Το ξέσπασμα της οργής, που πυροδότησε η δολοφονία του Φλόιντ, ράγισε ακόμα περισσότερο τη γυάλινη σφαίρα της αυτοκρατορίας. Οι εικόνες εκατομμυρίων διαδηλωτών που πλημύρισαν τις οθόνες του πλανήτη δημιούργησαν ακόμα περισσότερα ερωτηματικά και αποστροφή για τη βιτρίνα του καπιταλισμού. Και για αυτό έπρεπε να εκλείψουν. Με τη ωμή βία και τον αποκλεισμό.
Η οργή, άλλωστε, δεν περιορίστηκε στην αμερικάνικη ήπειρο. Σχεδόν ακαριαία, αντιρατσιστικές-αντιφασιστικές διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις φούντωσαν σε όλο τον πλανήτη. Σαφής ένδειξη του περιεχομένου των κυρίαρχων πολιτικών που επιβάλλονται στους λαούς, από τις δυνάμεις που εκπροσωπούν τη «δημοκρατία και τις ελευθερίες» του δυτικού κόσμου.
Τα όσα συνέβησαν ακόμη και στην Ευρώπη, από όπου ξεκίνησαν πριν από 400 και πλέον χρόνια οι παγκόσμιοι «εκπολιτιστές» το δουλεμπόριο στον πλανήτη, είναι χαρακτηριστικά. Μέχρι και η θέση του αγάλματος του Τσόρτσιλ στην πρωτεύουσα της Βρετανικής αυτοκρατορίας αμφισβητήθηκε. Όλα αυτά λειτούργησαν σαν συναγερμός στις κυρίαρχες τάξεις των ισχυρών χωρών που ορίζουν την παγκόσμια «ενημέρωση» και οι πληροφορίες για τα όσα συμβαίνουν στις ΗΠΑ, από την μία μέρα στην άλλη, πέρασαν στα ψιλά, αν δεν εξαφανίστηκαν εντελώς.
Ο έλεγχος κάθε πληροφορίας, η φίμωση και η καταστολή κάθε ιδέας που αμφισβητεί την αμερικάνικη κυρίαρχη πολιτική είναι αναγκαίο συστατικό της. Η ιμπεριαλιστική υπερδύναμη των ΗΠΑ, από τις μαύρες σελίδες του Μακαρθισμού μέχρι σήμερα, αποδεικνύει ότι όλα αυτά δεν αποτελούν μια παρένθεση, ούτε πολύ περισσότερο τυχαία γεγονότα. Αποτελούν τον πυρήνα της πολιτικής που εφαρμόζει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός στο εσωτερικό του, για να μπορεί να καταδυναστεύει και να εγκληματεί σε βάρος των λαών του κόσμου στο εξωτερικό του.
Οι ρατσιστικές και φασιστικές πράξεις βίας εξακολουθούν
Μαζί και οι λαϊκές αντιστάσεις
Παρά τη φίμωση και τον αποκλεισμό από τη διεθνή δημοσιογραφία των
όσων διαδραματίζονται στο εσωτερικό των ΗΠΑ, οι ελάχιστες ειδήσεις είναι
αποκαλυπτικές. Το όργιο βίας, καταστολής και κυνηγητού, που εξαπέλυσε η
αστυνομία, είναι στην ημερήσια διάταξη και εκατοντάδες οι διαδηλωτές
που ακόμα διώκονται από τις αρχές. Την ίδια στιγμή η Κου Κλουξ Κλαν και
άλλα ανθρωποειδή, «αυτόκλητων» παρακρατικών οργανώσεων, έχουν επιδοθεί
σε ένα νέο δολοφονικό κυνηγητό. Δυο αφροαμερικάνοι σε διάστημα δέκα ημερών βρέθηκαν κρεμασμένοι σε δέντρα.Μαζί και οι λαϊκές αντιστάσεις
Ακόμη και αυτή η είδηση όμως, που υπό άλλες συνθήκες θα μονοπωλούσε την παγκόσμια ενημέρωση, περνάει στα ψιλά. Την ίδια στιγμή που η Κου Κλουξ Κλαν κάνει πορείες και βιαιοπραγεί με την συνδρομή της αστυνομίας, οι αρχές αναρωτιούνται αν οι κρεμασμένοι αυτοκτόνησαν. Και ακόμη και όταν οι ιατροδικαστές καταλήγουν ότι πρόκειται γα δολοφονία, τότε… αναλαμβάνει ο σερίφης! Ο σερίφης Βιγιανουέβα είναι αυτός που σε μια φλεγόμενη από τη ρατσιστική βία Αμερική, αναλαμβάνει να τοποθετηθεί εκ μέρους της πολιτείας για έναν κρεμασμένο άνθρωπο. «Είναι προς το συμφέρον μας να ερευνήσουμε όλα τα ενδεχόμενα», είπε -με τραμπική υποκρισία- ο σερίφης Βιγιανουέβα κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε, έπειτα από τη διαδήλωση χιλιάδων ανθρώπων το Σαββατοκύριακο. Αυτή η δημοσίευση του ΑΠΕ, με πηγή το REUTERS 16/6, είναι από τις ελάχιστες, αν όχι η μοναδική που κυκλοφορεί στα ελληνικά ΜΜΕ για τις κινητοποιήσεις στις ΗΠΑ. Τόση δημοκρατία και τόση πληροφόρηση.
