ιταλία. Μάλιστα η έκθεση εντόπισε έξι κοινές κατηγορίες κακοποίησης, δηλαδή “υπεβολική και δυσανάλογη βία, χρήση tazer, αναγκαστικό ξεγύμνωμα, απειλές ή βία υπό την απειλή όπλου, απάνθρωπη μεταχείριση μέσα σε εγκατάσταση κράτησης”.

Ειδικά για τη χώρα μας, το BVMN παρατηρεί ότι σε αυτές τις 86 μαρτυρίες το 89% των επαναπροωθήσεων που πραγματοποιούνται από τις ελληνικές αρχές περιείχαν μία ή περισσότερες μορφές βίας και κακοποίησης που ισοδυναμεί με βασανιστήρια ή απάνθρωπη μεταχείριση, ενώ το 52% των ομάδων που επαναπροωθήθηκαν και που υποβλήθηκαν σε βασανιστήρια ή απάνθρωπη μεταχείριση από τις ελληνικές αρχές περιελάμβαναν παιδιά.

Το BVMN καταγράφει περιπτώσεις ακραίας κακοποίησης, με παρατεταμένους ξυλοδαρμούς, συχνά σε γυμνά σώματα, να τους ρίχνουν ή να τους πετάνε νερό, ενώ υπάρχουν και μαρτυρίες που κάνουν λόγο για ξυλοδαρμούς, με τα θύματα να είναι δεμένα στα κάγκελα του κελιού, στα οποία φορούν κράνη πριν τους χτυπήσουν. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται τραύματα στο πρόσωπο, που θα ήταν ορατά, όπως εξηγεί η έκθεση.

Επιπλέον η έκθεση σημειώνει ότι στο 10% των μαρτυριών κατεγράφη η χρήση tazer, στο 44% υποχρεωτικό ξεγύμνωμα, στο 15% των επαναπροωθήσεων από την Ελλάδα περιλαμβανόταν η απειλή όπλου, ενώ στο 20% η κακοποίηση ελάμβανε χώρα μέσα στα αστυνομικά όχημα. Τέλος, το BVMN εξέφρασε την ανησυχία του για την αυξανόμενη χρήση παράτυπων και άγνωστων χώρων κράτησης, όπως στάβλοι, εγκαταλελειμμένα κτήρια και παρατημένοι σιδηροδρομικοί σταθμοί, έτσι ώστε το πέρασμα των ανθρώπων υπό επαναπροώθηση να μην καταγράφεται από κάποιον κρατικό φορέα, π.χ. αστυνομικό τμήμα ή επίσημο κέντρο κράτησης.

Η ΑΥΓΗ,https://independentnews.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Μην τους υποτιμάμε τους Πούμπουρες

 

Μην τον υποτιμάτε τον Πούμπουρα και τον κάθε Πούμπουρα. Μην τους προσπερνάτε απαξιωτικά τους Πούμπουρες του Διαδικτύου και των social media μην καταδεχόμενοι να τους απαντήσετε και να αντιπαρατεθείτε μαζί τους γιατί, όπως λέτε, δεν αξίζει ν’ ασχολείται κανείς μαζί τους. Κι όμως. Η ζημιά που κάνουν οι Πούμπουρες σε ένα πολύ ευαίσθητο κομμάτι της κοινωνίας είναι ασύλληπτα μεγαλύτερη από αυτή που κάνουν υπουργοί, βουλευτές και οργανικοί δημοσιογράφοι. Γιατί αυτά που λένε οι Πούμπουρες, σε κάποια διόλου αμελητέα κοινά, έχουν πολλή μεγαλύτερη πέραση από τα νεοφιλελεύθερα λογύδρια του Χατζηδάκη και του κάθε Χατζηδάκη και πολύ περισσότερους αναγνώστες από τα άρθρα του Πρετεντέρη και του κάθε Πρετεντέρη.

Μην ξαφνιάζεστε και μην πέφτετε από τα σύννεφα, αλλά υπάρχουν πολλοί Πούμπουρες γύρω μας, ανάμεσά μας και, κυρίως, έξω από τη δική μας κοινωνική φούσκα με μεγαλύτερη διείσδυση σε κάποια κοινά ακόμα και από τις πιο γραφικές καρικατούρες του Κοινοβουλίου που καθημερινά πασχίζουν να κερδίσουν έστω και λίγη παραπάνω δημοσιότητα και αναγνωρισιμότητα από τους παίκτες του «Survivor».

Μην τους υποτιμάμε τους Πούμπουρες, γιατί η ζημιά που κάνουν είναι μεγάλη. Κι αν δεν τον ξέρουμε εμείς τον Πούμπουρα, είναι πολύ πιθανό να τον ξέρουν τα παιδιά μας και να τον ακολουθούν στο Instagram, στο Twitter και στο Facebook, εκεί που, όταν βάζεις στο ίδιο καζάνι το lifestyle με την πολιτική, μπορεί το μείγμα να σου βγει άκρως δηλητηριώδες και τοξικό. Γιατί όσο πιο ευκολοχώνευτος είναι ο Πούμπουρας από τον Χατζηδάκη τόσο πιο επικίνδυνος μπορεί να αποδειχθεί για κάποια μυαλά που μπορεί να πειστούν ότι για να το λέει ο Πούμπουρας, δεν είναι και τόσο άσχημη ιδέα η απλήρωτη εργασία. Και μετά, αντί για τον Πούμπουρα, θα πρέπει να απαντήσεις σε όσους τον ακολουθούν στο Instagram.https://mplokia.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Η ήττα της αριστεράς των «πλατειών» και η νέα αριστερά

 

Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο ηγέτης των Podemos και εταίρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην κυβέρνηση της Ισπανίας, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την πολιτική μετά την ήττα της αριστεράς στις περιφερειακές εκλογές. Η ισπανική δεξιά των σκανδάλων και της χρεοκοπίας επανέρχεται, φορώντας το «τραμπικό», δήθεν αντισυστημικό της προσωπείο.

Οι πολιτικοί και οι πολιτικές δυνάμεις, που γεννήθηκαν από το «Δρόμο», από τις μεγάλες διαδηλώσεις κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, από το μεγάλο κίνημα των «πλατειών» (Αθήνα, Μαδρίτη, Occupy Wall Sreet), χάθηκαν στους λαβύρινθους του συστήματος, κατασπαράχθηκαν από το Μινώταυρο της εξουσίας. Από τη στιγμή που εγκατέλειψαν την κινηματική τους δράση, που απεκδύθηκαν τα λαϊκά τους σύμβολα, την εναλλακτική και την ελπίδα της ουτοπίας στο όνομα του ρεαλισμού, όταν στο νερωμένο κρασί δεν έμεινε σταγόνα κρασί, όταν υιοθέτησαν συστημικούς, δηλαδή «δεξιούς τρόπους», όταν τελικά το «αλλιώς» έγινε μια «αριστερή δεξιά» ή μια «δεξιά της αριστεράς», τότε οι πολίτες τους τιμώρησαν και ένα μέρος τους (εκλογικά κρίσιμο) στράφηκε στην δήθεν αντισυστημική «τραμπική δεξιά». Η συνέχεια είναι γνωστή: στο όνομα του αντιφασισμού και του «αντιτραμπισμού», ακόμα και αριστεροί θα ψηφίσουν τη «δημοκρατική δεξιά» για να… φύγουν οι φασίστες(Τραμπ) ή για να μην έρθουν στην εξουσία(Λε Πέν)!  

Γιατί απέτυχε το αριστερό εγχείρημα στον ευρωπαϊκό νότο; Γιατί το στραγγάλισε η «γερμανικής» κατασκευής μέγγενη της ΕΕ. Γιατί η αριστερά δεν μπορεί να κυβερνά σε μία μόνο χώρα για πολύ. Γιατί, όπως αποδείχθηκε και με τη σοσιαλδημοκρατία, η αριστερά δεν μπορεί να λειτουργεί ως «ΜΚΟ» ούτε να παίζει στο γήπεδο της δεξιάς, εκεί όπου κυριαρχεί ο λόγος των οργανικών διανοουμένων της συντήρησης. Γιατί αγνοήθηκε σκανδαλωδώς ότι η ουσιαστική πολιτική ανατροπή επισυμβαίνει όχι μόνο όταν αλλάζει η εκτελεστική εξουσία, όχι μόνο όταν τσακίζεις την κρατική εξουσία(ως μηχανισμός έχει τη σχετική αυτονομία της), αλλά και όταν διαφοροποιείται η κοινωνική προέλευση των οργάνων της καθώς και το κοινωνικό περιεχόμενό της. Το θέμα δηλαδή δεν είναι μόνο αν έχεις την κυβέρνηση και όχι την  εξουσία, αλλά να ξέρεις και τι να κάνεις την εξουσία. «Έχουμε επανάσταση, όταν μεταβάλλεται η ταξική σύσταση των Κοινοβουλίων, όταν τροποποιείται ο δημοκρατικός τρόπος λήψης αποφάσεων... Έχουμε επανάσταση όταν η πειθαρχία, η συμβολική τάξη, η διδασκαλία στα εκπαιδευτικά κέντρα τροποποιούνται και μετασχηματίζονται», έγραφε ο Λινέρα για τη Βολιβία. Εκεί όπου, παρά τα λάθη, η αριστερά άντεξε, γιατί είχε οργανωθεί σε βάθος μέσα στην κοινωνία, και ανέτρεψε τόσο στο «δρόμο» όσο και στην κάλπη το πραξικόπημα που οργανώθηκε από τις ΗΠΑ.

Δεν έχουμε αλλαγή όταν έχουμε και πάλι τις ελίτ(με δεξιό ή αριστερό μανδύα) στην εξουσία. Δεν έχουμε, προπάντων αλλαγή, όταν δεν αλλάζει η συμβολική τάξη, δηλαδή ο πρακτικός, καθημερινός πολιτισμός που διέπει τις σχέσεις, τη συμπεριφορά, τη ζωή μας, τον τρόπο που κάνουμε «συνήθεια» τους περιορισμούς και τους κανόνες. Δεν έχουμε αλλαγή όταν δεν αλλάζει ο τρόπος σκέψης, όταν δεν επαναξιώνονται οι αρχές και οι χαρές του Εμείς και της αυτοδιαχείρισης.

Για να συμβεί η αλλαγή απαιτούνται λαϊκά κινήματα, που δεν θα λειτουργούν σαν αποστειρωμένες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, αλλά θα αναπτύσσουν την «ποίησή» τους μέσα στην πολιτική Πράξη, στη δράση, στο δρόμο, τον οποίο ποτίζουν σήμερα με το αίμα τους οι εργαζόμενοι νέοι, στις γειτονιές όπου συναντώνται και ερωτεύονται τα νέα παιδιά, εκεί όπου δημιουργούνται οι νέες σχέσεις αλληλεγγύης, εκεί όπου αλλάζει ο τρόπος ζωής και ο συσχετισμός των αξιών, εκεί όπου απομειώνονται οι ναρκισσισμοί και οι μεγάλες Εγω-πάθειες. Εκεί όπου δημιουργείται η νέα αριστερά της αξιοπρέπειας, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης… http://artinews.gr

Διαβάστε περισσότερα

Πότε έγινε ο Μπάιντεν κομμουνιστής;

 

Η πρόταση της εκπροσώπου των ΗΠΑ στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου για άρση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας για τα εμβόλια κατά του Covid, παρά το γεγονός ότι χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από πολλές πλευρές, απέχει πολύ από το να λύσει πραγματικά το πρόβλημα που δημιουργούν οι πατέντες σε εμβόλια και φάρμακα. Η διαδικασία συζήτησης με στόχο την ομοφωνία σε έναν διεθνή οργανισμό είναι μακροχρόνια, οι πατέντες κατοχυρώνονται σε εθνικό επίπεδο (και για την Ευρώπη σε επίπεδο Ε.Ε.) και ήδη η πρώτη άρνηση ήρθε από τη Γερμανία διά στόματος Μέρκελ.

Οι χαμηλής ποιότητας και αμφιβόλου αντιληπτικής ικανότητας φιλελεύθεροι στην Ελλάδα λογικά θα στοιχηθούν με κραυγές τύπου «βάστα Μέρκελ», καθώς ο Μητσοτάκης εκτέθηκε μεγαλοπρεπώς σε ανύποπτο χρόνο, μιλώντας απαξιωτικά και χυδαία για το αίτημα της άρσης της πατέντας. Το ότι οι νεοφιλελεύθεροι πολιτικοί μιλούν λιγότερο ως εκπρόσωποι της κοινωνίας και περισσότερο ως ξεφωνημένοι εκπρόσωποι των εταιρειών, δεν πρέπει ωστόσο να μας κάνει να μεταφράζουμε αυτόματα τις επιθυμίες μας σε πραγματικότητα.

Κι αυτό, γιατί μια πρόταση ελεγχόμενης κατάργησης της πατέντας για τα εμβόλια Covid από την ύπατη εκπρόσωπο των ΗΠΑ στον ΠΟΕ απέχει παρασάγγας από την επίλυση του ζητήματος στο ομοσπονδιακό επίπεδο των ΗΠΑ, εκεί όπου η νομοθεσία για τα πνευματικά δικαιώματα έχει γραφεί από τις ίδιες τις εταιρείες με σκληρό, επίμονο και πανάκριβο λόμπινγκ πολλών δεκαετιών, και δύσκολα θα αλλάξει. Ο Μπάιντεν δεν έγινε κομμουνιστής, έστω και αν τα ελληνικά ΜΜΕ ετοιμάζονται να τον καταγγείλουν ως τέτοιον.

