Όμως, θα ήταν καλό να αναρωτηθούμε για άποψη που κυκλοφόρησε τις πρώτες μέρες ή και ώρες της επίθεσης. Την άποψη που εξέταζε σαν ενδεχόμενο, ή ακόμα και θεώρησε ως δεδομένο, ότι το Ισραήλ «άφησε την επίθεση να εξελιχθεί», προκειμένου ο Νετανιάχου να ξεπεράσει τα εσωτερικά του προβλήματα, να διαμορφώσει την κοινή γνώμη και να επιβάλλει την «τελική λύση» στη Γάζα. Υπήρξαν και συγκρίσεις με την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 στην Αμερική.
Για να υποστηριχθούν αυτές οι σκέψεις, επιστρατεύεται το επιχείρημα ότι οι Αιγύπτιοι είχανε προειδοποιήσει το Ισραήλ ότι θα γίνει «κάτι μεγάλο» (όντως, υπήρξε προειδοποίηση), και ότι «δεν γίνεται οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ να αιφνιδιάστηκαν έτσι». Επιχειρήματα που φαίνονται λογικά.
Πριν απαντήσουμε, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι καλό οι αγωνιστές να αναρωτιούνται και να βάζουν το μυαλό τους να σκέφτεται. Τα ερωτήματα είναι καλό να τίθενται. Περισσότερο πρέπει να μας προβληματίζουν οι απόψεις εκείνες (που σπάνια προέρχονται από τους αριστερούς), που διακατέχονται από μεγάλη αυτοπεποίθηση, και θεωρούν ότι τα γεγονότα μπορούν να ερμηνευτούν με απλουστευτικά σχήματα. Ποτέ τα γεγονότα δεν επιβεβαιώνουν αυτές τις απλουστευτικές εκτιμήσεις.
Εμείς κάνουμε διάκριση ανάμεσα στα εύλογα ερωτήματα και τις απλουστευτικές εκτιμήσεις. Αφού κάναμε αυτή τη διάκριση, ας αναλύσουμε τώρα τα περί «σχεδίου».
Ξεκινώντας από το ζήτημα του ίδιου του «σχεδίου». Εμείς δεν πιστεύουμε ότι κανείς, ούτε οι ιμπεριαλιστές, έχουν τη δυνατότητα να προωθούν τόσο περίπλοκα και πλήρως επεξεργασμένα σχέδια σε μια περιοχή σαν τη Μέση Ανατολή. Αν έχουν τέτοιες δυνατότητες, πώς έχουν πάθει τόσες ζημιές στην περιοχή, όπως στο Ιράκ και το Αφγανιστάν; Και η ιστορία με το Ισλαμικό Κράτος και τη Συρία, πήγε άραγε «σύμφωνα με το σχέδιο»; Υλοποιήθηκαν, τελικά, όλα αυτά τα «σχέδια»; Φυσικά οι ιμπεριαλιστές έχουν επιδιώξεις και σχεδιασμούς, κινούνται μεθοδικά, δεν έχουν όμως προβλέψει τα πάντα, ούτε έχουν τη δύναμη να επιβάλλουν τα πάντα.
Ας δούμε όμως συγκεκριμένα ποια είναι τα αποτελέσματα των τελευταίων ημερών, και αν όντως το Ισραήλ περίμενε αυτή την επίθεση, ή αν απλώς λογάριαζε ότι θα πέσουν μερικές ρουκέτες περισσότερες, ή αν σε μεγάλο βαθμό αιφνιδιάστηκε.
· Ο Ισραηλινός στρατός, η κολόνα μιας στρατοκρατικής κοινωνίας, που εμπνέει προστασία στους εποίκους και φόβο στους αντιπάλους στη Μέση Ανατολή, έφαγε μια σφαλιάρα που ακούστηκε σε όλο τον κόσμο.
· Συνελήφθησαν εκατοντάδες όπως φαίνεται ισραηλινοί στρατιωτικοί που μπορούν να ανταλλαχτούν με πολύτιμους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους.
· Πολλά αραβικά καθεστώτα που με τις συμφωνίες του Αβραάμ είχαν πλησιάσει το Ισραήλ, άρχισαν πάλι να κρατούν αποστάσεις. Ενδεικτική η στάση της Σ. Αραβίας.
· Η περιοδεία Μπλίνκεν μεταξύ άλλων σε Αίγυπτο, Κατάρ, Ιορδανία και άλλες χώρες δεν παρήγαγε κάτι ουσιαστικό, να μην πούμε ότι κατέληξε σε φιάσκο.
