Ποιος ήταν
Το όνομα και η δράση του Στάλιν, ως επικεφαλής της ΚΕ του ΚΚ (μπολσεβίκων) της ΕΣΣΔ και του σοβιετικού κράτους, μετά το θάνατο του Λένιν,
συνδέθηκε, τόσο με τις επιτυχίες των οικοδόμων του σοσιαλισμού στην
ΕΣΣΔ, όσο και με την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού συστήματος σε μια σειρά
χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Ταυτόχρονα, το
όνομα του Στάλιν συνδέεται με την τεράστια συμβολή της Σοβιετικής
Ενωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά το Β` Παγκόσμιο
Πόλεμο. Ηταν το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της πάλης των λαών πριν το Β`
Παγκόσμιο Πόλεμο, στη διάρκειά του για τη συντριπτική ήττα του φασισμού,
αλλά και αμέσως μετά τον πόλεμο, στα πρώτα χρόνια της ανοικοδόμησης. Ο
ιμπεριαλισμός διεθνώς σ' αυτό το πεδίο δέχτηκε μια μεγάλη ήττα, αφού σ'
ένα μέρος του πλανήτη, αρκετά σημαντικό από πολλές πλευρές, οι λαοί
οικοδομούσαν το δικό τους μέλλον, τη νέα κοινωνία, καταργώντας την
εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και παίρνοντας την τύχη τους στα χέρια
τους.
Ο Στάλιν με Γεωργιανούς συντρόφους
|
Στην καθοδήγηση της ένοπλης εξέγερσης στη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, πήρε μέρος σαν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του Στρατιωτικοεπαναστατικού Κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής.
Εγινε λαϊκός επίτροπος των εθνοτήτων στην πρώτη σοβιετική κυβέρνηση. Στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης, ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας.
Συνέβαλε στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Υπερασπίστηκε τη λενινιστική πολιτική, ενάντια στην πολιτική του Τρότσκι. Αγωνίστηκε ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα. Επέμενε στην ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος ως θεμέλιου για την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού. Ηταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ` Διεθνούς.
Σημαντική ήταν η συμβολή του στη δημιουργία της ΕΣΣΔ στα 1921 και στη λύση του πιο δύσκολου «εθνικού ζητήματος», αλλά και στην επεξεργασία και εφαρμογή των σχεδίων της οικονομικής και πολιτιστικής, αλλά και αμυντικής ανάπτυξης της ΕΣΣΔ.
Μερικά από τα έργα του, εκτός από το σημαντικό για το εθνικό ζήτημα, το οποίο αναφέραμε ήδη, είναι: «Για τις βάσεις του λενινισμού», «Τροτσκισμός ή λενινισμός», «Ζητήματα λενινισμού», «Ακόμα μια φορά για τη σοσιαλδημοκρατική παρέκκλιση στο κόμμα μας», «Για τη δεξιά παρέκκλιση στο ΠΚΚ (μπ.)», «Ζητήματα αγροτικής πολιτικής στην ΕΣΣΔ», «Οικονομικά προβλήματα του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ» κ.ά.
Ο σκοπός της επίθεσης στο πρόσωπό του
Στο
πρόσωπο του Στάλιν ξεδιπλώθηκε τον προηγούμενο αιώνα, και συνεχίζεται, η
πιο χυδαία επίθεση κατά του σοσιαλισμού. Αστοί δημοσιολόγοι και
πολιτικοί αποδίδουν σε μια ιστορική προσωπικότητα, τη φανταστική δύναμη
δημιουργίας μιας επίσης φανταστικής πραγματικότητας, την περίοδο
οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ αμέσως μετά το θάνατο του Β. Ι.
