H Pfizer συνέβαλε στη δημιουργία κανόνων για τις πατέντες. Τώρα τους χρησιμοποιεί για να περιορίσει την πρόσβαση στο εμβόλιο

 

Ο φαρμακευτικός κολοσσός Pfizer του οποίου το εμβόλιο για τον Covid-19 έχει εγκριθεί από τις 11 Δεκεμβρίου για επείγουσα χρήση στις ΗΠΑ, αναδειχθεί σε ηχηρό αντίπαλο της προσπάθειας να διασφαλιστεί πρόσβαση στο εμβόλιο και από τις φτωχότερες χώρες. Τον Οκτώβριο, η Ινδία και η Νότια Αφρική υπέβαλαν πρόταση στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) να παγώσει τους περιορισμούς στις πατέντες για τις θεραπείες Covid-19, στο πλαίσιο της συμφωνίας του Οργανισμού για τα Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας (“Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights” ή TRIPS). Η πρόταση αυτή πλέον υποστηρίζεται από σχεδόν 100 χώρες, καθώς επιτρέπει την πιο προσιτή παραγωγή θεραπευτικών φαρμάκων, όσο διαρκεί η πανδημία. Καθώς οι πλουσιότερες χώρες συσσωρεύουν αποθέματα εμβολίων, μια μελέτη προειδοποιεί ότι το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού δεν θα έχει το εμβόλιο έως το 2022. Με τέτοια δεδομένα, η έγκριση της πρότασης, θα μπορούσε ενδεχομένως να σώσει αμέτρητες ζωές παγκοσμίως.

Η φαρμακευτική εταιρία αντιτίθεται στην πρόταση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου να επεκταθεί η πρόσβαση στο εμβόλιο και στις φτωχότερες χώρες.

Αλλά μέχρι στιγμής, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Βρετανία, η Νορβηγία, η Ελβετία, η Ιαπωνία και ο Καναδάς έχουν εμποδίσει με επιτυχία αυτήν την πρόταση, σε ένα πλαίσιο όπου η καθυστέρηση θα επιφέρει σχεδόν σίγουρα περισσότερους θανάτους. Η φαρμακευτική βιομηχανία, με την  Pfizer μεταξύ των ηγετικών παραγόντων της, είναι ισχυρός εταίρος σε αυτή την κίνηση, επιδιώκοντας φυσικά την προστασία των κερδών της. «Η πνευματική ιδιοκτησία, που τροφοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα, είναι αυτό που έφερε λύση σε αυτήν την πανδημία και δεν αποτελεί εμπόδιο αυτή τη στιγμή», δήλωσε ο Αλμπέρ Μπουρλά, διευθύνων σύμβουλος της Pfizer την περασμένη εβδομάδα. Σε ένα άρθρο της 5ης Δεκεμβρίου στο «The Lancet», η Pfizer κατέγραψε την αντίθεσή της στην πρόταση, λέγοντας: «ένα μοντέλο για όλα τα μεγέθη αγνοεί τις συγκεκριμένες περιστάσεις κάθε κατάστασης, κάθε προϊόντος και κάθε χώρας».

Οι ισχυρισμοί της Pfizer δημιουργούν την εντύπωση, ότι το πλαίσιο κανόνων πνευματικής ιδιοκτησίας και φαρμακευτικών μονοπωλίων είναι μια παγκόσμια τάξη κοινής λογικής, της οποίας τα οφέλη για την κοινωνία είναι προφανή. Όμως, στην πραγματικότητα, αυτοί οι διεθνείς κανόνες είναι σχετικά πρόσφατοι και διαμορφώθηκαν εν μέρει από την ίδια την Pfizer. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 έως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, η εταιρία έπαιξε κρίσιμο ρόλο στη θέσπιση των ίδιων κανόνων πνευματικής ιδιοκτησίας του ΠΟΕ, τους οποίους επικαλείται τώρα για να υποστηρίξει τη θέση της κατά της ελεύθερης προμήθειας εμβολίων στις φτωχές χώρες. Το «αίμα του ιδιωτικού τομέα» στο οποίο αναφέρεται ο Μπουρλά, δεν είναι κάποια φυσική κατάσταση, αλλά μια παγκόσμια εμπορική δομή, στη δημιουργία της οποίας συνέβαλε η Pfizer, σε βάρος των φτωχών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο που αναζητούν πρόσβαση σε θεραπείες και φάρμακα που σώζουν ζωές.

Μια εταιρική εκστρατεία

Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, ο Έντμουντ Πρατ, τότε πρόεδρος της Pfizer, είχε ένα στόχο: να διασφαλίσει ότι η ισχυρή προστασία των κανόνων πνευματικής ιδιοκτησίας θα συμπεριληφθεί στη Διάσκεψη της Ουρουγουάης για τη Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (GATT), δηλαδή στις διεθνείς εμπορικές διαπραγματεύσεις που θα οδηγούσαν εν τέλει στην ίδρυση του ΠΟΕ το 1995. Το σκεπτικό του ήταν απλό: Η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας, ή με άλλα λόγια της δικής του εταιρείας και άλλων αμερικανικών βιομηχανιών.

Η σημαντική θεσμική θέση του Πρατ, οφείλεται, όπως σημειώνουν οι συγγραφείς Charan Devereaux, Robert Z. Lawrence και Michael D. Watkins στο βιβλίο τους, Case Studies in US Trade Negotiation, στο ότι διετέλεσε σύμβουλος για τις εμπορικές διαπραγματεύσεις στις κυβερνήσεις Κάρτερ και Ρήγκαν. Το 1986, συνέστησε την Επιτροπή Πνευματικής Ιδιοκτησίας (IPC), η οποία συνέχισε, μετά τη θητεία του, να χτίζει σχέσεις με βιομηχανίες σε ολόκληρη την Ευρώπη και την Ιαπωνία, να συναντιέται με αξιωματούχους του Παγκόσμιου Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας των Ηνωμένων Εθνών και να ασκεί επιθετική πίεση – όλα αυτά με σκοπό να διασφαλιστεί ότι η προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας θα συμπεριλαμβανόταν στις εμπορικές διαπραγματεύσεις.

Η Pfizer έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση της ιδέας ότι το διεθνές εμπόριο θα πρέπει να βασίζεται σε ισχυρούς κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας, ενώ οι χώρες που δεν ακολουθούν τους κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας των ΗΠΑ, θεωρούνται ότι συμμετέχουν στην «πειρατεία». Όπως σημειώνουν οι Peter Drahos και John Braithwaite στο βιβλίο τους Information Feudalism, «Το μήνυμα για την πνευματική ιδιοκτησία μεταδόθηκε από τα  επιχειρηματικά δίκτυα στα εμπορικά επιμελητήρια, στα επιχειρηματικά συμβούλια, στις επιτροπές, σε εμπορικές ενώσεις και σώματα. Σταδιακά, στελέχη της Pfizer κατέλαβαν βασικές θέσεις σε στρατηγικούς επιχειρηματικούς οργανισμούς και μπόρεσαν να υποστηρίξουν τη θέση τους για την πνευματική ιδιοκτησία».

Δεν ήταν δεδομένο, τότε, ότι η πνευματική ιδιοκτησία θα συμπεριλαμβανόταν στις εμπορικές διαπραγματεύσεις. Πολλές χώρες του Τρίτου Κόσμου αντιστάθηκαν σε αυτήν την κίνηση, με την αιτιολογία ότι ισχυρότεροι κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας θα προστατεύουν τη μονοπωλιακή δύναμη των εταιρειών και θα υπονομεύουν τους εγχώριους ελέγχους των τιμών, όπως εξηγείται στο βιβλίο Case Studies in US Trade Negotiation. Το 1982, η πρωθυπουργός της Ινδίας Ίντιρα Γκάντι, δήλωσε στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας ότι, «η ιδέα ενός καλύτερα οργανωμένου κόσμου είναι αυτή στην οποία η ιατρική ανακάλυψη θα είναι απαλλαγμένη από όλες τις πατέντες και δεν θα υπάρχει κέρδος από τη ζωή και το θάνατο». Το Christian Science Monitor ανέφερε το 1986 ότι, «η Βραζιλία και η Αργεντινή ηγήθηκαν μιας ομάδας που έχει εμποδίσει τις προσπάθειες των ΗΠΑ να συμπεριλάβουν την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας στον νέο γύρο εμπορικών διαπραγματεύσεων».

Ωστόσο, ο Πρατ είχε ισχυρούς συμμάχους, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της IBM Τζον Όπελ, και οι κοινές τους προσπάθειές τους συνέβαλαν στην εξασφάλιση της ενσωμάτωσης του TRIPS – το οποίο θέτει κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας – στις διαπραγματεύσεις της GATT. Ο Πρατ, από την πλευρά του, πήρε τα εύσημα για αυτή την εξέλιξη. «Η τρέχουσα νίκη της GATT, η οποία καθιέρωσε διατάξεις για την πνευματική ιδιοκτησία, ήρθε ως αποτέλεσμα των σκληρών προσπαθειών της αμερικανικής κυβέρνησης και των επιχειρήσεων των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης της Pfizer, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Στηρίξαμε την προσπάθεια αυτή από την αρχή, αναλαμβάνοντας ηγετικό ρόλο», δήλωσε ο Πρατ, σύμφωνα με το βιβλίο, «Ποιος είναι ο Οργανισμός Εμπορίου; Ένας περιεκτικός οδηγός για τον ΠΟΕ».

Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τη συμφωνία για τις εμπορικές πτυχές των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, η Επιτροπή Πνευματικής Ιδιοκτησίας (IPC) έπαιξε ενεργό ρόλο στην οργάνωση των μεγάλων εταιριών στις Ηνωμένες Πολιτείες, όσο και στην Ευρώπη και στην Ιαπωνία, για την υποστήριξη ισχυρών κανόνων πνευματικής ιδιοκτησίας. Μέχρι τη στιγμή που ο ΠΟΕ ιδρύθηκε επίσημα και η Σύμβαση TRIPs είχε συναφθεί, ο Πρατ δεν ήταν πλέον πρόεδρος της Pfizer. Αλλά η συμβολή του, και ο ρόλος της Pfizer, εξακολούθησαν να είναι αισθητές. Όπως σημειώνουν οι Devereaux, Lawrence και Watkins, ένας από τους απεσταλμένους των ΗΠΑ για τις διαπραγματεύσεις δήλωσε ότι ο Πρατ και ο Όπελ «ουσιαστικά σχεδίασαν και έσπρωξαν την κυβέρνηση να συμπεριλάβει την πνευματική ιδιοκτησία ως ένα από τα κύρια θέματα στην ατζέντα των διαπραγματεύσεων».

Η συμφωνία για τις εμπορικές πτυχές των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας του ΠΟΕ, η οποία τέθηκε σε ισχύ το 1995, θα εξακολουθήσει να είναι η «πιο σημαντική συμφωνία για την πνευματική ιδιοκτησία του 20ού αιώνα», όπως γράφουν οι Drahos και Braithwaite.  Το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου υποβλήθηκε κάτω από πολύ περιορισμένα πρότυπα για την πνευματική ιδιοκτησία, συμπεριλαμβανομένων των μονοπωλίων στις πατέντες των φαρμακευτικών εταιριών, με περιορισμένες εγγυήσεις και ευελιξία.

Ο Ντην Μπέικερ, οικονομολόγος και συνιδρυτής του Κέντρου Έρευνας για την Οικονομική Πολιτική (CEPR), είπε στο In Times ότι, «η συμφωνία για τις εμπορικές πτυχές των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας απαιτούσε από τις αναπτυσσόμενες χώρες παγκοσμίως να υιοθετήσουν τους (εμπνευσμένους από τις ΗΠΑ) κανόνες για τις πατέντες και για τα πνευματικά δικαιώματα. Τα θέματα αυτά, δεν συμπεριλαμβάνονταν στις προηγούμενες εμπορικές συμφωνίες, οπότε και οι επιμέρους χώρες είχαν πλήρη έλεγχο στους κανόνες που ακολουθούσαν για την πνευματική ιδιοκτησία. Η Ινδία είχε ήδη μια καλά αναπτυγμένη φαρμακευτική βιομηχανία μέχρι τη δεκαετία του 1990. Πριν από τη συμφωνία για τις εμπορικές πτυχές των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας, η Ινδία δεν επέτρεψε στις εταιρείες ναρκωτικών να κατοχυρώνουν πατέντες για φάρμακα. Μπορούσαν να κατοχυρώσουν τη διαδικασία παραγωγής του φαρμάκου, αλλά όχι το φάρμακο καθαυτό.»

Εμπόδιο στην πρόσβαση σε φάρμακα

Η συμφωνία για τις εμπορικές πτυχές των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας του ΠΟΕ έφερε κέρδη στις φαρμακευτικές εταιρείες, αλλά ταυτόχρονα «αύξησε το φαρμακευτικό κόστος στις ΗΠΑ και περιόρισε περαιτέρω τη διαθεσιμότητα βασικών σωστικών φαρμάκων στις αναπτυσσόμενες χώρες του ΠΟΕ», σύμφωνα με την ομάδα Public Citizen. Αυτή η δυναμική εξελίχθηκε σε αδίστακτη πρακτική κατά τη διάρκεια της κρίσης του AIDS, η οποία ήταν σε πλήρη εξέλιξη, την εποχή της δημιουργίας του ΠΟΕ. «Χρειάστηκε σχεδόν μια δεκαετία για την κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής, προκειμένου να σπάσει τα μονοπώλια των ξένων φαρμακευτικών-κολοσσών που κρατούσαν τη χώρα όμηρο και τους ανθρώπους της θύματα ασθενειών, για τις οποίες υπήρχε θεραπεία», έγραψαν ο Achal Prabhala, ο Arjun Jayadev και ο Dean Baker σε ένα πρόσφατο άρθρο τους στη New York Times.

Είναι δύσκολο να σκεφτούμε ένα καλύτερο λόγο για την αναστολή των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας από μια παγκόσμια πανδημία.

Εκτός από ένα πλήθος ακτιβιστών σε παγκόσμιο επίπεδο, οργανισμοί για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, έχουν συντονιστεί στην προσπάθεια για την αναστολή των νόμων για τις πατέντες. Οι εκκλήσεις τους ακολουθούν το παγκόσμιο κίνημα δικαιοσύνης της δεκαετίας του 1990 και των αρχών της δεκαετίας του 2000, το οποίο επικεντρώθηκε στον τεράστιο ρόλο του ΠΟΕ, μαζί με άλλα παγκόσμια ιδρύματα όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στην επέκταση της δύναμης των εταιριών, που υπονομεύουν την εγχώρια προστασία των κρατών, από την εργασία και το περιβάλλον μέχρι τη δημόσια υγεία. Η υπέρμετρη ισχύς των Ηνωμένων Πολιτειών και των εταιρειών των ΗΠΑ στον ΠΟΕ – που φαίνεται στο μπλοκάρισμα της πρότασης για απαλλαγή από τις πατέντες – ήταν το βασικό σημείο κριτικής.

