Δημήτρης Σταμούλης
▸ Σωματεία, εργατικά σχήματα και συλλογικότητες καλούν συγκέντρωση στις 6 Μάη, 11 π.μ., στα Προπύλαια, αφετηρία εργατικής αντεπίθεσης
Η Πρωτομαγιά του 2021, σε ολόκληρο τον κόσμο και στη χώρα μας,
βρίσκει τους εργαζόμενους και τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα να έχουν
πληρώσει βαρύ τίμημα από τη φονική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας
των καπιταλιστικών κυβερνήσεων που εξελίσσεται με αμείωτους ρυθμούς σε
όλο τον πλανήτη. Ήδη στην Ελλάδα οι νεκροί ξεπέρασαν τις 10.000!
Πρόκειται για καθολική αποτυχία του καπιταλισμού να εξασφαλίσει όχι μόνο
«συνθήκες ευημερίας», όπως υπόσχεται, αλλά την ίδια την ανθρώπινη ζωή.
Με self test, εμβολιαστικούς ρυθμούς χελώνας και μπόλικη «ατομική
ευθύνη», οι κυβερνώντες υπόσχονται «ταχεία» οικονομική ανάκαμψη, αφού
όμως η πολιτική τους έχει αφήσει πίσω της «καμένη γη» για τους ανθρώπους
του μόχθου και την καπιταλιστική κρίση να βαθαίνει. Λεφτά δεν υπήρχαν
για δημόσια υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια. Υπήρχαν, όμως, για
διάσωση μεγάλων επιχειρήσεων από χρεοκοπία με παροχή τσάμπα χρήματος, με
εμβληματικό παράδειγμα την AEGEAN και τις τράπεζες. Έδωσαν άφθονο χρήμα
στις επιχειρήσεις, ενώ την ίδια στιγμή άφησαν είτε τελείως ακάλυπτους
χιλιάδες ανέργους είτε έδωσαν ψωρο-επιδόματα αναστολής σε εργαζόμενους. Η
πανδημία και η αντιμετώπισή της αποκάλυψαν για μια ακόμα φορά το πόσο
εχθρικές προς τους λαούς είναι η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών
της.
Από την άλλη, οι επικίνδυνες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην
ευρύτερη περιοχή αποδεικνύουν ότι οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών
κέντρων και των αστικών τάξεων εντείνονται διαρκώς (όπως μεταξύ των
ολιγαρχιών Ελλάδας και Τουρκίας) με ανυπολόγιστους κινδύνους για τους
λαούς και την ειρήνη στην περιοχή.
Στη κοινωνικά «εύφλεκτη» φετινή 1η Μάη, «το δίλημμα “καπιταλιστική
βαρβαρότητα ή ανατροπή του κεφαλαίου και κομμουνιστική απελευθέρωση”
είναι πια ζήτημα ζωής ή θανάτου», όπως τονίζει το ΝΑΡ στην
πρωτομαγιάτικη ανακοίνωσή του, επισημαίνοντας ότι «η εργατική τάξη
αναδείχτηκε και στην περίοδο της πανδημίας η μόνη δύναμη σωτηρίας, η
ίδια η εργατική τάξη και ο λαός μπορούν να δώσουν τη συνολική λύση για
όλη την κοινωνία». Κρίσιμος σταθμός σε αυτή την «κακοτράχαλη» πορεία για
το ταξικό εργατικό κίνημα είναι η πάλη για την ανατροπή των
αντεργατικών σχεδιασμών της κυβέρνησης, με το νέο νομοθετικό
τερατούργημα κατά των εργασιακών δικαιωμάτων, του οκτάωρου, των
σωματείων και του απεργιακού δικαιώματος, προ των πυλών, αλλά και το
σχέδιο ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης να έπεται.
