Ιταλία και Ισπανία απείλησαν με βέτο τη γερμανική Ε.Ε. που κουφή και τυφλή στη δραματική υγειονομική και οικονομική κρίση που προκάλεσε και προκαλεί η πανδημία, δεν κουνά ρούπι από το δόγμα «μνημόνια, μνημόνια και πάλι μνημόνια». Το μόνο που δέχεται ως συζήτηση στο αίτημα των χωρών του Νότου να ενεργοποιηθούν τα ευρωο-ομόλογα, δηλαδή να μπορεί να δανειστεί κάθε χώρα με ίδια επιτόκια είναι η ενεργοποίηση του ESM, δηλαδή χρηματοδότηση έναντι σκληρών ανταλλαγμάτων, δηλαδή μνημονιακών υποχρεώσεων.
Ακόμα και την ώρα που οι χώρες του Νότου πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος με εκατοντάδες νεκρούς καθημερινά και την οικονομία σε ελεύθερη πτώση, η Γερμανία επιμένει να σκέφτεται πώς θα εξασθενήσει τους εταίρους και πώς θα ισχυροποιηθεί η ίδια απέναντί τους. Το μόνο κριτήριο που καθοδηγεί το κέντρο λήψης αποφάσεων στην ΕΕ, δηλαδή το Βερολίνο, είναι η απόλυτη κυριαρχία μέσα στην ΕΕ, ώστε με καλύτερους όρους να διατάξει δυνάμεις στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.
Το ευρω-ομόλογο είναι η παλιά πρόταση να εκδοθούν κοινά ομόλογα σε όλη την ΕΕ με ίδιο επιτόκιο, αντί για εθνικά ομόλογα που για τις αδύναμες χώρες σημαίνουν ακριβό χρήμα. Οι χώρες του Βορρά με προεξάρχουσα τη Γερμανία έχουν αποφασιστικά αντιταχθεί στην «αμοιβαιοποίηση» του χρέους θεωρώντας ότι δεν μπορούν να μοιράζονται το κόστος με τους νότιους.
Η λεοντόκαρδη και αποφασιστική κυβέρνηση Μητσοτάκη που όπως ενημερωνόμαστε 24 ώρες το 24ωρο θα κάνει whatever it takes για την ελληνική Δημόσια Υγεία και οικονομία, αφού συνυπέγραψε το αίτημα 9 χωρών για έκδοση ευρω-ομολόγου (μαζί με Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Βέλγιο κοκ), στη Σύνοδο Κορυφής επανήλθε στο γνωστό ρόλο που παίζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια: τον ρόλο της κότας.
Βέτο φέρεται να άσκησαν Ιταλία και Ισπανία, αλλά η επίσης οικονομικά πληττόμενη Ελλάδα, με το μικρότερο πακέτο στήριξης πανευρωπαϊκά και τα πιο άτολμα μέτρα στήριξης της κοινωνίας, κακάριζε κοινοτοπίες. Όπως πάλι μας ενημέρωσαν τα ΜΜΕ που δοξολογούν τον «πιο αποφασιστικό ηγέτη» της Ευρώπης, ο Μητσοτάκης «υπογράμμισε την αναντιστοιχία ανάμεσα στους όρους που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή αυτής της κρίσης και στα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής». Πρόκειται όντως για υπόδειγμα αποφασιστικότητας.
Αλλαγές στις διατυπώσεις (θα εξεταστούν «προτάσεις» αντί για μία και μόνο «πρόταση») επέτρεψαν την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος, αλλά το ερώτημα για το τι τελικά θα γίνει, παραμένει.
Αυτό που έχει σημασία είναι η σύγκριση ανάμεσα στα εθνικά πακέτα στήριξης που έχουν αποφασίσει οι εθνικές κυβερνήσεις από τη στιγμή που ενεργοποιήθηκε η ρήτρα εξαίρεσης από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Όχι απλά σε απόλυτα νούμερα, αλλά σε ποσοστά: Στη Γερμανία έφτασε στα 756 δισ. ευρώ, δηλαδή το 22% του γερμανικού ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα τα 2 δισ. ευρώ, δηλαδή το 1,2% του ελληνικού ΑΕΠ. Whatever it takes, αλλά όχι και σαν τους Γερμανούς.
Η διαφορά γίνεται πιο χαώδης αν αναλογιστούμε το σημ
είο εκκίνησης για κάθε χώρα: Η Γερμανία ξεκινά με εγχώρια παραγωγή ιατροφαρμακευτικού εξοπλισμού, απαγορεύοντας μάλιστα τις εξαγωγές, η Ελλάδα δεν παράγει πλέον ούτε την απλή χειρουργική μάσκα, αφού η παραγωγή ξεπατώθηκε με τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Η Γερμανία ξεκινά με 28 κλίνες ΜΕΘ ανά 100.000 κατοίκους, η Ελλάδα με το 1/5, κάτω από 6. Αλλά η Γερμανία κρίνει ότι το πακέτο στήριξης της οικονομίας της από εθνικούς πόρους πρέπει να φτάσει στο 22% του ΑΕΠ, ενώ η Ελλάδα στο 1,2%.
Η λέξη βέτο, αν και έχει τέσσερα μόλις γράμματα, είναι άγνωστη στις ελληνικές κυβερνήσεις. Τόσο για την κυβέρνηση Τσίπρα- Δραγασάκη, που όποτε βαρούσαν τα νταούλια οι Σόιμπλε – Μέρκελ χόρευαν …τσιφτετέλι και εξευτέλιζαν τη λαϊκή βούληση κάνοντας το Όχι, Ναι, όσο και για την κυβέρνηση Μητσοτάκη που δεν τολμά να συμπαραταχθεί αποφασιστικά με την παράταξη του «βέτο» των πληττόμενων χωρών.
Όταν έχεις μια κοινωνία που επί δέκα χρόνια αφαιμάχθηκε και ένα σύστημα δημόσιας υγείας που διαλύθηκε από τα μνημόνια, είναι υπερβολή να απαιτείς κερδίζοντας, και όχι απλά να προτείνεις υποχωρώντας, την απαραίτητη χρηματοδότηση;
Για την κυβέρνηση Μητσοτάκη φαίνεται ότι είναι.,https://www.antapocrisis.gr/