Η Pfizer δεν αντιτίθεται μόνη της στην προσωρινή παύση των κανόνων πνευματικής ιδιοκτησίας. Διάφοροι εμπορικοί όμιλοι της φαρμακοβιομηχανίας καθώς και μεμονωμένες εταιρείες – συμπεριλαμβανομένης της Moderna, η οποία βρίσκεται πίσω από ένα άλλο κορυφαίο εμβόλιο Covid-19 – έχουν μπει δυνατά στη μάχη ενάντια στην εξαίρεση από τους αυστηρούς κανόνες της πνευματικής ιδιοκτησίας.

«Η επιρροή της φαρμακευτικής βιομηχανίας είναι τεράστια», λέει ο Μπέικερ. «Περιττό να πούμε, ο Τραμπ συμπλέει με τη φαρμακευτική βιομηχανία. Ακόμη και ο Μπάιντεν θα στοιχηθεί με τη φαρμακευτική βιομηχανία και θα πιεστεί σκληρά για να κάνει κάτι που ίσως δεν τους αρέσει. Δεν υπάρχει κάποιος από τη φαρμακευτική βιομηχανία που θα αντιταχθεί σε αυτό. Είναι όλοι με τη μεριά της υπεράσπισης της πατέντας».

Η φαρμακευτική βιομηχανία αγωνίζεται σκληρά να σωρεύσει κρίσιμες πληροφορίες σχετικά με τα εμβόλια και τη θεραπεία κατά του Covid-19, παρά τις τεράστιες δημόσιες δαπάνες για τη στήριξη των ερευνών τους. Η συνεργάτιδα εταιρεία της Pfizer, η BioNTech, για παράδειγμα, έλαβε σημαντική δημόσια χρηματοδότηση από τη Γερμανία. Ωστόσο, με εκτιμώμενο κόστος 19,50$ ανά δόση για τις πρώτες 100 εκατομμύρια δόσεις, το εμβόλιο είναι πιθανότατα πολύ δαπανηρό για πολλές φτωχές χώρες, λαμβάνοντας υπόψη ιδίως το μεγάλο κόστος της αποθήκευσης του εμβολίου. Η φαρμακευτική εταιρεία AstraZeneca, η οποία παρήγαγε ένα εμβόλιο σε συνεργασία με την Οξφόρδη, έχει δεσμευτεί να αυξήσει την πρόσβαση στα εμβόλια για πολλές φτωχές χώρες, λέγοντας ότι δεν θα αποκομίσει κέρδος από το εμβόλιο κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Αλλά «επιφυλάσσεται των δικαιωμάτων της να κηρύξει το τέλος της πανδημίας τον Ιούλιο του 2021», σημειώνουν οι Prabhala, Jayadev και Baker.

Πράγματι, τα δεδομένα που προκύπτουν δείχνουν τι θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί πριν από μήνες:

Ένας χάρτης της παγκόσμιας φτώχειας κι ένας χάρτης που θα απεικόνιζε την παγκόσμια πρόσβαση στο εμβόλιο, θα ταυτίζονταν πλήρως.

«Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, ο Καναδάς και άλλες αναπτυγμένες χώρες αγόρασαν εμβόλια που ξεπερνούν κατά πολύ σε αριθμό τους πληθυσμούς τους», αναφέρει η New York Times, «ενώ πολλές φτωχότερες χώρες αγωνίζονται να εξασφαλίσουν τον αριθμό των εμβολίων που τους είναι απαραίτητα». Αυτό είναι ένα λογικό αποτέλεσμα για ένα σύστημα που έχει σχεδιαστεί εξαρχής προκειμένου να ενισχύει τις υπάρχουσες δομές εξουσίας, όπως έχουν παγιωθεί ως κληρονομιά της αποικιοκρατίας. Ανεξάρτητα από την «πρόθεση», για μια ακόμη φορά, η πλειονότητα των αφρικανικών χωρών, σε γενικές γραμμές, αφήνονται να υποφέρουν και να πεθάνουν, ενώ οι πλούσιες χώρες του «πλούσιου Βορρά» υπερβαίνουν κατά πολύ σε κατανάλωση τις ανάγκες τους, ακόμα κι αν αυτό δεν αποτελεί εγγύηση για  τη δίκαιη κατανομή του εμβολίου στις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες.

Λαμβάνοντας υπόψη τον κίνδυνο ενός παγκόσμιου απαρτχάιντ στη διανομή των εμβολίων, στο οποίο οι φτωχές χώρες συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν καταστροφικές απώλειες, ενώ οι πλούσιες χώρες επιδιώκουν την «ανοσία της αγέλης», δεν είναι αρκετά καθησυχαστικές οι ασαφείς διαβεβαιώσεις για μια «μεγαλοψυχία» από μέρους των εταιρειών. Όπως το θέτει ο Μπέικερ: «Γιατί να μην θέλεις κάθε εμβόλιο διαθέσιμο όσο το δυνατόν πλατύτερα;».

Πηγή: In these Times

Διαβάστε περισσότερα

Οι αφορισμοί των επαναστατών από την Εκκλησία

 

Οι υπόδουλοι στους Οθωμανούς Ρωμιοί δεν είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο την καταπίεση και την σκλαβιά από τους κατακτητές. Είχαν να αντιμετωπίσουν και την καταπίεση και την επιτήρηση της επίσημης Εκκλησίας η οποία είχε πάρει ειδικά προνόμια από τους Οθωμανούς και είχε καταστεί εκείνη η δύναμη η οποία κρατούσε τους Ρωμιούς υπόδουλους στον κατακτητή.

Η Εκκλησία εξαργύρωνε αυτή την υποταγή της στον Σουλτάνο με τους ανώτατους ιεράρχες να ζουν στη χλιδή και στην πολυτέλεια.

Πρέπει να σημειωθεί ότι τα πάντα εξαργυρώνονταν τις εποχές εκείνες και οι ανώτερες και ανώτατες εκκλησιαστικές θέσεις έβγαιναν σε πλειστηριασμό. Κι όποιος πλήρωνε περισσότερα στον Σουλτάνο, έπαιρνε και το αξίωμα.

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι καθόλη τη διάρκεια της Οθωμανοκρατίας κατά μέσο όρο ανακηρυσσόταν πατριάρχης κάθε τρία χρόνια!

 

Η θεώρηση της Εκκλησίας για την Οθωμανική Αυτοκρατορία

Ζώντας μέσα σε αυτές τις συνθήκες η Εκκλησία είχε κάθε λόγο να αντιτίθεται σε οποιαδήποτε επαναστατική δραστηριότητα των υπόδουλων.

Το έγγραφο με το οποίο η Εκκλησία αφόρισε την Επανάσταση και του Σούτσο και Υψηλάντη.

Οι εκκλησιαστικοί ταγοί δεν είχαν αρνητική θεώρηση απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ούτε θεωρούσαν καταπιεστική την εξουσία της, αφού όπως αναφέραμε πιο πάνω, μετατράπηκαν και οι ίδιοι εξάρτημα της εξουσίας.

Έτσι θεωρούσαν πως οποιαδήποτε επαναστατική κίνηση στρεφόταν εναντίον και των ιδίων.

Διαβάζοντας κάποιος το αφοριστήριο έγγραφο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για την επανάσταση του 1821[1], μπορεί να διαπιστώσει ποια ήταν η θεώρηση της επίσημης Εκκλησίας για την αυτοκρατορία.

Για την Εκκλησία η αυτοκρατορία ήταν η «κοινή ημών ευεργέτιδα και τροφός» και η «κραταιά και αηττήτος βασιλεία».

 

Οι δε επαναστάτες με το ξεσήκωμα τους θέλησαν «να διαταράξωσι την άνεσιν και ησυχίαν των ομογενών μας πιστών ραγιάδων της κραταιάς βασιλείας, την οποίαν απολαμβάνουσιν υπό την αμφιλαφή αυτής σκιάν με τόσα ελευθερίας προνόμια, όσα δεν απολαμβάνει άλλο έθνος υποτελές και υποκείμενον, ζώντες ανενόχλητοι με τας γυναίκας και τα τέκνα των, με τας περιουσίας και καταστάσεις, και με την ύπαρξιν της τιμής των, και κατ’ εξοχήν με τα προνόμια της θρησκείας, ήτις διεφυλάχθη και διατηρείται ασκανδάλιστος μέχρι της σήμερον επί ψυχική ημών σωτηρία».

 

Καθυβρίζονται Υψηλάντης και Σούτσος

Στο αφοριστήριο αυτό εξαπολύονταν ύβρεις εναντίον του Μιχαήλ Σούτσου και του Αλ. Υψηλάντης «Αυτός όμως[2], φύσει κακόβουλος ων, εφάνη τέρας έμψυχον αχαριστίας και συνεφώνησε μετά του Αλεξάνδρου Υψηλάντου, υιού του δραπέτου και φυγάδος εκείνου Υψηλάντου, όστις παραλαβών μερικούς ομοίους του βοηθούς ετόλμησε να έλθη αίφνης εις την Μολδαυίαν, και αμφότεροι απονενοημένοι επίσης, αλαζόνες και δοξομανείς, ή μάλλον ειπείν, ματαιόφρονες, εκήρυξαν του γένους ελευθερίαν και με την φωνήν αυτήν εφείλκυσαν πολλούς των εκεί κακοήθεις και ανοήτους, διασπείραντες και αποστόλους εις διάφορα μέρη δια να εξαπατήσωσι και να εφελκύσωσιν εις τον ίδιον της απωλείας κρημνόν και άλλους πολλούς των ομογενών μας».

Οι αφορισμένοι.

Ο Κολοκοτρώνης για τους αφορισμούς

Αρκετοί αμφισβητούν το ρόλο της επίσημης Εκκλησίας, όμως ο ίδιος ο Κολοκοτρώνεις πιστοποιεί στον γνωστό λόγο του στην Πνύκα ότι «Σαν είδε τοῦτο ο σουλτάνος[3], διόρισε ένα βιτσερὲ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τοὺς έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη».

 

Στα Απομνημονεύματα του ο Κολοκοτρώνης αναφέρει ότι το 1805 ετοιμαζόταν επανάσταση με τη βοήθεια των Ρώσων αλλά το έμαθαν οι Οθωμανοί. «Ο Σουλτάντος λαμβάνει την ιδέα να κόψη τον λαόν. Ο πατριάρχης κάμει παρατηρήσεις και λέγει: ‘’Τι πταίει ο λαός; Να σκοτώσωμεν τους πρωταιτίους, τους κακούς’’ (…) Τότε κάμνει ένα φερμάνι ο Σουλτάνος να σκοτώσουν τους κλέφτας. Αφοριστικό έρχεται του Πατριάρχου δια να σηκωθεί ο όλος ο λαός, κι έτσι εκινήθηκεν όλη η Πελοπόννησος. Τούρκοι και Ρωμιοί κατά των Κολοκοτροναίων».[4]

 

Ο Κολοκοτρώνης αναφέρει πως όταν ήρθε το αφοριστήριο το 1806 έφυγε και πήγε στη Ζάκυνθο.[5]

Στη συνέχεια αναφέρει ότι ο αδελφός του Δημητράκης σκοτώθηκε μετά από προδοσία καλόγερου σε μοναστήρι[6], ενώ πιο κάτω αναφέρεται σε ένα ηγούμενο στον οποίο έταξαν να τον κάνουν Δεσπότη αν προδώσει τον Κολοκοτρώνη. Κι αυτός συνωμότησε με τον Μπέη και τον συμπέθερο του Κολοκοτρώνη για να τον παραδώσουν ζωντανό. Όμως δεν το πέτυχαν.[7]

 

Ο αφορισμός των Κλεφτών

Ο αφορισμός των κλεφτών του 1805 έγινε από τον Πατριάρχη (Αλεξανδρείας) Καλλίνικο Ε’.

Ο Καλλίνικος δείχνοντας μεγάλη «φιλοτιμία», σπεύδει εκ μέρους της «κραταιοτάτης βασιλείας, και του υψηλού δοβλετίου» να καλέσει τις άρχουσες τάξεις της Πελοποννήσου να προνοήσουν «διά την ησυχίαν και καλήν κατάστασιν όλων των υπηκόων και πιστών ραγιάδων», τηρώντας «απαρασάλευτα όσα προστάζενται» με «μεγάλην δουλικήν κλίσιν» και να «εμποδίζουν με κάθε τρόπον και με όλην τους την δύναμιν κάθε κίνημα».[8]

Ο Καλλίνικος καλούσε τους πάντες να μην αγνοήσουν την εγκύκλιο διότι θα επιφέρει «χαλεπώτατα παιδευτήρια» ακόμη και τον «πικρόν θάνατον της ζωής» τους.[9]

 

Ο αφορισμός της Μπουμπουλίνας

Ο Πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ αφόρισε και τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα τον Οκτώβριο του 1820, πριν ακόμα ξεσπάσει η επανάσταση.

Επίσημη αφορμή για την πράξη αυτή φέρεται μία κληρονομικής φύσεως οικογενειακή διαφορά μεταξύ των δύο γιών του δευτέρου συζύγου της Μπουμπουλίνας, Γιάννη και Παντελή Μπούμπουλη, με την ίδια.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον καιρό κατά τον οποίον αφορίσθηκε η Μπουμπουλίνα, προετοίμαζε μεθοδικά την συγκρότηση ικανού στόλου με την προοπτική πολέμου στη θάλασσα. Την «κάρφωσαν» στην εξουσία η οποία προσπάθησε να της κατάσχει τα πλοία αλλά αυτή κατάφερε να προστατέψει τα πλοία της, με την βοήθεια και των Ρώσων, επικαλούμενη το γεγονός ότι τα πλοία της έφεραν ρωσική σημαία, αλλά και το ότι ο σύζυγός της είχε προσφέρει υπηρεσίες στον ρωσικό στόλο.[10]

 

Ο κυνηγητό του Ρήγα Φεραίου

Πέντε μήνες μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Ρήγα και τον συντρόφων του, ο πατριάρχης Γρηγόριος Ε’ εξαπολύει εγκύκλιο προς τους μητροπολίτες του θρόνου και τους προειδοποιεί για την κυκλοφορία του επαναστατικού εντύπου του Ρήγα[11]. Στο αντίγραφο της εγκυκλίου που εστάλη στον μητροπολίτη Σμύρνης Άνθιμο (και διάδοχό του στο μητροπολιτικό θρόνο της πρωτεύουσας της Ιωνίας ) που φέρει ημερομηνία 1 Δεκεμβρίου 1798 ο Γρηγόριος τον ενημερώνει ότι «συνέπεσε εις χείρας ημών εν σύνταγμα εις μίαν κόλλαν χαρτί ολόκληρον, μεγάλην, εις απλήν φράσιν ρωμαικήν, επιγραφόμενον «νέα πολιτική διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, των μικρών εν τη μεσογείω νήσων και της Βλαχομπογδανίας» και ανεμνήθημεν του ποιμαντικού χρέους». Γι’ αυτό και του ζητάει να επαγρυπνεί «με ακριβείς έρευνας και εξετάσεις» για να μην κυκλοφορήσει στην επαρχία του το επικίνδυνο φύλλο: «Όθεν εντελλόμεθα σοι σφοδρώς να εγρηγορής όλαις δυνάμεσιν, εν πάσι τοις μέρεσι της επαρχίας σου , και κώμαις και χωρίοις παραλίοις και μεσογείοις, να μην παραμπέση τοιούτον σύνταγμα εις ανάγνωσιν τω χριστιανικώ εμπιστευθέντι σοι λαώ, όπερ να μην εμφανισθή πρώτον τη αρχιεροσύνη σου, ότι πλήρες υπάρχει σαθρότητος εκ των θολερών αυτού εννοιών, τοις δόγμασι της ορθοδόξου ημών πίστεως εναντιούμενον».[12]

 

Το κυνηγητό του Ρήγα παραδέχεται και ο πρώην αρχιεπίσκοπος της Ελλάδας Χριστόδουλος ο οποίος γράφει «Το φυσικώτερον ήταν να κληθή αμέσως ο Εθνάρχης να συγκρατήση κάθε κίνησι και να συμμορφωθή προς τις υποχρεώσεις του. δηλ. καθαρά να εγγυηθή την υπακοή των ραγιάδων». (…) «Κρινόμενος ο Ρήγας με τα μέτρα της εποχής του ήταν ένας επικίνδυνος ονειροπόλος. Η υπό στυγνή δουλεία η Ελλάς είχε ανάγκη πολιτικής όχι κοινωνικής επαναστάσεως».[13]

 

Αφορισμοί και μετά την επανάσταση

Λέγεται, χωρίς ωστόσο να επιβεβαιώνεται ότι ο αφορισμός της επανάστασης ήρθη την Μεγάλη Δευτέρα του 1821 σε μυστική τελετή στο Πατριαρχείο.[14]

Ποτέ όμως δεν έχει αποδειχθεί ή παρουσιασθεί ένα τέτοιο αποδειχτικό στοιχείο.

