Τα τελευταία οχτώ χρόνια είμαι αποσπασμένος εκτελώντας χρέη βιβλιοθηκάριου σε μία από τις 500 περίπου σχολικές βιβλιοθήκες που υπάρχουν σε όλη τη χώρα. Μια και είμαι τόσα χρόνια στο κουρμπέτι, νομίζω πως δικαιούμαι να καταθέσω τη γνώμη μου απλά και ξάστερα: το σχολείο νοσεί, η εκπαίδευση δεν είναι αυτή που θα ΄πρεπε να είναι, παιδεία κατ΄ ουσίαν δεν υφίσταται.
Όλα αυτά τα χρόνια παρακολουθώ και βιώνω εκ των ένδον την πλήρη απαξίωση σ΄ αυτό που κανονικά θα έπρεπε να είναι σωστή παιδεία και αγωγή. Οι εκάστοτε κυβερνήσεις για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι πώς να τροποποιήσουν το σύστημα εισαγωγής των αποφοίτων του λυκείου στο πανεπιστήμιο, έτσι ώστε να διαφοροποιείται από την προηγούμενη κυβέρνηση. Πέραν τούτου ουδέν.
Απηρχαιωμένα αναλυτικά προγράμματα, σχολικά κτήρια που παραπέμπουν σε τρικοκοσμικές καταστάσεις, υποβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού, οικονομικές δοσοληψίες γύρω από τη συγγραφή σχολικών εγχειριδίων είναι μερικά από τα αμαρτήματα που έχουν οδηγήσει τις τελευταίες γενιές των Νεοελλήνων σε μια μη Παιδεία.
Όταν δεν διδάσκεται η κριτική σκέψη, όταν απαξιώνεται η έρευνα και όταν δεν υφίστανται διαδικασίες που για τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη είναι αυτονόητες και δεδομένες, όπως λόγου χάρη η διδασκαλία ολόκληρου λογοτεχνικού έργου, ενός βιβλίου δηλαδή σε κάθε τάξη, τότε δεν είναι αναμενόμενο χρόνο με το χρόνο να διολισθαίνουμε σε μια καθημερινότητα απαιδευσίας; Δεν είναι λογικό να πρυτανεύουν οι “αξίες” του κέρδους, της ευκολίας και της άρπα κόλας;
Δεν με ξαφνιάζει η σημερινή κατάσταση. Την περίμενα γιατί εμείς, η δική μου γενιά, την ετοίμασε, με θύματα τις επόμενες γενιές. Μπείτε σε μια σχολική τάξη και δείτε πόσο στρεβλά διδάσκεται η Ιστορία, λόγου χάρη ΄ όλα τα μυθεύματα του παρελθόντος και τίποτα σχεδόν που να έχει να κάνει με την ιστορική αλήθεια.
Παρακολουθήστε μία διδακτική ώρα των Αρχαίων Ελληνικών και θα καταλάβετε γιατί οι μαθητές δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να αγαπήσουν τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα. Με λίγα λόγια, αν ήμουν ένας δημόσιος υπερκατήγορος, θα απηύθυνα δριμύ κατηγορώ σε όλους τους υπουργούς Παιδείας της τελευταίας τριακονταετίας.Και θα τους ζητούσα, αν μη τι άλλο, να ζητήσουν δημόσια συγγνώμη από το χειρότερο έγκλημα που έχει συντελεστεί στα χρόνια της μεταπολιτευτικής δημοκρατίαςhttp://tvxs.gr/news.