Λένιν. Με τον Στάλιν, φαίνεται ότι η αστική ιστοριογραφία πασχίζει να
αποδείξει, όχι μόνον τα δικά της παράδοξα στο πρόσωπο ενός μπολσεβίκου
ηγέτη, αλλά και τη δική της αντίληψη, για το ποιος είναι ο δημιουργός
της ιστορίας. Ετσι, η σφοδρή επίθεση σε μια προσωπικότητα, που
διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα,
επιδιώκει να πείσει ότι η ιστορία δημιουργείται από τις προσωπικότητες
και όχι από τους λαούς. Και, πάνω απ' όλα, ότι αυτή δημιουργείται έξω
από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της εποχής, όπου δρα η
προσωπικότητα. Αυτές σκόπιμα αποσιωπώνται. Αλλά οι επιδιώξεις δε
σταματούν εδώ. Ο Στάλιν ήταν ηγέτης του πρώτου στον κόσμο σοσιαλιστικού
κράτους. Και αυτό είναι το κύριο. Οι αστοί ιστορικοί και δημοσιολόγοι
αποτελούν μοχλούς της ταξικής πάλης της αστικής τάξης ενάντια στην
εργατική τάξη, του καπιταλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, στο
ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο.Επομένως, πρέπει να πούμε πως ο Στάλιν έδρασε ως Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των μπολσεβίκων στην ΕΣΣΔ. Το Κόμμα καθοδηγούσε τη σοσιαλιστική οικοδόμηση σε άμεση σχέση και κινητοποιώντας τους σοβιετικούς λαούς, σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης. Επομένως, η πραγματικότητα, δηλαδή ο σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, ήταν έργο των λαών της, που καθοδηγούνταν από το Κομμουνιστικό Κόμμα, με Γραμματέα της ΚΕ τον Στάλιν. Ετσι δημιουργήθηκε αυτή η ιστορία. Γιατί τότε η συνεχιζόμενη επίθεση στον Στάλιν; Μα, γιατί η ταξική πάλη συνεχίζεται σφοδρή, σφοδρότατη. Αλλά και γιατί η προσωπική συμβολή του Στάλιν, στα ιστορικά πλαίσια που προαναφέραμε, είναι τεράστια. Αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Οι τοποθετήσεις του για τις οποίες δέχτηκε και δέχεται αυτήν τη σφοδρή επίθεση επαληθεύτηκαν, όχι μόνον όσο ζούσε, αλλά ιδιαίτερα μετά το θάνατό του.
Αυτή η επαλήθευση έχει σχέση με την ανατροπή του σοσιαλισμού και τις δυνάμεις που αναδείκνυε ο Στάλιν, ως μοχλούς σ' αυτήν την επιδίωξη. Η τοποθέτηση του Στάλιν για την απειλή της διείσδυσης του ιμπεριαλισμού, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα από το «εξωτερικό», έβρισκε την έκφρασή της στη δράση των αντεπαναστατικών αντισοσιαλιστικών στοιχείων μέσα στις γραμμές του σοσιαλισμού.
Ο Στάλιν, όμως (όπως, πριν από αυτόν, ο Λένιν), είχε ξεκάθαρο πως ο σοσιαλισμός οικοδομείται σε πολιτική αντιπαράθεση με τον ιμπεριαλισμό, ο οποίος διαθέτει ακόμη σημαντικές δυνάμεις και ο οποίος δεν παραιτείται από την επιδίωξη παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Και στο εσωτερικό της χώρας, η αστική τάξη που χάνει την εξουσία γίνεται πολλαπλάσια πιο επικίνδυνη απ' ό,τι πριν, αφού επιδιώκει να την επανακατακτήσει. Εχει δε μαζί της, ως ισχυρούς συμμάχους, τους καπιταλιστές όλου του κόσμου. Βεβαίως, οι ιμπεριαλιστές της ΑΝΤΑΝΤ το δοκίμασαν στα 1918 με τη στρατιωτική επέμβαση, αλλά ηττήθηκαν. Επομένως, η από τα μέσα απειλή ήταν υπαρκτή. Αλλωστε, ήταν και οι συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης, αλλά και η πάλη για την εκβιομηχάνιση αντιμετώπισε εκτεταμένα σαμποτάζ και καταστροφές, αλλά και μετά η κολεκτιβοποίηση αντιμετώπισε τη μεγάλη αντίσταση, έως και ένοπλη σε πολλές περιπτώσεις, των κουλάκων (αστική τάξη του χωριού).