Αντίθετα, μέχρι και σήμερα, ανώτεροι ιερωμένοι στην Ελλάδα θεωρούν την επανάσταση ως ένα κακό για την Ελλάδα.

 

Αν όμως είχε αρθεί ο αφορισμός αυτός, τότε πώς εξηγούν τον επόμενο αφορισμό;

Ο επόμενος αφορισμός έγινε από τον διάδοχο του Γρηγόριου Ε’, τον Ευγένιο.

Με συνεχείς εγκυκλίου τους ο νέος Πατριάρχης, από τον Αύγουστο του 1821 έως και Ιανουάριο 1822, καλούσε τους επαναστατημένους Έλληνες να μετανοήσουν και να δηλώσουν υποταγή και ευπείθεια στον Σουλτάνο: «Μεγάλαι ήσαν αι εύνοιαι (…) και το έθνος υμών αντικείμενον της πατρικής μερίμνης του Σουλτάνου, όφειλε να ευλογή τον μονάρχην, όστις κυβερνά τον λαόν αυτού καθ’ υπόδειγμα της θείας ευσπλαχνίας (…) Αλλά φευ αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί μέγα μέρος των Ελλήνων, παριδόντες το καθήκον της ευγνωμοσύνης, ετόλμησαν να φέρωσιν όπλα εναντίον του γαληνοτάτου και κραταιοτάτου ημών ηγεμόνος».[15]

 

Για όσους δε δεν «μετανοήσουν» εκτοξεύει ο συγκεκριμένος πατριάρχης απειλές κατά της ζωής, της περιουσίας, της οικογένειας και της πατρίδας τους και, πέρα από αυτά, κυρώσεις χωρίς έλεος, που θα τους επιβάλει ο Οθωμανός κυρίαρχος, ενώ «θα τους τιμωρήσει αμείλικτα και ο Θεός».[16]

 

[1] Πρωτοδημοσιεύθηκε στο ελληνικό περιοδικό «Λόγιος Ερμής» που τυπώνονταν στην Βιέννη της Αυστρίας. Το κείμενο αναφέρεται κι αργότερα στο βιβλίο Ιστορίας του Ιωάννη Φιλήμονος, του 1856.

[2] Αναφέρεται στον Μιχαήλ Σούτσο.

[3] Ότι οι Έλληνες δεν υποτάσσονταν και δεν αλλαξοπιστούσαν.

[4] Θεόδωρου Κολοκοτρώνη «Απομνημονεύματα», εκδόσεις Βεργίνα, σελ. 39, 40.

[5] Στο ίδιο σελ. 41.

[6] Στο ίδιο σελ. 44.

[7] Στο ίδιο σελ. 47, 48.

[8] Διαπιστώνουμε ότι η οπτική απέναντι στην αυτοκρατορία ήταν η ίδια με αυτήν του Γρηγόριου Ε’ όπως καταγράφεται στο δικό του αφοριστήριο.

[9] https://www.pare-dose.net/3685

[10] https://www.pare-dose.net/3651

[11] Δημήτρης Γ. Αποστολόπουλος « Η Γαλλική Επανάσταση στην Τουρκοκρατούμενη Ελληνική Κοινωνία» σ. 27, Αθήνα 1989 . Βασίλειος Στυλ. Καραγεώργος « Η Πατριαρχικής Εγκύκλιος του Γρηγορίου Ε’ προς τους Επτανησίους , το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Γαλλική Επανάσταση» σ. 21, Αθήνα 2000. Αριστείδης Πανώτης «Το Συνοδικόν της εν Ελλάδι Εκκλησίας» σ. 422, Αθήνα 2008).

[12] https://www.imerodromos.gr/rigas-patriarxeio/

[13] Χριστόδουλου, Αρχιεπ. Αθηνών και Πάσης Ελλάδος «Ο εθνάρχης της οδύνης Γρηγόριος Ε’».

[14] https://www.oodegr.com

[15] https://www.pare-dose.net/3525

[16] Δημ. Σοφιανού «Εγκύκλιοι του Οικουμενικού Πατριάρχη…».,https://mplokia.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Ναζίμ Χικμέτ: "Έλληνες και Τούρκοι έχουν έναν, κοινό εχθρό"

Σαν σήμερα, στις 15 Ιανουαρίου του 1902, γεννήθηκε ο Ναζίμ Χικμέτ, ο αριστοκράτης γιος ενός ανώτερου αξιωματούχου του Σουλτάνου, που αγάπησε όσο τίποτα το φτωχό και ταπεινό λαό και έμεινε ανυπότακτος μέχρι την τελευταία του μέρα. Φυλακίστηκε, δικάστηκε, βασανίστηκε και δίδαξε με το αίμα και το αυθεντικό του έργο.

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Χικμέτ, ένας από τους σημαντικότερους Τούρκους λογοτέχνες του 20ού αιώνα, ανέκτησε την τουρκική υπηκοότητα που του είχε αφαιρεθεί το 1951, σχεδόν μισό αιώνα μετά τον θάνατό του. Πολλοί λογοτέχνες, όπως ο Νομπελίστας συγγραφέας Ορχάν Παμούκ, έχουν υποστηρίξει ότι η περίπτωση του Χικμέτ είναι ένα παράδειγμα της καταπίεσης των διανοουμένων στη σύγχρονη Τουρκία.

Ο Χικμέτ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και πέθανε εξόριστος στη Μόσχα το 1963, σε ηλικία 61 ετών. Είχε γίνει διάσημος στη Δύση και τα έργα του μεταφράστηκαν σε 50 γλώσσες. Στη χώρα του όμως θεωρείτο, ακόμη και μετά το θάνατό του, αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, λόγω των δεσμών του με το Κομμουνιστικό Κόμμα και την τότε Σοβιετική Ένωση. Συνολικά έμεινε στη φυλακή 15 χρόνια. Τη περίοδο της παραμονής του σε διάφορες φυλακές της Τουρκίας, ο Χικμέτ μετέτρεψε τη φυλακή σε ένα πραγματικό σχολείο για τους συγκρατούμενούς του με μαθήματα γλώσσας, λογοτεχνίας, γαλλικών.

 

Ο "γίγαντας με τα γαλανά μάτια", όπως τον αποκαλούσαν, τιμήθηκε με το βραβείο Ειρήνης το 1955 για το συνολικό του έργο και τη διεθνιστική διάστασή του.

Το όραμα του ποιητή για την Ελλάδα και την Τουρκία

Η διαχρονικότητα του πνεύματος του Χικμέτ, φαίνεται άλλωστε μέσα από τα κείμενά του για την ελληνοτουρκική φιλία που οραματιζόταν. Σε μια περίοδο, που ο τουρκικός εθνικισμός και ο λαϊκισμός, λαμβάνουν νέες, ανησυχητικές διαστάσεις, τα λόγια του ποιητή θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία και των δύο κρατών.

Το μήνυμα του Χικμέτ προς τον ελληνικό λαό που είχε μεταδοθεί ραδιοφωνικά στη διάρκεια της δίκης του Νίκου Μπελογιάννη:

"Φίλοι κι αδέλφια της ψυχής μου. Εσείς που πέσατε στις φυλακές και στα νησιά της κόλασης, που σας κρατάν αλυσωμένους μες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γιατί πολεμάτε για την ανεξαρτησία, το ψωμί και τη λευτεριά του ελληνικού λαού, δεχτείτε την αγάπη και τον θαυμασμό μου. Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας έχουνε τους ίδιους θανάσιμα μισητούς εχθρούς: τον αγγλοαμερικανικό ιμπεριαλισμό και τους ντόπιους λακέδες του. Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, φιλιωμένοι ο ένας με τον άλλο, με τη βοήθεια των φιλειρηνικών λαών όλου του κόσμου, θα τσακίσουνε στο τέλος αυτούς τους εχθρούς τους. Αυτό το πιστεύω. Ο δικός σας ένδοξος αγώνας είναι μια από τις πιο λαμπρές αποδείξεις ότι θα νικήσει η υπόθεση της ειρήνης, του ψωμιού και της λευτεριάς. Σας σφίγγω όλους μ' αγάπη στην αγκαλιά μου. ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ 10/8/1951 Βερολίνο".

Ακόμη, ο Ραδιοφωνικός Σταθμός της Βαρσοβίας μετέδωσε στις 19/8/1952 μια ανοικτή επιστολή του ποιητή προς τον ελληνικό λαό για την ειρήνη και τη συναδέλφωση:

"Αδέλφια Ελληνες,

Υπάρχουν δύο Τουρκίες και δύο Ελλάδες. Η αληθινή και η ψεύτικη. Η ανεξάρτητη και η δουλική. Η μια είναι η Ελλάδα του Μπελογιάννη και των χιλιάδων Ελλήνων πατριωτών που υποφέρουν στις φυλακές. Η πατρίδα του ελληνικού λαού. Αυτή είναι η γνήσια Ελλάδα. Είναι η Τουρκία με τους χιλιάδες Τούρκους πατριώτες, που σαπίζουν στα μπουντρούμια. Η Τουρκία του τούρκικου λαού. Αυτή είναι η γνήσια Τουρκία.

Υπάρχουν και η Τουρκία και η Ελλάδα του Μεντερές και του Πλαστήρα. Είναι οι επίσημες, όχι οι πραγματικές. Είναι αυτές που με τους ελάχιστους υποστηριχτές τους, ξεπούλησαν και τις δύο χώρες στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Τώρα τελευταία, κάτω απ’ τις αμερικάνικες ευλογίες, ο Μεντερές και ο Πλαστήρας έσφιξαν τα χέρια στην Αθήνα.

Τα ματωβαμμένα χέρια τους, που στέλνουν Τούρκους και Έλληνες στρατιώτες στην Κορέα. Τα ματωβαμμένα χέρια τους που ετοιμάζουν νέο πόλεμο. Τη φιλία αυτή την καταλαβαίνουμε όλοι. Να χτυπούν μαζί τους αγωνιστές του τούρκικου και ελληνικού λαού, που παλεύουν για την ανεξαρτησία, ειρήνη και ελευθερία. Να αλέσουν στον ίδιο αμερικάνικο κρεατόμυλο, παιδιά του ελληνικού και του τούρκικου λαού. Να υποχρεώσουν το λαό της Τουρκίας και της Ελλάδας, να σκύβει το κεφάλι και να προσκυνάει τα αφεντικά τους και τα αφεντικά των αφεντικών τους.

Όμως οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας, δίνουν πέρα για πέρα διαφορετικό νόημα στην ελληνο-τουρκική φιλία. Γι’ αυτούς η φιλία σημαίνει κοινό αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας τους. Για την εθνική ανεξαρτησία, για την ευτυχία, για να μπορούν να γεύονται πλάι πλάι στο αδελφικό τραπέζι της φιλίας το ψωμί και τις ελιές του τόπου τους.

Φίλοι μου Έλληνες. Πρέπει ν’ αγωνιστούμε μαζί, χέρι με χέρι για την εθνική ανεξαρτησία των χωρών μας, για τη δημοκρατία ενάντια σε κάθε εκδήλωση φασισμού, ενάντια στους ιμπεριαλιστές.

Αδέλφια μου Ελληνες…να λευτερώσετε την Ελλάδα από τα νύχια των ιμπεριαλιστών και φασιστών. Να φτιάσετε μια ανεξάρτητη, λεύτερη, ευτυχισμένη Ελλάδα. Ετσι τα παιδιά του λαού θά χουν δικαίωμα στο γέλιο και στη χαρά".

Ο Χικμέτ άλλωστε οραματιζόταν τον κοινό αγώνα Ελλήνων και τουρκοκυπρίων εναντίον των Βρετανών. Σε άρθρο του στην Αυγή, τον Απρίλιο του 1955, ανέφερε χαρακτηριστικά:

"Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα για την ελληνικότητα της Κύπρου. Η πλειοψηφία των κατοίκων της είναι Έλληνες και δίκαια αγωνίζονται για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Απευθυνόμενος ειδικότερα στην τουρκική μειονότητα της νήσου, ο τούρκος ποιητής τόνιζε πως, πρέπει να συνεργασθεί με τους Έλληνες Κύπριους για την απαλλαγή της νήσου από τον αγγλικό ιμπεριαλισμό. Μόνο όταν η νήσος απαλλαγεί από τους άγγλους ιμπεριαλιστές οι Τούρκοι κάτοικοί της θα μπορέσουν να ζήσουν πραγματικά ελεύθεροι. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά με την ενότητα του κυπριακού λαού, με τη συνεργασία από Τούρκους και Έλληνες Κυπρίους, στην πάλη εναντίον του ξένου δυνάστη. Εκείνοι που προσπαθούν να στρέψουν τους Τούρκους εναντίον των Ελλήνων, μόνο το συμφέρον του κατακτητή εξυπηρετούν".