Όλα αυτά τα περιστατικά ανατροφοδοτούν τις κινητοποιήσεις. Τις πρωτόγνωρες για τα δεδομένα των τελευταίων ετών κινητοποιήσεις στην καπιταλιστική μητρόπολη. Κινητοποιήσεις που στιγμιαία αποκτούν τα χαρακτηριστικά κοινωνικής έκρηξης. Μια έκρηξη που, εκτός από τη διαρκή αστυνομική βία (50 άνθρωποι κάθε μήνα δολοφονούνται από την αστυνομία στις ΗΠΑ), έχει τις αιτίες της στην τεράστια φτώχεια των 40 εκατομμυρίων ανέργων και στην εξαθλίωση των συνεχώς αυξανόμενων εκατομμυρίων αστέγων. Στους άδικους πολέμους που εξαπολύουν οι ΗΠΑ και στα θύματά τους. Έχει τις ρίζες της στην οικονομική πρωτίστως κρίση, αλλά και στα όσα συνέβησαν στη χώρα των καθολικών ιδιωτικοποιήσεων με τον κορονοϊό. Αλλά και στις πολιτικές που οι κυρίαρχοι των ΗΠΑ εφαρμόζουν για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας, με τα 8 τρισ. να κατευθύνονται εμφανώς στα σεντούκια των μεγάλων πολυεθνικών. Την ίδια στιγμή, η μεγάλη πλειοψηφία του αμερικάνικου λαού δυσκολεύεται να πληρώσει το ενοίκιο και απειλείται με πλειστηριασμούς, ενώ το μέλλον περιγράφεται όλο και πιο δυσοίωνο.
Αυτές είναι οι πραγματικές αιτίες που δημιουργούν το έδαφος της κοινωνικής αναταραχής που ξέσπασε στις ΗΠΑ. Μιας κοινωνικής αναταραχής από την οποία απουσιάζει ο πολιτικός φορέας που θα μπορούσε να μπολιάσει συνειδήσεις και να της δώσει προοπτική. Και αυτό το γνωρίζει καλά η κυρίαρχη τάξη της Αμερικής. Και γι’ αυτό έχει πασχίσει δεκαετίες τώρα, με το χτύπημα και τη φίμωση αριστερών κομμάτων, οργανώσεων και συνδικάτων.
Ακόμη και έτσι όμως, τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στις ΗΠΑ και οι αυτόματες επιδράσεις που είχαν αυτές οι κινητοποιήσεις και στον υπόλοιπο κόσμο, αποτελούν μια σημαντική παρακαταθήκη. Μια παρακαταθήκη ελπίδας και συμπερασμάτων.
Ψυχομετρικά τεστ και «αναμόρφωση της αστυνομίας!
Η υποκρισία της σαπίλας
Στο προεκλογικό τοπίο των ΗΠΑ, τα γεγονότα που ακολούθησαν την
δολοφονία του Φλόιντ, αλλά και τη δεύτερη του Ρέισαρντ Μπρουκς στην
Ατλάντα, έφεραν στο προσκήνιο τη συζήτηση για την αστυνομία. Με
απίστευτη υποκρισία, στελέχη κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, το πολιτικό
και δημοσιογραφικό στερέωμα «ανακάλυψε», τώρα υποτίθεται, αυτό που στην
Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο γνώριζαν και οι πέτρες. Ότι στην
αστυνομία των ΗΠΑ ενδημούν ρατσιστικές και φασιστικές ιδέες και
κυριαρχούν αντίστοιχες πρακτικές.Η υποκρισία της σαπίλας
Όπως συνηθίζουν οι διαχειριστές του συστήματος σε τέτοιες περιπτώσεις, οι δολοφονίες των αφροαμερικανών από την αστυνομία επιχειρείται να χρεωθούν στην ατομική συμπεριφορά και τα ψυχολογικά προβλήματα των συγκεκριμένων αστυνομικών. Ψυχομετρικά τεστ ζητούν οι δημοσιογράφοι, ριζικές αλλαγές οι δημοκρατικοί και αναμόρφωση της αστυνομίας εισηγείται ο Τραμπ.
Περιχαρείς οι δημοκρατικοί απολογητές της υπερδύναμης στο εσωτερικό και το εξωτερικό των ΗΠΑ, λιβανίζουν τον γνωστό και σε μας από τα παλιά, «εκδημοκρατισμό της αστυνομίας».
Κανένας εκδημοκρατισμός και καμία αναμόρφωση δεν μπορεί και δεν πρόκειται να υπάρξει. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κάθε κράτους, και πολύ περισσότερο του αμερικάνικου, είναι απόλυτα πειθαρχημένοι και προσαρμοσμένοι στην εξυπηρέτηση της κυρίαρχης πολιτικής του κράτους της μεγαλοαστικής τάξης.