· Όλη η Μέση Ανατολή φλέγεται από μαζικές αντιαμερικανικές και αντισιωνιστικές διαδηλώσεις. Οι κυβερνήσεις έχουν πιεστεί ασφυκτικά να μην πάρουν θέση υπέρ του Ισραήλ (άλλο τι θα κάνουν μετά, αυτό είναι ρευστό).
· Στις δυτικές χώρες το κλίμα στην «κοινή γνώμη» μεταβάλλεται σιγά-σιγά ξανά υπέρ των Παλαιστίνιων.
· Ο Μπάιντεν δηλώνει ότι «η κατοχή της Γάζας δεν είναι μια καλή ιδέα». Μάλλον δεν είναι ενήμερος για το «σχέδιο»;
· Ο Νετανιάχου αντιμετωπίζει τεράστιο εσωτερικό πρόβλημα από όλες τις μεριές και παίζει το κεφάλι του, με πολλούς να ζητούν ακόμα και τώρα παραίτηση και με αρκετά πιθανό μετά τη λήξη των μαχών να συρθεί σε παραίτηση και δίκη.
· Η χερσαία εισβολή του Ισραήλ όλο και αναβάλλεται και υπάρχει μεγάλη συζήτηση στη Δύση για το αν είναι εφικτή και τι μέγεθος πρέπει να έχει (τις τελευταίες μέρες ανακινείται το σενάριο της «μικρής εισβολής»). Οι διαφωνίες των ΗΠΑ εκφράζονται επίσημα και ανοιχτά.
· Φαίνεται πολύ δύσκολο με βάση την κατάσταση στη Γάζα, στο Λίβανο, στη Συρία και στο Ιράκ, να διεξαχθεί μια ολοκληρωτική επιχείρηση εκκαθάρισης της Γάζας που θα ξεριζώσει τη Χαμάς και τις άλλες οργανώσεις και θα εγκαταστήσει μια επιθυμητή κατάσταση για το Ισραήλ. Παρά τις αιμοσταγείς δηλώσεις των σιωνιστών, δεν φαίνεται να έχουν μια τέτοια δυνατότητα. Αν την είχαν, άλλωστε, γιατί δεν το έκαναν τόσα χρόνια;
· Τελευταίο και πιο σημαντικό. Το Παλαιστινιακό ζήτημα ξανάρθε στο προσκήνιο και τέθηκε με πολιτικούς όρους στη «διεθνή κοινότητα», ενώ πριν ήταν θαμμένο, και το Ισραήλ είχε κάνει σημαντικές συμφωνίες με πολλά αραβικά κράτη.
Αν αυτή ήταν η ιδέα για το «σχέδιο», τότε είναι πραγματικά το χειρότερο σχέδιο που έχω δει.
Στην πραγματικότητα, αυτό που συνέβη από πλευράς Παλαιστινιακής Αντίστασης, ήταν ένα καλά οργανωμένο πολιτικοστρατιωτικό γεγονός, που ήθελε να εκμεταλλευτεί τόσο τη διεθνή κατάσταση, όσο και τις αντιθέσεις μέσα στο Ισραήλ, ώστε να ακυρώσει μια σειρά τετελεσμένα ενάντια στους Παλαιστίνιους.
Μπορεί να έχουμε τη λογική ότι η εθνικοαπελευθερωτική πάλη δεν συγκροτείται πρώτιστα μέσα από τέτοια γεγονότα, (που όμως υπάρχουν και αυτά σε έναν αγώνα), ούτε να συμφωνούμε με τη γραμμή και τις επιδιώξεις οργανώσεων όπως η Χαμάς.
Όμως, οφείλουμε να ομολογήσουμε με μεγάλη επιφύλαξη και προσοχή, ότι μέχρι στιγμής (γιατί κανείς δεν πρέπει να έχει βεβαιότητα για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα), το πολιτικοστρατιωτικό αυτό γεγονός φαίνεται ότι έχει πολλές πιθανότητες να καταλήξει σε επιτυχία, τόσο στο στρατιωτικό, όσο και στο πολιτικό σκέλος.
Και ας κλείσουμε με το εξής. Κάποιος που θεωρεί ότι οι λαοί δεν μπορούν στη σημερινή φάση να επηρεάσουν ή και να καθορίσουν τις εξελίξεις, κινδυνεύει να χάσει την ουσία. Εκτιμώντας υπερβολικά τις δυνατότητες των μυστικών υπηρεσιών, των οπλικών συστημάτων και της αντοχής του εχθρού, τον θεωρεί άτρωτο και ικανό να προγραμματίζει τα πάντα. Οι μάζες και ειδικά στη Μέση Ανατολή, έχουν πολλές φορές αποδείξει ότι δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Δεν δικαιούμαστε να τις υποτιμούμε.https://antigeitonies3.blogspot.com/
ΚΚ
