Σε καθεστώς αποκλεισμού απ’ την πηγή που το υδροδοτούσε για 350 και πλέον χρόνια συνεχίζει να βρίσκεται το πηλιορείτικο χωριό
Την προηγούμενη εβδομάδα, είδαν δυο φορές από τα πέτρινα καλντερίμια τους να τρέχει το νερό ποτάμι. Για λίγο σάστισαν. Με τον ήχο του νερού που διασχίζει γρήγορα τις διαδρομές του έχουν μεγάλη οικειότητα. Τόση, όσο κρατά η σχέση τους με την πηγή που έπαιρναν νερό. Με το νερό της πηγής που έρχεται από την καρδιά του βουνού κι εμπιστεύονται για να βουλιάξουν μέσα τα ρούχα τους, να πλυθούν και να ξεδιψάσουν εδώ και 350 χρόνια.
Όμως τα νερά που έτρεχαν μπροστά τους δεν ήταν τα δικά τους νερά. Ήταν η ροή μιας υδροδότησης που παραστράτισε και κινούταν με απειλητική ορμή. Ήταν το νερό που τροφοδοτεί πλέον το χωριό, όπως αποφασίστηκε να συμβαίνει πέρυσι με τη βία, μετά από απόφαση του δημάρχου Βόλου Αχιλλέα Μπέου. Του πρώτου που τόλμησε να σπάσει τη φυσική αυτή και ιστορική σύνδεση των Σταγιατών με την επονομαζόμενη πηγή Κρύα Βρύση και να την αντικαταστήσει με εφεδρικό δίκτυο από άλλο χωριό (Πορταριά), που παρέμενε χωρίς χρήση για 14 χρόνια.
Δεν θέλουν ούτε σταγόνα του
Πλέον ο κόσμος δεν πίνει το νερό που τρέχει από τη βρύση του. Η αίσθηση του δεν έχει καμία σχέση με το νερό που έφτανε πρωτύτερα. Την αλλοιώνει, όπως εξηγούν, η χρήση του χλωρίου. Την ίδια διαμαρτυρία μας μεταφέρουν κι από το χωριό της Πορταριάς, με τους κατοίκους εκεί να έχουν στραφεί αποκλειστικά στα εμφιαλωμένα.
«Το νερό που παίρνουμε τώρα είναι μέσα στα επιτρεπόμενα όρια χρήσης. Το ίδιο ισχύει όμως και για τον Βόλο. Κανείς ωστόσο δεν πίνει νερό απ’ το σπίτι του. Όλοι πίνουν από εμφιαλωμένα, με αποτέλεσμα η πόλη να βρίσκεται στις πρώτες σε κατανάλωση νερού από το μπουκάλι» μας λένε κάτοικοι των Σταγιατών.
Η χλωρίωση του νερού είναι μια πρακτική που ακολουθείται για την εξουδετέρωση των μικροβίων, κυρίως στις πόλεις και τους οικισμούς με μεγάλο πληθυσμό. Βάσει ωστόσο παλαιότερου διατάγματος, η επιλογή της δεν είναι υποχρεωτική για οικισμούς που μετρούν λιγότερους από 3.000 μόνιμους κατοίκους.
Ώθηση προς το εμφιαλωμένο
Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι η χλωρίωση είναι η εύκολη λύση. Αντί γι’ αντικατάσταση και συντήρηση των σωληνώσεων του δικτύου στις οποίες προκαλείται συνήθως το πρόβλημα, η υποστελεχωμένη ΔΕΥΑΜΒ (Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης Αποχέτευσης Μείζονος Βόλου) επιλέγει να ρίξει χλώριο στις δεξαμενές όπου συγκεντρώνεται το νερό, εξασφαλίζοντας ότι δεν θα προκληθεί κάποιος κίνδυνος για την υγεία. «Το νερό όμως δεν πίνεται» λένε οι ντόπιοι. Και επιπλέον βρίσκονται αντιμέτωποι, για πρώτη φορά στα χρονικά, με βλάβες στο δίκτυο και κίνδυνο να βουλιάξει το χωριό τους από πλημμύρα που δεν οφείλεται σε βροχόπτωση.
