Από κει αρχίζει και ξετυλίγεται ο μίτος της αθλιότητας που ζει ο λαός μας, με την αγωνία να καταφέρει να βρει ένα μεροκάματο να ζήσει, με όρους εκβιαστικούς, με όρους πειθαναγκασμού, με όρους βαρβαρότητας, σε αυτή τη ζούγκλα που ονομάζεται ξεδιάντροπα αγορά εργασίας.
Μετά είναι και η πανδημία. Που ίσως είναι και η κουβέντα που μπορεί και να προηγείται, βλέποντας τα κρούσματα μέρα με τη μέρα να αυξάνονται ραγδαία, εδώ και παγκόσμια, ξέροντας ότι το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης το μόνο που έχει έγνοια είναι η πολιτική διαχείριση και η μέριμνα για την ενίσχυση των ''υγιών'' καπιταλιστικών επιχειρήσεων, η βαριά λεγόμενη βιομηχανία του τουρισμού να καταφέρει να λειτουργεί με όποιο κόστος. Όσο για το λαό; Στοιβαγμένος στα ΜΜΜ, χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας, στο ένα εργοστάσιο πίσω από το άλλο να ανακοινώνεται σωρεία κρουσμάτων και όσο για τα τεστ, την περίθαλψη, τη νοσοκομειακή στελέχωση, ούτε τα προσχήματα δεν σώζονται, ξέρει ο κόσμος.
Μετά είναι και τα γεωπολιτικά γεγονότα στην περιοχή, που μοιάζουν έτοιμα να γίνουν επιχειρήματα ενάντια σε αυτό που ο Ουμπέρτο Έκο είχε πει για τον χωρίς ειδήσεις Αύγουστο, ερχόμενα να γίνουν ακόμα ένας δυσάρεστος πονοκέφαλος για τις λαϊκές μάζες. Μιλάω φυσικά για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά και ευρύτερα στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, που αποτελεί μήλον της έριδος μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κρατών πρώτα και κύρια. Γεγονότα που μπορεί εξαρχής να μοιάζουν έξω από τη στυγνή εκμετάλλευση που υφίστανται οι εργαζόμενες μάζες, αλλά που όμως συνδέονται άρρηκτα με το απειλούμενο δικαίωμα του ίδιου του λαού να ζει ειρηνικά στον τόπο του. Με την αναγκαιότητα να αναπτύξει σχέσεις φιλίας με τους γύρω λαούς, στην προοπτική συγκρότησης μετώπου πάλης ενάντια στη φρίκη του πολέμου, στον εθνικισμό, στους εμπρηστές ιμπεριαλιστές και τις τυχοδιωκτικές αστικές τάξεις. Που και σε ενεστώτα χρόνο επιδρά στην πάλη του ενάντια στο κεφάλαιο και την εργοδοσία, αφού παραλύει αντιστάσεις και διαμορφώνει συνειδήσεις υποταγής και μοιρολατρίας. Που σε ένα τόπο σαν τα Χανιά, μυρίζοντας τον πρόσφατο θάνατο και τον καπνό από την Βηρυτό, έρχονται συνειρμοί φρίκης και αγωνίας έχοντας τον καρκίνο της Σούδας λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα.