Από κείμενο του Θ. Μικρούτσικου στον Ριζοσπάστη της 16ης Μαΐου του 2015:

"Η ποίησή του (Χικμέτ) είναι βαθιά λαϊκή όχι μόνο γιατί ακουμπάει τις λαϊκές πηγές, τις λαϊκές καλλιτεχνικές παραδόσεις αλλά γιατί ανανεώνει την παράδοση προτείνοντας καινούργια στοιχεία. Δεν είναι αντιγραφή και μίμηση της λαϊκής τέχνης αλλά συμπορεύεται με τις λαϊκές δυνάμεις, που τις εκφράζει δυναμικά και όχι στατικά με τυποποιημένες μορφές. Και ακριβώς γι' αυτό η Τέχνη του είναι πρωτοποριακή και μοντέρνα. Δεν παρακολουθεί το λαό - όπως αναφέρει ο Ρίτσος - σε μια σταματημένη ιστορική στιγμή αλλά στη διαρκή του κίνηση. Η ποίηση του Χικμέτ περιέχει ταυτοχρόνως και το ΟΛΟΝ και τον ΑΛΛΟ. Βαθιά κοινωνική, βαθιά ανθρώπινη, απέριττη και δίδαγμα ευθύνης του καλλιτέχνη μπροστά στην εποχή του και μπροστά στον κόσμο.

Κάλεσαν την Μαρία Δημητριάδη κι εμένα στην Κωνσταντινούπολη το 1978 σε μια βραδιά αφιερωμένη στον Ναζίμ Χικμέτ για τα 15 χρόνια από το θάνατό του. Στο θέατρο "Ταξίμ" 8 χιλιάδες θεατές άρχισαν να τραγουδάνε στα ελληνικά το "Αν η μισή μου καρδιά". Ηταν η πιο συγκινητική στιγμή της ζωής μου που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Και αυτή η στιγμή, που για μένα κρατάει 37 χρόνια, αποδεικνύει ότι δεν γίνεται να μην έρθει κάποτε εκείνη η κοινωνία στην οποία ο Ποιητής θα ψαρεύει και ο Ψαράς θα γράφει ποιήματα. Στο χέρι μας είναι".

Παρακάτω, παραθέτουμε όλα τα κομμάτια από τον δίσκο "Πολιτικά Τραγούδια", την πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Θάνου Μικρούτσικου (Lyra το 1975) στην οποία περιέχονται μελοποιημένα ποιήματα του Τούρκου αριστερού ποιητή Ναζίμ Χικμέτ και του Γερμανού αντικομφορμιστή κομμουνιστή Βολφ Μπίρμαν, σε έναν ιστορικό "διάλογο".

Στο δίσκο τραγουδάει σχεδόν όλα τα τραγούδια η Μαρία Δημητριάδη. Η μετάφραση των ποιημάτων του Μπρίμαν έγινε από τον Δημοσθένη Κούρτοβικ ενώ η μετάφραση της ποίησης του Χικμέτ έγινε από τον Γιάννη Ρίτσο και από τον Γιώργο Παπαλεονάρδο.

Θυμίζουμε ότι το τελευταία μήνυμα του Θάνου Μικρούτσικου στους φίλους του, έκλεινε με τη φράση του αγαπημένου του Ναζίμ Χικμέτ: "Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι".

Δείτε εδώ το ντοκιμαντέρ του NEWS 24/7 για τον σπουδαίο Θάνο Μικρούτσικο.

Από την ποίηση του Βολφ Μπρίμαν:

-Έτσι πρέπει να γίνει - έτσι θα γίνει

-Κομαντάντε Τσε Γκεβάρα

-Μπαλάντα για τους ασφαλίτες

-Η μπαλάντα του οπερατέρ

-Ο σύντροφος Χουλιάν Γκριμάου

-Αυτούς τους έχω βαρεθεί

Από την ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ:

-Μικρόκοσμος

-Αν η μισή μου καρδιά

-Το έπος του Σεΐχη Μπεντρεντίν Ι

-Το έπος του Σεΐχη Μπεντρεντίν ΙΙ

-Χιονίζει μέσ' στη νύχτα

-Η πιο όμορφη θάλασσα

-Αυτό είναι.https://www.news247.gr

Διαβάστε περισσότερα

Γερμανία: Στο τραπέζι ακόμη και αναστολή λειτουργίας των μέσων μαζικής μεταφοράς

 

Περαιτέρω αυστηροποίηση του lockdown και επέκτασή τους σε ομοσπονδιακό επίπεδο εξετάζει η καγκελάριος Μέρκελ, καθώς αυξάνεται η ανησυχία για εξάπλωση των μεταλλαγμένων στελεχών κορονοϊού.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Bild η Άνγκελα Μέρκελ εξετάζει το ενδεχόμενο να επιβάλει αναστολή δρομολογίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τοπικά και υπεραστικά, αλλά και κλείσιμο σχολείων και παιδικών σταθμών.

Μάλιστα, η καγκελάριος φέρεται να εξετάζει το σενάριο τα νέα αυστηρά μέτρα να εφαρμοστούν σε ομοσπονδιακό επίπεδο και όχι μόνο σε τοπική κλίμακα, ενώ η κ. Μέρκελ φέρεται να είναι σε επαφή με κορυφαίους υπουργούς της για να υπολογιστούν οι συνέπειες που θα έχει ένα πλήρες κλείσιμο της χώρας.

Αυτές φέρεται να είναι προτάσεις που συζητήθηκαν σε τηλεδιάσκεψη του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, όμως δεν αποκλείεται να τα συζητήσει η Α. Μέρκελ με τους επικεφαλής των κρατιδίων σε σύσκεψη την επόμενη εβδομάδα.https://www.efsyn.gr/

Διαβάστε περισσότερα

«Δεν σταμάτησε ό,τι κι αν του έλεγα»: Μαρτυρία της χρυσής ολυμπιονίκη Σ.Μπεκατώρου, για τη σεξουαλική της κακοποίηση

 Σε μία συγκλονιστική εξομολόγηση για την σεξουαλική κακοποίηση που δέχθηκε, από παράγοντα της ομοσπονδίας της, προχώρησε η χρυσή ολυμπιονίκης στην κωπηλασία, Σοφία Μπεκατώρου. «Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι στον αθλητισμό θα αντιμετώπιζα τη βία, πόσο μάλλον τη σεξουαλική» αναέφερε ξεκινώντας την μαρτυρία της, κατά τη διάρκεια Διαδικτυακής Ημερίδας, με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή - Μίλησε, Μην Ανέχεσαι» για την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών στον αθλητισμό.

«Στο δρόμο για το ξενοδοχείο συζητάγαμε για τους αγώνες και τις δυσκολίες. Για μένα θα ήταν η πρώτη ολυμπιακή συμμετοχή και καθώς ήμουν η μικρότερη της ομάδας (21), η χαρά μου ήταν ανείπωτη. Κάποια στιγμή όπως μιλάγαμε με τον Χ γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πως να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δε μας πολεμούσε μέσα στην ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα. Συνέχισα να προχωράω τώρα με ταχύτερο ρυθμό κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα λέγοντας του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνηση του. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας στο ασανσέρ πριν πάει στο δωμάτιο του μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα» τόνισε μεταξύ άλλων η Σοφία Μπεκατώρου στη μαρτυρία της και συνέχισε λέγοντας, σύμφωνα με το sport24.gr.

«Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιο του. Εκείνος προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνες μου. Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί. Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δε σταμάτησε ότι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου.

Γύρισα στο δωμάτιο μου όπου η συναθλήτρια μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματα μου. Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ότι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου γιατί μπορεί να μας δίχαζε. Η ομάδα μας που συμπεριλάμβανε και την ανδρική βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσα να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά. Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρονών, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης τότε δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα.»

Ολόκληρη η μαρτυρία της:

“Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι στον αθλητισμό θα αντιμετώπιζα τη βία, πόσο μάλλον τη σεξουαλική. Ως ιστιοπλόος, από πολύ μικρή ηλικία, ταξιδεύω χωρίς τους γονείς μου με παρουσία των συναθλητών μου και του προπονητή. Έχω σκληραγωγηθεί, έχω μάθει να υπομένω τον πόνο, τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και την μοναξιά του πρωταθλητισμό, έχω μάθει όμως και να είμαι ανεξάρτητη, να αντιμετωπίζω τα προβλήματα που έχω με θάρρος, να στηρίζω τους συναθλητές μου και να παλεύω για τις αξίες και τα ιδανικά μου.

Όταν αποφάσισα να θέσω ως στόχο την διάκριση στους ολυμπιακούς αγώνες και συγκεκριμένα το χρυσό μετάλλιο, ήξερα ότι θα έπρεπε σε όλους τους τομείς που επιβάλλει το άθλημα μου, να υπερέχω ξεκάθαρα. Έπρεπε να σπάσω όρια και επιδόσεις που υπήρχαν, ώστε να μην υπάρχει καν η πιθανότητα του στενού ανταγωνισμού. Για το λόγο αυτό, μαζί με την συναθλήτρια μου ΑιμιλίαΤσουλφά και τον προπονητή μας Ηλία Μυλωνά, σχεδιάσαμε ένα πρόγραμμα με πολύωρες προπονήσεις, εντός και εκτός θαλάσσης μαζί με την ανδρική ομάδα, και συμμετοχή σε μεγάλο αριθμό αγώνων, ώστε να αποκτήσουμε τις κατάλληλες εμπειρίες. Ήμασταν 100% αφοσιωμένοι στο στόχο αυτό. Ένα μεγάλο εμπόδιο που πάντα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε, παραδόξως, ήταν η ίδια η ομοσπονδία μας. Το κλίμα συνεργασίας με την εθνική αρχή γινόταν όλο και πιο ασφυκτικό, όταν πριν από κάθε αποστολή, έπρεπε ουσιαστικά να διαπραγματευτούμε την οικονομική υποστήριξη είχαμε δικαίωμα να λάβουμε. Υπεύθυνοι της ομοσπονδίας, ανάλογα με τα συμφέροντα τους και τις συμπάθειες τους, αντιμετώπιζαν με διαφορετικό τρόπο τους αθλητές.

Έχοντας μάθει από μικρή ηλικία να εκφράζω την άποψη μου, να πιστεύω στη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία δυσκολεύτηκα να αναπτύξω μία εποικοδομητική σχέση με την ομοσπονδία. Δεν μου άρεσε που έπρεπε να χρησιμοποιούμε μεθόδους πολιτικής για να τύχουμε της υποστήριξης τους και που οι άνθρωποι με τους οποίους μιλούσαμε δεν είχαν καμία εξειδίκευση στον τομέα μας με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνουν ούτε τα προβλήματα ούτε τις ανάγκες μας. Ήταν σαφές δε ότι δεν υπήρχε κανένας στρατηγικός σχεδιασμός που να αποσκοπεί στην διάκριση της χώρας μακροπρόθεσμα. Ευτυχώς για οχτώ χρόνια είχαμε στο πλευρό μας δύο ανθρώπους που πάλευαν για το δίκιο μας τους προέδρους των ομίλων μας κο Παυλιδη και Κο Καραγεωργίου.

Όταν εμφανίστηκε σε κάποιες συναντήσεις ως νέος υπεύθυνος προετοιμασίας της εθνικής ομάδας ο Χ και μας αντιμετώπισε εγκάρδια με φιλικότητα και χιούμορ, αναθαρρήσαμε με την Αιμιλία. Η επικοινωνία που δημιουργήθηκε με την ομάδα μας και τον Χ ήταν πάντα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους αγώνες, την οικονομική υποστήριξη από την ομοσπονδία και την αγορά εξοπλισμού.

Η συνηθισμένη ασφυκτική διαπραγμάτευση μέσω του Χ έγινε μία διαδικασία λιγότερο ψυχολογικά επιβλαβής για το στόχο μας, τουλάχιστον έτσι νομίζαμε…Το 1998 η χώρα μας διεκδίκησε την πρόκριση για τους ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεΰ. Την ίδια χρονιά είχαμε τις δύο πρώτες μεγάλες διεθνείς επιτυχίες με την Αιμιλία Τσουλφά χάλκινο μετάλλιο σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Στην πρόκριση για τους ολυμπιακούς αγώνες, παρόλο που συνήθως δεν είχαμε μαζί εκπροσώπους της ομοσπονδίας σε αγώνες, θα ερχόταν «κάποιος» όπως μας ενημέρωσαν. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις εμείς ευχόμασταν να ήταν ο Χ, ο οποίος δημιουργούσε ένα ευχάριστο και υποστηρικτικό κλίμα που ήταν σημαντικό για την επίτευξη των στόχων μας.

Παρότι δεν καταφέραμε να πάρουμε ένα μετάλλιο στην πρόκριση, εντούτοις με την πέμπτη θέση που καταλάβαμε εμείς και η ανδρική ομάδα προκριθήκαμε για τους ολυμπιακούς. Ο Χ ήταν ενθουσιασμένος όπως άλλωστε και η ομάδα μας. Γιορτάσαμε την πρόκριση με δείπνο και μετά επιστρέψαμε οι έξι μας, ανά δύο, στο ξενοδοχείο μας. Εγώ και ο Χ φύγαμε τελευταίοι. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο συζητάγαμε για τους αγώνες και τις δυσκολίες. Για μένα θα ήταν η πρώτη ολυμπιακή συμμετοχή και καθώς ήμουν η μικρότερη της ομάδας (21), η χαρά μου ήταν ανείπωτη. Κάποια στιγμή όπως μιλάγαμε με τον Χ γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πως να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δε μας πολεμούσε μέσα στην ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα. Συνέχισα να προχωράω τώρα με ταχύτερο ρυθμό κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα λέγοντας του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνηση του. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας στο ασανσέρ πριν πάει στο δωμάτιο του μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα.

Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιο του. Εκείνος προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνες μου. Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί. Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δε σταμάτησε ότι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου.

Γύρισα στο δωμάτιο μου όπου η συναθλήτρια μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρόμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματα μου. Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ότι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου γιατί μπορεί να μας δίχαζε. Η ομάδα μας που συμπεριλάμβανε και την ανδρική βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσα να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά. Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρονών, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης τότε δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα.

Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό. Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χωρών. Αυτός ο μισάνθρωπος που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, την συναισθηματική μου εφορία και την προσήλωση στο στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, την θεσμική του θέση , ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο . Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ότι δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός Αθλητής. Ο Χ ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε.