Στην πραγματικότητα η κίνηση των ΗΠΑ να θέσουν στο τραπέζι την άρση των περιορισμών παραγωγής εμβολίων λόγω πνευματικών δικαιωμάτων, έστω και στο επίπεδο της επιτρόπου Katherine Tai, έχει τρείς πλευρές:

Πρώτον την επιδίωξη επαναφοράς των ΗΠΑ σε πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις, μετά την υποχώρηση, την αναδίπλωση και την ανυποληψία της περιόδου Τραμπ. Το να τεθεί η αμερικανική υπερδύναμη στην εμπροσθοφυλακή των δυνάμεων που αναζητούν λύση σε ένα παγκόσμιο πρόβλημα, φαίνεται να επιλέγεται από τη διακυβέρνηση Μπάιντεν ως μορφή επαναφοράς των ΗΠΑ στην παγκόσμια ηγεμονία. Συνολικά τα έργα και οι ημέρες της διακυβέρνησης Μπάιντεν, δείχνουν ότι το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο των ΗΠΑ έλαβε το μάθημά του από την παραφωνία του Τραμπ και οχυρώνεται αναλόγως για να αποφευχθούν μελλοντικά παραστρατήματα.

Δεύτερον, την αναγνώριση ότι πανδημικές εξάρσεις (όπως αυτή στην Ινδία) και οι εκταόμβες θυμάτων που προκαλούν, δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν με τους σημερινούς ρυθμούς εμβολιασμών ανά τον κόσμο. Οι χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου υπολείπονται κατά πολύ της εμβολιαστικής κάλυψης που αρχίζει και επιτυγχάνει ο αναπτυγμένος κόσμος του βόρειου και δυτικού ημισφαιρίου. Ο πληθυσμός τους θα ξεκινήσει να κάνει το εμβόλιο μετά τα μέσα του 2022, ενώ παράλληλα καμιά χώρα δεν έχει την θηριώδη κρατική μηχανή (και λογική) της Κίνας ώστε να μπορεί να περιορίζει την εξάπλωση του ιού εν τη γενέσει του. Το εμβόλιο, στην πράξη, είναι ο μόνος τρόπος να προληφθούν θάνατοι εκατομμυρίων στην Αφρική και στην Ασία. Ειδικά θα χρειαστεί εμβόλιο mRNA που μπορεί να αντιμετωπίσει -σε νέες του εκδόσεις- τυχόν νέες και πιο επικίνδυνες μεταλλάξεις. Η Ινδία είναι σήμα κινδύνου για όλη την ανθρωπότητα, επομένως τα ιερά και τα όσια της παραγωγής με αποκλειστική βάση το κέρδος, μπορούν ίσως, ελεγχόμενα και περιορισμένα, να αμφισβητηθούν. Υπάρχει και η παραγωγή για το κοινό καλό, έστω και αν αυτή έχει πεταχθεί εδώ και δεκαετίες στο πυρ το εξώτερον.

Τρίτον, οι ΗΠΑ επιχειρούν να προλάβουν κυρίως τη Ρωσία αλλά και την Κίνα που κάνουν ήδη εξωτερική πολιτική με την υγειονομική βοήθεια σε τρίτες χώρες. Το ρωσικό εμβόλιο δίνεται προς παρασκευή σε τρίτες, εκτός Ρωσίας χώρες, και το ίδιο αναμένεται να συμβεί με το Κινεζικό. Στη μάχη αυτή, οι ΗΠΑ δεν θέλουν να εμφανιστούν ως κυνικοί θεματοφύλακες των κερδών των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, έστω και αν τρίζουν τα κόκκαλα του Ρήγκαν και της Θάτσερ.

Φυσικά το αν και το πώς ακριβώς θα προχωρήσει η πρόταση των ΗΠΑ είναι ένα θέμα ανοικτό. Μπορεί να μην προχωρήσει στην πράξη, μπορεί να εκφυλιστεί σε διακανονισμό φθηνότερης τιμής από τις Pfizer και Moderna προς τον Τρίτο Κόσμο, μπορεί να γίνει μαζική πληρωμή mRNA εμβολίων από τις χώρες της Δύσης προς τις φτωχότερες χώρες της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, ή μπορεί να υπάρξει μια περιορισμένη αποκέντρωση της παραγωγής, με ελεγχόμενους όρους, στις χώρες που έχουν (ή διατείνονται ότι έχουν) τη δυνατότητα για κάτι τέτοιο (πχ. Ινδία ή Νότια Αφρική). Προς το παρόν, ας αρκεστούμε στο ότι η πρόταση Μπάιντεν αναγνωρίζει μεγαλοπρεπώς το διαφαινόμενο αδιέξοδο στον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα.

Η κατάργηση των πατεντών για τα εμβόλια, παρά το γεγονός ότι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για εκατομμύρια ανθρώπους, προσκρούει στη γενική αρχή του κέρδους και στη βαθιά θεμελιωμένη στον μετα-κομμουνιστικό κόσμο αντίληψη ότι μόνο ο ιδιωτικός τομέας, υπό την προσδοκία κερδών για τους μετόχους του, μπορεί να προχωρήσει αποτελεσματικά την επιστημονική έρευνα. Στην πραγματικότητα βέβαια, αυτή η αντίληψη δεν είναι τίποτα άλλο παρά δοξασία, καθώς οι ιδιωτικές πολυεθνικές χρησιμοποιούν προηγούμενη γνώση, άφθονους πόρους και ζεστό χρήμα του δημοσίου και της κοινωνίας. Ειδικά η τεχνολογία mRNA έχει πίσω της δεκαετίες ολόκληρες πανεπιστημιακών ερευνών, δημόσιων χρηματοδοτήσεων και ακαδημαϊκού κόπου. Αυτά ενδεχομένως να έχουν μικρή σημασία για τα μαντρόσκυλα του νεοφιλελευθερισμού.

Αυτό που έχει σημασία είναι να επιβεβαιώσουμε για μια ακόμα φορά ότι το καπιταλιστικό κέρδος αργά ή γρήγορα έρχεται σε ασυμβίβαστη αντίθεση με την ιεράρχηση της ανθρώπινης ζωής. Αυτό, ακόμα και αν δεν λέγεται ευθαρσώς, με τη συγκεκριμένη συζήτηση που διεξάγεται διεθνώς, την πρόταση των ΗΠΑ, την αποδοχή του ΠΟΥ κλπ, εννοείται εμμέσως. Η ιστορία της πανδημίας και της αντιμετώπισής της υπογραμμίζει την ανάγκη ενός άλλου συστήματος κοινωνικών σχέσεων με άλλες ιεραρχήσεις, κίνητρα και προτεραιότητες.https://www.antapocrisis.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί η ΝΔ αρνείται την άρση της πατέντας στα εμβόλια όπως ζητούν ΗΠΑ και ΠΟΥ;

 

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Εκτεθειμένη εμφανίζεται η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ύστερα από την απόφαση των ΗΠΑ να ζητήσουν την άρση της πατέντας στα εμβόλια επικαλούμενες τις τραγικές συνθήκες που δημιουργεί η πανδημία σε όλο τον κόσμο.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, σε ομιλία του τάχθηκε υπέρ της πρότασης του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και δεκάδων χωρών του πλανήτη για την άρση των πνευματικών δικαιωμάτων στα εμβόλια για τον κορονοϊό. Τη στάση της Ουάσινγκτον είχε προαναγγείλει με μήνυμά της η επικεφαλής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας των ΗΠΑ για την εμπορική πολιτική, Κάθριν Τάι.

Υπενθυμίζεται ότι ο Μπάιντεν έλαβε την απόφαση παρά τις τρομακτικές πιέσεις που ασκούσαν εδώ και εβδομάδες τα λόμπι των ισχυρότερων φαρμακοβιομηχανιών του πλανήτη, τα οποία μάλιστα είχαν χρηματοδοτήσει σε σημαντικό βαθμό την πολιτική του ανέλιξη.

Η άρση των πνευματικών δικαιωμάτων στα συγκεκριμένα εμβόλια θα επιτρέψει την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και την παραγωγή εμβολίων από εργοστάσια σε όλο τον κόσμο που σήμερα δεν μπορούν να προσφέρουν εμβόλια σε χώρες όπως η Ινδία και η Βραζιλία, όπου η πανδημία βρίσκεται εκτός ελέγχου. Αντίθετα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και κορυφαίοι υπουργοί της κυβέρνησής του, όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης απέρριπταν κατηγορηματικά αυτό το ενδεχόμενο, το οποίο θεωρείται από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο ως η μοναδική λύση για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Σε ομιλία του μάλιστα στη βουλή ο Μητσοτάκης ειρωνευόταν με ύφος ερασιτέχνη ηθοποιού τις σχετικές προτάσεις

Και ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας όμως ειρωνευόταν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γιατρούς και επιστήμονες που στρέφονταν εναντίον των δικαιωμάτων ευρεσιτεχνίας της παγκόσμιας φαρμακοβιομηχανίας.

Πέρα από την ηθική διάσταση του ζητήματος υπάρχει και μια άλλη σοβαρή πτυχή: Αποτελεί ίσως μοναδικό φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο ότι η κυβέρνηση μιας χώρας, που εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό από τον τουρισμό, δεν στηρίζει προτάσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν άμεσα την αντιμετώπιση της πανδημίας σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά προτιμά να υπερασπίζεται μόνο τα συμφέροντα των πολυεθνικών του φαρμάκου – παρά το γεγονός μάλιστα ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει δική της ισχυρή φαρμακοβιομηχανία.

Υπενθυμίζεται ότι πριν από λίγες ημέρες η κυβέρνηση Μπάιντεν τίναξε στον αέρα και έναν ακόμη από τα σημαντικότερα επιχειρήματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το λεγόμενο φαινόμενο trickle down, την ψευδή θεωρία ότι οι φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο έχουν θετικά αποτελέσματα για το σύνολο της κοινωνίας.

 

Γαντζωμένη σε ιδεοληψίες της δεκαετίας του ’80 η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδυνατεί να παρακολουθήσει τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο επιλέγοντας πάντα τις πιο αντιλαϊκές λύσεις οι οποίες όμως αποδεικνύονται καταστροφικές για το σύνολο της οικονομίας.

ΑΝΑΝΕΩΣΗ Ύστερα από την απόφαση του Αμερικανού προέδρου αρκετοί από τους σημαντικότερους υποστηρικτές της κυβέρνησης επιχείρησαν επιχειρούν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα υποστηρίζοντας, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι ο Μπάιντεν ακολουθεί… τη γραμμή Μητσοτάκη.https://info-war.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Οι εφήμερες θεωρίες δεν μπορούν και δεν πρέπει να κλονίσουν τις ιδέες που συγκλόνισαν τον κόσμο. Τις ιδέες του σοσιαλισμού

 

Ένα μέτρο το οποίο ισχύει για πολλά ανθρώπινα δημιουργήματα (ιδέες, πρακτικές, κα) είναι αυτό της αντοχής στο χρόνο. Αν δηλαδή ένα αποτέλεσμα του χεριού ή του ανθρώπινου μυαλού αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου, δρασκελίζει τις ιστορικές περιόδους, αποτελεί και για τις επόμενες γενιές πηγή έμπνευσης, δημιουργίας, αναζήτησης. Είναι αυτός ένας τρόπος -όχι ο μοναδικός- να κρίνουμε και να συγκρίνουμε τα πράγματα με το μπόι τού χρόνου, έτσι ώστε να μην ξεπέφτουμε στο εφήμερο, το “μεροδούλι-μεροφάι” που τρέφει τη στιγμή και ύστερα πεθαίνει.

Γράφουμε -εισαγωγικά- τα παραπάνω με αφορμή διάφορες θεωρίες και θεωριούλες που είδαν το φώς της δημοσιότητας και γνώρισαν μεγάλη δημοφιλία το προηγούμενο διάστημα. Θα ήταν επανάληψη αν λέγαμε ότι αναδείχτηκαν και “σπρώχτηκαν” από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, δηλαδή την κυρίαρχη αστική ιδεολογία. Μία από αυτές ήταν η θεωρία του καταναλωτισμού.

Σύμφωνα με τη θεωρία για την υπερκατανάλωση που ξεκίνησε από το 1960, η κοινωνία απορροφάται από τη μικροαστική τάξη, γίναμε όλοι μικροαστοί, ενώ ζει και αναπτύσσεται στο έδαφος ενός υπέρμετρου καταναλωτισμού. Οι τάξεις εξαφανίζονται, ενώ το τέρας του “αγοράζω-καταναλώνω” απλώνει παντού τα αλλοτριωτικά χέρια του. Η κοινωνία μεταβάλλεται σ’ ένα απέραντο κατάστημα, ενώ η μανία της κατανάλωσης διαστρέφει και αυτή την ψυχολογική διάθεση.

Επρόκειτο για ένα μύθευμα με μήτρα την αύξηση της παραγωγής στη Δύση και αποδέκτη τον κόσμο της εργασίας, που μεταβλήθηκε έξαφνα από εργάτης, παραγωγός, αγρότης, υπαλλήλος και μικροϊδιοκτήτης σε καταναλωτή. Η θεωρία για την κοινωνία της κατανάλωσης, όπως και η άλλη για την εξαφάνιση της εργατικής τάξης “έσπασαν ταμεία”, υπονόμευσαν ανοιχτά τον μαρξισμό, διεμβόλισαν οργανώσεις της “νέας αριστεράς”. Με δυο λόγια έκανε αποτελεσματικά τη δουλειά της, αν κρίνουμε από ένα σύνολο παραγόντων που ξεκινούν από την πώληση βιβλίων και φτάνουν ως τη διαμόρφωση κοινωνικών συμμαχιών.

