Ήταν ο μοναδικός στην οικογένεια, που έζησε -μικρό παιδί- τη φρίκη του πολέμου και την πείνα της Κατοχής. Γι’ αυτό και -όσο περνούσε από το χέρι του- δεν είπε ποτέ όχι σε ό,τι κι αν ζητούσαμε, με κίνδυνο να γίνουμε -κι εγώ κι ο αδελφός μου- δυο κακομαθημένα. Στις μόνιμες διαφωνίες της μητέρας μου, ότι δεν πρέπει να μας λέει πάντα ναι, απαντούσε ότι “είμαστε τυχεροί που τα παιδιά μας δεν έζησαν πόλεμο”.«Έφυγε» πριν από τέσσερα χρόνια, πριν προλάβει να δει αυτό που ερχόταν…
Ήταν τυχερός, γιατί δεν είδε τα παιδιά του να ζουν τον χειρότερο πόλεμο απ’ όλους…
Τον οικονομικό πόλεμο, τον πόλεμο της Τρόικας και του Μνημονίου, της μείωσης των μισθών, της κατάργησης των Συλλογικών Συμβάσεων, το “σύννεφο” της ανεργίας να έρχεται και να μένει για πάντα πάνω από τα κεφάλια μας…Ακόμη κι όσοι έχουν ακόμη δουλειά, δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει αύριο, πότε θα μειωθεί ο μισθός τους, ακόμη χειρότερο…πότε θα απολυθούν, πώς θα πληρώσουν το δάνειο, το ενοίκιο, τους λογαριασμούς…
Ποιος να το ‘λεγε ότι η γενιά μου θα ήταν η νέα γενιά της μετανάστευσης…Έχω φίλους με πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, που ήδη αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό… Καθημερινά βλέπω στο facebook, φίλους και γνωστούς, νέους ανθρώπους, να ενημερώνουν ότι αναζητούν δουλειά στο εξωτερικό και να ζητούν από τους υπολοίπους “να έχουμε το νου μας”. Ακριβώς ό,τι γινόταν και στη δική σας, τη μεταπολεμική Ελλάδα…
Ο πόλεμος, μπαμπά μου, ήρθε… Και είναι χειρότερος απ’ τον δικό σας... Γιατί εδώ οι εχθροί είναι πολλοί και αόρατοι… Και δεν υπάρχουν καταφύγια, να τρυπώσεις κάτω από τη γη σε ένα υπόγειο και να γλυτώσεις το βομβαρδισμό… Οι βόμβες πέφτουν συνεχώς και αδιακρίτως και θα σε βρουν όπου και να ‘σαι… Δεν μπορείς να κρυφτείς από την απόλυση, ούτε από την αύξηση της δόσης στο δάνειο, ούτε από τις τιμές στο super market που ανεβαίνουν κάθε μέρα…Δεν μπορείς να κρυφτείς από τη μείωση του μισθού, από την ανασφάλιστη εργασία, από την εκ περιτροπής εργασία, από το δώρο που σου κόβουν (κι όσοι υποστηρίζουν πως διασώθηκε στον ιδιωτικό τομέα, ας δουν πού έχουν φθάσει οι αποδοχές)…Μας ζητούν να ελπίζουμε ότι μετά από κάποια χρόνια, όταν ολοκληρωθούν οι μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα θα είναι καλύτερη, η οικονομία θα λειτουργεί σωστά και δεν θα παράγονται συνεχώς νέα ελλείμματα… Μέχρι τότε, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα έχουν χάσει τη δουλειά τους, άλλοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να βρουν δουλειά, αλλά… έτσι δεν γίνεται και στους πολέμους; Πάντα υπάρχουν και παράπλευρες απώλειες, θυσία στον ιερό σκοπό της απελευθέρωσης (εδώ της… δημοσιονομικής εξυγίανσης)!Ο πόλεμος, μπαμπά μου, ήρθε! Και είναι ο χειρότερος, γιατί πλήττει και τα όνειρά μας… Τουλάχιστον εσείς, ελπίζατε ότι πολεμάτε και θα διώξετε μια μέρα τον κατακτητή… Εμείς σε πόσα χρόνια θα διώξουμε τους κατακτητές – δανειστές, που ζητούν κάθε τρίμηνο νέα μέτρα; Για την ακρίβεια, θα τους διώξουμε ποτέhttp://www.aixmi.gr;
