Το βανάκι
της «Θετικής Φωνής» σταματά σε έναν πεζόδρομο στο κέντρο της Αθήνας. Ο
Νίκος Φιτσιάλος, συντονιστής της Ομάδας Εργασίας στον Δρόμο που έχουν
συστήσει από κοινού οι οργανωσεις της κοινωνιας των πολιτων «Θετική
Φωνή» και «Προμηθέας», ενημερώνει τους χρήστες στο κοντινό παρκάκι ότι
έφτασαν- ο Δημήτρης, η Μαρίνα, η Ζοζεφίνα και η Αγγελική είναι
εθελοντές/ μέλη του street προγράμματος δράσης
των δύο οργανώσεων. Φοράνε ολόσωμες προστατευτικές στολές, μάσκες και
γάντια και συμβουλεύουν τους χρήστες να κρατάνε αποστάσεις στην ουρά που
σχηματίζεται μπροστά από τη συρταρωτή πόρτα του βαν.
Διανέμουν
τρόφιμα, μερίδες φαγητού, χυμούς και εμφιαλωμένα νερά- σύνεργα χρήσης
όπως αχρησιμοποίητες, καινούργιες σύριγγες, αλλά και προφυλακτικά και
γάντια. Κάποιοι τους ζητάνε μάσκες, δεν έχουν όμως αρκετές για να
μοιράσουν. Κάποιοι χρήστες διστάζουν- είναι επιφυλακτικοί, ντροπαλοί.
«Πεινάς; Έλα, πάρε» τους ενθαρρύνουν τα παιδιά. Και τους ενημερώνουν για
τη σοβαρότητα της πανδημίας- «να προσέχετε πολύ, δεν είναι για να
κάνουμε πλάκα η κατάσταση». «Δεν φοβόμαστε, έχουμε όμως το νου μας»,
λέει ο Νίκος. «Φοράμε στολές και παίρνουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα
προφύλαξης και για την υγειονομική προστασία μας αλλά και για την
εντύπωση που δίνουμε στους χρήστες. Όταν μας βλέπουν έτσι ντυμένους σαν
«καβούρια», αναρωτιούνται τι συμβαίνει- “αυτοί δεν ήταν τόσο
μυγιάγγιχτοι... Τι άλλαξε;”. Και τους εξηγούμε».
«Προσέχουν
τον εαυτό τους;», τον ρωτάω. «Συνήθως καθόλου», απαντάει ο Νίκος. «Σα
να μην έχει συμβεί τίποτα. Σκέψου να είσαι άστεγος ή/ και χρήστης- πόσες
μαλακίες ακούς γύρω γύρω, αν ακούς κάτι... Ο μέσος χρήστης δεν έχει
σαφή πληροφόρηση, παρά μόνο από τις ομάδες που εργαζόμαστε στο δρόμο.
Όλες οι ενημερωτικές καμπάνιες στην τηλεόραση είναι στα ελληνικά- πολλοί
μετανάστες και πρόσφυγες αποκλείονται εξαρχής λοιπόν. Αλλά και ο πόνος
της χαρμάνας είναι τόσο δυνατός, που δε θα σκεφτείς τον κορονοϊό- θα
ρισκάρεις, θα κάτσεις και μέσα στα αίματα».
Στο
σημείο που βρισκόμαστε τώρα τυχαίνει οι περισσότεροι χρήστες να έχουν
το σπίτι τους, ζούνε σε καλύτερο, πιο προστατευμένο περιβάλλον και είναι
σε επαφή με την υπόλοιπη κοινωνία, κάπως ενταγμένοι- στον άνθρωπο με τα
βρώμικα χέρια και τα κουρελιασμένα ρούχα, ποιος θα δώσει μεγαλύτερη
σημασία από ένα κέρμα των πενήντα λεπτών στην επαιτεία του, αντί
φιλανθρωπίας;
«Τι
χρειάζεσαι;»- αυτή είναι η πρώτη κουβέντα των παιδιών του προγράμματος
προς τους ανθρώπους που βοηθάνε στο δρόμο. «Θες φαγητό, νερό; Κάπου να
πλύνεις τα ρούχα σου ή να κάνεις μπάνιο;». Και τους ενημερώνουν ότι σε
λίγες μέρες θα ξεκινήσει τη λειτουργία του το Κέντρο Άστεγων Χρηστών του
Δήμου Αθηναίων (με τη συνεργασία του ΟΚΑΝΑ και του ΚΕΘΕΑ) στο παλιό
ξενοδοχείο Ιονίς, Χαλκοκονδύλη 41. Αυτή η καινούργια δομή θα έχει τη
δυνατότητα φιλοξενίας 140 ατόμων και πρόθεση των εμπλεκόμενων φορέων
είναι να λειτουργήσει σε μόνιμη βάση- αν αυτό ισχύσει θα αποδειχθεί
σωτήρια για πολλούς από τους ανθρώπους που νύχτα μέρα «κοπανιούνται»
(και κάθε τόσο ξεψυχάνε) σαν απρόσωπες σκιές στο κέντρο της Αθήνας.https://www.huffingtonpost.gr/