Ύστερα ήρθε η οικονομική κρίση! Αυτή που ξεκινάει από τις ΗΠΑ και την Λίμαν Μπράδερς και χτυπά οριζόντια, ιδιαίτερα τα αδύναμα καπιταλιστικά κράτη (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ιταλία). Πολλές χώρες μπήκαν στη μέγκενη του ΔΝΤ, οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν, η παραγωγή έπεσε, μαγαζιά έκλεισαν, άνθρωποι σπρώχτηκαν στην ανεργία και το περιθώριο. Αποτέλεσμα ήταν να πέσει κατακόρυφα η λεγόμενη “ζήτηση” και οι εργαζόμενοι, όχι μόνο στη χώρα μας, να βρίσκονται στα όρια στης φτώχειας καλύπτοντας μόνο τα αναγκαία μέσα διαβίωσης.

Η κοινωνική αναπαραγωγή, αν αναφερθούμε στη χώρα μας, γίνεται με τους ελάχιστους όρους και δύο εκατομμύρια άνθρωποι -όσοι και στην κατοχή- βρέθηκαν στην κόλαση. Ακριβώς σ’ αυτό το τοπίο, που συμπληρώνεται με τους ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών και τους πολέμους σ’ όλον τον πλανήτη, ήρθαν να δοκιμαστούν τα «δομικά» υλικά θεωριών και «θεωριών». Στην περίπτωσή μας έχουμε τον μαρξισμό ως μέθοδο ανάλυσης και δράσης και τις φλυαρίες για την καταναλωτική κοινωνία. Η τελευταία υποκρύπτει –ακόμα κι αν δεν το λέει- ότι το αστικό καπιταλιστικό σύστημα μπορεί αδιατάραχτα και ειρηνικά να διασφαλίζει για τον εαυτό του και για τους «πολίτες του» την ευημερία, την ειρήνη και την κατανάλωση.

Ακριβώς δηλαδή το αντίθετο από ό,τι συνέβη, αλλά αυτό δεν συνέτισε τους «καταναλωτολόγους», που σαν άλλοι Λωτοφάγοι κάνουν πως δεν συνέβη τίποτε. Αλλά δεν είναι οι μόνοι. Δεκάδες θεωρίες για τον καπιταλισμό ή τον σοσιαλισμό και αρκετοί οπαδοί τους χρησιμοποιήθηκαν σαν όπλο υπονόμευσης του μαρξισμού, ο οποίος σε πείσμα των καιρών και των «κακών τεράτων» αντέχει στις συγκαιρικές καταιγίδες.

Είναι αυτός ένας βασικός λόγος που το κόμμα μας, το Μ-Λ ΚΚΕ, αρνείται να υιοθετήσει τον όρο «στρατηγική ήττα» που αναμασούν ανοήτως οι αυθορμησίες και οι νεοαριστεροί της φράσης. Όσα λοιπόν είπαμε ισχύουν! Οι εφήμερες θεωρίες δεν μπορούν και δεν πρέπει να κλονίσουν τις ιδέες που συγκλόνισαν τον κόσμο. Τις ιδέες του σοσιαλισμού.

Θανάσης Τσιριγώτης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ,https://www.e-prologos.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Απεργία-σταθμός στις 6 Μάη, για τα «Σικάγο» της εποχής μας

 

Δημήτρης Σταμούλης

▸ Σωματεία, εργατικά σχήματα και συλλογικότητες καλούν συγκέντρωση στις 6 Μάη, 11 π.μ., στα Προπύλαια, αφετηρία εργατικής αντεπίθεσης

Η Πρωτομαγιά του 2021, σε ολόκληρο τον κόσμο και στη χώρα μας, βρίσκει τους εργαζόμενους και τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα να έχουν πληρώσει βαρύ τίμημα από τη φονική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας των καπιταλιστικών κυβερνήσεων που εξελίσσεται με αμείωτους ρυθμούς σε όλο τον πλανήτη. Ήδη στην Ελλάδα οι νεκροί ξεπέρασαν τις 10.000! Πρόκειται για καθολική αποτυχία του καπιταλισμού να εξασφαλίσει όχι μόνο «συνθήκες ευημερίας», όπως υπόσχεται, αλλά την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Με self test, εμβολιαστικούς ρυθμούς χελώνας και μπόλικη «ατομική ευθύνη», οι κυβερνώντες υπόσχονται «ταχεία» οικονομική ανάκαμψη, αφού όμως η πολιτική τους έχει αφήσει πίσω της «καμένη γη» για τους ανθρώπους του μόχθου και την καπιταλιστική κρίση να βαθαίνει. Λεφτά δεν υπήρχαν για δημόσια υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια. Υπήρχαν, όμως, για διάσωση μεγάλων επιχειρήσεων από χρεοκοπία με παροχή τσάμπα χρήματος, με εμβληματικό παράδειγμα την AEGEAN και τις τράπεζες. Έδωσαν άφθονο χρήμα στις επιχειρήσεις, ενώ την ίδια στιγμή άφησαν είτε τελείως ακάλυπτους χιλιάδες ανέργους είτε έδωσαν ψωρο-επιδόματα αναστολής σε εργαζόμενους. Η πανδημία και η αντιμετώπισή της αποκάλυψαν για μια ακόμα φορά το πόσο εχθρικές προς τους λαούς είναι η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της.
Από την άλλη, οι επικίνδυνες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή αποδεικνύουν ότι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των αστικών τάξεων εντείνονται διαρκώς (όπως μεταξύ των ολιγαρχιών Ελλάδας και Τουρκίας) με ανυπολόγιστους κινδύνους για τους λαούς και την ειρήνη στην περιοχή.

Στη κοινωνικά «εύφλεκτη» φετινή 1η Μάη, «το δίλημμα “καπιταλιστική βαρβαρότητα ή ανατροπή του κεφαλαίου και κομμουνιστική απελευθέρωση” είναι πια ζήτημα ζωής ή θανάτου», όπως τονίζει το ΝΑΡ στην πρωτομαγιάτικη ανακοίνωσή του, επισημαίνοντας ότι «η εργατική τάξη αναδείχτηκε και στην περίοδο της πανδημίας η μόνη δύναμη σωτηρίας, η ίδια η εργατική τάξη και ο λαός μπορούν να δώσουν τη συνολική λύση για όλη την κοινωνία». Κρίσιμος σταθμός σε αυτή την «κακοτράχαλη» πορεία για το ταξικό εργατικό κίνημα είναι η πάλη για την ανατροπή των αντεργατικών σχεδιασμών της κυβέρνησης, με το νέο νομοθετικό τερατούργημα κατά των εργασιακών δικαιωμάτων, του οκτάωρου, των σωματείων και του απεργιακού δικαιώματος, προ των πυλών, αλλά και το σχέδιο ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης να έπεται.
Η ανάγκη άμεσης αγωνιστικής και απεργιακής απάντησης και πανεργατικού ξεσηκωμού πριν «κατέβει» το νομοσχέδιο είχε διατυπωθεί από καιρό τώρα από τις δυνάμεις της ταξικής πτέρυγας του κινήματος, των κινήσεων και Παρεμβάσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο, της ΑΤΕ-ΕΚΑ. Είναι πολύ σημαντική εξέλιξη, λοιπόν, η απόφαση για 24ωρη πανεργατική απεργία στις 6 Μάη, στην οποία συγκλίνουν πολλά πρωτοβάθμια σωματεία και ήδη έχουν αποφασίσει τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά, η ΑΔΕΔΥ, σωματεία στις αστικές συγκοινωνίες και ομοσπονδίες που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ. Η ΓΣΕΕ του εταιρισμού, της αστικής ενσωμάτωσης και της απεργοσπασίας, έμεινε θλιβερή και μονάχη στην… αργία της Τρίτης του Πάσχα, με μοναδική παρέα την… κυβέρνηση, επιβεβαιώνοντας ότι οι εργάτες δεν έχουν καμία σχέση μαζί της, ούτε περιμένουν το παραμικρό από τους γραφειοκράτες που την «διοικούν». Οι μαζικές αποφάσεις για απεργιακή 6η Μάη αποτελούν από την άλλη και μια απόδειξη ότι στην εργατική βάση υπάρχουν διαθέσεις αγωνιστικής αντίδρασης στην κυβερνητική επέλαση, ότι ο κόσμος της εργασίας αναζητά δρόμους σύγκρουσης και ρήξης και συντονισμένο αγώνα.

Ζητούμενο μια νικηφόρα λογική αγώνα, στα χέρια των σωματείων και των συνελεύσεων των εργαζομένων

Το κάλεσμα για συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 6/5 στις 11 π.μ. που απευθύνουν πολλά πρωτοβάθμια σωματεία (π.χ. ΣΥΒΧΨΑ, εργαζόμενοι ΤΕΕ, ΕΛΓΟ Δήμητρα, σωματείο Public, εκπαιδευτικά σωματεία κ.α.) και εργατικές συλλογικότητες, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Δεν είναι «χωροταξικό» το ζήτημα σε σχέση με τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ (Σύνταγμα) ή των ΕΚΑ/ΑΔΕΔΥ (πλ. Κλαυθμώνος) αλλά αφορά την ίδια την κατεύθυνση του εργατικού κινήματος και της πάλης του.

Το «μπλοκ» των Προπυλαίων επιδιώκει, αφενός, την κοινή εργατική διαδήλωση, τον συντονισμένο απεργιακό αγώνα και αυτό είναι σαφές. Αφετέρου, δεν ξεχνάει ότι εδώ και ένα χρόνο πολλοί «θεσμοί» του κυρίαρχου συνδικαλισμού έχουν κηρύξει… lockdown, αρνούνται μαζικές διαδικασίες και επιλέγουν «συμβολικές μορφές αγώνα», προσφέροντας υπηρεσίες στην κυβέρνηση και τους εργοδότες. Οι δυνάμεις που καλούν στα Προπύλαια προτάσσουν με συνέπεια μια άλλη, νικηφόρα, λογική αγώνα, στα χέρια των σωματείων και των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων. Καλούν σε αγωνιστική και απεργιακή κλιμάκωση, κόντρα σε λογικές αναμονής ή «κούφιων» απεργιών «την ημέρα της κατάθεσης» του αντιδραστικού νομοσχεδίου. Ενισχύουν τις τάσεις γενίκευσης του αγώνα για ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και της ίδιας της κυβέρνησης από το μαχόμενο εργατικό κίνημα, για κατακτήσεις «εδώ και σήμερα», για να πάρουν οι εργάτες από τον πλούτο που τους αρπάζει το κεφάλαιο, για το 6ωρο-30ωρο ως το νέο «Σικάγο» της εποχής μας, για να ανοίξει ο δρόμος για τη συνολική απελευθέρωση της εργατικής τάξης!

Τις προηγούμενες ημέρες έγιναν μαζικές δράσεις συλλογικοτήτων σε γειτονιές με αιχμή το αντεργατικό νομοσχέδιο. Ακολούθησαν εξορμήσεις σε μεγάλους χώρους όπως τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, το μετρό, το λιμάνι του Πειραιά, που θα κλιμακωθούν και σε άλλους χώρους εργασίας. Η απεργιακή απάντηση της Πέμπτης 6 Μάη θα είναι μαζική, καθολική, αντάξια των απαιτήσεων και των αναγκών της εποχής για το ταξικό εργατικό κίνημα!https://prin.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Μιχάλης Κόμης: Παρέμεινε στις επάλξεις μέχρι την τελευταία του πνοή

 

Μιχάλης Κόμης
Έδωσε τη μάχη μέχρι την τελευταία του πνοή σαν Διευθυντής της Πνευμονολογικής Κλινικής του Θριάσιου Νοσοκομείου, για να σώσει ασθενείς από τον κορωνοϊό.
Παρέμεινε στην πρώτη γραμμή με ατέλειωτες εφημερίες, χωρίς ποτέ να επιδιώξει κάποια άδεια, παρότι αντιμετώπιζε σοβαρότατα προβλήματα υγείας.
Δυστυχώς, ο ανιδιοτελής αγώνας του για τις ζωές των ασθενών, είχε ως τραγική συνέπεια να καταλήξει στα 65 του χρόνια.
Αυτή κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να είναι η πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων.
Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε και υπάρχει ακόμα, απέναντι από τους Φουρθιώτηδες και τους Λιγνάδηδες…
Το ΕΣΥ στέκεται ακόμα όρθιο αποκλειστικά και μόνο χάρη στην αυτοθυσία των υγειονομικών υπαλλήλων, χωρίς ουσιαστική στήριξη από την Πολιτεία.
Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να έχουμε ως παράδειγμα, γιατί κρατούν την κοινωνία μας ζωντανή.
Καλό ταξίδι Μιχάλη!
Απο vasilis siorokos fb και μήνυμα στο Twitter ,https://www.newsbreak.gr

Διαβάστε περισσότερα

Κύπρος: Διαδηλώσεις χιλιάδων ε/κ και τ/κ ενάντια στη διχοτόμηση (φωτό)

 

Ήταν η πρώτη μαζική κινητοποίηση που οργανώθηκε συντονισμένα και στις δύο πλευρές από τον Φλεβάρη του 2020, όταν και έκλεισαν τα οδοφράγματα με αφορμή την πανδημία. Την ίδια στιγμή και στις δυο πλευρές έχουν ξεσπάσει κινήματα ενάντια στις αντίστοιχες κυβερνήσεις.

Η πολιτική κατάσταση σε βορρά και νότο, με φόντο το «Κυπριακό»

Από τη μία στον νότο, τα σκάνδαλα, η κακοδιαχείριση της πανδημίας και η αστυνομοκρατία, έχουν ξεσκεπάσει την κυβέρνηση Αναστασιάδη. Όσον αφορά στο Κυπριακό, ο Αναστασιάδης παρόλο που είχε δεσμευτεί ότι θα είναι ο «πρόεδρος της Λύσης», έχει χάσει κάθε νομιμοποίηση στον κόσμο που θέλει επανένωση. Από το 2017 και μετά, έχει κάνει μια καθαρά εθνικιστική στροφή, η οποία τον τελευταίο χρόνο αντανακλάστηκε στο κλείσιμο των οδοφραγμάτων και στην τοποθέτηση συρματοπλεγμάτων στην πράσινη γραμμή. Η οργή που προκαλούν όλα τα παραπάνω βρήκε έκφραση στις κινητοποιήσεις των «Ως Δαμέ» (ως εδώ), οι οποίοι έδωσαν και ένα πολύ δυναμικό στίγμα στην πορεία του Σαββάτου.

