Μέρα ήταν και πέρασε. Οπως είχε περάσει κι εκείνη η περίφημη «1η Ιουνίου 2009», τότε που η Ελλάδα έκοβε το τσιγάρο για πρώτη φορά (με αντίστοιχη επισημότητα). Ετσι και η «1η Σεπτέμβρη 2010», ημέρα που ξανακόψαμε το κάπνισμα, ήρθε κι έφυγε σαν... καπνός. Γιατί ένα είναι βέβαιο: η «κρυάδα» διαρκεί όσο το θέμα απασχολεί τα δελτία ειδήσεων. Οταν τα φώτα σβήνουν, η κοινωνία μοιάζει να αυτορρυθμίζεται. Κάποιοι θα παίζουν με το πακέτο τους συζητώντας με τους φίλους τους για την αδικία που υφίστανται, κάποιοι καταστηματάρχες θα κάνουν τα στραβά μάτια σε όποιους ανάβουν ένα πάνω στο κέφι, άλλοι θα προσπαθούν να επιβάλουν τα νέα μέτρα με χιούμορ, κάποιοι θα βγαίνουν έξω για τσιγάρο, συνήθεια που θα αρχίσουν να βρίσκουν μέχρι και «γουστόζικη», κάποιοι -πελάτες και μαγαζάτορες- θα αγνοήσουν τον νόμο,
οι αρχές θα αρχίσουν να αναρωτιούνται τίνος αρμοδιότητα είναι η επιβολή του. Τα γνωστά και ελληνικά.
Η καφετέρια των βορείων προαστίων, αν και με μεγαλύτερη των 70 τ. μ. σάλα, είχε εξασφαλίσει λίγα τραπέζια καπνιζόντων, για τους εκλεκτούς της πελάτες. Αδύνατον να περιοριστεί ο καπνός σε εκείνη τη γωνιά του μαγαζιού, το κάπνισμα επιτρεπόταν ατύπως σε όλους του τους χώρους. Και τώρα; Τι θα γίνουμε χωρίς τη βάρβαρή μας συνήθεια; «Μη γελιέσαι, εδώ δεν περνούν οι νόμοι», όπως λέει ο Τ. Γ., θαμώνας του μαγαζιού. «Ποιος θα πει στον τάδε και τον δείνα να σβήσουν το πούρο τους; ΄Η, ακόμα χειρότερα, να βγουν στο κρύο να το καπνίσουν; Το μαγαζί εάν επιβάλει τον νόμο θα χάσει τη μισή του πελατεία. Είναι τόσο απλό. Δεν θα το κάνει εν καιρώ κρίσης».
Αναταραχή και στα στέκια του κέντρου, καθώς πολλά από τα μπαρ που μάζευαν κόσμο (και) για τις μικρές τους διαστάσεις που επέτρεπαν το κάπνισμα, χάνουν αιφνιδίως αυτό τους το πλεονέκτημα. Το Μπρίκι και το MG, το 7 Jokers και το Toy, όσο και εάν καταλάμβαναν και τα πεζοδρόμιά τους, ήταν καπνιστικές οάσεις στην άκαπνη Αθήνα. «Εγώ τα στέκια μου δεν τα αλλάζω πάντως», λέει ο 32χρονος Χρήστος Κανέλλης. «Δεν είναι το τσιγάρο, αλλά η μουσική, η ατμόσφαιρα. Στην αρχή θα είναι περίεργα που θα βγαίνω έξω να καπνίσω αντί για την μπάρα, αλλά δεν βαριέσαι. Σιγά και τον χειμώνα που έχουμε!».
ΑλλαγέςΗ εικόνα αυτή πάντως θα είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που θα βιώσουμε όσο μπαίνουμε στο χειμώνα. Θαμώνες μπαρ, αλλά και εργαζόμενοι έξω στα πεζοδρόμια για ένα τσιγαράκι. Η εικόνα που τόσο μας ξένιζε στα ταξίδια μας στο εξωτερικό έγινε και ελληνική πραγματικότητα. Η εταιρεία που δουλεύει ο μη καπνιστής Ματθαίος στο Μαρούσι ήταν «ελεύθερη από καπνό» ήδη από την προηγούμενη ημερομηνία - ορόσημο. «Ομως όσο περνούσε ο καιρός, αντί να παγιώνεται η απαγόρευση, όλοι γίνονταν και πιο ελαστικοί. Αρχισε να μας ενοχλεί ο καπνός χειρότερα από πριν!», λέει στην «Κ». «Τώρα όμως τα κεφάλια μέσα». Από την προηγούμενη Τετάρτη, τα άτυπα και μη καπνιστήρια της εταιρείας καταργήθηκαν, στους εργαζόμενους έγιναν αυστηρές συστάσεις και τα ραντεβού δίνονται πια στο... προαύλιο. «Αυτή τη φορά τα πράγματα έγιναν πιο αυστηρά, θα δούμε...».
