Σύμφωνα με δημοσίευμα των γερμανικών
Financial Times, μετά την ένταξη στο μηχανισμό στήριξης και της
Ιρλανδίας και πιθανώς και της
Πορτογαλίας, δημιουργούνται αμφιβολίες για το νόημα της
Ευρωζώνης, ενώ ερωτήματα όπως ''
είναι εφικτή η έξοδος από το ευρώ;'', ''
είναι η σμίκρυνση της Ευρωζώνης νομικά εφικτή;'', ''
ποια είναι τα συν και τα πλην τηςεπιστροφής στα εθνικά νομίσματα;'', ''
συμφέρει ή όχι τη Γερμανία να επιστρέψει στο μάρκο;'', αναπόφευκτα δημιουργούνται.Σύμφωνα με απόψεις πολιτικών αναλυτών, τις οποίες επικαλείται η εφημερίδα, κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει ένα μέλος της
Ε.Ε., να εγκαταλείψει το ευρώ, ενώ η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, θα μπορούσε να γίνει σταδιακά για τους
Γερμανούς.Περαιτέρω, οι γερμανικοί
Financial Times, χαρακτηρίζουν πολιτικά αδιανόητη, την έξοδο μιας χώρας από την
ΟΝΕ, καθώς η συνθήκη της
Λισαβόνας, προβλέπει μόνο καταγγελία της σύμβασης ένταξης από μια χώρα, αλλά όχι αποβολή αυτής από την
Ένωση.Περιγράφει η εφημερίδα και τον τρόπο που θα μπορούσε να γίνει η σταδιακή επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ισχυρίζοντας ότι αφού το κράτος βγει από την ευρωζώνη και διακόψει την αποπληρωμή των δανειακών του υποχρεώσεων, θα μπορούσε στο εσωτερικό να πληρώνει τους εργαζομένους του, δηλαδή τους δημοσίους υπαλλήλους και τις επιχειρήσεις, με τυπωμένο χρήμα ή τα νέα ομόλογα σε μορφή χρήματος.Επιπλέον, αυτός ο τρόπος πληρωμών θα μπορούσε να επεκταθεί και στον ιδιωτικό τομέα, ώστε ουσιαστικά να είχε δημιουργηθεί
de facto, ένα παράλληλο νόμισμα, το οποίο θα διαπραγματευόταν υποτιμημένο.Υπάρχει και ιδιαίτερη αναφορά στην
Ελλάδα, στο συγκεκριμένα άρθρο, το οποίο παραθέτει τα πλεονεκτήματα για τη χώρα, στην περίπτωση εγκατάλειψης της ευρωζώνης, όπως είναι η αύξηση της ανταγωνιστικότητας μέσω υποτίμησης νομίσματος, που θα οδηγήσει σε πτώση των τιμών και αύξηση των εξαγωγών, χωρίς τις κοινωνικές εντάσεις, οι οποίες θα προκαλούνταν από τις περικοπές μισθών και συντάξεων.Παρατίθενται όμως, και τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας λύσης, κυρίως για τους δανειστές της χώρας μας, καθώς ''
θα έπρεπε να διαγράψουν ένα μέρος των απαιτήσεών τους. Αν μετατρέπονταν τα δάνεια από ευρώ σε δραχμές, το δανειακό βάρος θα ήταν μεγαλύτερο για την Ελλάδα. Εδώ γίνεται σαφές ότι για τράπεζες του εξωτερικού, που έχουν κρατικά ομόλογα υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης, μια τέτοια έξοδος θα σήμαινε κατ΄ αρχήν απώλειες.'' Επίσης, αναλυτές υποστηρίζουν ότι, η επιστροφή σε εθνικά νομίσματα θα έβλαπτε σοβαρά τις επιχειρήσεις με δανειακές υποχρεώσεις στο εξωτερικό, καθώς κάποιες από αυτές θα έπρεπε να αξιολογήσουν εκ νέου τις υποχρεώσεις τους και τα περιουσιακά τους στοιχεία, ενώ τα επιτόκια για νέα δάνεια θα αυξάνονταν σημαντικά, λόγω του συναλλαγματικού κινδύνου.
Σύμφωνα τώρα με το περιοδικό
Spiegel, η ένταξη και της
Ισπανίας στο μηχανισμό στήριξης θα σήμαινε το τέλος το ευρώ στη σημερινή του μορφή, ενώ αναφέρει δύο σενάρια:Είτε τη δημιουργία του ευρώ του
Βορρά και του ευρώ του
Νότου, είτε την επιστροφή της
Γερμανίας στο μάρκο και των άλλων χωρών στα εθνικά τους νομίσματα.Αναφέρει, μάλιστα, ότι σχεδόν οι μισοί
Γερμανοί επιθυμούν το παλιό τους νόμισμα και ότι φυλάνε περί τα
6,6 δισεκατομμύρια ευρώ σε
μάρκα (
13 δισ. μάρκα) κάτω από το στρώμα και σε σεντούκια!Δεν υποστηρίζει, όμως την επιστροφή στο μάρκο, καθώς τη χαρακτηρίζει ''
καταστροφική'' για την
Γερμανία, επειδή η όλη διαδικασία θα είναι πολυέξοδη και ιδιαίτερα χρονοβόρα.Αναφέρει, επίσης, ότι οι γερμανικές εξαγωγές θα πλήττονταν σημαντικά, καθώς η ανατίμηση του γερμανικού νομίσματος θα ήταν μη ελεγχόμενη, λόγω της προτίμησης των επενδυτών σε αυτό.Η πτώση των εξαγωγών θα είχε αρνητικές συνέπειες και στην αγορά εργασίας, ενώ οι γερμανικές εταιρίες θα είχαν και άλλες δαπάνες δισεκατομμυρίων, γιατί ''
χωρίς το ευρώ θα έπρεπε να εξασφαλιστούν απέναντι στις συναλλαγματικές αυξομειώσεις. Επιπλέον, μια κατάρρευση του ευρώ ή επαναφορά στο μάρκο θα επέφερε χάος στις αγορές, γιατί όλες οι μεγάλες γερμανικές τράπεζες έχουν ομόλογα άλλων χωρών σε ευρώ.''''
Χωρίς το κοινό νόμισμα, οι χώρες αυτές θα πλήρωναν τα χρέη τους σε δραχμές ή λίρα. Αυτό όμως θα ήταν σοβαρό πρόβλημα για τις τράπεζες, γιατί λόγω της ανατίμησης του μάρκου, θα είχαν μικρότερη αξία και η λίρα και η δραχμή. Έτσι, οι γερμανικές τράπεζες θα έπρεπε να διαγράψουν ένα μέρος των χρεών.''Ο συντάκτης του άρθρου υποστηρίζει ακόμα ότι η
Ευρώπη θα έχανε σε επιρροή τόσο απέναντι στις
ΗΠΑ, όσο και στην
Κίνα και ότι το δολάριο θα γινόταν το αδιαφιλονίκητο νόμισμα για την παγκόσμια οικονομία.http://www.cosmo.gr