Η ανάγκη άμεσης αγωνιστικής και απεργιακής απάντησης και πανεργατικού
ξεσηκωμού πριν «κατέβει» το νομοσχέδιο είχε διατυπωθεί από καιρό τώρα
από τις δυνάμεις της ταξικής πτέρυγας του κινήματος, των κινήσεων και
Παρεμβάσεων σε ιδιωτικό και δημόσιο, της ΑΤΕ-ΕΚΑ. Είναι πολύ σημαντική
εξέλιξη, λοιπόν, η απόφαση για 24ωρη πανεργατική απεργία στις 6 Μάη,
στην οποία συγκλίνουν πολλά πρωτοβάθμια σωματεία και ήδη έχουν
αποφασίσει τα Εργατικά Κέντρα Αθήνας και Πειραιά, η ΑΔΕΔΥ, σωματεία στις
αστικές συγκοινωνίες και ομοσπονδίες που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ. Η ΓΣΕΕ
του εταιρισμού, της αστικής ενσωμάτωσης και της απεργοσπασίας, έμεινε
θλιβερή και μονάχη στην… αργία της Τρίτης του Πάσχα, με μοναδική παρέα
την… κυβέρνηση, επιβεβαιώνοντας ότι οι εργάτες δεν έχουν καμία σχέση
μαζί της, ούτε περιμένουν το παραμικρό από τους γραφειοκράτες που την
«διοικούν». Οι μαζικές αποφάσεις για απεργιακή 6η Μάη αποτελούν από την
άλλη και μια απόδειξη ότι στην εργατική βάση υπάρχουν διαθέσεις
αγωνιστικής αντίδρασης στην κυβερνητική επέλαση, ότι ο κόσμος της
εργασίας αναζητά δρόμους σύγκρουσης και ρήξης και συντονισμένο αγώνα.
Ζητούμενο μια νικηφόρα λογική αγώνα, στα χέρια των σωματείων και των συνελεύσεων των εργαζομένων
Το κάλεσμα για συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 6/5 στις 11 π.μ. που απευθύνουν πολλά πρωτοβάθμια σωματεία (π.χ. ΣΥΒΧΨΑ, εργαζόμενοι ΤΕΕ, ΕΛΓΟ Δήμητρα, σωματείο Public, εκπαιδευτικά σωματεία κ.α.) και εργατικές συλλογικότητες, αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Δεν είναι «χωροταξικό» το ζήτημα σε σχέση με τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ (Σύνταγμα) ή των ΕΚΑ/ΑΔΕΔΥ (πλ. Κλαυθμώνος) αλλά αφορά την ίδια την κατεύθυνση του εργατικού κινήματος και της πάλης του.
Το «μπλοκ» των Προπυλαίων επιδιώκει, αφενός, την κοινή εργατική διαδήλωση, τον συντονισμένο απεργιακό αγώνα και αυτό είναι σαφές. Αφετέρου, δεν ξεχνάει ότι εδώ και ένα χρόνο πολλοί «θεσμοί» του κυρίαρχου συνδικαλισμού έχουν κηρύξει… lockdown, αρνούνται μαζικές διαδικασίες και επιλέγουν «συμβολικές μορφές αγώνα», προσφέροντας υπηρεσίες στην κυβέρνηση και τους εργοδότες. Οι δυνάμεις που καλούν στα Προπύλαια προτάσσουν με συνέπεια μια άλλη, νικηφόρα, λογική αγώνα, στα χέρια των σωματείων και των γενικών συνελεύσεων των εργαζομένων. Καλούν σε αγωνιστική και απεργιακή κλιμάκωση, κόντρα σε λογικές αναμονής ή «κούφιων» απεργιών «την ημέρα της κατάθεσης» του αντιδραστικού νομοσχεδίου. Ενισχύουν τις τάσεις γενίκευσης του αγώνα για ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής και της ίδιας της κυβέρνησης από το μαχόμενο εργατικό κίνημα, για κατακτήσεις «εδώ και σήμερα», για να πάρουν οι εργάτες από τον πλούτο που τους αρπάζει το κεφάλαιο, για το 6ωρο-30ωρο ως το νέο «Σικάγο» της εποχής μας, για να ανοίξει ο δρόμος για τη συνολική απελευθέρωση της εργατικής τάξης!
Τις προηγούμενες ημέρες έγιναν μαζικές δράσεις συλλογικοτήτων σε γειτονιές με αιχμή το αντεργατικό νομοσχέδιο. Ακολούθησαν εξορμήσεις σε μεγάλους χώρους όπως τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, το μετρό, το λιμάνι του Πειραιά, που θα κλιμακωθούν και σε άλλους χώρους εργασίας. Η απεργιακή απάντηση της Πέμπτης 6 Μάη θα είναι μαζική, καθολική, αντάξια των απαιτήσεων και των αναγκών της εποχής για το ταξικό εργατικό κίνημα!https://prin.gr/
