Έχω καλά νέα . Της Λένας Διβάνη

Λοιπόν: βαρέθηκα, σιχάθηκα, έκλεισα ως αποδέκτης. Δεν θέλω άλλα κακά νέα! Το πρώτο καλό νέο είναι πως δεν είμαι μόνη μου. Πολλοί συνάνθρωποι έχουν σιχαθεί τα κακά νέα. Διότι, όπως μας λένε οι νευρολόγοι, η βροχή των κακών νέων λειτουργεί εν τέλει αναισθητικά: Αν καις με ένα τσιγάρο το μπούτι σου, αρχικά θα βελάξεις από τον πόνο αλλά στη συνέχεια θα αναισθητοποιηθείς τελείως μέχρι να πιάσεις κόκαλο! Οπότε ιδού τα καλά νέα της εβδομάδας σύντροφοι (από συν +τροφή= αυτοί που φάγαμε μαζί πολύ κουτόχορτο)
1. Το TED X της Θεσσαλονίκης το προηγούμενο Σάββατο. Μία μέρα απολύτως κερδισμένη. Άκουσα και μίλησα σε ανθρώπους που κάνουν κάτι αντί να μοιρλίζουν ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι: Τον Μιχάλη που καλλιεργεί μία από τις καλύτερες βιολογικές σπιρουλίνες στον κόσμο, μια ομάδα που βρήκε εναλλακτικά καύσιμα, ένα αγόρι που βρέθηκε από ατύχημα σε αναπηρικό καρότσι και αντί να καταριέται την μοίρα του έγινε αθλητής και προπονητής μπάσκετ, μια ομάδα που έφτιαξε μια ψηφιακή πλατφόρμα μινι ρεπορταζιακών ντοκιμαντέρ που κατέγραψαν το στίγμα του τρομερού έτους 2010, τον δημοσιογράφο του Guardian που εξιχνίασε 2 εγκλήματα χρησιμοποιώντας τα νέα μίντια και άλλα πολλά. Βγήκαμε στις 7 από το Ολύμπιον και η πλατεία Αριστοτέλους έμοιαζε τεράστια!
2. Η Μαριέττα Φαφούτη. Aυτό το καλό νέο συνδέεται με το προηγούμενο γιατί πρωτάκουσα τραγούδι της Μαριέττας  στο κλείσιμο του TED μαζί με όλους τους συνέδρους. Ήταν το κερασάκι στην τούρτα της μέρας μας. Η ίδια ήταν σαν μια ανθρώπινη τούρτα φράουλα που τραγουδούσε με αγγελική φωνή και αγγλικούς στίχους τραγούδια από ένα εναλλακτικό ονειρικό σύμπαν. Ρώτησα την μικρή ιστορία της. Αφού απευθύνθηκε στις δισκογραφικές άνευ αποτελέσματος, ανέβασε το υλικό της στο διαδίκτυο και σε λίγο έβγαλε δίσκο από την πατρινή inner ear –προφανώς το μέσα αυτί λειτουργεί καλύτερα από το έξω αυτί των θνησκόντων εταιρειών γιατί η εταιρεία αυτή έχει αναδείξει πολλά από τα καινούρια πρόσωπα της ελληνικής μουσικής (berilin brides, the boy etc). Ο πρώτος και μοναδικός δίσκος της Μαριέττας λέγεται try a little romance και σας συνιστώ να τον ακούσετε στο u tube. Κάτι μου λέει ότι μετά θα τον ξανακούσετε...
3. Η Τάνια Τσανακλίδου. Κατέβηκα που λέτε την Κυριακή στο σταθμό του μετρό δίπλα στο Γκάζι. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά για να βγω έξω βλέπω χαμογελαστό κόσμο συγκεντρωμένο στην πλατειούλα και υπέροχες μουσικές να παίζουν. Πλησιάζω και βλέπω την Τάνια Τσανακλίδου με κόκκινο φόρεμα να χοροπηδάει μέσα στο κέφι παίζοντας στο δρόμο με τους φίλους της δωρεάν τραγούδια για την άνοιξη στον κόσμο. Τόσο έκπληκτος ήταν ο κόσμος (κι εγώ) γι αυτό το απροσδόκητο κυριακάτικο δώρο που δεν το πίστευε! Άκουσα μάλιστα τη διπλανή μου να αναρωτιέται αν θα βγει δίσκος για κέρματα στο τέλος!!!!
4. Δεν βγήκε δίσκος στο τέλος!
5. Ο καιρός. Πίναμε καφέ την ίδια μέρα στο Μπεντουϊν ανάμεσα στις πορτοκαλιές που είχαν ανθίσει και μας έσπαζαν τις μύτες. Ο ήλιος έγερνε, το φως ήταν μαλακό και η ατμόσφαιρα διάφανη. Νιώθαμε τυχεροί. Κάπως έτσι θα είναι τα καφέ στον παράδεισο, είπαμε και ρουφήξαμε την επόμενη γουλιάhttp://www.protagon.gr/…

Η λίστα ιστολογίων μου