Στον βορρά, η εκλογή Τατάρ μετά από παρέμβαση της Τουρκίας και οι επιθέσεις του τουρκικού καθεστώτος στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των τουρκοκυπρίων έχουν ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων. Η αριστερά και τα συνδικάτα έχουν δημιουργήσει την πλατφόρμα «Αυτή η χώρα είναι δική μας» παρόμοια με αυτή που είχαν οργανώσει το 2003-4, όταν μέσα από τις κινητοποιήσεις τους κατάφεραν για πρώτη φορά μετά το 1974 να ανοίξουν τα οδοφράγματα και να ρίξουν το καθεστώς Ντενκτάς.

Kıbrıs’ta barış engellenemez – Η ειρήνη στην Κύπρο δεν θα εμποδιστεί

Την Τρίτη 27/4 ξεκινάει η άτυπη 5μερής συνάντηση για το Κυπριακό στη Γενεύη.

Παρόλα αυτά η κινητοποίηση του Σαββάτου δεν έγινε με τις ψευδαισθήσεις που είχαν οι κινητοποιήσεις το 2016-2017, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων Αναστασιάδη – Ακιντζί, όταν χιλιάδες κόσμου κατέβαινε στο δρόμο για να «καλέσει τους ηγέτες να φέρουν λύση». Αυτή τη φορά είναι καθαρό και στις δύο πλευρές ότι οι προθέσεις των προέδρων δεν εκπροσωπούν τις επιθυμίες του λαού που θέλει επανένωση. Αντίθετα βλέπουν ότι οι επιλογές των ηγετών και των «εγγυητριών δυνάμεων» τα τελευταία 4 χρόνια μετά την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά οδηγούν σε ένταση του εθνικισμού, ενίσχυση της διχοτόμησης και ακόμη και στην πιθανότητα θερμού επεισοδίου στην ανατολική μεσόγειο.

Οι διαδηλώσεις του Σαββάτου 24/4

Τα συνθήματα συνεπώς που κυριάρχησαν στις διαδηλώσεις ήταν διεκδικητικά και αποφασιστικά:

«η ειρήνη στην Κύπρο δεν μπορεί να εμποδιστεί»
«ώμο-ώμο ενάντια στον φασισμό»
«Κύπρος ενωμένη, ομοσπονδιακή»
«ως δαμέ (ως εδώ) με την διχοτόμηση»
«αυτή η χώρα είναι δική μας»
«έξω όλοι οι στρατοί»

καθώς και ενάντια στην επιβολή της Τουρκίας στην τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Οι κινητοποιήσεις του Σαββάτου ανοίγουν μια νέα σελίδα στο κίνημα της επανένωσης. Και στις δύο διαδηλώσεις τον παλμό έδινε η νεολαία. Μια νεολαία που έχει περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της με τα οδοφράγματα ανοιχτά και την επικοινωνία με τους τουρκοκύπριους σχετικά ανεμπόδιστη. Μια νεολαία που έχει πρόσφατα ζήσει την κατάρρευση των συνομιλιών στο Κραν Μοντανά και δεν έχει ψευδαισθήσεις στις διαπραγματεύσεις.

«Αν όχι τώρα πότε; Αν όχι εμείς τότε ποιοι;» έγραφαν κάποια πανό.

Για τη συνέχιση των κινητοποιήσεων

Κι η απάντηση είναι εμείς και τώρα! Είναι στα δικά μας χέρια να επανενώσουμε το νησί και να χτίσουμε την ειρήνη που επιθυμούμε. Οι «ηγέτες» διαπραγματεύονται τα δικά τους συμφέροντα και τα συμφέροντα των καπιταλιστών που εκπροσωπούν. Τα συμφέροντα των καπιταλιστών, στο νότο στο βορρά, στην Ελλάδα στην Τουρκία και διεθνώς, είναι ασυμβίβαστα και δεν θα μπορέσουν ποτέ να φέρουν λύση, πόσο μάλλον ειρήνη στο νησί. Είναι καιρός το δικοινοτικό κίνημα να «διαπραγματευτεί» την δική του λύση, μια λύση που θα φέρει πραγματικά ισότητα και ειρήνη στο νησί, και θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας.

Για να γίνει αυτό πρέπει να συνεχίσουμε αυτό που ξεκίνησε το Σάββατο. Το κίνημα στο βορρά θα συνεχιστεί, γιατί η ντε φάκτο διχοτόμηση, με κλειστά τα οδοφράγματα και το καθεστώς της Τουρκίας να παρεμβαίνει όπως κάνει μέχρι σήμερα, θα συνεχίσει να δημιουργεί αντίδραση. Είναι στο χέρι μας λοιπόν να συνεχίσουμε στο νότο και να χτίσουμε ένα κίνημα επανένωσης, ένα κίνημα αλληλεγγύης και συμπόρευσης με τους τουρκοκύπριους και κοινής δράσης για άνοιγμα των οδοφραγμάτων, ενάντια στον εθνικισμό και στον πόλεμο, και μια πραγματική λύση, από τον λαό για τον λαό.https://net.xekinima.org/

Διαβάστε περισσότερα

Οι καταλήψεις έδωσαν την πρώτη νίκη στο φοιτητικό κίνημα

 

Τους τελευταίους μήνες, μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ζούμε μια «άνοιξη» του φοιτητικού κινήματος. Προηγήθηκε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο οποίο το πιο ζωντανό κομμάτι της νεολαίας φαινόταν να περνά μια έντονη κρίση ταυτότητας, με αρνητικά χαρακτηριστικά τη συνδικαλιστική κυριαρχία της ΔΑΠ, τη συντηρητική κατεύθυνση των ατομικών λύσεων και, ως επιστέγασμα, το πολύμηνο κλείσιμο των σχολών λόγω της πανδημίας. Με αφορμή, όμως, την ψήφιση του νόμου Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη «ο γίγαντας ξύπνησε» και αναζωπύρωσε τις ελπίδες μας για ένα μαζικό και δυναμικό νεολαιίστικο κίνημα.

Τον τόνο στις πολύμορφες φοιτητικές κινητοποιήσεις δίνει από την αρχή το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), με τα πανεπιστήμια της Αθήνας να δείχνουν αμηχανία, ατολμία και, ίσως, φοβική διάθεση, κάτι το οποίο θα πρέπει να προβληματίσει και να αντιμετωπιστεί κατάλληλα.

Μετά την κατάπτυστη στάση του πρύτανη του ΑΠΘ να βάλει τα ΜΑΤ στην κατειλημμένη πρυτανεία λίγες ώρες πριν τη λήξη της κατάληψης, τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν μεγάλες διαστάσεις. Ακολούθησε άμεσα η κατάληψη της Σχολής Θετικών Επιστημών (ΣΘΕ), που αποτέλεσε το νέο κέντρο του αγώνα των φοιτητών, όπως και άλλες διάσπαρτες καταλήψεις σχολών παρά τις διαφορετικές κατευθύνσεις των φοιτητικών παρατάξεων. Σε μια βόλτα το σαββατοκύριακο στο κάμπους του ΑΠΘ, οι εικόνες ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακές: πολλές υπαίθριες συνελεύσεις φοιτητικών συλλόγων σε εξέλιξη, διοργάνωση μαθημάτων και αντι-μαθημάτων, εκδηλώσεις με διάφορα θέματα, μουσικά και αθλητικά γεγονότα και μια ατμόσφαιρα δημιουργικής ζωντάνιας στην οποία συμμετείχαν και πολλά μικρά παιδιά. Αυτό που κατάφεραν οι φοιτητές με τις καταλήψεις και τις υπόλοιπες δράσεις τους ήταν να ανακτήσουν, πραγματικά και συμβολικά, τον άδειο και χαμένο για πολλούς μήνες χώρο του πανεπιστημίου και να δημιουργήσουν ξανά τις συνθήκες εγγύτητας, μαζικότητας και δράσης. Η επιστροφή των φοιτητών και η επαναοικειοποίηση των χώρων του πανεπιστημίου είναι η πρώτη απάντηση στο αίτημα για ανοιχτές σχολές με τήρηση των υγειονομικών μέτρων.      

Παρακολουθώντας μία από τις συνελεύσεις, μου έκανε ιδιαίτερα θετική εντύπωση η νεανική ορμή, η εμπεριστατωμένη επιχειρηματολογία, η γνώση των ζητημάτων κι ο μεστός λόγος των τοποθετήσεων. Όσον αφορά το περιεχόμενο, εκεί αναδεικνύονται οι παλιές αλλά, δυστυχώς, κραταιές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ των αυτόνομων σχημάτων και των παρατάξεων της Αριστεράς. Αυτό μεταφράζεται πρακτικά με τον διχασμό αυτών που υποστηρίζουν και περιφρουρούν τις καταλήψεις και αυτών που κρατούν επιφυλακτική έως αρνητική στάση ή προσπαθούν να περάσουν τη γραμμή υποτίμησης της, ήδη αποδεδειγμένης, επιτυχίας των καταλήψεων. Επειδή, όμως, «κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια», είναι φανερό ότι ως πολιτικό υπόβαθρο αυτού του διχασμού παραμένει η ιστορική ρήξη του αντιεξουσιαστικού χώρου και της Αριστεράς, η οποία οδηγεί σε δυσπιστία, σε αδυναμία σύμπλευσης και πολλές φορές σε αρνητικές παρενέργειες όπως η αποτροπή της διενέργειας εκδηλώσεων που είχαν προγραμματιστεί από παρατάξεις της Αριστεράς. Παρ’ όλα αυτά, το κοινό κάλεσμα όλων των φοιτητικών δυνάμεων στις μεγάλες διαδηλώσεις που γίνονται κάθε Πέμπτη αποδεικνύει τη μεγάλη ισχύ και την αποτελεσματικότητα της ενωτικής παρουσίας. Όλες αυτές οι μαζικές κινητοποιήσεις, με βασικό πυλώνα τις πετυχημένες καταλήψεις στο ΑΠΘ, οδήγησαν σε αναδίπλωση την κυβέρνηση που, διά στόματος ενός γελοιοποιημένου υφυπουργού με οξύμωρη πανεπιστημιακή ιδιότητα, ανακοίνωσε την αναβολή για τον Σεπτέμβρη της εγκατάστασης της αστυνομίας στα πανεπιστήμια.

Για να πάρουμε μια γεύση της πληρότητας και της ποικιλίας των απόψεων των φοιτητών, ας ρίξουμε μια ματιά στις ενότητες που περιλαμβάνει το επτασέλιδο Ανοιχτό Πλαίσιο που ψηφίστηκε την περασμένη βδομάδα από τον Σύλλογο Φοιτητών Γεωλογίας του ΑΠΘ:

– Η ισοτίμηση δημοσίων πανεπιστημίων – ιδιωτικών κολλεγίων

– Η πάλη ενάντια στο νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη και η διεύρυνσή της στην κοινωνία

– Έρευνα για τις επιταγές κράτους και κεφαλαίου

– Ελλάδα 2.0 – Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

– Η αποικιοκρατική σύμβαση μεταξύ της Ελληνικός Χρυσός και του ελληνικού δημοσίου

– Αλληλεγγύη στου υγειονομικούς

– Ο αγώνας δεν περιορίζεται από κανένα σύνορο

– Καταδίκη της έμφυλης βίας και της τρανσφοβικής ρητορικής

– Καταδίκη αυθαιρεσιών των ΔΣ φοιτητικών συλλόγων

– Πρυτανεία και πρυτανικές αρχές

– Καμιά ανοχή σε άλλα «μεμονωμένα» περιστατικά αστυνομικής βίας και αυθαιρεσιών

– Θέλουμε ανοιχτά πανεπιστήμια σε όλη την κοινωνία

– Κρατική διαχείριση της πανδημίας

– Αιτήματα – Δράσεις

 

ΥΓ. Τα περί «μπούφλας, σφαλιάρας και κλωτσιάς» για την κατάληψη του ΑΠΘ επικαιροποιούν και  επαληθεύουν τις βρώμικες, πρακτορικές σχέσεις μεταξύ κράτους και επωνύμων δημοσιογράφων και ταυτίζουν τον Πρετεντέρη με το παλιό σύνθημα: «Αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι»!https://mplokia.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Οι πλατείες στους κατοίκους, όχι στην ΕΛΑΣ και τα κυκλώματα

 

Γιώργος Μουρμούρης

Κυριάκος Νασόπουλος

Συνέπειες του lockdown

Η πλατεία έχει κόσμο. Νέους και νέες απηυδησμένους από τους σχεδόν έξι μήνες lockdown, απαγόρευσης κυκλοφορίας και υποχρεωτικής «αναφοράς» στο 13033 για κάθε μετακίνηση, που αποφάσισαν να δουν τους φίλους τους αναγκαστικά υπό συνθήκες ελαφρού συνωστισμού, αφού τα περιοριστικά μέτρα τους «σπρώχνουν» σε σημεία με πολυκοσμία, ώστε να προστατευθούν από ενδεχόμενο πρόστιμο από την αστυνομία.