Και η πολιτική της υπερδύναμης που αποτελεί τον υπ’ αριθμόν 1 παγκόσμιο δολοφόνο, έχει ανάγκη από σιδηρά πυγμή και πειθαρχία στο εσωτερικό. Και η όποια «ελευθερία» επιτρέπεται είναι αυτή που, αν δεν στηρίζει, σε καμία περίπτωση δεν αμφισβητεί την καθεστηκυία και «έννομη» τάξη.
Η μονοπωλιακή αστική τάξη της Αμερικής, όπως συμβαίνει σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη, έχει ανάγκη από ένα ρατσιστικό αντιδραστικό αφήγημα. Έχει ανάγκη να παρουσιάζει την πλέον περιθωριοποιημένη και καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα, ως υπαίτια για τα δεινά του αμερικάνικου λαού.
Σε αυτό το ακροδεξιό αφήγημα εύκολος και διαχρονικός στόχος υπήρξε πάντα ο μαύρος πληθυσμός. Οι σκλάβοι και οι απόγονοί τους, εδώ και αιώνες, υφίστανται τη στυγνή και απάνθρωπη καταπίεση της «λευκής υπεροχής» είτε με την επίσημη κρατική σφραγίδα, είτε με τον φερετζέ της «ανεπίσημης» κρατικής και παρακρατικής πολιτικής.
Όλα τα παραπάνω δεν συμβαίνουν ούτε «εκ παραδρομής», ούτε τυχαία. Αποτελούν τα βασικά συστατικά της εσωτερικής πολιτικής του κράτους παγκόσμιου δολοφόνου. Το οποίο μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει. Στην ιμπεριαλιστική θηριωδία είναι το λιγότερο αστείο να ισχυρίζεται κάποιος ότι η λύση βρίσκεται στα ψυχομετρικά τεστ. Η λύση βρίσκεται στην αντίσταση και τον αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και του συστήματος που την γεννά. Γι’ αυτό και όσοι προοδευτικοί, σοσιαλδημοκράτες και λοιποί απολογητές, χύνουν «δάκρυα» για τις θηριωδίες του «διαβολικά καλού» Τραμπ, οφείλουν να επιλέξουν. ΄Η με τον αμερικάνικο λαό και τους λαούς του κόσμου ή με τον ιμπεριαλισμό και την πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας. Μέση οδός δεν υπάρχει.
Οι λαλίστατοι λακέδες, άφωνοι!
Κι όμως στη βιτρίνα του καπιταλισμού η αστυνομία δολοφονεί με το
γόνατο και οι παρακρατικοί κρεμάνε ανθρώπους στα δέντρα. Η ξένη και
ντόπια «δημοσιογραφία», αμήχανη και φειδωλή στα επίθετα και τις λέξεις,
προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό της.Αν κάτι από όλα αυτά συνέβαινε σε μια από τις χώρες που στοχοποιεί και πολεμάει ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός (βλέπε Ιράν), θα σήκωναν κουρνιαχτό! Δακρύβρεχτοι και οργισμένοι οι Μπογδάνοι και οι Πορτοσάλτε της πολιτικής και της «ενημέρωσης» θα έστηναν πολύωρες εκπομπές για να καταδικάσουν τον κρατικό αυταρχισμό, τον ολοκληρωτισμό και να προβάλουν την αξία των λαϊκών κινητοποιήσεων.
Τώρα τα ανθρωποειδή της εγχώριας και παγκόσμιας δημοσιογραφίας έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους. Και οι λέξεις τους ακόμα, είναι προσεχτικά και εμμονικά επιλεγμένες από το αμερικανικό Think Tank. «Ο Φλόιντ, ο θάνατος του οποίου κατά τη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης στη Μινεάπολη πυροδότησε κινητοποιήσεις…» γράφουν και ξαναγράφουν οι αστέρες της ενημέρωσης. Ούτε δολοφονία, ούτε φρίκη, ούτε ρατσισμός, ούτε φασισμός. Ούτε το παραμικρό ίχνος κριτικής επιτρέπεται… Απλά θάνατος!
Όσο όμως και αν μηρυκάζουν οι λακέδες τις λέξεις του πλανητάρχη τους, οι μεγάλες αλήθειες και τα γεγονότα που έπλασε με τις κινητοποιήσεις του ο αμερικάνικος λαός δεν μπορούν να κρυφτούν. Ένα κράτος που καταπιέζει και δολοφονεί τους λαούς του πλανήτη, δεν μπορεί παρά να είναι εξίσου ανελεύθερο, καταπιεστικό και δολοφονικό όποτε χρειάζεται και για τον λαό του.
Όσο δύσπεπτο και δύσκολα διαχειρίσιμο και αν είναι αυτό για τους απολογητές του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, είναι η αλήθεια. Και θα αναμετρηθούν με αυτή.https://www.m-lkke.gr/
