Τις ρίζες του κακού για τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας αναζητεί σε εκτεταμένο δημοσίευμά του στο αμερικανικό περιοδικό «Vanity Fair» ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας, Μάικλ Λιούις.Μεταξύ άλλων, στο δημοσίευμα καταγράφονται: τα προβλήματα που ταλανίζουν τον κρατικό μηχανισμό, η φοροδιαφυγή, οι διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, η διαπλοκή πολιτικών προσώπων σε πολλά σκάνδαλα, που «έχουν κλονίσει την αξιοπιστία της χώρας».Ο αρθρογράφος, που επισκέφθηκε πρόσφατα την Ελλάδα,
σημειώνει ότι βρέθηκε από τα σαλόνια της Αθήνας μέχρι τη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος που αποτελεί την «πέτρα του σκανδάλου», η οποία πυροδότησε «αλυσιδωτές εξελίξεις» και οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή θέση της «διεθνούς απαξίωσης», όπως τονίζεται.Πριν από 20 περίπου χρόνια, η Μονή Βατοπεδίου βρισκόταν στα πρόθυρα της διάλυσης και οι ελάχιστοι μοναχοί της αδυνατούσαν ακόμη και να συντηρήσουν την ερειπωμένη μονή. Ήταν τότε, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, που ο σημερινός της ηγούμενος, πατήρ Εφραίμ, ανέλαβε την ανασυγκρότηση της Μονής, μαζί με μια ομάδα νέων και δυναμικών μοναχών από την Κύπρο. Σήμερα, τα έσοδα της Μονής κυμαίνονται κάπου μεταξύ 1-2 δισεκατομμύρια δολάρια. Αναφερόμενος στη Μονή Βατοπεδίου, ο αρθρογράφος επισημαίνει ότι όταν ο πατήρ Εφραίμ πήγε στον πρώην υφυπουργό Οικονομικών Πέτρο Δούκα, ζητώντας την εξαγορά της Λίμνης Βιστωνίδας από την ελληνική κυβέρνηση ή την ανταλλαγή της έναντι άλλων δημοσίων εκτάσεων, ο τελευταίος αρνήθηκε, όπως εξήγησε στον κ. Λιούις.Λίγο αργότερα όμως, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, όταν οι επιχειρηματικά ταλαντούχοι μοναχοί κατόρθωσαν να έρθουν σε συμφωνία με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης για την ανταλλαγή, ο κ. Δούκας άρχισε να δέχεται πιέσεις από το Μέγαρο Μαξίμου να συναινέσει. «Τους είπα ότι εκείνοι θα έπρεπε να διευθύνουν το Υπουργείο Οικονομίας. Δεν διαφώνησαν», είπε ο κ. Δούκας.Οι μοναχοί πάντως ισχυρίζονται ότι δεν κρύβεται κανένας ιδιοτελής σκοπός πίσω από τις ενέργειές τους. «Όλη η κυβέρνηση λέει ότι είναι θυμωμένη μαζί μας, αλλά εμείς δεν έχουμε τίποτα. Δουλεύουμε για άλλους. Οι ελληνικές εφημερίδες μας αποκαλούν εταιρεία. Αλλά σε ρωτώ, Μάικλ, ξέρεις εσύ καμιά εταιρεία που να έχει αντέξει 1.000 χρόνια;», ρωτάει ο π. Αρσένιος τον κ. Λιούις.
«Πώς μπόρεσε ένα μέλος της ευρωζώνης να πει ότι το έλλειμμα ήταν 3% του ΑΕΠ όταν στην πραγματικότητα ήταν 15%;» διερωτάται με αγανάκτηση υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΝΤ, με τον οποίο συνομίλησε ο κ. Λιούις.
Στη συνέχεια, υπογραμμίζεται ότι κι αν αυτή η ερώτηση βασάνιζε την κοινή γνώμη της Ευρώπης πριν ένα περίπου χρόνο, όταν η νέα ελληνική κυβέρνηση αποκάλυψε την στατιστική «απόκλιση», μια πιο κρίσιμη ερώτηση απασχολεί την παγκόσμια αγορά σήμερα:
Πώς θα καταφέρει η Ελλάδα να διαχειρισθεί το συνεχώς διογκούμενο χρέος της, που αγγίζει τα 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια (400 δις σε κρατικά χρέη και 800 δις σε ασφαλιστικά χρέη) με ένα πακέτο διάσωσης που φτάνει μόλις τα 145 δισεκατομμύρια δολάρια?