Συνάδελφός του ο Κώστας, καπνίζει φανατικά. «Ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα καταφέρω να βγάζω δουλειά. Υποψιάζομαι ότι όλα μια συνήθεια είναι, όπως και το κάπνισμα άλλωστε, αλλά άλλο να κάνεις 10 μέτρα για να καπνίσεις και άλλο να κατεβαίνεις πέντε ορόφους. Και πάλι καλά εγώ. Εχουμε συναδέλφους που δεν μπαίνουν σε ασανσέρ!».
Στο καφενείο του Ηρακλείου τα γέλια δεν έχουν σταματημό. Τα γεροντάκια έχουν πιάσει πρώτο τραπέζι πίστα (στον δρόμο) και κάνουν χάζι τους περαστικούς. Πάφα πούφα ο ένας, πάφα πούφα ο άλλος, το ξέρουν, αλλά δεν μπορούν να το χωνέψουν ότι σαν χειμωνιάσει θα πρέπει να κρύβονται μέσα στη σάλα χωρίς τα τσιγάρα τους. «Αυτό θέλω να το δω, να αφήνει ο Στέλιος την πρέφα να βγαίνει έξω να καπνίσει», λέει ο κυρ Σταύρος (έτσι τον φώναξαν οι φίλοι του). «Αυτός δεν το βγάζει καλέ απ' το στόμα!» «Σταμάτα, γίναμε Ευρώπη» του απαντά κάποιος, και να πάλι τα γέλια.
Εμαθαν από την εμπειρία τους πως όλοι μπορούν να τα καταφέρουνΤο πρόσεξαν προχθές στο σπίτι. Είχε μαζευτεί η παρέα για το ματς. Η βραδιά κυλούσε ήρεμα και είχαν μόλις τελειώσει το φαγητό, όταν η Λ. είπε: «Πρέπει να είναι η πρώτη φορά που δεν καπνίζει έστω και ένας από εμάς». Ασυναίσθητα οι υπόλοιποι κοίταξαν γύρω, αναζητώντας ένα πακέτο, έναν αναπτήρα, έστω ένα τασάκι! Τίποτα... «Κοίτα να δεις...».
Την αρχή έκανε ο Χ., όταν πριν από δύο χρόνια ένιωσε ότι το «μονό» μπασκετάκι με τα παιδιά άρχιζε να του γίνεται βραχνάς. Ο Γ. επισκέφθηκε Ιατρείο Διακοπής Καπνίσματος το προηγούμενο καλοκαίρι με αφορμή ότι «η Ελλάδα έκοβε το τσιγάρο». Μετρά μία υποτροπή, αλλά βαστά γερά. Η Λ. το έκοψε με κάτι ειδικά σεμινάρια τον Γενάρη. Θα ταξίδευε στη Νέα Υόρκη και δεν είχε καμία διάθεση να μπαινοβγαίνει στο κρύο και να είναι δακτυλοδεικτούμενη. Τα κατάφερε, αν και είναι της άποψης ότι θα παραμείνει πάντα μια καπνίστρια εν υπνώσει. Ακολούθησε η Σ., που πριν από λίγες εβδομάδες αποφάσισε να κόψει τσιγάρο και φαΐ σε μια προσπάθεια. Τα αποτελέσματα ήδη φαίνονται.
Το θέμα είναι ότι και οι τέσσερις με έναν τρόπο... κορόιδεψαν το σύστημα «προλαβαίνοντας» τα μέτρα. Σήμερα συμπάσχουν με τους συναδέλφους τους που ταλαιπωρούνται χωρίς καπνιστήρια στη δουλειά, που άλλοι δειλά και άλλοι πιο πρόθυμα εισέρχονται στη διαδικασία διακοπής, αλλά χαίρονται που τα δύσκολα γι' αυτούς πέρασαν. Και αν κάτι έμαθαν από την εμπειρία τους είναι πως όλοι μπορούν να τα καταφέρουν.πηγηhttp://news.kathimerini.gr/:
