Στις 9 Νοεμβρίου 1818 γεννιέται ο Ιβάν Τουργκένιεφ. Ενας από τους μεγαλύτερους Ρώσους συγγραφείς. Αρχικά ασχολήθηκε με την ποίηση, γρήγορα όμως στράφηκε στην πεζογραφία και τη δραματουργία. Αν και γεννήθηκε σε πλούσια αριστοκρατική οικογένεια, η οποία είχε πολλούς δουλοπάροικους στην ιδιοκτησίας της, αγωνίσθηκε σθεναρά για την κατάργηση της δουλοπαροικίας. Το 1833 άρχισε να σπουδάζει φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας και από το 1838 συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο. Μετά την επιστροφή του στη Ρωσία το 1841, εργάστηκε στο υπουργείο Εσωτερικών αλλά, σύντομα, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη συγγραφή. Η προοδευτική Ρωσία υποδέχτηκε τον Τουργκένιεφ με μεγάλο ενθουσιασμό.
Η λογοκρισία δεν επέτρεψε να ανέβουν όλα τα θεατρικά του έργα επί σκηνής, μερικά από τα οποία σήμερα θεωρούνται ορόσημα στην ιστορία του ρωσικού θεάτρου. Η γνωριμία του με την τραγουδίστρια της όπερας Παυλίνα Βιαρντό, η οποία ήταν και ο μεγάλος αλλά ανεκπλήρωτος έρωτας της ζωής του, τον παρακίνησε να ταξιδεύει συχνά στην Ευρώπη προκειμένου να βρίσκεται κοντά της. Δεδομένης της αντίδρασης που συναντούσε από τη ρωσική κοινωνία η άποψη για τον εξευρωπαϊσμό της Ρωσίας ‑άποψη την οποία υποστήριζε σθεναρά ο Τουργκένιεφ‑, η αρνητική κριτική στο μυθιστόρημα του “Πατέρες και παιδιά” (1863) στάθηκε η αφορμή για να εγκαταλείψει τη χώρα οριστικά· αρχικά, εγκαταστάθηκε στο Μπάντεν-Μπάντεν της Γερμανίας, ενώ σύντομα μετακόμισε στο Λονδίνο και, τελικά, το 1871 έγινε μόνιμος κάτοικος του Παρισιού. Εκεί γνώρισε επιτέλους την αναγνώριση, εξελέγη μάλιστα αντιπρόεδρος του Διεθνούς Λογοτεχνικού Συνεδρίου το 1878, ενώ το επόμενο έτος τού απονεμήθηκε τιμητικός τίτλος από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ακόμη και η Ρωσία του επεφύλασσε θερμότατη υποδοχή όποτε την επισκεπτόταν.
Ο Ιβάν Τουργκένιεφ πέθανε στις 3 Σεπτεμβρίου 1883, σε ηλικία 64 ετών, στο Μπουζιβάλ κοντά στο Παρίσι…
Το έργο του σήμαινε ένα νέο στάδιο στην ανάπτυξη του ρώσικου ρεαλισμού. Συνεχίζοντας τις παραδόσεις του Πούσκιν, του Γκόγκολ και του Λέρμοντοφ, δημιούργησε μια ιδιαίτερη μορφή «βιογραφικού» μυθιστορήματος. Στο κέντρο της προσοχής του συγγραφέα βρίσκεται η μοίρα ενός ατόμου, τυπικού για την εποχή του. Στον Τουργκένιεφ ανήκει η βαθιά και αντικειμενική περιγραφή του τύπου του «περιττού ανθρώπου», που αναπτύχθηκε παραπέρα στη δημιουργία των Γκοντσαρόφ, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι και Τσέχοφ.
Έργα του: “Ανοιξιάτικοι χείμαρροι”, “Μουμού” (1854), “Άσία” (1858), “Η πρώτη αγάπη” (1860), “Ο βασιλιάς Ληρ στη στέπα” (1870) “Ρούντιν” (1856), “Η φωλιά των ευγενών” (1859), “Την παραμονή” (1860), “Πατέρες και παιδιά” (1862), “Ο καπνός” (1867), “Απάτητη γη” (1876).
Θεατρικά: “Ένας μήνας στην εξοχή” (1855).https://atexnos.gr/ι