Με την αλλαγή της στάσης μου και την ψυχρότητα μου έγινε ειρωνικός και σε γενικές γραμμές αμφισβήτησε τις ικανότητες και τις επιδόσεις μου σε κάθε δυνατή ευκαιρία λέγοντας ότι οι νεότεροι αθλητές πρέπει να έχουνε πλέον ευκαιρίες και όχι αυτοί των οποίων η καριέρα τους βρίσκεται στη δύση της. Την νοοτροπία αυτή υιοθέτησε από το 1999 μέχρι το 2019. Στο διάστημα αυτό έχω πετύχει τις περισσότερες διακρίσεις για την χώρα μας στην ιστιοπλοΐα, έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου!”https://thepressproject.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Lockdown / Click away άρον - άρον λόγω διάλυσης της οικονομίας

 «Ένας μήνας lockdown στοιχίζει 3 δισ. ευρώ» δηλώνουν Γεραπετρίτης και Ταραντίλης, προαναγγέλλοντας την επανεκκίνηση του λιανεμπορίου

Το «πράσινο φως» για την επανεκκίνηση του λιανεμπορίου από τη Δευτέρα αναμένεται να ανάψει σήμερα η επιτροπή των λοιμωξιολόγων επικυρώνοντας, στην ουσία, την προειλημμένη κυβερνητική απόφαση. «Ένας μήνας lockdown στοιχίζει 3 δισ. ευρώ» δήλωσαν χθες από κοινού οι Γιώργος Γεραπετρίτης και Χρήστος Ταραντίλης, αποκαλύπτοντας τον πανικό των ενοίκων του Μαξίμου έναντι της διψήφιας ύφεσης και της απώλειας δεκάδων χιλιάδων εργασίας λόγω των διαδοχικών λουκέτων στην πραγματική οικονομία.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος -στο πλαίσιο της ενημέρωσης των πολιτικών συντακτών- υποστήριξε πως «όλα τα επιδημιολογικά δεδομένα που ισχύουν σήμερα, σε σύγκριση με τα δεδομένα της 14ης Δεκεμβρίου, όταν και άνοιξε το click away, είναι καλύτερα», συμπληρώνοντας ότι «η κυβέρνηση δεν βάζει σε καμιά ζυγαριά την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αλλά δεν αγνοεί τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και του εμπορίου, που έχει μπροστά του την περίοδο εκπτώσεων». Κάλεσε δε με νόημα να «μην έχουμε αυταπάτες, δεν πρόκειται να ζήσουμε μηδενικά κρούσματα, όπως είχαμε δει στο παρελθόν. Εμείς θέλουμε να διαχειριστούμε μία κατάσταση η οποία δεν θα ξεφύγει, ώστε σιγά - σιγά, με ασφάλεια να ανοίγουμε και την οικονομία, και την Παιδεία».

Παράθυρο για εφαρμογή του «ακορντεόν»

Σε παράλληλο χρόνο, ο υπουργός Επικρατείας επισήμανε ότι «το λιανεμπόριο, όπως λειτούργησε, δεν προκάλεσε καμία ουσιαστική επιβάρυνση στα υγειονομικά δεδομένα, άρα θα πρέπει να επαναλειτουργήσει», χωρίς ωστόσο να εξηγήσει τους λόγους της αναστολής της λειτουργίας του! Ο κυβερνητικός σχεδιασμός φέρεται να περιλαμβάνει και τον κεντρικό τομέα της Αθήνας, που αποτελεί τη νέα εστία προβληματισμού των επιστημόνων λόγω του υψηλού επιδημιολογικού φορτίου. Εντούτοις, ο Χρ. Ταραντίλης, ελλείψει συνεκτικού σχεδιασμού, δεν απέκλεισε την μέθοδο του «ακορντεόν» -που θεωρείται ως η χειρότερη εκδοχή από τους εμπορικούς συλλόγους-, λέγοντας ότι «αντιμετωπίζουμε ένα δυναμικό φαινόμενο» και πως «οι αποφάσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας θα αναπροσαρμόζονται». Σύμφωνα με πληροφορίες, θα ισχύσει η απαγόρευση κυκλοφορίας εκτός των ορίων του δήμου για τις αγορές ή την παραλαβή των εμπορευμάτων, ενώ το sms για τη μετάβαση στα εμπορικά καταστήματα θα έχει διάρκεια 2 ή 3 ώρες.

Οι Γ. Γεραπετρίτης και Χρ. Ταραντίλης δεν αποσαφήνισαν αν θα εξαιρεθούν οι «κόκκινες περιοχές» του υγειονομικού χάρτη από την επανέναρξη του click away και τη θέσπιση του click in shop, καθώς παρέπεμψαν στις αποψινές ανακοινώσεις του Νίκου Χαρδαλιά. Το άνοιγμα των κομμωτηρίων και των κέντρων αισθητικής παραπέμπεται για τις επόμενες εβδομάδες, παρά τις διαβεβαιώσεις του γ.γ. Εμπορίου και Προστασίας του Καταναλωτή Παναγιώτης Σταμπουλίδη περί επανεκκίνησής τους στις 18 Ιανουαρίου. «Φρένο» δε έχει τεθεί στη συζήτηση αναφορικά με την ημερομηνία επιστροφής των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου στις τάξεις, παρά την επισήμανση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι «η κυβέρνηση ποτέ δεν θα πει οικονομία ή Παιδεία».

Λινού: Υπάρχει έλλειψη διαφάνειας για τεστ και κρούσματα

Τις κυβερνητικές προσπάθειες εξωραϊσμού της επιδημιολογικής εικόνας -ενόψει της επανεκκίνησης του λιανεμπορίου- ακυρώνουν οι διαπιστώσεις της Αθηνάς Λινού, καθώς η καθηγήτρια Επιδημιολογίας τόνισε ότι «υπάρχει έλλειψη επαρκούς διαφάνειας τόσο για τα τεστ όσο και για τα κρούσματα σε κάθε περιοχή, ώστε να βλέπουμε τον δείκτη θετικότητας ανά περιοχή». Εκτιμά μάλιστα πως «ούτε τα μέλη της επιτροπής (σ.σ.: λοιμωξιολόγων) έχουν αυτή την πληροφορία, ούτε τη δυνατότητα να πουν πού να γίνουν τεστ».  Έφερε δε ως παράδειγμα το γεγονός ότι «μια πληροφορία για τον Ασπρόπυργο αναφέρει ότι τα κρούσματα δεν προήλθαν από τους κατοίκους, αλλά από τους εργαζόμενους στην περιοχή. Δηλαδή ο τρόπος που μετέβαιναν στην περιοχή ήταν επικίνδυνος»...

Επιπλέον, η αντιπρόεδρος της ΟΕΝΓΕ Μ. Παγώνη δήλωσε ότι συμφωνεί με το άνοιγμα του λιανεμπορίου τη Δευτέρα, «με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα αυξηθούν και τα τεστ, για να υπάρχει έλεγχος όσον αφορά στους ασυμπτωματικούς και τη μετάδοση». Τέλος, το μήνυμα ότι «έχουμε μπροστά μας δύο - τρεις δύσκολους μήνες» και γι’ αυτό «θα πρέπει οποιαδήποτε άρση μέτρου να γίνει με προσοχή, διαφορετικά θα βιώσουμε ένα τρίτο κύμα» έστειλε ο διευθυντής ΜΕΘ του Νοσοκομείου «Παπανικολάου» Ν. Καπραβέλος.https://www.avgi.gr

Διαβάστε περισσότερα

Τα «ορφανά» πηγάδια των εξορύξεων: τι μένει όταν τα κοιτάσματα εξαντλούνται;

 

Τα κοιτάσματα ορυκτών καυσίμων, είτε πρόκειται για πετρέλαιο, φυσικό αέριο ή άλλα καύσιμα, είτε πρόκειται για υποθαλάσσια ή υπόγεια κοιτάσματα, είναι το όνειρο των πολυεθνικών εταιρειών ενέργειας. Ακόμη και τα μεγάλα κοιτάσματα όμως, κάποια στιγμή εξαντλούνται, ή μειώνονται σημαντικά. Τι γίνεται λοιπόν όταν μια εγκατάσταση εξόρυξης παύει να είναι αποδοτική;

Η απάντηση βρίσκεται στα εκατομμύρια εγκαταλελειμμένα πηγάδια εξορύξεων σε ολόκληρο τον κόσμο, τα οποία παρότι είναι ανενεργά συνεχίζουν να απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα ή στον πυθμένα της θάλασσας επικίνδυνους, τοξικούς ρύπους.

Μερικά από τα πιο εντυπωσιακά παραδείγματα προέρχονται από τις ΗΠΑ.

Χωράφια που ποτίζονται με πετρέλαιο

Κάποια από τα αμέτρητα πηγάδια ορυκτών καυσίμων και κυρίως πετρελαίου στο έδαφος των ΗΠΑ, είναι ανενεργά και εγκαταλελειμμένα εδώ και δεκαετίες. Πολλά από αυτά, όχι μόνο ρυπαίνουν το έδαφος με πετρέλαιο, αλλά απελευθερώνουν και μεγάλες ποσότητες αέριων ρύπων και κυρίως μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ιστοσελίδας Vice news του περασμένου Δεκέμβρη, οι εταιρείες που εκμεταλλεύονταν αυτές τις εγκαταστάσεις, συχνά επικαλούνται χρεοκοπία και εξαφανίζονται, έχοντας φροντίσει να δηλώσουν ανύπαρκτες διευθύνσεις επικοινωνίας.

Συνολικά υπολογίζεται ότι τα εγκαταλελειμμένα πηγάδια στις ΗΠΑ είναι κοντά στα 3 εκατομμύρια, ενώ μόνο στο Τέξας ο αριθμός τους ξεπερνά τις 750.000!

Όσο για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς που υποτίθεται ότι θα τις υποχρέωναν να πληρώσουν για την αποκατάσταση των περιοχών που εκμεταλλεύτηκαν για δεκαετίες… απλά δεν το κάνουν.

Θεωρητικά, οι εταιρείες οφείλουν να πληρώνουν μια «εγγύηση» για το σφράγισμα των πηγαδιών στην περίπτωση που θα χρεοκοπήσουν, αλλά στην πραγματικότητα δεν συγκεντρώνεται πάνω από το 1% των ποσών που απαιτούνται για την περιβαλλοντική αποκατάσταση των περιοχών. Έτσι, όταν αυτά βρίσκονται κοντά σε αγροτικές περιοχές, συχνά το έδαφος που προορίζεται για καλλιέργειες, δεν είναι ποτισμένο μόνο με νερό, αλλά και με πετρέλαιο κάνοντας, προφανώς, το έδαφος ακατάλληλο για την παραγωγή τροφίμων.   

Πανάκριβη και χρονοβόρα η αποκατάσταση

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Reuters του περασμένου Ιούνη, το 2017 η διοίκηση ενός σχολείου στο Μπέβερλι Χιλς της Καλιφόρνια αναγκάστηκε να ξοδέψει 11 εκατομμύρια δολάρια για να αποκαταστήσει περιβαλλοντικά την έκταση στην οποία βρισκόταν το σχολείο, όπου εκτός των άλλων «φιλοξενούνταν» 19 εγκαταλελειμμένα πηγάδια εξορύξεων. Άλλα 11 εκατομμύρια παραχώρησαν για το σφράγισμα των πηγαδιών οι τοπικές αρχές, αφού η εταιρεία που εγκατέλειψε τις εγκαταστάσεις είχε χρεοκοπήσει (…) και οι πιστωτές της… είχαν προτεραιότητα στις αποζημιώσεις.

Στην Πενσιλβάνια οι τοπικές αρχές υπολογίζουν ότι με τους σημερινούς ρυθμούς χρηματοδότησης της διαδικασίας σφραγίσματος των 200.000 ανενεργών πηγαδιών στην Πολιτεία, θα χρειαστούν μερικές χιλιάδες χρόνια για να ολοκληρωθεί η διαδικασία…

Τα πιο πάνω βέβαια είναι μερικά μόνο παραδείγματα!

Στον κόλπο του Μεξικού

Ο κόλπος του Μεξικού είναι γνωστός για ένα από τα πιο σοβαρά περιβαλλοντικά ατυχήματα που έχουν συμβεί στον κόσμο. Το 2010, η πλατφόρμα άντλησης της BP, «Deepwater Horizon» εξερράγη, σκοτώνοντας έντεκα εργαζόμενους και προκαλώντας τη μεγαλύτερη πετρελαιοκηλίδα στην ιστορία.

Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό, είναι ότι ο πυθμένας του κόλπου του Μεξικού είναι γεμάτος με εγκαταστάσεις εξόρυξης, πολλές από τις οποίες είναι εγκαταλελειμμένες.

Σε πρόσφατο άρθρο της, η ιστοσελίδα Enviromental Health News παραθέτει κάποια από τα επίσημα στοιχεία αμερικανικών υπηρεσιών ενέργειας που σχετίζονται με υποθαλάσσιες εξορύξεις. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, στις ΗΠΑ υπάρχουν συνολικά 55.315 υποθαλάσσια πηγάδια εξορύξεων πετρελαίου και φυσικού αερίου. Το 97% αυτών των πηγαδιών βρίσκονται στον πυθμένα του κόλπου του Μεξικού, ενώ πάνω από τα μισά, για την ακρίβεια τα 28.232, είναι μόνιμα ή προσωρινά εγκαταλελειμμένα.

Το γεγονός ότι τα πηγάδια αυτά θεωρούνται «ανενεργά» ως προς την παραγωγή, δηλαδή δεν βρίσκονται σε λειτουργία και δεν δίνουν πλέον καύσιμα στις εταιρείες που τα εγκατέστησαν, δεν σημαίνει ότι το κοίτασμα στο οποίο αντιστοιχούν έχει εξαντληθεί πλήρως. Έτσι, τα παρατημένα πηγάδια συνεχίζουν να απελευθερώνουν στο θαλάσσιο περιβάλλον επικίνδυνους ρύπους.

Αυτό που εκλύεται στη θάλασσα σε μεγαλύτερο ποσοστό είναι το μεθάνιο, από το οποίο αποτελείται κατά βάση το φυσικό αέριο, αλλά διαρρέουν επίσης επικίνδυνες ουσίες όπως το βενζόλιο, οξείδια του αζώτου, κ.α. Όταν το φυσικό αέριο διαρρέει στο νερό, δηλητηριάζει τη θαλάσσια ζωή, ενώ το μεθάνιο που αποτελεί βασικό συστατικό του, εκτοπίζει το οξυγόνο και κάνει το θαλάσσιο περιβάλλον ασφυκτικό για την πανίδα που φιλοξενεί.

Μεγάλα κέρδη για τις εταιρείες, ανυπολόγιστο κόστος για τον πλανήτη

Παρά τα καταστροφικά ατυχήματα και την περιβαλλοντική επιβάρυνση, παρά το γεγονός ότι οι επιπτώσεις των εξορύξεων και της χρήσης ορυκτών καυσίμων είναι γνωστές εδώ και δεκαετίες, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο παραμένουν η βασική προτεραιότητα της παγκόσμιας βιομηχανίας ενέργειας. Για χάρη των ορυκτών καυσίμων έχουν γίνει κάποια από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην πρόσφατη ανθρώπινη ιστορία, όχι μόνο ενάντια στο περιβάλλον, αλλά και ενάντια στις κοινωνίες που αντιστάθηκαν: από την εξόντωση ακτιβιστών της φυλής των Ογκόνι στη Νιγηρία από τη Shell τη δεκαετία του ’90, μέχρι την πιο πρόσφατη εκδίωξη των φτωχών χωρικών από τα παράλια της βόρειας Μοζαμβίκης για χάρη της εξόρυξης φυσικού αερίου από την Exxonmobil, την Total και άλλες εταιρείες.