Ξαφνικά εμφανίζεται ένα αυτοκίνητο με δυνατό ηχοσύστημα. Κάνει συνεχώς βόλτες γύρω από την πλατεία, κάποια στιγμή σταματά. Η μουσική επιλογής του οδηγού παίζει στο φουλ. Κάποιοι γείτονες ξαφνιασμένοι βγαίνουν στα μπαλκόνια να δουν τι ακριβώς συμβαίνει. Καταλαβαίνουν και μπαίνουν ξανά μέσα. Η ώρα περνά, η μουσική –πάντα επιλογής του οδηγού– συνεχίζει να ακούγεται δυνατά σε όλη τη γειτονιά.
Πολλοί από τους νέους και τις νέες που ήταν στην πλατεία ενοχλούνται και αποφασίζουν να φύγουν. Άλλοι αντιμετωπίζουν πιο ανέμελα την ξαφνική νυχτερινή «εισβολή». Τους ανθρώπους που φεύγουν τους αντικαθιστούν άλλοι. Πιο επιθετικοί, πιο επιβλητικοί ως προς την παρουσία τους στον χώρο. Η μουσική συνεχίζει —είναι σαν μια ομάδα να έχει στηθεί στη γωνία και να φωνάζει συνθήματα.

Λίγη ώρα αργότερα, η πλατεία έχει «καταληφθεί». Πρόκειται για πραγματικό περιστατικό που έλαβε χώρα σε πλατεία των νοτίων προαστίων. Που όμως, σύμφωνα με μαρτυρίες που έχει στη διάθεσή του το Πριν, αντανακλά τα όσα έγιναν, με εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα, τις τελευταίες εβδομάδες και σε άλλες πλατείες του Λεκανοπεδίου, οι οποίες μετατράπηκαν από σημεία ελευθερίας και συνάντησης σε ανοιχτά διασκεδαστήρια, για να καταληφθούν ακολούθως από την αστυνομία.
Ας ξεκινήσουμε με μία διαπίστωση εντός παρένθεσης. Η πολύμηνη απαγόρευση κυκλοφορίας σε συνδυασμό με το παρατεταμένο «λουκέτο» σε μπαρ, κλαμπ, γήπεδα, γυμναστήρια και άλλους αντίστοιχους χώρους, άφησε χωρίς ενασχόληση ανθρώπους, οι οποίοι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο βιοπορίζονταν από τις παραπάνω δραστηριότητες — όχι πάντα με «καθαρό» τρόπο. Ο νοών νοείτω. Κλείνει η παρένθεση.

Η μετατροπή των πλατειών της Αττικής, και όχι μόνο, από σημεία συνάντησης και αμφισβήτησης των απαγορεύ- σεων σε ανοιχτά κλαμπ με επιβολή στον χώρο της αντίστοιχης κουλτούρας, αποτελεί άμεση απόρροια του ατελείωτου lockdown

Η πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη είναι τα τελευταία χρόνια μια ζωντανή πλατεία. Σημείο συνάντησης για ντόπιους και μετανάστες, νέους και νέες της γειτονιάς και όχι μόνο, μετά το πρώτο lockdown αποτέλεσε έναν από τους δημόσιους χώρους που «επανανακαλύφθηκαν» από τους κατοίκους της Αθήνας. Στην ίδια πλατεία, στις αρχές Μαΐου του 2020, είχε σημειωθεί η δολοφονική επίθεση της ομάδας ΔΡΑΣΗ με τραυματισμούς και συλλήψεις νέων της περιοχής — μάλιστα δευτερόλεπτα πριν την επιδρομή είχαν σβήσει τα φώτα της πλατείας. Πώς αυτός ο μικρός χώρος μετατράπηκε σε «νούμερο ένα» θέμα συζήτησης πανελλαδικώς για τα οργανωμένα πάρτι με dj, τους βίαιους διαπληκτισμούς, την τρομακτική ηχορύπανση και τα σκουπίδια;

«Όλα έγιναν μέσα στον τελευταίο μήνα», λέει στο Πριν η Μυρτώ, κάτοικος της περιοχής. «Στα τέλη Μαρτίου ήδη η πλατεία μάζευε πάρα πολύ κόσμο. Το Σάββατο 27 Μάρτη θυμάμαι ότι, ενώ καθόμασταν στην πλατεία, είδαμε ξαφνικά κόσμο να τρέχει. Νομίζαμε πως έρχεται η αστυνομία, ωστόσο ήταν άτομα του οπαδικού χώρου που είχαν “αρπαχτεί” με άλλους “θαμώνες”. Έκτοτε τέτοια περιστατικά άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνά, με αποτέλεσμα σιγά-σιγά συγκεκριμένες περιοχές τουλάχιστον της πλατείας να “αδειάζουν” από κόσμο της γειτονιάς», αφηγείται. Το επόμενο βήμα έγινε λίγες ημέρες αργότερα: «Γύρω στις 7-8 Απριλίου, μεσοβδόμαδα, ήταν το πρώτο βράδυ που άκουσα μουσική στο φουλ. Βγήκα στο μπαλκόνι και είδα τζιπ υψηλού κυβισμού στην πλατεία. Την Παρασκευή 9 Απριλίου πραγματοποιήθηκε το πρώτο οργανωμένο πάρτι, με ηχείο –που ωστόσο ακόμα δεν έπαιζε πολύ δυνατά, dj και φωτορυθμικά. Το Σάββατο 10 Απριλίου τα αμάξια ήταν περισσότερα. Ήταν πιο οργανωμένοι, με ψυγειάκι με ποτά και πάγο. Ήταν η πρώτη επίδειξη πυγμής», μας εξηγεί.

Η κατάσταση «ξέφυγε» γρήγορα: «Έχω δει να κυνηγάνε με έναν πάσσαλο τρία μέτρα ανθρώπους, έχω ακούσει να λένε “μου έβγαλε μαχαίρι”». Οι παραβιαστικές συμπεριφορές και οι σεξιστικές επιθέσεις έδιναν κι έπαιρναν. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε κλιμακούμενη, ώσπου την Τετάρτη 21 Απρίλη την πλατεία κατέλαβε η ΕΛΑΣ, αντικαθιστώντας τα αμάξια υψηλού κυβισμού και τα ηχοσυστήματα με ασφυκτικούς ελέγχους στους κατοίκους της περιοχής και καταθλιπτική «σιγή νεκροταφείου».

Ίδιο «σκηνικό» και στην πλατεία Βαρνάβα σε μια άλλη γειτονιά της Αθήνας, στο Μετς. Περίπου από τα μέσα Μαρτίου και έπειτα, νεολαία και κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής όλων των ηλικιών άρχισαν να μαζεύονται στην όμορφη πλατεία, αναζητώντας λίγες «ανάσες» ελευθερίας και επικοινωνίας. Η πλατεία, όπως και πέρσι το καλοκαίρι, έγινε ξανά σημείο συνάντησης ζωντανών παρεών που συζητούσαν, γελούσαν, ερωτεύονταν.
«Από τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου αυτό άλλαξε. Η πλατεία άρχισε να μετατρέπεται σε χώρο ενός καλά προγραμματισμένου πάρτι από το απόγευμα και μετά. Με δυνατή μουσική μέχρι πρωίας, χυδαίες και επιθετικές συμπεριφορές κατά κατοίκων και περαστικών. Χωρίς κανένα σεβασμό στον χώρο», εξηγεί στο Πριν ο Παναγιώτης, ο οποίος κατοικεί στο Παγκράτι τα τελευταία χρόνια. «Υπάρχουν καταγγελίες κατοίκων, ανθρώπων που γνωρίζω καλά και μιλώ καθημερινά, ότι έγιναν μάρτυρες πολλών σεξιστικών και οπαδικών επιθέσεων, ξυλοδαρμού εργαζόμενου ντελιβερά χωρίς λόγο και αιτία. Μέχρι και πυροβολισμοί στον αέρα υπήρξαν ένα βράδυ από άτομο συγκεκριμένης παρέας, η οποία είχε αναλάβει τον ρόλο διοργανωτή του πάρτι και “ελεγκτή” της πλατείας», προσθέτει. Όπως σημειώνουν κάτοικοι στο Πριν, οι αρχές όχι απλά γνωρίζουν αλλά κάνουν και τα «στραβά» μάτια στις καταγγελίες για επικοινωνία διάφορων κυκλωμάτων προστασίας μαγαζιών της περιοχής με την αστυνομία.

Αφού, λοιπόν, οι αρχές άφησαν την κατάσταση να «ξεφύγει», ώστε να δώσουν εκ νέου «τροφή» σε κυβέρνηση και συστημικά ΜΜΕ περί ανευθυνότητας των νέων σε μια ακόμη προσπάθεια κατασκευής «ενόχων», το απόγευμα της Παρασκευής 16/4 η αστυνομία έκανε κανονική απόβαση. Αστυνομικοί της ομάδας ΟΔΟΣ περικύκλωσαν την πλατεία, περιπολικά και μοτοσικλετιστές έκοψαν την πρόσβαση από την οδό Εμπεδοκλέους ενώ από την οδό Υμηττού είχε κλείσει με «επιβλητικό» τρόπο μια κλούβα των ΜΑΤ. Περιμετρικά, σε κάθε γωνιά, στήθηκαν σκοποί από την ομάδα ΔΡΑΣΗ και την ΟΠΚΕ με τα χέρια στα όπλα, ενώ στα γύρω στενά οι έλεγχοι σε κατοίκους και δικυκλιστές εργαζόμενους ήταν συνεχείς και απότομοι, λες και η αστυνομία ήταν στην αναζήτηση των χειρότερων κακοποιών. Το σχέδιο της ΕΛΑΣ ήταν ο αποκλεισμός να κρατήσει για τρεις μέρες, ξεκινώντας από νωρίς το απόγευμα.

Την Κυριακή, όμως, δεκάδες κάτοικοι, ασφυκτιώντας από την αστυνομική παρέμβαση στην γειτονιά τους, φρόντισαν να τους χαλάσουν την «μανέστρα». Το απόγευμα, πραγματοποίησαν την πρώτη τους συνέλευση για το πώς θα αντιμετωπίσουν την αστυνομία και θα επανοικειοποιηθούν την πλατεία. «Για εμάς, η λύση δεν είσαστε εσείς», είπε χαρακτηριστικά κάτοικος απευθυνόμενος στον αξιωματικό, ο οποίος πήγε να τους ζητήσει να φύγουν από την πλατεία. Ο αστυνομικός γύρισε άπραγος και από τη Δευτέρα η παρουσία της αστυνομίας περιορίστηκε σε ελάχιστες περιπολίες και συστάσεις. Η πλατεία, εν πολλοίς, επέστρεψε στην καθημερινότητά της, όπως ήταν στις αρχές Μαρτίου. Βέβαια το θέμα προστασίας από τα κυκλώματα παραμένει, αλλά είναι αποκλειστικά και μόνο θέμα των κατοίκων να το λύσουν.

«Η λύση δεν είσαστε εσείς», είπαν οι κάτοικοι της πλατείας Βαρνάβα στους αστυνομικούς

Η μετατροπή των πλατειών της Αττικής αλλά και άλλων περιοχών της χώρας από σημεία συνάντησης και αμφισβήτησης του κυβερνητικού αυταρχισμού και των απαγορεύσεων σε ανοιχτά κλαμπ, με επιβολή στον χώρο της αντίστοιχης κουλτούρας, αποτελεί –τουλάχιστον ως προς την ανοχή στα πρώτα βήματα αυτής της διαδικασίας από τους πραγματικούς θαμώνες των χώρων αυτών– άμεση απόρροια του ατελείωτου lockdown. Όχι μόνο λόγω της συσσωρευμένης έντασης, της παρατεταμένης έλλειψης κοινωνικοποίησης, του κυνηγητού από την αστυνομία, του «λουκέτου» σε πάρκα και χώρους άθλησης, της διάλυσης του ερασιτεχνικού αθλητισμού. Αλλά και επειδή η ύπαρξη μεγάλου αριθμού ανθρώπων σε συγκεκριμένο χώρο αποτελεί τη μόνη δικλείδα ασφαλείας, ότι όποιος «τολμήσει» να βγει από το σπίτι του μετά τις 9 το βράδυ δεν θα επιστρέψει με 300 ευρώ πρόστιμο στην «πλάτη». Οι εικόνες που καταγράφηκαν τις τελευταίες ημέρες σε Παγκράτι και Κυψέλη αποτελούν εξολοκλήρου δημιούργημα της κυβερνητικής πολιτικής του τελευταίου διαστήματος, άμεση απόρροια του lockdown και των sms. Ας μην παριστάνουν τους έκπληκτους κυβερνητικοί και φίλια ΜΜΕ, προωθώντας ως μόνη λύση την καταστολή, την ίδια ώρα που παρατείνουν την απαγόρευση κυκλοφορίας επ’ αόριστον, έστω και σε διαφορετικά ωράρια. Οι απαγορεύσεις πρέπει να αρθούν εδώ και τώρα!