Βαρύ το φορτίο που καλείται να σηκώσει ο λαός. Πολλά τα μέτωπα, λείπουν οι αναγκαίες αντιστάσεις, αρνητικοί οι συσχετισμοί. Να όμως ποια είναι η ταξική πάλη, εδώ και το πεδίο δράσης για όποιον θέλει να υπηρετήσει το καθήκον της συγκρότησης των λαϊκών δυνάμεων, της αντίστασης στην επέλαση του κεφαλαίου σε παγκόσμια κλίμακα και στη χώρα μας. Από την μπάντα των δυνάμεων που αναφέρονται στο κίνημα περισσεύει ο κυβερνητισμός, η συνδιαλλαγή, η αμάσητη χώνεψη των κυβερνητικών και αστικών αφηγημάτων περί ΚΟΙΝΩΝ προβλημάτων, του εθνικού μετώπου έναντι στον ''σουλτάνο'', η αμυντική Ελλάδα, τα κυριαρχικά ΜΑΣ δικαιώματα, τα ταμεία που είναι άδεια άρα προτασεολογία για να σωθεί η ''δημόσια υγεία'', οι συντάξεις κλπ. Τελικά, η αποδοχή ότι το σύστημα είναι παντοδύναμο, ότι ο λαός ''δεν τραβάει'', ότι η ψήφος του πρέπει να διορθωθεί αν θέλει αλλαγές, από δυνάμεις σούπερ επαναστατικές, έως τις ''αειθαλείς κομμουνιστικές''.
Και το φθινόπωρο; Η ίδια η εξέλιξη της πανδημίας και η διαχείρισή της από το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης είναι για να ανησυχεί το λαό. Ο Μητσοτάκης λέει δεν αντέχει η οικονομία (ΤΟΥΣ) κι άλλο λοκντάουν. Η ζυγαριά της ζωής αλαφρώνει μπροστά στο αυγάτισμα των κερδών*. Τι θα γίνει το φθινόπωρο, που τελειώνει και η κοροϊδία των ψευτοεπιδομάτων - ψίχουλα για λίγους, που η βιτρίνα της κανονικότητας μόλις που πρόλαβε να ξεσκονιστεί θα ξεθωριάσει πάλι; Πείνα λέει ο κόσμος, χωρίς καμία δόση υπερβολής. Η απάντηση από τη μεριά κυβέρνησης, αλλά και όλου του αστικού κόσμου είναι δεδομένη. Πισσαρίδης και πούπουλα για το λαό, ξανανοίγει το ασφαλιστικό που πάλι ''δεν βγαίνουν τα κουκιά'', κάθε νοικοκυριό και κουμπαράς που άμα δεν βάζεις ρέστα από τα υπόλοιπα των 400 ευρώ το μήνα (ο Άδωνις είπε και με 200 ζεις) δεν έχει σύνταξη. Η λαϊκή στέγη στις ορέξεις των ιδιωτικών funds, οι εντάσεις στα ελληνοτουρκικά μόνιμη επωδός στην καθημερινότητα, προσθέτοντας στην φασιστικοποίηση, στον εθνικισμό, στο κλίμα υποταγής ενώ η καταστολή και ο έλεγχος θα πραγματώνονται εντονότερα, αφού γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι η οργή δεν καλμάρεται πλέον αναίμακτα και αφορολόγητα.
Τελικά τι θα γίνει; Δυστυχώς για αυτούς ο λαός μας θα θέλει να ζήσει. Και να αντισταθεί στον εργασιακό μεσαίωνα. Και όπως δείχνουν και οι δικές τους ακόμα έρευνες και γκάλοπ, ούτε στον άδικο πόλεμο θέλει να σφαχτεί ούτε και να μπλεχτεί στην αντιδραστική κόντρα των δυο αστικών τάξεων, τάξεων εκατέρωθεν επιθετικών, τυχοδιωκτικών αλλά και εξαρτημένων. Οι μάζες θα διεκδικήσουν τη ζωή τους. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Μια μέρα μετά την εκατόμβη νεκρών, δεκάδες χιλιάδες στον δρόμο στη Βηρυτό. Στην Αμερική ακόμα διαδηλώνουν. Η Χιλή, η Γαλλία, η Ινδία κ.α αποτελούν σπέρματα της αυριανής εικόνας αλλά και σημερινά ελπιδοφόρα στοιχεία, με τις αδυναμίες και τις ελλείψεις που χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν την περίοδο. Ξανά λοιπόν, ιδού η Ρόδος...
Γ.Π.https://antigeitonies3.blogspot.com/