Η Μέση Ανατολή, η οποία είναι εξαιρετικά πλούσια σε κοιτάσματα πετρελαίου, είναι συνώνυμη της αντίφασης ανάμεσα στην ακραία φτώχεια των λαϊκών στρωμάτων και τη χλιδή των σεΐχηδων, βασιλιάδων και δικτατόρων. Την ίδια στιγμή, αποτελεί πεδίο ατελείωτων πολεμικών συγκρούσεων, στρατιωτικών επεμβάσεων και εμφύλιων πολέμων, γύρω από την εκμετάλλευση των ορυκτών καυσίμων.

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες, η περιοχή της ανατολικής Μεσογείου έχει μετατραπεί σε πεδίο εντάσεων ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις της Ελλάδας, της Τουρκίας και της Κύπρου γύρω από την έρευνα και την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου. Τον «πλούτο» αυτό για άλλη μια φορά θα εκμεταλλευτούν οι μεγάλες πολυεθνικές, ενώ στους λαούς της περιοχής θα μείνει η περιβαλλοντική καταστροφή και ο κίνδυνος του εθνικισμού που μπορεί να προκαλέσει και πολεμικές συγκρούσεις.

Τα σοβαρά ατυχήματα γύρω από εγκαταστάσεις εξορύξεων, κυρίως τις υποθαλάσσιες, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Ακόμη όμως και χωρίς αυτά, η ιστορία των «ορφανών» πηγαδιών είναι μια ακόμη υπενθύμιση πως το μόνο που έχουν να προσφέρουν τα ορυκτά καύσιμα στις ανθρώπινες κοινωνίες και τον πλανήτη, είναι η υποβάθμιση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής των ανθρώπων.

Μόνη απάντηση στην εξορυκτική παράκρουση είναι το μαζικό πέρασμα της ανθρώπινης κοινωνίας στην ήπια χρήση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, με ουσιαστική μελέτη γύρω από τις περιβαλλοντικές ιδιαιτερότητες και τις πραγματικές ενεργειακές ανάγκες της κάθε περιοχής.

Βασική προϋπόθεση για να συμβεί αυτό, είναι να περάσει η παραγωγή ενέργειας στην ιδιοκτησία και τη διαχείριση των εργαζομένων και της κοινωνίας, μακριά από τη λογική του κέρδους. Μακριά επίσης και από την υποτιθέμενη «πράσινη ανάπτυξη», που στην Ελλάδα, για παράδειγμα, μεταφράζεται σε «ανεμογεννήτριες σε κάθε βουνοκορφή».

Αυτά πρέπει να είναι συνδυασμένα με μαζικές δημόσιες επενδύσεις στην επιστημονική έρευνα και την περιβαλλοντική αποκατάσταση των περιοχών που έχουν υποστεί τις επιπτώσεις των καταστροφικών εξορύξεων. Απαιτείται μια πολιτική που να στοχεύει στην προστασία των οικοσυστημάτων καθώς και των δικαιωμάτων των τοπικών κοινωνιών και των εργαζομένων στον τομέα της ενέργειας. Αυτό είναι κάτι που ο ιδιωτικός τομέας και οι πολυεθνικές της ενέργειας δεν θα το κάνουν ποτέ – η ενέργεια πρέπει να περάσει στον έλεγχο, τη διαχείριση και την ιδιοκτησία της κοινωνίας και των εργαζομένων.http://net.xekinima.org/

Διαβάστε περισσότερα

Το Liberal απολύει εργαζόμενο για λάθος ανάρτηση που έκανε κριτική στην κυβέρνηση

 Αν η ποινή για ένα έγκλημα είναι ένα πρόστιμο, τότε ο νόμος προορίζεται μόνο για την κατώτερη τάξη» ήταν το αγγλικό ρητό που ανέβασε το Liberal.gr στον επίσημο λογαριασμό του στο Fαcebook το πρωί της Πέμπτης, και όλοι απόρησαν αν το γνωστό για την φιλοκυβερνητική του στάση site έπαθε κρίση αυτοκριτικής ή κρίση χιούμορ. Μάλιστα η ανάρτηση συνοδευόταν με αιχμηρή περιγραφή για το πρωθυπουργικό ζεύγος και τις στιγμές ανεμελειάς στην Πάρνηθα αλλά και τα γλέντια διάσημων στο Ντουμπάι, όπως ο Στέφανος Τσιτσιπάς. Συγκεκριμένα ανέφερε: «Για εσάς 300άρια, για κάποιους Ντουμπάι και γκαζιές στην Πάρνηθα».

Τελικά η ανάρτηση «κατέβηκε» μετά από 48 λεπτά, αλλά πολλοί ήταν αυτοί που πρόλαβαν να την κοινοποιήσουν και να την αποθηκεύσουν. Το περιστατικό θα ήταν κωμικό και θέμα για τα social media της ημέρας αν δεν κατέληγε στην απόλυση εργαζόμενου που κατά λάθος ανέβασε την ανάρτηση.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η διοίκηση του Liberal, μετά το σούσουρο, απέλυσε τον εργαζόμενο που έκανε την συγκεκριμένη ανάρτηση, αποδεικνύοντας πως και η παραμικρή νύξη, μπηχτή ή κριτική στην κυβέρνηση δεν χωρά τελικά στο εν λόγω site (παρά το λογότυπο του) ούτε… από λάθος.https://3pointmagazine.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Πανδημία: Ταξική μεροληψία, προχειρότητα και κυνισμός

 

Γιώργος Μουρμούρης

▸ Το παρατεταμένο lockdown που ξεκίνησε το Σάββατο 7 Νοεμβρίου και θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι τις 18/1 δεν κατάφερε να αποτρέψει το σαρωτικό χτύπημα του δεύτερου κύματος αλλά επιχειρείται να λειτουργήσει ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για την κυβέρνηση.

Δύο μήνες συμπληρώθηκαν από το μεσημέρι της 5^ης Νοεμβρίου, όταν Κυριάκος Μητσοτάκης και Σωτήρης Τσιόδρας ανακοίνωναν την επιβολή lockdown «για τρεις εβδομάδες» οι οποίες «θα ήταν αρκετές» για τον περιορισμό του δεύτερου κύματος της πανδημίας που τότε έκανε την εμφάνισή του. Οι «τρεις εβδομάδες» έγιναν τέσσερις και οι τέσσερις ήδη οκτώ, βαδίζοντας πλέον στην ένατη εβδομάδα με αυστηρούς περιορισμούς στην κυκλοφορία, πρόστιμα συνολικού ύψους δεκάδων χιλιάδων ευρώ και «ασφυξία» με υποχρεωτικό εγκλεισμό στο σπίτι από τις 9 το βράδυ. Χωρίς ταυτόχρονα να έχει αλλάξει και κάτι ως προς τον συνωστισμό στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) σε ώρες αιχμής, καθώς οι επιχειρήσεις κυρίως του δευτερογενούς τομέα όχι απλώς δουλεύουν κανονικά αλλά πολλές έχουν μετατραπεί σε εστίες υπερμετάδοσης του ιού.

Στο διάστημα που μεσολάβησε, το lockdown όχι απλώς δεν κατάφερε να αποτρέψει το σαρωτικό χτύπημα της Ελλάδας από το νέο κύμα της πανδημίας αλλά επιχειρήθηκε να λειτουργήσει ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για τις κυβερνητικές ευθύνες ως προς τη διαχείριση του κορονοϊού στο διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ πρώτου και δεύτερου κύματος. Οι εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες για τη μη θωράκιση του ΕΣΥ, τα ανύπαρκτα ουσιαστικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, τον καθημερινό συνωστισμό στα ΜΜΜ που οδήγησαν στην καταστροφή του δεύτερου κύματος, μέσω του lockdown, μετακυλήθηκαν σε εργαζόμενους και νέους, στους κατοίκους ιδίως των μεγάλων αστικών κέντρων και των πιο φτωχών συνοικιών τους, οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την τιμωρητική χρήση του μέτρου: Αυστηρός κατ’ οίκον περιορισμός στους εργαζόμενους της Μάνδρας, του Ασπρόπυργου, της Ελευσίνας και άλλων περιοχών με εξοντωτικά πρόστιμα και έξοδο κυριολεκτικά μόνο για δουλειά.

Η κυβέρνηση κινείται από φιάσκο σε φιάσκο σε επίπεδο διαχείρισης και επικοινωνίας

Στο μεταξύ, στους δύο αυτούς μήνες η κυβέρνηση κινείται από φιάσκο σε φιάσκο σε επίπεδο οργάνωσης, διαχείρισης, επικοινωνίας, σε αποτυχίες που αποκαλύπτουν τον κυνισμό, την σκοπιμότητα και την ταξική διάσταση στο πώς διαχειρίζεται την πανδημία του κορονοϊού. Έτσι η έλευση του εμβολίου της Pfizer δεν αποτέλεσε βεβαίως τη «μαγική λύση» η οποία σε μερικές εβδομάδες θα βελτίωνε θεαματικά την κατάσταση, όπως τον Δεκέμβριο υποσχόταν η κυβέρνηση, αλλά η ίδια η διαδικασία του εμβολιασμού, η πολυσυζητημένη «επιχείρηση Ελευθερία», μετατράπηκε από τις πρώτες ημέρες σε ένα τεράστιο φιάσκο.

Στο πλαίσιο της κυβερνητικής προχειρότητας και αναλγησίας το μεσημέρι του Σαββάτου 2 Ιανουαρίου, ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας ανακοίνωσε την εκ νέου σκλήρυνση του lockdown σε πανελλαδικό επίπεδο, με απαγόρευση κυκλοφορίας ξανά από τις 9 μ.μ. και νέο «λουκέτο» σε όσα καταστήματα είχαν ανοίξει. Μεταξύ άλλων και με τη πολυσυζητημένη μέθοδο του click away, «αφήνοντας ξεκρέμαστους» όσους μικροεπαγγελματίες προσπάθησαν τις ημέρες των εορτών να «πιάσουν» τον βηματισμό των μεγάλων αλυσίδων.

Τις αμέσως επόμενες ημέρες δε το ζήτημα του ανοίγματος των σχολείων μετατράπηκε σε ένα άνευ προηγουμένου γαϊτανάκι διαδοχικών αλληλοαναιρούμενων δηλώσεων κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών, με τις διαφορετικές εκδοχές του τι μέλλει γενέσθαι να διαδέχονται η μία την άλλη μέσα σε διάστημα λίγων ωρών. Μέχρι τελικά να βγει «λευκός καπνός» από την επιτροπή των λοιμωξιολόγων το βράδυ της Πέμπτης.

Η απαγόρευση λειτουργίας των εκκλησιών, στο πλαίσιο της σκλήρυνσης του lockdown, πυροδότησε την οργή της εκκλησιαστικής ιεραρχίας που μετατράπηκε σε «αντάρτικο», με δημόσια άρνηση συμμόρφωσης στις κυβερνητικές ρυθμίσεις. Ιεράρχες και ιερά σύνοδος διακήρυσσαν την πρόθεσή τους να τελέσουν κανονικά λειτουργίες στους ναούς την ημέρα των Θεοφανίων, εξαναγκάζοντας την κυβέρνηση σε συμβιβασμό: Οι εκκλησίες λειτούργησαν κανονικά, ωστόσο επισήμως δεν επετράπη ο αγιασμός των υδάτων. Συμβιβασμός που, από πλευράς κυβέρνησης, αποδεικνύει για μία ακόμη φορά τα «δύο μέτρα και σταθμά» ως προς την τήρηση των περιοριστικών μέτρων.

Δεν πρόκειται βεβαίως για το αυτονόητο δικαίωμα κάθε θρησκευόμενου να ασκήσει ελεύθερος τα καθήκοντά του στο βαθμό που δεν τίθεται κίνδυνος για την υγεία του ίδιου και των γύρω του, αλλά για τα «στραβά μάτια» της κυβέρνησης σε περιπτώσεις κραυγαλέας παραβίασης των μέτρων σε εκκλησίες. Την ίδια στιγμή που μία ολιγομελής συγκέντρωση στη Νέα Σμύρνη με αίτημα το άνοιγμα του πάρκου της περιοχής στους κατοίκους, ανήμερα των Θεοφανείων, αντιμετωπίστηκε ξανά με τα ΜΑΤ.

«Ο βασιλιάς είναι γυμνός» και ιδιαιτέρως επικίνδυνος

Παρελκόμενα της ριψοκίνδυνης «φυγής προς τα εμπρός» που επιχειρεί η κυβέρνηση με φόντο την τραγωδία στην οποία με αποκλειστικά δική της ευθύνη μετατράπηκε το δεύτερο κύμα της πανδημίας, όλα τα παραπάνω εκθέτουν όχι μόνο τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και ευρύτερα πλευρές και όψεις του συστήματος στα μάτια ανθρώπων από πολλές κοινωνικές κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένου τμήματος του παραδοσιακού «ακροατηρίου» της σημερινής κυβέρνησης.

Η οργή που «σιγοβράζει» αγκαλιάζει εργαζόμενους, άνεργους, μικροεπαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενους. Γίνεται δε αντιληπτή από ψύχραιμους παρατηρητές του αστικού μπλοκ που προσπαθούν να «καναλιζάρουν» σε θεσμικές διαδρομές τη διάχυτη δυσαρέσκεια, πριν λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Βραχυπρόθεσμα, την οργή μπορεί να συγκρατεί η άγρια, προληπτική όσο και παραδειγματική καταστολή. Μεσοπρόθεσμα όμως η τακτική αυτή διαβρώνει την εμπιστοσύνη μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας προς το σύμπλεγμα κράτους-κεφαλαίου, καθώς αποκαλύπτει καθημερινά ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός» σε όλα τα επίπεδα. Και ιδιαιτέρως επικίνδυνος.https://prin.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Ο μύθος των «αιώνιων φοιτητών»

 

Απόσπασμα από το βιβλίο του Περικλή Γκόγκα, «Σύγχρονοι Ελληνικοί Μύθοι», που αλιεύσαμε και αναδημοσιεύουμε από το The Clown

Ένας, διάσημος μύθος είναι και αυτός των «αιώνιων φοιτητών». Χαρακτηριστικά, αναφέρει ότι στα πανεπιστήμιά μας υπάρχουν πάρα πολλοί φοιτητές οι οποίοι δεν ολοκληρώνουν τις σπουδές τους σε τέσσερα, πέντε ή έξι χρόνια, ανάλογα με το πρόγραμμα σπουδών τους, αλλά τις παρατείνουν για πολύ περισσότερα χρόνια. Αυτοί, λοιπόν, ονομάζονται «αιώνιοι φοιτητές».

Φυσικά, ο συγκεκριμένος μύθος υπονοεί και θεωρεί δεδομένο ότι οι αιώνιοι φοιτητές:

• Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.
• Είναι πολλοί.
• Κοστίζουν στον Έλληνα φορολογούμενο.
• Συνιστούν μεγάλο πρόβλημα για το ελληνικό πανεπιστήμιο, συγκριτικά με άλλες χώρες, στις οποίες η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη και δεν υπάρχουν τέτοιοι φοιτητές.

Ο μύθος αυτός θα μπορούσε να ευσταθεί ίσως στο πρόσφατο παρελθόν, όταν πριν από δυο τρεις δεκαετίες πραγματικά υπήρχε ένας αριθμός φοιτητών που καθυστερούσαν πολύ να αποφοιτήσουν.

Πριν από μερικά χρόνια, η τότε κυβέρνηση προέβη σε διαγραφή 80.000 «αιώνιων φοιτητών». Έτσι, λύσαμε και το πρόβλημα αυτό.

Η πραγματικότητα

Η διαγραφή των «αιώνιων φοιτητών» ήταν μια απόφαση που πανηγυρίστηκε πολύ έντονα, λες και απαλλάχτηκε η χώρα από μέρος του χρέους της ή από τα μνημόνια. Επίσης –και αυτό είναι κάτι που εμένα ως ακαδημαϊκό με ενόχλησε ιδιαίτερα– γίνονταν συγκρίσεις με το εξωτερικό, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ «κακοί» οι Έλληνες φοιτητές που δεν τελειώνουν έγκαιρα στα τέσσερα χρόνια τις σπουδές τους, αλλά αδιαφορούν και τεμπελιάζουν, με αποτέλεσμα να παραμένουν στο πανεπιστήμιο πολύ περισσότερα χρόνια. Καιρός, λοιπόν, να αποδομήσουμε τον μύθο αυτό σε πολλά επίπεδά του.

Η προσωπική μου εμπειρία στο πανεπιστήμιο, αλλά και τα στατιστικά δεδομένα που έχουμε από τις γραμματείες των τμημάτων δείχνουν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της κρίσης, το 2010, οι φοιτητές είναι ιδιαίτερα συνεπείς, συνειδητοποιημένοι και αξιόλογοι νέοι άνθρωποι, με όνειρα, μεγάλες φιλοδοξίες και ανοιχτό μυαλό. Αποτελούν μια γενιά ανθρώπων που δεν έχει πολλές θύμησες από τα χρόνια της ευμάρειας, καθώς οι μεγαλύτεροι θα ήταν 14 ετών κατά το ξέσπασμα της κρίσης. Έχουν, λοιπόν, μεγαλώσει και ενηλικιωθεί μέσα σε αυτό που εμείς ονομάζουμε «κρίση», ενώ για αυτούς αποτελεί την κανονικότητα. Συνειδητοποιούν ότι η πραγματικότητα σήμερα είναι πολύ δύσκολη. Υπάρχουν υψηλή ανεργία, χαμηλές αμοιβές και μεγάλος ανταγωνισμός. Έτσι, ό,τι κάνουν, το κάνουν πολύ συνειδητά, όντας περισσότερο εστιασμένοι σε αυτό.

Επίσης, πλέον, οι οικογένειες των φοιτητών δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν τα παιδιά που σπουδάζουν, ιδιαίτερα σε άλλες πόλεις, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με τις σημαντικές μειώσεις στους μισθούς και τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, οι οικογένειες παίζουν και αυτές σημαντικό ρόλο στην επίσπευση του χρόνου των σπουδών.

Έτσι, τόσο από την πλευρά των φοιτητών όσο και από την πλευρά των οικογενειών, τα δεδομένα έχουν αλλάξει σημαντικά και οι φοιτητές έχουν επαναπροσδιορίσει τους στόχους τους και τον προγραμματισμό τους.

Ιδιαιτερότητες στα ελληνικά ΑΕΙ

Οι συγκρίσεις με άλλα εκπαιδευτικά συστήματα δεν έχουν νόημα, αν δεν υπολογίζουμε και τις ιδιαιτερότητες των συστημάτων και των συνθηκών μέσα στις οποίες αυτά δραστηριοποιούνται:

• Στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν υπάρχει ο θεσμός των σπουδών μερικής φοίτησης (part-time). Έτσι, αυτός δημιουργείται, de facto, από τους φοιτητές, οι οποίοι αδυνατούν να σπουδάσουν με καθεστώς πλήρους φοίτησης (full-time) για πολλούς λόγους, όπως οικονομικοί, οικογενειακοί κ.λπ. Επιλέγουν τα μαθήματα που παρακολουθούν και εξετάζονται σε κάθε έτος,ώστε να επιμηκύνουν τη διάρκεια και την εντατικότητα των σπουδών τους κατά τρόπο που τους εξυπηρετεί και δεν δημιουργεί πρόβλημα στις άλλες τους δραστηριότητες και ανάγκες.

• Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δίδακτρα. Καθώς η φοίτηση στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι δωρεάν, δεν υπάρχουν δίδακτρα για να πιέζουν οικονομικά τους φοιτητές να τελειώσουν γρηγορότερα τις σπουδές τους, όπως στις χώρες τις οποίες χρησιμοποιούμε ως μέτρο σύγκρισης.

• Σε καμία περίπτωση, τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχουν τόσο πολλοί αιώνιοι φοιτητές όπως υποστηρίζει ο σχετικός μύθος. Για παράδειγμα, στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης οι φοιτητές ολοκληρώνουν τις σπουδές τους το πολύ στα πέντε χρόνια, ενώ οι περισσότεροι στα τέσσερα με τεσσεράμισι.

• Αυτός που έχει εγγραφεί κάποια στιγμή σε μια πανεπιστημιακή σχολή δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ενεργός φοιτητής και θα φοιτήσει κανονικά ή θα πάρει κάποτε πτυχίο ούτε, καν, ότι θα ξανάρθει στο πανεπιστήμιο. Μένει στις λίστες ως φοιτητής, ενώ, ουσιαστικά, έπαψε να είναι.

• Ακόμα, οι «επί πτυχίω» φοιτητές, αυτοί δηλαδή που συνεχίζουν να χρωστούν μαθήματα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος σπουδών τους, δεν επιβαρύνουν, σε καμία περίπτωση, τον Έλληνα φορολογούμενο! Και αυτό διότι δεν δικαιούνται ούτε σίτιση ούτε στέγαση ούτε πάσο ούτε βιβλία.

• Επίσης, ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα το κράτος είναι αυτό που, μέσω του Υπουργείου Παιδείας, ορίζει τον αριθμό εισακτέων σε κάθε πανεπιστημιακό τμήμα. Για πολιτικούς, τοπικιστικούς, εθνικούς και άλλους λόγους, οι εισακτέοι είναι, τουλάχιστον, διπλάσιοι από όσοι θα έπρεπε.

Αποτέλεσμα αυτού; Από τους 100 που εισάγονται σε ένα τμήμα, οι 30 με 50 πέρασαν σχετικά εύκολα, καθώς σήμερα σχεδόν όλοι περνάνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση! Επομένως, μέσα σε αυτούς που δεν αποφοιτούν εγκαίρως περιλαμβάνονται και εκείνοι που δεν ενδιαφέρονται πραγματικά να σπουδάσουν, αλλά βρίσκονται στο πανεπιστήμιο διότι, λόγω του μεγάλου αριθμού των εισακτέων, μπορούσαν να περάσουν και, επιπλέον, επειδή η φοίτηση είναι δωρεάν.

Για να αναδείξουν το υποτιθέμενο πρόβλημα με τους αιώνιους φοιτητές, πολλοί αναφέρονται και στο κατά πόσο οι φοιτητές στην Ελλάδα παρακολουθούν τις διαλέξεις των μαθημάτων. Όπου και αν πήγα, ως φοιτητής ή ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμιο σε Αμερική και Καναδά, πουθενά δεν υπήρχαν υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Ούτε στην Ελλάδα υπάρχουν στα προπτυχιακά προγράμματα. Όμως, σε κάποια μαθήματα, οι φοιτητές κάθονται ακόμα και όρθιοι ή στα σκαλιά του αμφιθεάτρου. Σε άλλα μαθήματα συμμετέχει πάνω από το 50% των εγγεγραμμένων φοιτητών, ενώ πάντα στους εγγεγραμμένους περιλαμβάνονται όσοι εργάζονται, όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να έρθουν από την πόλη τους και παρευρίσκονται μόνο στις εξετάσεις, καθώς και αυτοί που εγγράφηκαν γιατί οι βάσεις ήταν πολύ χαμηλές.

Διεθνείς συγκρίσεις

Παραπάνω περιγράψαμε πώς είναι τα πράγματα στη χώρα μας. Τώρα, θα πρέπει να δούμε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Τα ποσοστά αποφοίτησης (graduation rate) από τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ δεν είναι τόσο υψηλά όσο θα περιμέναμε.

Σε πολλά πανεπιστήμια, αποφοιτά στον προβλεπόμενο χρόνο μόλις το 18% με 30% των φοιτητών. Μάλιστα, σύμφωνα με τα ίδια τα πανεπιστήμια και τις σχετικές ομοσπονδιακές υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αυτό είναι πρόβλημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.

Στον Πίνακα παρουσιάζουμε ενδεικτικά τα ποσοστά αποφοίτησης σε 26 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, για τις οποίες έχουμε διαθέσιμα δεδομένα από το Εθνικό Κέντρο Στατιστικής της Εκπαίδευσης (National Center for Education Statistics). Παρατηρούμε ότι μετά το πολύ υψηλό ποσοστό αποφοίτησης στην Αλάσκα που φτάνει το 72,7%, τα ποσοστά στη δεύτερη θέση πέφτουν στο 48,6% για τη Νότια Καρολίνα και φτάνουν μέχρι και το 12% στην Οκλαχόμα.

Πίνακας Τα ποσοστά αποφοίτησης σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ

Πολιτεία – % Αποφοίτησης 

• Αλάσκα – 72,7
• Νότια Καρολίνα – 48,6
• Δυτική Βιρτζίνια – 32,3
• Νέα Υόρκη – 43,1
• Γιούτα – 31,9
• Νέο Μεξικό – 21,1
• Φλόριντα – 29,7
• Ουάσιγκτον – 26,4
• Αϊόβα – 27,5
• Αλαμπάμα – 24,5
• Βιρτζίνια – 24,5
• Ιντιάνα – 26,7
• Πενσιλβάνια – 25,8
• Οκλαχόμα – 12,0

Πηγή: National Center for Education Statistics

Συμπέρασμα

Από τη σύντομη παραπάνω ανάλυση του θέματος στην Ελλάδα, γίνεται αντιληπτό ότι το πρόβλημα των λεγόμενων «αιώνιων φοιτητών» δεν είναι τόσο σοβαρό όσο υπονοεί ο σχετικός μύθος. Επίσης, από τη διεθνή σύγκριση με την αντίστοιχη κατάσταση στις ΗΠΑ, γίνεται κατανοητό ότι το φαινόμενο των φοιτητών που αργούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά εμφανίζεται και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες.

Οι περισσότεροι από τους φοιτητές που δεν έχουν τελειώσει στον προβλεπόμενο χρόνο τις σπουδές τους έχουν απλώς εγγραφεί σε κάποια σχολή, στην οποία εμφανίστηκαν ελάχιστες φορές ή και ποτέ. Κατά πάσα πιθανότητα, δεν πρόκειται να ξεκινήσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους ποτέ. Παραμένουν, όμως, εγγεγραμμένοι και μετά την ολοκλήρωση –χρονικά– του κύκλου σπουδών τους, χωρίς να επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο. Οι υπόλοιποι είναι φοιτητές που, για διάφορους λόγους –οικονομικούς, οικογενειακούς κ.λπ.– δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα και να συνεχίσουν τις σπουδές τους με τη μορφή της πλήρους φοίτησης.

Έτσι, από τη στιγμή που δεν υπάρχει στην Ελλάδα ο θεσμός της μερικής φοίτησης, τη δημιουργούν οι ίδιοι οι φοιτητές παρατείνοντας τις σπουδές τους χρονικά. Αυτούς τους φοιτητές, όμως, λανθασμένα, τους συμπεριλαμβάνουμε στους αιώνιους φοιτητές.

Τέλος, όποιοι και αν είναι αυτοί, για οποιονδήποτε λόγο και αν αργούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, σε καμία περίπτωση δεν επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο, τη διδακτική διαδικασία, την έρευνα ή το διοικητικό προσωπικό. Δεν δικαιούνται πάσο για μειωμένο κόστος μετακινήσεων, δεν δικαιούνται στέγαση στις φοιτητικές εστίες, ούτε σίτιση στις φοιτητικές λέσχες. Τέλος, δεν δικαιούνται βιβλία ούτε φοιτητικά επιδόματα.Το όποιο κόστος είναι αμελητέο. Η οριζόντια διαγραφή τους από τα πανεπιστήμια θα στερήσει, όμως, τη δυνατότητα να σπουδάζουν νέοι άνθρωποι που, για οικονομικούς ή άλλους λόγους, αδυνατούν να παρακολουθούν τα μαθήματα με τη μορφή της πλήρους φοίτησης. https://info-war.gr/

Διαβάστε περισσότερα

Φοιτητές / Χημικά στην κινητοποίηση ενάντια στα σχέδια Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη

 

Και «αύρα» έφερε η ΕΛΑΣ για να διαλύσει τη συγκέντρωση ενάντια στο αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο των υπουργείων Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη

Με χημικά και προπηλακισμούς επιχείρησε η αστυνομία να διαλύσει τη δυναμική κινητοποίηση φοιτητών στο κέντρο της Αθήνας, που λένε «όχι» στο αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη. Ένα νομοσχέδιο, με το οποίο θεσμοθετείται νέο πειθαρχικό δίκαιο που προβλέπει μέχρι για διαγραφές φοιτητών, ενώ συγκροτείται νέο αστυνομικό σώμα εντός των πανεπιστημιών.

Μόλις επιχείρησαν να κατέβουν από τον πεζόδρομο της πλατείας Κοραή και να πραγματοποιήσουν πορεία, οι φοιτητές δέχθηκαν επίθεση με χημικά από τους αστυνομικούς, οι οποίοι προσπάθησαν να απωθήσουν τους συγκεντρωμένους. Μάλιστα, εμφανίστηκε στη Σταδίου και «αύρα» της ΕΛΑΣ. Η κινητοποίηση, πάντως, συνεχίστηκε.

avgi.gr

Σε αστυνομικό κλοιό, οι φοιτητές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κοραή στην Αθήνα. Φωνάζοντας συνθήματα όπως «ΜΑΤ, βία, αστυνομοκρατία, του Χρυσοχοΐδη η δημοκρατία» και «Ακούστε καλά τι λένε οι φοιτητές, έξω η ασφάλεια από τις σχολές» ζήτησαν να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο, να μη θεσμοθετηθεί ελάχιστη βάση εισαγωγής που θα αφήσει εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης χιλιάδες μαθητές, να μην τεθούν περιορισμοί στο όριο φοίτησης στα πανεπιστήμια, ενώ απαιτούν να μην ιδρυθεί πανεπιστημιακή αστυνομία, η οποία θα καταργήσει αγώνες δεκαετιών και θα ισοπεδώσει το πανεπιστημιακό άσυλο.