Οι χώροι ελευθερίας και συλλογικής έκφρασης δεν τρομοκρατούνται,https://prin.gr

Διαβάστε περισσότερα

«Ακαταδίωκτο» για τους κυβερνητικούς - Βιομηχανία διώξεων κατά των νοσοκομειακών γιατρών

 

Με ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (OENΓΕ) καταγγέλλει την ψήφιση από την κυβέρνηση του «ακαταδίωκτου» των μελών των επιτροπών διαχείρισης της πανδημίας θεωρώντας ότι η συγκεκριμένη τροπολογία αποσκοπεί να θωρακίσει τα κυβερνητικά μέλη και να εξασφαλίσει ασυλία στην εγκληματική της πολιτική. Την ίδια στιγμή οργανώνει βιομηχανία διώξεων κατά των νοσοκομειακών γιατρών που αρνούνται να συγκαλύψουν τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας. Ολόκληρη η ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ:

Η κυβέρνηση ψήφισε άρον άρον τροπολογία που κατατέθηκε τελευταία στιγμή σε σχέση με την ευθύνη των μελών των Επιτροπών διαχείρισης της πανδημίας (Εθνική Επιτροπή Προστασίας Δημόσιας Υγείας, Επιτροπή Αντιμετώπισης Έκτακτων Συμβάντων και Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών).
Σύμφωνα με την τροπολογία, τα μέλη των Επιτροπών «δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο της λειτουργίας των Επιτροπών».
Μόνο που στη μία από τις τρεις επιτροπές στις οποίες αναφέρεται η τροπολογία, πιο συγκεκριμένα την Εθνική Επιτροπή Προστασίας της Δημόσιας Υγείας συμμετέχουν κυβερνητικά στελέχη: δύο Γενικοί Γραμματείς, ο πρόεδρος του Ε.Κ.Α.Β., ο πρόεδρος του Ε.Ο.Δ.Υ.
Γεννιέται εύλογα το ερώτημα: Τί και ποιόν ακριβώς εξυπηρετεί η ψήφιση της συγκεκριμένης τροπολογίας; Είναι αυτονόητο ότι κανένας επιστήμονας δεν πρέπει να διώκεται για τη γνώμη που διατυπώνει ή για την ψήφο του στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων του. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση βάζει μπροστά το αυτονόητο για να θωρακίσει και να εξασφαλίσει ασυλία στην εγκληματική της πολιτική. Επίσης στην τροπολογία αναφέρεται πως τα μέλη των 3 επιτροπών “δεν εξετάζονται” (ως μάρτυρες). Αυτό προφανέστατα στοχεύει στην συγκάλυψη κυβερνητικών ευθυνών. Για παράδειγμα στην αναφορά που καταθέσαμε πρόσφατα ως ΟΕΝΓΕ προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τονίζουμε, μεταξύ άλλων, πως είναι επικίνδυνες για τους ασθενείς οι εντολές υπουργών και διοικητών να περιθάλπονται ασθενείς πάσχοντες από COVID-19 από γιατρούς άσχετων ειδικοτήτων. Σύμφωνα με την τροπολογία δεν μπορούν να κληθούν ως μάρτυρες μέλη της 2ης επιτροπής (“των λοιμωξιολόγων”) για να επιβεβαιώσουν με τις καταθέσεις τους το αυτονόητο, δηλαδή πως όντως είναι αδιανόητο ασθενείς πάσχοντες από μια ιογενή λοίμωξη να περιθάλπονται από Μαιευτήρες ή από Ψυχιάτρους επειδή η κυβέρνηση αμέλησε να κάνει τις αναγκαίες προσλήψεις τις οποίες απαιτούμε ήδη από τον Μάρτιο 2020.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση:

• Εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αποτελεί πρόκληση την ώρα που εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο της γνώμης των μελών των Επιτροπών διαχείρισης της πανδημίας, να διώκει τη διαφορετική γνώμη, να στήνει βιομηχανία διώξεων και μηνύσεων σε βάρος των νοσοκομειακών γιατρών επειδή θίγεται από την γνώμη που εκφράζουν, επειδή αρνούνται να συγκαλύψουν και αποκαλύπτουν τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης για τη διαχείριση της πανδημίας.

Κραυγαλέες περιπτώσεις, οι διώξεις σε βάρος της Προέδρου και του Ταμία του Δ.Σ. της Ε.Ν.Ι.Θ., επειδή είπαν αυτό που τους υπαγόρευε η συνείδησή τους σαν γιατροί.

• Παρεμβαίνει και μας εμποδίζει να ασκούμε ανεμπόδιστα τα καθήκοντά μας σαν επιστήμονες αφού μας στερεί τα απαραίτητα εφόδια για να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στους ασθενείς μας.
• Εξαναγκάζει γιατρούς άσχετων ειδικοτήτων να αντιμετωπίζουν ασθενείς με Covid και βάζει τους διάφορους πρόθυμούς της να απειλούν με αναφορά στον Εισαγγελέα όποιον συνάδελφο εναντιώνεται.
• Διατηρεί την εγκύκλιο Χουλιαράκη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία καταλογίζονται υπέρογκα εξοντωτικά ποσά στους γιατρούς και η οποία κρέμεται σα δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας κατά την άσκηση των ιατρικών μας καθηκόντων.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες. Όπως πρόσφατα αποδείχτηκε με την διαρροή μέρους των πρακτικών, η κυβέρνηση δεν ακούει τους ειδικούς, άλλωστε και οι νοσοκομειακοί γιατροί ειδικοί είμαστε, αντίθετα υπαγορεύει στους ειδικούς και τους μόνους που ακούει είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Εργαλειοποίησε και εργαλειοποιεί την επιστημονική γνώμη.

Ένα είναι βέβαιο. Η κυβέρνηση ό,τι και να κάνει «ασυλία» δεν πρόκειται να εξασφαλίσει. Είναι υπόλογη απέναντι στο λαό για τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα.

Απαιτούμε την κατάργηση της τροπολογίας.

Απαιτούμε να σταματήσουν οι διώξεις ενάντια στους νοσοκομειακούς γιατρούς και τους υπόλοιπους υγειονομικούς.https://www.neaprooptiki.gr

Διαβάστε περισσότερα

Σαν σήμερα το 1937 έγινε ο βομβαρδισμός της Γκουέρνικα

 

Αφιέρωμα για τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα από την ΕΡΤ3 (Βίντεο)

Ρεπορτάζ: Μαρία Γραμμένου

 Βρισκόμαστε στο 1936, στο ξέσπασμα του ισπανικού εμφυλίου πολέμου. Η Ισπανία που βρίσκεται στην επιρροή της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας και ο δικτάτορας Φράνκο αποφασίζει να συντρίψει, με τη βοήθειά τους τις αντιστάσεις των κομμουνιστών και των αναρχικών.

Στον εμφύλιο της Ισπανίας οι διεθνείς ταξιαρχίες με εθελοντές από όλον τον κόσμο, ανάμεσα τους και Ελληνες, δίνουν μάχη ενάντια στον φασισμό, όπως ανέφερε και ο διάσημος ιστορικός Ερικ Χομπσμπάουμ : οι διεθνείς ταξιαρχίες που πολέμησαν τον φασισμό έδειξαν την μεγαλύτερη αυτοθυσία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και μάλιστα, προσθέτουμε εμείς προδομένοι από την υπόλοιπη Ευρώπη. Αλλά και oi περισσότεροι καλλιτέχνες της εποχής τάσσονται υπέρ των αναρχικών και των κομμουνιστών που μάχονται τον δικτάτορα Φράνκο. Στον ισπανικό εμφύλιο και στο πλευρό των ταξιαρχιών βρίσκεται με την ιδιότητα του δημοσιογράφου και ο διάσημος αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Ο Φράνκο στόχευε να εξασφαλίσει την κυριαρχία του στον βορρά, έχοντας ήδη υπό τον έλεγχό του το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας.

Στρατηγική σημασία για τον σκοπό αυτό έχει η πόλη της Γκουέρνικα, που βρισκόταν κοντά στο Μπιλμπάο, την πόλη με τον μεγαλύτερο αριθμό ανυπότακτων βάσκων.

 Έτσι, το απόγευμα της 26η Απριλίου ο Φράνκο βομβαρδίζει με τη βοήθεια Γερμανών και Ιταλών εθελοντών την πόλη της γκουέρνικα

Ο Πάμπλο Νερούδα θα γράψει αργότερα

Κακούργοι μ’ αεροπλάνα και μαυριτανούς
 κακούργοι με δαχτυλίδια και δουκέσσες
 κακούργοι που τους ευλογούσαν μαύροι καλόγεροι
έρχονταν από τον ουρανό να σκοτώσουν παιδάκια,
και μες στους δρόμους το παιδικό το αίμα έτρεχε,
έτσι, απλά, σαν αίμα παιδικό.

Τσακάλια που και το τσακάλι τα αποκρούει,
πέτρες που το ξεράγκαθο θα δάγκανε φτύνοντας,
οχιές που και οι οχιές θα μισούσαν!

 Στην επιχείρηση που σχεδίασε ο Ριχτχόφεν θα έπαιρναν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά, τα οποία αποτελούσαν τμήμα του ιταλικού εθελοντικού σώματος.

 Η Επιχείρηση Επίπληξη (Operation Rugen), όπως ήταν η κωδική της ονομασία, πραγματοποιήθηκε από τις 4:30 το απόγευμα έως τις 7 το βράδυ της 26ης Απριλίου του 1937.
 Είναι από τους πρώτους μαζικούς βομβαρδισμούς αστικών κέντρων.

 Στον απολογισμούς διαβάζουμε ακόμη και για πάνω από 1500 νεκρούς. Η επίθεση έμεινε στην ιστορία σε μεγάλο βαθμό χάρη στον διάσημο πίνακα του Πάμπλο Πικάσσο, ο οποίος είχε ταχθεί με το πλευρό της δημοκρατικής κυβέρνησης της Μαδρίτης. Ο ίδιος προσπάθησε με αυτόν τον τρόπο να αποτυπώσει το σκηνικό του θανάτου.https://tsak-giorgis.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα

«El Pueblo Unido Jamás Será Vencido»

 

Το «El Pueblo Unido Jamás Será Vencido»-Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος- ακούστηκε σήμερα στα Προπύλαια από εκατοντάδες καλλιτέχνες.

Την εκδήλωση-διαδήλωση οργάνωσαν οι Support Art Workers, οι οποίοι στη σχετική ανακοίνωσή τους αναφέρουν ότι

"...παίρνουμε για πρώτη φορά την πρωτοβουλία και σας καλούμε όλες και όλους να παρευρεθείτε την Κυριακή 25 Απριλίου στις 11:00 στα Προπύλαια, όπου θα υλοποιηθεί μία μεγάλη μουσική δράση, με τουλάχιστον 300 ανθρώπους να τραγουδάνε και να παίζουν το «El Pueblo Unido Jamás Será Vencido» που σημαίνει "Λαός ενωμένος - Ποτέ Νικημένος". Ένα τραγούδι ορόσημο που έχει συνοδέψει όλους τους κοινωνικούς αγώνες της Χιλής από την εποχή του Αλιέντε μέχρι σήμερα, με αποκορύφωμα το Δεκέμβρη του 2019 που τραγουδήθηκε από δεκάδες χιλιάδες Χιλιανούς σ' ένα κοντσέρτο υπό τον γενικό τίτλο "Για την αξιοπρέπεια". Αποτελεί πλέον έναν διεθνή ύμνο της αντίστασης της εργατικής τάξης κατά της αδικίας που πηγάζει από την εξουσία. Ως μουσική δράση ξεκίνησε από τη Γαλλία και τώρα παίρνουμε τη σκυτάλη εμείς δηλώνοντας κατά τον τρόπο αυτό πως είμαστε πολλά και θα τραγουδήσουμε όλα στην ίδια γλώσσα, ακόμη κι αν δεν είναι η μητρική μας. Την Κυριακή 25 Απρίλη πραγματώνουμε την αξία της τέχνης και υπερασπιζόμαστε τραγουδώντας τη δύναμη της συσπείρωσής και της συλλογικότητας.

Με πολλή προσοχή και σεβασμό, μάσκες και αποστάσεις, ας ενώσουμε τις φωνές μας κι ας μαζευτούμε όσ@ περισσότερ@ μπορούμε για να δείξουμε πως είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ προτάσσοντας τη χαρά, τη δημιουργία και την αλληλεγγύη απέναντι στη βία.

Για τον Πολιτισμό

Για την Κοινωνική Δικαίωση

Για τη Ζωή

Support Art Workers"

http://artinews.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Λογοκρισία, κατρακύλα και καταστάσεις Φαρ Ουέστ στα ελληνικά ΜΜΕ,Γιάννος Νικολάου

 

Αισχρός και γραφικός σαν Πρετεντέρης

Σε ραδιοφωνική εκπομπή της Δευτέρας 19 Απρίλη ο Γιάννης Πρετεντέρης, αναφερόμενος στη λήξη της δεύτερης κατάληψης της πρυτανείας του ΑΠΘ και την αποχώρηση των φοιτητών, είπε μεταξύ άλλων:

«Το ξύλο που φάγανε έπιασε τόπο. Γιατί ο άλλος αν έχει φάει τη μπούφλα, κι αν έχει φάει και τη σφάλιαρα, κι αν έχει φάει και την κλωτσιά, σου λέει “ωραία παιδιά, εντάξει, ο ηρωισμός και ο αγώνας αλλά μαλακά-μαλακά γιατί άμα μας αρχίσουν και μας βαράνε συνέχεια, δεν έχει άκρη”. Αυτό να το λέμε! Τουλάχιστον απέδωσε το ξύλο που φάγανε στην πρώτη κατάληψη».

Δεν περιμέναμε φυσικά από έναν τύπο σαν τον Γιάννη Πρετεντέρη, που είναι πιστός εχθρός του φοιτητικού κινήματος διαχρονικά, να μην πάρει θέση πλάι στην κυβέρνηση και να μην υποστηρίξει τη χουντικής εμπνεύσεως εισβολή των ΜΑΤ στο ΑΠΘ. Εδώ όμως ο Πρετεντέρης πάει μερικά βήματα παραπέρα.

Η δήλωσή του στην ουσία αναπαράγει την αναχρονιστική αυταρχική αντίληψη ότι το ξύλο, η καταστολή και η βία μπορεί να έχουν θετικά (κατά την κρίση του) αποτελέσματα – οπότε ας διευρυνθεί παντού. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι η απόφαση για τη λήξη της κατάληψης του ΑΠΘ πάρθηκε ύστερα από την (προς στιγμής) υποχώρηση της κυβέρνησης να μην φέρει την πανεπιστημιακή αστυνομία μέσα στα ιδρύματα στις 15 Απρίλη, αλλά να το πάει για Σεπτέμβρη.

