 |
| Γράφει ο Νίκος Χατζηνικολάου |
Ο ΝΕΟΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ που ασκείται, με στόχο τη μακροημέρευση και την πολιτική ενίσχυση της κυβέρνησης Παπαδήμου, συνδέεται άμεσα με την υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου. Το μήνυμα προς την Αθήνα είναι ότι «τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί, αν δεν συμφωνηθούν όλα». Και ότι, επομένως, το πολυαναμενόμενο δάνειο-μαμούθ των 90 δισεκατομμυρίων ευρώ και η ενίσχυση των τραπεζών με άλλα 30, «δεν πρόκειται να αποκτήσει υλική υπόσταση αν δεν αποδειχθεί άμεσα η βούληση της Ελλάδας να τιμήσει την υπογραφή της». Την εικόνα συμπληρώνουν οι συνεχείς απαξιωτικές αναφορές Μπαρόζο στη χώρα μας. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δηλώνει με νόημα, όπου βρεθεί και όπου σταθεί: «Πρώτα το ευρώ και μετά η Ελλάδα». Υπογραμμίζει με τον τρόπο αυτόν ότι η σωτηρία της χώρας μας δεν είναι πλέον η πρώτη προτεραιότητά του. Την ίδια στιγμή, είναι κοινό μυστικό ότι οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. επεξεργάζονται πυρετωδώς το τελευταίο διάστημα τις τεχνικές λεπτομέρειες ενός ενδεχόμενου ελληνικού ναυαγίου... Και φροντίζουν επιμελώς οι συζητήσεις τους αυτές να διαρρέουν... Σαν να λένε «ο χρόνος σας εξαντλείται. Κάντε κάτι γιατί το τέλος πλησιάζει»!
ΟΛΑ ΑΥΤΑ δεν θα συνιστούσαν μείζον πρόβλημα για την πολιτική ζωή της χώρας μας αν η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν ήταν εκ γενετής ανάπηρη. Κάτι που εμμέσως πλην σαφώς παραδέχονται πλέον ακόμη και όσοι υποστηρίζουν την παράταση του βίου της, καθώς για κάτι τέτοιο θεωρούν προαπαιτούμενο τον ανασχηματισμό της, λίγες μόνον εβδομάδες μετά την ορκωμοσία της! Το παρόν υπουργικό συμβούλιο, όπως ήδη έχουμε επισημάνει από τη στήλη αυτή, είναι εξαιρετικά πολυμελές, βαρύ και με μεγάλα προβλήματα συνοχής και συντονισμού. Πρόκειται για ένα σχήμα καταφανώς αντιπαραγωγικό που, αντί να δίνει λύσεις, προσθέτει προβλήματα και τριβές. Και βέβαια, το χειρότερο είναι ότι η κυβέρνηση αυτή δεν διαθέτει «οδικό χάρτη» για την επόμενη μέρα. Οι δυνάμεις που την υποστηρίζουν δεν έχουν εκπονήσει ούτε καν ένα ελάχιστο πρόγραμμα κοινής δράσης και παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης ή έστω για την απομείωση των άμεσων, βαρύτατων συνεπειών της. Κάθε υπουργός λειτουργεί ανεξάρτητα και ερήμην των υπολοίπων, ως εάν ο χώρος ευθύνης του ήταν προσωπικό βιλαέτι ή τιμάριό του. Και οι ενδοκυβερνητικές συγκρούσεις είναι καθημερινό φαινόμενο. Όσο για τον πρωθυπουργό, φαίνεται αδύναμος να επιβληθεί... Αν είχε επιλέξει εκείνος τους συνεργάτες του εξαρχής, ίσως όλα να ήταν διαφορετικά.
ΤΩΡΑ η μόνη λύση για τη χώρα, αφού εξασφαλιστεί η υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου, για την οποία έχουν απόλυτη και αναπόδραστη ευθύνη τα τρία κόμματα του σημερινού μεταβατικού κυβερνητικού συνασπισμού, είναι η προσφυγή στις κάλπες το συντομότερο δυνατό. Και αυτή πρέπει να συνοδευτεί από την εκκίνηση ενός μεγάλου, ανοικτού εθνικού διαλόγου για το παρόν και το μέλλον της χώρας. Ενός διαλόγου στον οποίο είναι επιτέλους καιρός να ακουστεί αφτιασίδωτη όλη η αλήθεια, όσο πικρή και αν είναι. Και να αλλάξουμε σελίδα. Να μπούμε σε μια νέα εποχή αυτογνωσίας, ωριμότητας, υπευθυνότητας και κυρίως ανυστερόβουλης και ανυπόκριτης συνεργασίας για το καλό της πατρίδας. Το πρόβλημα της χώρας, το έχουμε ξαναγράψει, είναι πρωτίστως πολιτικό.
ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ παράδειγμα των πρώτων ημερών Ραχόι, ο οποίος προεκλογικά είπε ωμά την αλήθεια και μετεκλογικά πήρε γενναίες και δίκαιες αποφάσεις στηριγμένες στην απλή λογική, αλλάζοντας πλήρως την ατμόσφαιρα στη χώρα του, είναι χαρακτηριστικό. Ας το μελετήσουν οι πολιτικοί μας ταγοί, όσο είναι καιρός. Και ας συνεργασθούν μετά τις εκλογές, με βάση τον νέο πολιτικό χάρτη που θα έχει προκύψει, σε ένα ευρύ κυβερνητικό σχήμα σωτηρίας της χώρας, που πρώτο του μέλημα θα είναι να εγκατασταθεί και πάλι στην ελληνική αγορά η θετική ψυχολογία, που αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την αλλαγή της κατεύθυνσης των εξελίξεων και τη σταδιακή επιστροφή μας στον δρόμο της προόδου...http://www.real.gr