Την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου καταγράφηκαν δύο ζημιές στη δεξαμενή του νερού που διοχετεύεται από την Πορταριά, λόγω βλάβης, και τις δύο φορές, στο φλοτέρ (ειδική κατασκευή που διακόπτει την παροχή και ροή νερού), με αποτέλεσμα να προκληθεί υπερχείλιση. Η απόσταση της μίας ζημιάς από την άλλη ήταν περίπου τρεις ημέρες. Γεγονός που συνδέεται, σύμφωνα με τους κατοίκους των Σταγιατών, με την αιφνιδιαστική τότε διακοπή παροχής νερού από την πηγή τους και την πρόχειρη σύνδεσή με το εφεδρικό δίκτυο του γειτονικού χωριού. Συνέβη στις 17 Απριλίου του 2020, ανήμερα της Μεγάλης Παρασκευής και κατά τη διάρκεια της καραντίνας, σε μια συγκυρία που θεώρησε η δημοτική αρχή Μπέου ότι ήταν η καταλληλότερη για να παρακάμψει τις αντιδράσεις.
Είδαν σπατάλη ενέργειας στις ανάγκες 80 ατόμων
Το πρόσχημα για την παρέμβαση αποτέλεσε η χρήση αντλίας που χρησιμοποιούσε μέχρι τότε το χωριό ώστε να στέλνει το νερό σε όλα τα σπίτια, καθώς το νερό ερχόμενο απ’ την πηγή καταλήγει στην πλατεία και στα σπίτια που βρίσκονται κάτω από αυτήν και όχι πάνω. Με το πέρασμα στο αυτοδιοικητικό καθεστώς του Καλλικράτη, η ΔΕΥΑΜΒ έκρινε ότι επρόκειτο για σπατάλη ενέργειας. Ωστόσο το κόστος είναι ελάχιστο, όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι, «δεδομένου ότι οι μόνιμα διαμένοντες είναι μόλις 80 και η αντλία δεν δουλεύει συνεχόμενα, αλλά μόνο τα διαστήματα που χρειάζεται να γεμίσει η δεξαμενή, ενώ το βράδυ δεν χρησιμοποιείται καθόλου».
Η πραγματική αιτία για τις κινήσεις που αφορούν την πηγή των Σταγιατών φαίνεται ότι εντοπίζεται σε κάποιες δηλώσεις που έγιναν νωρίτερα από τη παρέμβαση. Ειδικότερα στις 23 Ιανουαρίου, ο νέος τότε πρόεδρος της ΔΕΥΑΜΒ Γιώργος Τόρης, επιχειρηματίας ανταλλακτικών αυτοκινήτων και διορισμένος από τον Αχ. Μπέο, δήλωνε στα τοπικά ΜΜΕ: «Γιατί να μην εκμεταλλευτούμε τις πηγές του ξακουστού σε όλον τον κόσμο Πηλίου και να μην εμφιαλώσουμε το άριστης ποιότητας νερό του, ώστε να πωλείται σε όλη την Ελλάδα;» Μάλιστα, δεν έκρυψε τη σκέψη του για συνεργασία με την τοπική βιομηχανία αναψυκτικών ΕΨΑ ώστε το νερό να εμφιαλώνεται στις τοπικές εγκαταστάσεις, χωρίς επιπλέον κόστος αγοράς εμφιαλωτηρίου.
Από τη διακοπή της σύνδεσης με την Κρύα Βρύση γλίτωσε μόνο το τμήμα του χωριού που βρίσκεται νότια της πλατείας και δύο κρήνες πάνω σε αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι «90 χρονών άνθρωποι να κατεβαίνουν με το χιόνι, τον πάγο και τον καύσωνα για να πάρουν με μπιτόνια νερό από τις βρύσες της πλατείας. Αφενός η κίνηση δείχνει το συγκινητικό δέσιμό τους με το νερό της πηγής. Αφετέρου, για ένα μπουκάλι με το οποίο θέλουν να δροσιστούν, κινδυνεύουν να καταρρεύσουν ή να πέσουν να τραυματιστούν».https://3pointmagazine.gr/