Ο κ. Λιούις χαρακτηρίζει το πακέτο αυτό «προδήλως περισσότερο μια χειρονομία, παρά μια λύση», παραθέτοντας χαρακτηριστικά παραδείγματα πολιτικών επιλογών των προηγούμενων κυβερνήσεων που διόγκωσαν το χρέος.
Σε ένα σημείο, θέλοντας να δώσει την εικόνα που αντίκρισαν τα στελέχη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου όταν έλεγξαν τα στατιστικά της χώρας, παρουσιάζει την άποψη ενός εκπροσώπου του ΔΝΤ ότι «οι άνθρωποί μας δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι ανακάλυπταν. Ο τρόπος που κρατούσαν τα βιβλία τους ήξεραν πόσο είχαν συμφωνήσει να ξοδέψουν, αλλά κανείς δεν έλεγχε τι ξόδευε στην πραγματικότητα. Δεν έμοιαζε καν με αυτό που θα λέγαμε αναδυόμενη οικονομία. Ήταν μια τριτοκοσμική χώρα».
Ο υπουργός Οικονομικών, Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μιλώντας στο αμερικανικό περιοδικό, αναφέρεται στο «χάος» που παρέλαβε και τα «κρυμμένα χρέη» που ανακάλυπτε συνεχώς, καθώς εκπονούσε τον περσινό προϋπολογισμό και μιλά για τις απαιτήσεις των Ευρωπαίων ομολόγων του να υπάρξει «παραδειγματική φυλάκιση» κάποιου υπευθύνου.
Αναφερόμενος σ' ένα χαρακτηριστικό περιστατικό, ο κ. Παπακωνσταντίνου τονίζει ότι «το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης είχε δημιουργήσει μια αδήλωτη μονάδα με 270 υπαλλήλους, οι οποίοι έπρεπε να μετατρέψουν φωτογραφίες από εκτάσεις του ελληνικού δημοσίου σε ψηφιακή μορφή. Το πρόβλημα ήταν ότι κανείς από τους 270 ανθρώπους είχε την παραμικρή σχέση με την ψηφιακή φωτογραφία. Τα πραγματικά επαγγέλματα αυτών των ανθρώπων ήταν, π.χ. κομμώτριες».
Ο αρθρογράφος επισημαίνει επίσης ότι η Ελλάδα παραμένει η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει θέσει σε πλήρη λειτουργία Εθνικό Κτηματολόγιο.
Ο πρώην υπουργός Στέφανος Μάνος, στο ίδιο δημοσίευμα, υποστηρίζει ότι θα ήταν φθηνότερο να πληρώνει η κυβέρνηση ταξί για όλους τους επιβάτες του ΟΣΕ, παρά να κρατάει σε λειτουργία τον καταχρεωμένο σιδηρόδρομο με τους ακριβοπληρωμένους υπαλλήλους του, ο μέσος μισθός των οποίων αγγίζει τα 65.000 ευρώ!
Ο κ. Λιούις αναφέρεται σε μια σειρά ζητημάτων και σε άλλους τομείς, επιχειρώντας να αναδείξει τις ουσιαστικές αιτίες που οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, υπογραμμίζοντας ενδεικτικά: «Όταν καθόμουν με κάποιον που γνώριζε τον εσωτερικό τρόπο λειτουργίας της ελληνικής κυβέρνησης, έβγαζα το μπλοκάκι μου και άρχιζα να γράφω τις ιστορίες που μου έλεγαν. Το ένα σκάνδαλο ακολουθούσε το άλλο. Μετά από είκοσι λεπτά έχανα το ενδιαφέρον μου. Ήταν απλά τόσα πολλά, αρκετά να γεμίσουν βιβλιοθήκες ολόκληρες, πόσο μάλλον το άρθρο ενός περιοδικού».
Ένα άλλο αξιοπρόσεκτο σημείο του δημοσιεύματος είναι η παρατήρηση του αρθρογράφου πως «οι Έλληνες είναι ευχάριστοι, ζεστοί, έξυπνοι και για καλή παρέα», προσθέτοντας ότι την ίδια στιγμή, η κοινωνία είναι «διεφθαρμένη και αποδιοργανωμένη». Επίσης, σημειώνει ότι στο δημόσιο χώρο «δεν υπάρχει ίχνος εντιμότητας», διερωτώμενος «πώς είναι δυνατόν αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι τόσο κακοί στην οργάνωση της κοινωνίας τους?» Τέλος, διατυπώνει την άποψη ότι «η Ελλάδα θα σωθεί από την οικονομική αυτοχειρία, μόνον αν αλλάξει η νοοτροπία των Ελλήνων».πηγη:http://www.ant1online.gr/