Ωστόσο, η προκλητική τοποθέτηση του Πρετεντέρη υπέρ της αστυνομικής βίας ως μεθόδου παραδειγματισμού, δεν φαίνεται να ανησύχησε κάποιο στέλεχος του σταθμού «Θέμα» ή του ΕΣΡ ή κάποιου άλλου αρμόδιου φορέα. Δεν ήταν δα και μουσικό τραγούδι, για να έρθει το θέμα στη Βουλή και να ζητηθούν εξηγήσεις…

ΕΡΤ: Δημοσιογραφία vs Λογοκρισία, 0-2

Ο λόγος, βέβαια, για την αρχισυντάκτρια της εκπομπής «φλΕΡΤ», Γιώτα Παππά, η οποία κλήθηκε να δώσει εξηγήσεις, ύστερα μάλιστα από παρότρυνση Βουλευτών της ΝΔ για το περιεχόμενο των εκπομπών της ΕΡΤ, σχετικά με το τραγούδι «Μαμά, μπαμπά, είμαι κουκουλοφόρος» του Σπύρου Γραμμένου. Άσχετα με το κατά πόσο αρέσει στον καθένα/καθεμία το συγκεκριμένο κομμάτι, πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό έργο και κάθε κίνηση λογοκρισίας της τέχνης πρέπει να είναι κατακριτέα. Ωστόσο οι Βουλευτές της ΝΔ, αυτό που κατάλαβαν από το συγκεκριμένο τραγούδι, ήταν ότι εωραΐζει πράξεις βίας, όπως η επίθεση στη Μαρφίν και ανακαλούν στην τάξη την εκπομπή. Στο πλευρό της Γιώτας Παππά έχει σταθεί αρκετός κόσμος, συνδικάτα όπως η ΕΣΗΕΑ, όμως είναι εντυπωσιακό το πώς αντιμετωπίζει η ΝΔ την ΕΡΤ – σαν κομματικό της μέσο ενημέρωσης!

Άλλωστε, λίγες μέρες αργότερα ήρθε στη δημοσιότητα και η δήλωση-διαμαρτυρία της δημοσιογράφου Μάχης Νικολάρα, της οποίας λογοκρίθηκε ακόμα ένα ρεπορτάζ για την εκπομπή «Ειδικές Αποστολές». Η τραγική ειρωνεία είναι ότι το συγκεκριμένο ρεπορτάζ αφορούσε την ίδια τη λογοκρισία, αυτήν στα social media.

Ήταν ένα θέμα με αφορμή τα τελευταία περιστατικά με μπλοκάρισμα λογαριασμών και κατέβασμα αναρτήσεων στο facebook που περιλάμβαναν εικόνες από συγκεντρώσεις και δηλώσεις για την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα. Το ρεπορτάζ περιείχε συνεντεύξεις από δημοσιογράφους, ρεπόρτερ αλλά και ανθρώπους της τέχνης, πανεπιστημιακών κ.α. Όπως σημείωσε, μάλιστα, δεν είναι η πρώτη φορά που κόβεται ρεπορτάζ από τη συγκεκριμένη εκπομπή, καθώς το ίδιο είχε συμβεί και στο προηγούμενο επεισόδιο, όπου κόπηκε ρεπορτάζ για την αστυνομική βία.

Όπως πολύ εύστοχα σημειώνει η Μάχη Νικολάρα:

«Να καθησυχάσω και εκείνους τους ευαίσθητους βουλευτές ότι δεν χρειάζεται να τρέχουν στη Βουλή για να ζητήσουν από την ΕΡΤ να ελέγχει το περιεχόμενο των εκπομπών. Το κάνει ήδη από μόνη της.»

Μπορούμε να καταλάβουμε τον καημό της ΝΔ όταν βγαίνουν τα άπλυτα στη φόρα, ωστόσο όταν πρόκειται για την αλήθεια, φαίνεται ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με κανέναν άλλον τρόπο την πραγματικότητα πέρα από την φίμωση, τη λογοκρισία και την καταστολή.

Η έκθεση-κόλαφος των Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα

Αυτά και άλλα γεγονότα, ίσως ακόμα πιο σημαντικά, όπως ο ευρύτερος έλεγχος των ΜΜΕ από την κυβέρνηση στα πλαίσια της πανδημίας, η άνιση κατανομή των 20 εκ. της «λίστας Πέτσα», η σύλληψη ευρωπαίων δημοσιογράφων στη Σάμο, η παρεμπόδιση κάλυψης διαδηλώσεων με τον νέο σχετικό νόμο και βέβαια η δολοφονία του Γιώργου Καραϊβάζ, οδήγησαν την οργάνωση «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» (Reporters Without Borders – RSF) στην έκδοση μιας ανησυχητικής έκθεσης για την Ελλάδα με τίτλο: «Επικίνδυνο κοκτέιλ για την ελευθερία του Τύπου».

Η έκθεση αυτή συνόδευσε την κυκλοφορία του ετήσιου Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου που εκδίδουν οι RSF, σύμφωνα με τον οποίο η Ελλάδα υποχώρησε φέτος κατά 5 θέσεις, φτάνοντας στην 70^η. Αυτό σημαίνει ότι θεωρείται πως υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία του τύπου σε χώρες όπως το Μπουτάν, που είναι συνταγματική μοναρχία, το Μαλάουι που όλα τα κανάλια ελέγχονται από το κράτος ή την Τόνγκα στην οποία ο πρωθυπουργός και το υπουργικό συμβούλιο διορίζονται από τον βασιλιά. Ενώ σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27, η Ελλάδα βρίσκεται στην 4^η θέση από το τέλος, καταφέρνοντας να περάσει μόνο τη Βουλγαρία, τη Μάλτα και την Ουγγαρία του ακροδεξιού Ορμπαν.

Τι ΜΜΕ θέλουμε

Η καταγγελία-μαρτυρία που δημοσίευσε ο Κώστας Βαξεβάνης στις 23 Απριλίου, για πληροφορίες «συμβολαίου θανάτου» εναντίον του, λίγο καιρό μετά τη δολοφονία Καραϊβάζ, ενός ακόμα δημοσιογράφου που έκανε αποκαλυπτικά ρεπορτάζ, δείχνουν την ποιότητα και την ελευθερία της δημοσιογραφίας που (δεν) υπάρχει στην Ελλάδα, που βέβαια αντανακλά και την ποιότητα και την ελευθερία της ίδιας της δημοκρατίας.

Κάτι πολύ σάπιο κυριαρχεί στον χώρο των ΜΜΕ, εδώ και αρκετά χρόνια, όμως την τελευταία περίοδο γίνεται όλο και πιο έντονη αυτή η «μυρωδιά». Από απόκρυψη γεγονότων, εξόφθαλμα ψέματα, παραποίηση γεγονότων, φαινόμενα επαναλαμβανόμενης λογοκρισίας, μέχρι δολοφονίες δημοσιογράφων και καταγγελίες για «συμβόλαια θανάτου». Όλα αυτά σε τίποτα δεν θυμίζουν ένα «σοβαρό δυτικό δημοκρατικό κράτος» – περισσότερο παραπέμπουν σε αυταρχικά-αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Ωστόσο αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν άλλαξε μέσα σε μια νύχτα, αλλά πρόκειται για μια κατρακύλα που κάθε μέρα που περνάει, επιβεβαιώνεται ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο. Ίσως να μην χρειάζονταν η έκθεση των RSF για να τα εξηγήσει όλα αυτά, καθώς στα μάτια των απλών ανθρώπων η παραπληροφόρηση, η συγκάλυψη και η χειραγώγηση των πραγματικών ειδήσεων από τα ΜΜΕ της άρχουσας τάξης, αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια καθημερινό φαινόμενο. Πώς να ξεχάσουμε τη λεζάντα στον ΣΚΑΪ «τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο» με αφορμή τη φασιστική δολοφονία του Παύλου Φύσσα; Τις δηλώσεις στο MEGA περί «όλων των κοινωνικών ομάδων που είναι υπέρ του Ναι» σε σχέση με το δημοψήφισμα του 2015; Την παραποίηση του βίντεο από τη στιγμή της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το 2008, με την προσθήκη ηχητικών εφέ που παραπέμπουν σε επεισόδια και τόσα άλλα…

Στην πραγματικότητα σήμερα, εάν ένα σημαντικό θέμα που αφορά υπόθεση διαφθοράς, αυθαιρεσίας, αστυνομικής βίας κλπ, δεν κυκλοφορήσει πρώτα πλατιά στην αληθινή του εκδοχή στα social media ή σε ανεξάρτητα ΜΜΕ, τότε ενέχει τον κίνδυνο είτε να μην κυκλοφορήσει καθόλου είτε να κυκλοφορήσει μια διαστρεβλωμένη εκδοχή του. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα πχ με την υπόθεση του τροχαίου μπροστά στη Βουλή που προκάλεσε το υπηρεσιακό όχημα της Μπακογιάννη και οδήγησε στον θάνατο του 23χρονου Ιάσονα.

Όσο τα ΜΜΕ ανήκουν σε επιχειρηματικούς ομίλους εργολάβων, εφοπλιστών και άλλων καπιταλιστών, τότε ο βασικός λόγος της ύπαρξής τους θα είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Μπορεί να υπάρχουν περίοδοι που αυτό θα συνδυάζεται με καταστάσεις ομαλότητας, αλλά σε συνθήκες κρίσης σαν κι αυτές που ζούμε, τα πράγματα θα οξύνονται, με αποτέλεσμα η παραπληροφόρηση, τα ωμά ψέματα, οι εκβιασμοί και η χειραγώγηση να κυριαρχούν.

Η μόνη λύση για να απαλλαγούμε από κάθε λογής «Πρετεντέρηδες», από φαινόμενα λογοκρισίας ρεπορτάζ και κομματικού ελέγχου στα ΜΜΕ, είναι αυτά να σταματήσουν να βρίσκονται στα χέρια μιας χούφτας επιχειρηματιών και να περάσουν σε κοινωνική ιδιοκτησία, να έχουν ουσιαστικό λόγο οι εργαζόμενοι στη λειτουργία τους και να ελέγχονται από την υπόλοιπη κοινωνία.https://net.xekinima.org/

Διαβάστε περισσότερα

Έκθεση Διεθνούς Αμνηστίας 2020/21: Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο

 

O COVID-19 χτυπάει εκείνους και εκείνες που κλονίζονται από την καταπίεση, χάρη στην επί δεκαετίες ανισότητα, παραμέληση και κακοποίηση 

• Η πανδημία γεννά τεράστια συστημική ανισότητα παγκοσμίως με τις εθνοτικές μειονότητες, τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας και τις γυναίκες μεταξύ των πιο σοβαρά πληγέντων

• Η έκθεση βρίσκει οτι ο COVID-19 χρησιμοποιείται από ηγέτες για να αυξήσει την επίθεσή τους στα ανθρώπινα δικαιώματα

• Η νέα γενική γραμματέας, Agnès Callamard, ζητά μια επανεξέταση και επαναφορά των κατεστραμμένων συστημάτων, προκειμένου να αναπτυχθούν πραγματικά καλύτερα

Η παγκόσμια πανδημία έχει αποκαλύψει την τρομερή κληρονομιά, των σκόπιμα διχαστικών και καταστροφικών πολιτικών, που διαιωνίζουν τις ανισότητες, τις διακρίσεις και την καταπίεση και άνοιξαν το δρόμο για την καταστροφή που επήλθε από τον COVID-19, δηλώνει η Διεθνής Αμνηστία στην ετήσια έκθεσή της που δημοσιεύθηκε σήμερα.

Η Ετήσια Έκθεση Διεθνούς Αμνηστίας 2020/21: Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο,  καλύπτει 149 χώρες και παρέχει μια ολοκληρωμένη ανάλυση των τάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως για το 2020.

Σε αυτήν την Έκθεση, η οργάνωση περιγράφει εκείνους που έχουν ήδη περιθωριοποιηθεί, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών και των προσφύγων, που φέρουν το καταστροφικό βάρος της πανδημίας, ως αποτέλεσμα δεκαετιών διακριτικών αποφάσεων πολιτικής από παγκόσμιους ηγέτες. Οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, οι μετανάστες/ριες εργαζόμενοι/ες και εκείνοι/ες του άτυπου τομέα – πολλοί στην πρώτη γραμμή της πανδημίας – προδόθηκαν επίσης από παραμελημένα συστήματα υγείας και την ανεπαρκή οικονομική και κοινωνική υποστήριξη.

Η απάντηση στην παγκόσμια πανδημία έχει υπονομευθεί περαιτέρω από ηγέτες που έχουν εκμεταλλευτεί αδίστακτα την κρίση και χρησιμοποίησαν τον COVID-19 για να ξεκινήσουν νέες επιθέσεις κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δηλώνει η οργάνωση.

 «Ο COVID-19 έχει βάναυσα αποκαλύψει και οξύνει τις ανισότητες τόσο εντός όσο και μεταξύ των χωρών, ενώ τόνισε τη συγκλονιστική αδιαφορία που έχουν οι ηγέτες μας για την ανθρωπότητα. Δεκαετίες διχαστικών πολιτικών, λανθασμένα μέτρα λιτότητας και επιλογές από ηγέτες να μην ενισχύσουν τις καταρρέουσες δημόσιες υποδομές, έχουν επιτρέψει σε αυτόν τον ιό να βρει πάρα πολλά εύκολα θύματα», δήλωσε η Agnès Callamard, νέα Γενική Γραμματέας της Διεθνούς Αμνηστίας.

«Αντιμετωπίζουμε έναν κόσμο υπό καθεστώς σύγχυσης. Σε αυτό το σημείο της πανδημίας, ακόμη και οι πιο παραπλανημένοι ηγέτες θα αγωνιζόταν να αρνηθούν ότι τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά μας συστήματα έχουν διαλυθεί».

Η πανδημία έχει ενισχύσει τις επί δεκαετίες ανισότητες και τη διάβρωση των δημόσιων υπηρεσιών

Η Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας δείχνει πώς οι υπάρχουσες ανισότητες, ως αποτέλεσμα δεκαετιών τοξικής ηγεσίας, έχουν αφήσει τις εθνοτικές μειονότητες, τους πρόσφυγες, τους ηλικιωμένους και τις γυναίκες, δυσανάλογα αρνητικά επηρεασμένους από την πανδημία.