Ιδιαίτερα έντονη ήταν από νωρίς η παρουσία της αστυνομίας. ΜΑΤ και ΥΜΕΤ έχουν περικυκλώσει την πλατεία Κοραή, την Κλαυθμώνος και τα Προπύλαια. Στην Πανεπιστημίου και τη Σταδίου ήταν σταθμευμένες δύο κλούβες των ΜΑΤ και δύο «αύρες» της ΕΛΑΣ.

avgi.gr

Μάλιστα, οι αστυνομικοί έκαναν ελέγχους στους διαδηλωτές, υποστηρίζοντας ότι παραβιάζουν τα υγειονομικά μέτρα.

avgi.gr

Στην κινητοποίηση είχαν καλέσει οι Σύλλογοι των σχολών: Φυσικό ΕΚΠΑ, Οικονομικό ΕΚΠΑ, ΣΕΜΦΕ ΕΜΠ, Μεταλλειολόγοι Μηχανικοί ΕΜΠ, Γεωπονικό.

avgi.gr

avgi.gr

 

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, οι ποινές που θα επιβάλλονται σε φοιτητές θα ξεκινούν από την απαγόρευση συμμετοχής σε εξετάσεις, την προσωρινή αναστολή της φοιτητικής ιδιότητας και θα φτάνουν έως και την οριστική διαγραφή και την απώλεια της φοιτητικής ιδιότητας, σε ζητήματα όπως αντιγραφές, λογοκλοπές, καταστροφές και καταλήψεις, ή τέλεση οποιουδήποτε πλημμελήματος ή κακουργήματος εντός του ιδρύματος. 

Όπως τονίζουν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι στο κάλεσμα τους, τα μέτρα του νομοσχεδίου που αποτελούν casus belli για το φοιτητικό και μαθητικό κίνημα εδώ και δεκαετίες και θα αλλάξουν άρδην τον χάρτη της δημόσιας εκπαίδευσης στην κατεύθυνση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που τίθεται σε εφαρμογή όλα τα προηγούμενα χρόνια και η οποία δε φέρει νομιμοποίηση από κανένα κομμάτι της εκπαιδευτικής κοινότητας.

avgi.gr

Όσον αφορά στην ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας σημειώνουν ότι «αποτελεί αποκορύφωμα της κατασταλτικής μανίας της κυβέρνησης που βάζει στο στόχαστρο το λαϊκό κίνημα και ειδικά τη νεολαία με στόχο να μπλοκαριστεί κάθε κίνηση Φοιτητικών Συλλόγων η οποία πηγαίνει κόντρα στις πολιτικές της κυβέρνησης. Έρχεται ως συνέχεια της κατάργησης του ασύλου και της χυδαίας καταπάτησης του από τις δυνάμεις καταστολής στοχοποιώντας τους φοιτητές που όλο το προηγούμενο διάστημα μπλοκάρουν την κυρίαρχη πολιτική στην εκπαίδευση αλλά και καθίστανται τροφοδότης και πυροδότης ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων».

Τονίζουν επίσης ότι η χρονική περίοδος στην οποία κατατίθεται το νομοσχέδιο δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς επιλέχτηκε από την κυβέρνηση να το φέρει ενώ τα Πανεπιστήμια είναι κλειστά για σχεδόν έναν χρόνο και την ίδια στιγμή πλησιάζει η περίοδος της εξεταστικής. «Κάνουν μεγάλο λάθος αν πιστεύουν ότι το φοιτητικό κίνημα δε θα δώσει μαχητική απάντηση! Οι Σύλλογοι δεν «έσβησαν» εν μέσω πανδημίας και θα το αποδείξουν στην πράξη».

Σπίρτζης: Αντί να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα, αντιμετωπίζουν με καταστολή τους νέους

«Την ώρα που όλη η ελληνική κοινωνία και κυρίως η νέα γενιά βιώνει, κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους, τις τραγικές συνέπειες των λαθών και των παραλείψεων του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη για την υγειονομική κρίση, η κυβέρνηση το βιολί της...» αναφέρει ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Σπίρτζης.

Όπως σημειώνει, «αντί να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα που έχει αυξηθεί εκθετικά, αντιμετωπίζουν πάλι με καταστολή τις αντιδράσεις των νέων μας στη συνεχιζόμενη πολιτική του τρόμου, του φόβου και της πάταξης.

Αγνοώντας το σύνολο της Πανεπιστημιακής κοινότητας, εξήγγειλαν χθες την ίδρυση της Πανεπιστημιακής αστυνομίας, συνεχίζοντας την στοχοποίηση κάθε νέου και νέας της πατρίδας μας και μαζί τους την στοχοποίηση της Δημοκρατίας και της πραγματικής ελπίδας του λαού μας.

Αντί για νέα νοσοκομεία, πρωτοβάθμιες δομές υγείας και περισσότερους γιατρούς,

Αντί για νέες αίθουσες και περισσότερους εκπαιδευτικούς στα σχολεία,

Αντί για κάλυψη των αναγκών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και περισσότερο προσωπικό στα πανεπιστήμια,

Αντί για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας και των καθημερινών πυροβολισμών στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας μας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ιδρύει πανεπιστημιακή αστυνομία.

Το δόγμα του Τρόμου και της Πάταξης της κυβέρνησης Μητσοτάκη δεν θα περάσει, όσο εμπόριο ελπίδας και αν επιχειρήσουν, όσο φόβο κι αν καλλιεργήσουν, όση βία και αν χρησιμοποιήσουν, για να καλύψουν τις ευθύνες τους».

Φίλης: «Θα αγωνιστούμε να μην εφαρμοστεί η πανεπιστημιακή αστυνομία»

«Τα Πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από καθηγητές και όχι από αστυφύλακες. Όλα πλήττονται από την υποχρηματοδότηση και την υποστελέχωση. Ακόμη και φέτος ο τακτικός προϋπολογισμός για την παιδεία μειώνεται» υπογραμμίζει ο Νίκος Φίλης.

Σε δήλωσή του, ο τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ τονίζει:

«Η κυβέρνηση με βάση τη συκοφαντική επίθεση ότι τα πανεπιστήμια είναι άντρα ανομίας και βίας προχωρεί στην ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, δηλαδή στην επανίδρυση του αλήστου μνήμης Σπουδαστικού της Ασφάλειας. Κι αυτό παρά την αντίθεση όλων των πρυτάνεων, χιλιάδων εκπαιδευτικών και των φοιτητών.
 
Τα πανεπιστήμια είναι φάροι δημοκρατικής διδασκαλίας και έρευνας. Διοικούνται με βάση την αρχή του αυτοδιοίκητου. Η αναγκαία φύλαξή τους πρέπει να γίνεται από υπηρεσίες που λογοδοτούν στις πανεπιστημιακές Αρχές.
 
Η κυβέρνηση επιλέγει μια αυταρχική ρύθμιση εις βάρος των δημόσιων πανεπιστημίων και ανοίγει το δρόμο για ακόμη μεγαλύτερη καταστολή εις βάρος των νέων.
 
Αυτές οι ρυθμίσεις θα δημιουργήσουν εντάσεις στα πανεπιστήμια. Δεν θα εφαρμοστούν στην πράξη. Θα αγωνιστούμε να μην εφαρμοστούν στην πράξη και τελικώς θα καταργηθούν όταν φύγει η Δεξιά».
 

Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ: Να αποσυρθεί το αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τα ΑΕΙ

«Το ΥΠΑΙΘ θέτει σε διαβούλευση ένα νομοσχέδιο που συμπυκνώνει τις αντιδραστικές αξίες από τις οποίες εμφορούνται οι σημερινοί κυβερνώντες, την απροκάλυπτη αγωνία τους για τη νομοθετική κατασκευή  μεθόδων αποκλεισμού των νέων από τα Δημόσια Πανεπιστήμια, νομιμοποίησης μηχανισμών πειθάρχησης και αυταρχισμού σε βάρος της φοιτητικής νεολαίας, θεσμοθέτησης της κατηγοριοποίησης των ίδιων των Πανεπιστημιακών τμημάτων και σχολών» υπογραμμίζει το τμήμα Παιδείας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στην ανακοίνωσή του υπογραμμίζεται πως «οι διατάξεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με την καθιέρωση Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής σε συνδυασμό με το πολλαπλής και διαφοροποιημένης διαμόρφωσης συντελεστή για κάθε σχολή, τμήμα ή εισαγωγική κατεύθυνση ουσιαστικά σχεδιάζουν ένα απέραντο ναρκοπέδιο που θα εγγυάται την αποτυχία των υποψηφίων για τα ΑΕΙ». Εκτιμά δε πως «θα οργανώνει τον αποκλεισμό από τη Δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση και την εξώθηση στην εμπορευματοποιημένη προσφορά υπηρεσιών “εκπαίδευσης” από τα ιδιωτικά κολλέγια. Εκεί που δεν υπάρχει καμιά βάση εισαγωγής παρά μόνο η υποχρέωση καταβολής διδάκτρων. Η όλη μεθόδευση σφραγίζεται με τον περιορισμό των επιλογών των υποψηφίων».

«Οι ταξικές επιλογές της πολιτικής ηγεσίας ολοκληρώνονται με τον ουσιαστικό αποκλεισμό από την πρόσβαση στα ΑΕΙ υποψηφίων από τα Εσπερινά Λύκεια (ΓΕΛ-ΕΠΑΛ) θεσμοθετώντας κοινή Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής ανάμεσα σε ημερήσια και εσπερινά σχολεία, αλλά και με τη δημιουργία παραπέρα εμποδίων στους απόφοιτους των Επαγγελματικών Λυκείων» προστίθεται, ενώ συμπληρώνει πως «η ανάθεση στα ΑΕΙ του καθορισμού των συντελεστών που θα διαφοροποιούν τις βάσεις εισαγωγής ανά τμήμα, δεν έχει κανένα ακαδημαϊκό κριτήριο. Μόνος σκοπός η εγκαθίδρυση ενός ιδιότυπου χρηματιστηρίου αξιών - βάσεων εισαγωγής για τη φοίτηση στο ίδιο επιστημονικό πεδίο, η εθελούσια αποδοχή της κατηγοριοποίησης Πανεπιστημίων εν ονόματι της διατήρησής τους στον ακαδημαϊκό χάρτη».

«Η κυβέρνηση υλοποιεί το μύχιο πόθο των απανταχού συντηρητικών: λιγότεροι και πιο συστημικά επιλεγμένοι νέοι και νέες στα Πανεπιστήμια» σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ και επικεντρώνει την κριτική του στο ότι «η κυβέρνηση προχωρά σε ένα επικίνδυνο για τη Δημοκρατία, τις Ακαδημαϊκές Ελευθερίες και την Πανεπιστημιακή Αυτοτέλεια βήμα, σε μια ανιστόρητη επιλογή: την αναβίωση του Σπουδαστικού της Ασφάλειας. Με μια εκσυγχρονισμένη σε όρους και εργαλεία αλλά σκοτεινή και αναχρονιστική εμμονή, στο νομοσχέδιο αναγνωρίζεται ένα πλέγμα διατάξεων πειθάρχησης, ελέγχου, στοχοποίησης κάθε δραστηριότητας που ιστορικά καθιστούσε τα Πανεπιστήμια συλλογικής ζωντάνιας, ελεύθερης επιστημονικής αναζήτησης και κοινωνικής διεκδίκησης. Αυτό που οι κυβερνώντες αποδεικνύουν είναι πως τα όποια περιθωριακά φαινόμενα αντιδημοκρατικών και εξουσιαστικών πρακτικών που ενίοτε συμβαίνουν είναι γι’ αυτούς πηγή έμπνευσης. Με αιχμή την σύσταση  Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακού Ιδρύματος (Ο.Π.Π.Ι.), από κατώτερους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. και ειδικούς φρουρούς, η κυβέρνηση αποδεικνύει πως ο σκοπός είναι η αστυνόμευση αντί για την ενίσχυση της μορφωτικής αποστολής των ΑΕΙ. Χίλιες θέσεις ειδικών φρουρών και άγνωστος αριθμός κατώτερων αξιωματικών της ΕΛΑΣ, αντί για διδάσκοντες ερευνητές, ειδικό προσωπικό διοικητικής υποστήριξης αποκαλύπτουν την ουσία της ακαδημαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης».

«Η εισαγωγή ειδικού Πειθαρχικού δικαίου αποκλειστικά για τους φοιτητές, με την ανάθεση πειθαρχικών αρμοδιοτήτων σε μονοπρόσωπα όργανα είναι μια σκοταδιστική επιλογή που μόνο αναταραχή και διχασμό θα επιφέρει στο πανεπιστημιακό κλίμα. Σε συνδυασμό με την προς καθιέρωση ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης, η κυβέρνηση μεθοδεύει την υλοποίηση της αθλιότερης αντιδραστικής φαντασίωσής της: ένα “Πανεπιστήμιο” υβρίδιο εταιρείας και στρατοπέδου.

Η κατ’ επίφαση πρόσκληση σε διαβούλευση είναι προκλητική. Ήδη Πρυτάνεις, Σύγκλητοι, Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων, συλλογικότητες μελών ΔΕΠ και φοιτητών έχουν διατυπώσει με σαφήνεια την αντίθεσή τους σε όσα περιέχει το νομοσχέδιο και είχαν προαναγγελθεί από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία καλεί τη δημοκρατική Πανεπιστημιακή κοινότητα, κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη στη μαχητική με όρους μαζικού κινήματος ακύρωση των αντιδραστικών σχεδίων της κυβέρνησης. Μόνη μορφή και μόνο περιεχόμενο αγώνα είναι ένα και ενιαίο: συλλογική υπεράσπιση και ενίσχυση της Δημοκρατίας απέναντι σε κάθε μορφή σκοταδισμού καταστολής απέναντι σε κάθε μεθόδευση αποκλεισμού των νέων από το μορφωτικό αγαθό» συνεχίζει στην ανακοίνωση το Τμήμα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Χαρακτηρίζει δε «προκλητική» την «κατ’ επίφαση πρόσκληση σε διαβούλευση» καθώς ήδη «Πρυτάνεις, Σύγκλητοι, Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων, συλλογικότητες μελών ΔΕΠ και φοιτητών έχουν διατυπώσει με σαφήνεια την αντίθεσή τους σε όσα περιέχει το νομοσχέδιο και είχαν προαναγγελθεί από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό».

«Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία καλεί τη δημοκρατική Πανεπιστημιακή κοινότητα, κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη στη μαχητική με όρους μαζικού κινήματος ακύρωση των αντιδραστικών σχεδίων της κυβέρνησης. Μόνη μορφή και μόνο περιεχόμενο αγώνα είναι ένα και ενιαίο: συλλογική υπεράσπιση και ενίσχυση της Δημοκρατίας απέναντι σε κάθε μορφή σκοταδισμού καταστολής απέναντι σε κάθε μεθόδευση αποκλεισμού των νέων από το μορφωτικό αγαθό» καταλήγει ο  ΣΥΡΙΖΑ.https://www.avgi.gr/

Διαβάστε περισσότερα