Η επαγρύπνηση απέναντι στην αντεπαναστατική δράση του διεθνούς ιμπεριαλισμού ήταν και είναι αυτή που δέχτηκε την πιο μεγάλη επίθεση. Αλλωστε, η εκτίμηση ότι η ταξική πάλη συνεχίζεται, με άλλες μορφές κατά την περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, που αργότερα καταδικάστηκε από το ΚΚΣΕ σαν λαθεμένη, ήταν σωστή. Και την καταδίκη αυτής της εκτίμησης την «πλήρωσε» ο σοσιαλισμός, όπως εκ των υστέρων φάνηκε με την αντεπανάσταση. Ολ' αυτά, λοιπόν, επιβεβαιώνονται, με την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού και αποτελούν μια σημαντική παρακαταθήκη για το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, στην πάλη του στις σύγχρονες συνθήκες.
Μια τοποθέτηση στα 1951
Σήμερα
παρουσιάζουμε μια πτυχή αυτής της προσπάθειας υπεράσπισης της ΕΣΣΔ και
του σοσιαλισμού από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, δημοσιεύοντας την
απάντηση του Ι. Β. Στάλιν σε δηλώσεις του Αγγλου υπουργού των
Εξωτερικών, Μόρισον, δηλώσεις επιθετικές, τόσο ενάντια στην εσωτερική
πολιτική της ΕΣΣΔ, όσο και ενάντια στην εξωτερική, στην εφημερίδα
«Πράβντα».Την περίοδο που ο Ι. Β. Στάλιν απαντά στην «Πράβντα» στις δηλώσεις του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης του Εργατικού Κόμματος, οι διεθνείς εξελίξεις χαρακτηρίζονται ήδη απ' αυτό που ονομάστηκε εποχή του ψυχρού πολέμου. Είναι περίοδος, που τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη εντείνουν την πολύμορφη επιθετική υπονομευτική πολιτική τους ενάντια στο σοσιαλιστικό στρατόπεδο και την ΕΣΣΔ, με σκοπό την ανακοπή της οικοδόμησης του σοσιαλισμού σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης και της Ασίας. Ηδη, το Σχέδιο Μάρσαλ βρίσκεται σε εξέλιξη, έχει ξεκινήσει η αμερικάνικη επέμβαση στην Κορέα, ενώ οι ΗΠΑ επιδιώκουν να κυριαρχήσουν γεωστρατηγικά, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στη Μεσόγειο και στην Απω Ανατολή. Ηδη, έχει ιδρυθεί το βορειοατλαντικό πολιτικοστρατιωτικό ιμπεριαλιστικό σύμφωνο, το ΝΑΤΟ. Η κοινή ιμπεριαλιστική δράση ενάντια στο σοσιαλισμό, σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα σε διάφορα σημεία του πλανήτη, η συνεχής ανάπτυξη των στρατιωτικών εξοπλισμών από τους Αγγλοαμερικάνους, που «μυρίζουν» προετοιμασία πολέμου λίγα μόλις χρόνια μετά τον τερματισμό του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, απαιτούν από τους ιμπεριαλιστές και τον προσδιορισμό του βασικού εχθρού και την ανάλογη προπαγάνδα, προκειμένου να καταφέρουν οι ίδιοι να πείσουν τους λαούς των καπιταλιστικών κρατών για την επιθετική πολιτική τους ή να την ανεχτούν. Ο εχθρός, η ΕΣΣΔ και ο σοσιαλισμός. Βασική αιχμή της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας είναι ότι ο σοσιαλισμός είναι ανελεύθερο καθεστώς, ότι ετοιμάζεται να εξαπλωθεί μέσω και της στρατιωτικής απειλής στη Δύση, γι' αυτό και εξοπλίζεται. Αυτές οι χυδαίες ιμπεριαλιστικές συκοφαντίες αποτελούσαν το περιεχόμενο της προπαγάνδας των ιμπεριαλιστικών κυβερνήσεων, αυτές εξαπέλυσε με τις δηλώσεις του ο Αγγλος υπουργός Εξωτερικών κ. Μόρισον. Ας παρακολουθήσουμε την απάντηση του Ι. Β. Στάλιν. Δίνει με συνοπτικό και μεστό τρόπο την πραγματικότητα στην ΕΣΣΔ, σχετικά με το περιεχόμενο της σοσιαλιστικής δημοκρατίας, αλλά και την εξωτερική πολιτική της ΕΣΣΔ απέναντι στη διεθνή ιμπεριαλιστική δράση στην τότε εποχή. Ηταν το 1951.https://www.rizospastis.gr/