Ο COVID-19 επιδείνωσε την ήδη επισφαλή κατάσταση των προσφύγων, των αιτούντων/σών άσυλο και των μεταναστών/ριών σε πολλές χώρες, παγιδεύοντας μερικούς σε άθλιους καταυλισμούς, διακόπτοντας ζωτικής σημασίας προμήθειες ή επιταχύνοντας συνοριακούς ελέγχους που άφησαν πολλούς/ές αποκλεισμένους/ες. Για παράδειγμα, η Ουγκάντα, η μεγαλύτερη χώρα φιλοξενίας προσφύγων στην Αφρική, με 1,4 εκατομμύρια πρόσφυγες, έκλεισε αμέσως τα σύνορά της στην αρχή της πανδημίας και δεν έκανε εξαίρεση για τους πρόσφυγες και τους/τις αιτούντες/σες άσυλο που προσπαθούσαν να εισέλθουν στη χώρα. Ως αποτέλεσμα, πάνω από 10.000 άτομα είχαν εγκλωβιστεί στα σύνορά της με τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ). 

Η Έκθεση επισημαίνει μια σημαντική αύξηση της έμφυλης βίας και της ενδοοικογενειακής βίας με πολλές γυναίκες και ΛΟΑΤΙ άτομα να αντιμετωπίζουν αυξημένα εμπόδια στην προστασία και υποστήριξη λόγω περιορισμών στην ελεύθερη κυκλοφορία, έλλειψη εμπιστευτικών μηχανισμών για τα θύματα ώστε να αναφέρουν τη βία ενώ παρέμεναν απομονωμένοι/ες με τους κακοποιούς τους και με περιορισμένες δυνατότητες ή σε αναστολή υπηρεσιών.

Εκείνοι που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πανδημίας – εργαζόμενοι/ες στον τομέα της υγείας και εκείνοι/ες στον άτυπο τομέα – υπέφεραν ως αποτέλεσμα των παραμελημένων συστημάτων υγείας και των αξιοθρήνητων μέτρων κοινωνικής προστασίας. Στο Μπαγκλαντές, πολλοί που εργάζονται στον άτυπο τομέα έχουν μείνει χωρίς εισόδημα ή κοινωνική προστασία λόγω των περιορισμών και της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Στη Νικαράγουα, κατά τη διάρκεια δύο εβδομάδων, στις αρχές Ιουνίου, τουλάχιστον 16 εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας απολύθηκαν αφού εξέφρασαν ανησυχίες σχετικά με την έλλειψη ΜΑΠ και κρατικής αντίδρασης στην πανδημία.

«Αποκομίζουμε τα αποτελέσματα ετών της υπολογισμένης αμέλειας στα χέρια των ηγετών μας. Το 2020, υπό τη μοναδική πίεση μιας πανδημίας, τα συστήματα υγείας τέθηκαν σε απόλυτη δοκιμασία και οι άνθρωποι βρέθηκαν οικονομικά σε ελεύθερη πτώση. Οι ήρωες του 2020 ήταν οι εργαζόμενοι/ες στον τομέα της υγείας που σώζουν ζωές και εκείνοι που συγκεντρώθηκαν στο κάτω μέρος της εισοδηματικής κλίμακας, οι οποίοι εργάστηκαν για να στηρίξουν τις οικογένειές τους και να κρατήσουν τις απαραίτητες υπηρεσίες μας σε λειτουργία. Δυστυχώς, όσοι/ες έδωσαν τα περισσότερα, προστατεύονταν λιγότερο», δηλώνει η Agnès Callamard.

Η εκμετάλλευση της πανδημίας από τους ηγέτες ώστε να συνεχίσουν να επιτίθενται στα ανθρώπινα δικαιώματα μεταδίδεται σαν ιός

Η Έκθεση αποτυπώνει επίσης μια θλιβερή εικόνα των αποτυχιών των παγκόσμιων ηγετών των οποίων η αντιμετώπιση της πανδημίας χαρακτηρίστηκε από οπορτουνισμό και απόλυτη περιφρόνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

«Έχουμε δει ένα ευρύ φάσμα απαντήσεων από τους ηγέτες μας. Από μετριοπαθή λόγο έως εχθρικό, εγωιστικό έως δόλιο. Ορισμένοι προσπάθησαν να ομαλοποιήσουν τα υπερβολικά μέτρα έκτακτης ανάγκης που εισήγαγαν για την καταπολέμηση του COVID-19, ενώ ένας αριθμός ηγετών έχει προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα. Το έχουν δει ως ευκαιρία να εδραιώσουν τη δική τους δύναμη. Αντί να υποστηρίζουν και να προστατεύουν τους ανθρώπους, απλώς χρησιμοποιήσαν την πανδημία για να καταστρέψουν τα δικαιώματα των ανθρώπων, δήλωσε η Agnès Callamard.

Τα αρμόδια όργανα που ψηφίζουν τη νομοθεσία που ποινικοποιεί τα σχόλια που σχετίζονται με την πανδημία ακολούθησαν το προεδρικό πρότυπο. Στην Ουγγαρία για παράδειγμα, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπάν τροποποίησε τον Ποινικό Κώδικα της χώρας, εισάγοντας ποινές φυλάκισης έως πέντε ετών για «διάδοση ψευδών πληροφοριών» για τον COVID-19.

Σε όλες τις χώρες του Κόλπου στο Μπαχρέιν, το Κουβέιτ, το Ομάν, τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα χρησιμοποίησαν την πανδημία, COVID-19, ως πρόσχημα για να συνεχίσουν να καταπιέζουν το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης της δίωξης ατόμων, τα οποία δημοσίευσαν σχόλια στα κοινωνικά μέσα σχετικά με τις κυβερνητικές αντιδράσεις στην πανδημία, για τη διάδοση «ψευδών ειδήσεων».  

Άλλοι ηγέτες χρησιμοποιήσαν υπερβολική χρήση βίας. Στις Φιλιππίνες, ο Πρόεδρος Rodrigo Duterte λέγεται ότι διέταξε την αστυνομία να πυροβολήσει «νεκρούς» ανθρώπους που διαμαρτύρονταν ή υπήρχε πιθανότητα να προκαλέσουν «προβλήματα» κατά τη διάρκεια των μέτρων καραντίνας. Στη Νιγηρία, η βάναυση αστυνόμευση είχε ως αποτέλεσμα οι δυνάμεις ασφαλείας να σκοτώσουν ανθρώπους που διαμαρτύρονταν στους δρόμους, απαιτώντας τα δικαιώματά τους και ζητώντας λογοδοσία. Υπό τον Πρόεδρο Bolsonaro, η αστυνομική βία στη Βραζιλία κλιμακώθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19. Τουλάχιστον 3.181 άτομα σκοτώθηκαν από την αστυνομία σε ολόκληρη τη χώρα μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου – κατά μέσο όρο 17 θάνατοι την ημέρα.

Ορισμένοι ηγέτες έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα, χρησιμοποιώντας την πανδημία ώς μέσο απόσπασης για να περιορίσουν την κριτική – και τους επικριτές – που δεν σχετίζονται με τον ιό, και διαπράττουν άλλες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώ το βλέμμα των παγκόσμιων μέσων ενημέρωσης ήταν αλλού. Για παράδειγμα, στην Ινδία, ο Narendra Modi, εναντιώθηκε στους/στις ακτιβιστές/ριες της κοινωνίας των πολιτών, μεταξύ άλλων μέσω αντιτρομοκρατικών επιδρομών στα σπίτια και τις εγκαταστάσεις τους. Εν τω μεταξύ, υπό τον Πρόεδρο Xi Jinping, η κινεζική κυβέρνηση συνέχισε τη δίωξη των Ουιγούρων και άλλων μουσουλμανικών μειονοτήτων στο Σιντζιάνγκ αμείωτα και εισήχθη ένας σαρωτικός νόμος περί εθνικής ασφάλειας στο Χονγκ Κονγκ για να νομιμοποιήσει την πολιτικά υποκινούμενη καταστολή.

«Διεθνείς οργανισμοί όπως το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και οι μηχανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΟΗΕ είναι εκεί για να υποχρεώσουν τα κράτη και τους μεμονωμένους δράστες να λογοδοτήσουν. Δυστυχώς, το 2020 δείχνει ότι έχουν παλέψει με ένα πολιτικό αδιέξοδο από ηγέτες που επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν και να υπονομεύσουν τις συλλογικές απαντήσεις στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων », δήλωσε η Agnès Callamard.

 Το εθνικό συμφέρον έχει υπερβεί τη διεθνή συνεργασία για την αντιμετώπιση του COVID

Οι παγκόσμιοι ηγέτες έχουν επίσης καταστρέψει τη διεθνή σκηνή, παρεμποδίζοντας τις συλλογικές προσπάθειες ανάκαμψης, εμποδίζοντας ή υπονομεύοντας τη διεθνή συνεργασία.

Ενδεικτικά:

• Οι ηγέτες των πλούσιων χωρών, όπως ο πρώην Πρόεδρος Τραμπ, παρακάμπτοντας τις προσπάθειες παγκόσμιας συνεργασίας, αγόρασε το μεγαλύτερο μέρος της προσφοράς εμβολίων στον κόσμο, αφήνοντας ελάχιστα έως καθόλου σε άλλες χώρες. Αυτές οι πλούσιες χώρες απέτυχαν επίσης να ωθήσουν τις φαρμακευτικές εταιρείες να μοιραστούν τις γνώσεις και την τεχνολογία τους για να επεκτείνουν την προσφορά παγκόσμιων εμβολίων COVID-19.
• Η κυβέρνηση του Xi Jinping λογοκρίνει και διώκει τους/τις εργαζομένους/ες στον τομέα της υγείας και τους δημοσιογράφους στην Κίνα που προσπάθησαν να προκαλέσουν τον συναγερμό για τον ιό νωρίς, «πνίγοντας» σημαντικές πληροφορίες.
• Η προσφορά των G2O ανέστειλαν τις πληρωμές χρέους από τις φτωχότερες χώρες, αλλά να απαίτησαν να επιστραφούν τα χρήματα αργότερα.

 «Η πανδημία έχει έριξε έντονο φως στην αδυναμία του κόσμου να συνεργαστεί αποτελεσματικά σε περιόδους παγκόσμιας ανάγκης», δήλωσε η Agnès Callamard.

«Η μόνη διέξοδος από αυτό το χάος είναι μέσω της διεθνούς συνεργασίας. Τα κράτη πρέπει να διασφαλίσουν ότι τα εμβόλια είναι άμεσα διαθέσιμα σε όλους, παντού και δωρεάν στο σημείο χρήσης. Οι φαρμακευτικές εταιρείες πρέπει να μοιράζονται τις γνώσεις και την τεχνολογία τους, έτσι ώστε κανείς να μην μείνει πίσω. Τα μέλη της G20 και τα διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα πρέπει να παρέχουν ελάφρυνση του χρέους στις φτωχότερες 77 χώρες για να ανταποκριθούν και να ανακάμψουν από την πανδημία».

Απογοητευμένα από τις κυβερνήσεις τους, τα κινήματα διαμαρτυρίας σε όλο τον κόσμο έχουν ορθώσει το ανάστημά τους

Οι παλινδρομικές πολιτικές έχουν κινητοποιήσει πολλούς ανθρώπους να συμμετάσχουν σε μακροχρόνιους αγώνες όπως φαίνεται από τις διαμαρτυρίες του Black Lives Matter στις Ηνωμένες Πολιτείες, τις διαδηλώσεις #End SARS στη Νιγηρία και νέες και δημιουργικές μορφές διαμαρτυρίας, όπως οι εικονικές κλιματικές απεργίες. Η έκθεση περιγράφει πολλές σημαντικές νίκες που βοήθησαν οι ακτιβιστές/ριες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να εξασφαλίσουν το 2020, ιδίως σε ό, τι αφορά την έμφυλη βία. Αυτές περιλαμβάνουν νέα νομοθεσία για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών στο Κουβέιτ, τη Νότια Κορέα και το Σουδάν και την αποποινικοποίηση της άμβλωσης στην Αργεντινή, τη Βόρεια Ιρλανδία και τη Νότια Κορέα.

«Η ηγεσία το 2020 δεν προήλθε από την εξουσία, τα προνόμια ή την κερδοσκοπία. Προήλθε από τους αμέτρητους ανθρώπους που βαδίζουν για να απαιτήσουν αλλαγή. Είδαμε μια έκρηξη υποστήριξης για το #End SARS, το Black Lives Matter, καθώς και δημόσιες διαμαρτυρίες ενάντια στην καταστολή και την ανισότητα σε μέρη σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας, του Χονγκ Κονγκ, του Ιράκ και της Χιλής. Συχνά διακινδυνεύοντας την ασφάλειά τους, η ηγεσία των απλών ανθρώπων και των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο, μας παρακίνησε. Αυτοί είναι οι άνθρωποι στην πρώτη γραμμή του αγώνα για έναν καλύτερο, ασφαλέστερο και πιο ίσο κόσμο », δήλωσε η Agnès Callamard.

 «Είμαστε σε ένα σταυροδρόμι. Πρέπει να απελευθερώσουμε τα δεσμά που υποβαθμίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πρέπει να επαναφέρουμε και να επανεκκινήσουμε για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο που βασίζεται στην ισότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρωπιά. Πρέπει να μάθουμε από την πανδημία, και να συνεργαστούμε για να εργαστούμε τολμηρά και δημιουργικά, ώστε όλοι/ες να είναι ίσοι/ες»https://mplokia.gr/

Διαβάστε περισσότερα