Ενας ένας οι μύθοι τελειώνουν. Και όπου να 'ναι θ' αρχίσουμε συστηματικά να εξετάζουμε τα σενάρια. Προγραμματισμένη (και ελεγχόμενη) χρεοκοπία ή μπαμ και κάτω; Χρεοκοπία με ευρώ ή με δραχμή; Εντέλει, επιδείνωση του βιοτικού μας επιπέδου ή ανεξέλεγκτη φτώχεια; Κάπως έτσι θα διαμορφωθεί η κατάσταση τα επόμενα δυο-τρία χρόνια και δεν είναι κινδυνολογία. Είναι περιγραφή της σκληρής πραγματικότητας, που ίσως μπορεί να βοηθήσει να γίνουμε μια φορά Προμηθείς. Δηλαδή να προλάβουμε τα χειρότερα. Και σε όσους ρωτάνε «μα υπάρχουν και χειρότερα;», η απάντηση πρέπει να είναι ξεκάθαρη. Ναι, υπάρχουν. Δεν πρέπει να ζούμε με ψευδαισθήσεις, ότι κάτι θα γίνει και θα κουλαντρίσουμε την κατάσταση. Μαγικά χέρια, που κρατάνε μαγικά ραβδιά, δεν υπάρχουν. Τα δεινά μας, δηλαδή, δεν τελειώνουν με την έκτακτη εισφορά και με την εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο (δεν έγινε φέτος, θα γίνει του χρόνου). Οσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε και πάψουμε να παραμυθιαζόμαστε, υπάρχουν περισσότερες ελπίδες να γίνει κάτι πιο οργανωμένο και σχεδιασμένο, το οποίο θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα για τις επόμενες γενιές. Αλλιώς θα τις πάρουμε κι αυτές μαζί μας στο σκοτεινό τούνελ. Προϋπόθεση, για να μη συμβεί αυτό, είναι να απαλλαγούμε -με πρώτους αυτούς που χαράζουν τις τύχες μας- από την υποκρισία και την καλλιέργεια αυταπατών.
1. Μύθος πρώτος: Λεφτά δεν υπάρχουν. Κι όμως υπάρχουν! Δικαιώνοντας τον Παπανδρέου, που πέταξε αυτήν την προεκλογική μπαρούφα, η οποία τον κυνηγάει ακόμα; Οχι βέβαια. Αυτός άλλα εννοούσε. Αυτά που έπρεπε να κάνει ως πρωθυπουργός, υποτίθεται ότι μπορούσε να κάνει, αλλά αποδείχτηκε το αντίθετο (να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, να κόψει την κρατική σπατάλη κ.ά.). Ο,τι και να λέμε, αυτά είναι δύσκολο -έτσι φαίνεται- να γίνουν. Αρα, τι απομένει; Το σύνηθες. Αυτό που γίνεται -και πάλι- τώρα: φόροι και πάλι φόροι παντού. Λεφτά υπάρχουν. Είναι αυτό που θα πληρώσουμε όλοι μας και όποιος αντέξει. Είναι ανάλγητο και ανήθικο ναι, αλλά έτσι θα γίνει. Αλλιώς, αν περιμένουν να πιάσουν τη φοροδιαφυγή, το μαγαζί θα βάλει λουκέτο. Σκληρό, αλλά πραγματικό.
2. Μύθος δεύτερος: Το Μνημόνιο είναι υπεύθυνο για τα δεινά μας. Τρίχες. Ακόμη και οι χώρες που δεν είχαν υπογράψει μνημόνια, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, είχαν φάει κατακέφαλα δυο-τρία προγράμματα λιτότητας και μετά έφαγαν ακόμη ένα, με το Μνημόνιο. Ακόμα και η Ισπανία, που δεν έχει ακόμη μπει σε Μνημόνιο, έχει υποστεί απανωτά μέτρα λιτότητας. Και όλα αυτά πριν από εμάς, οι οποίοι αμέριμνοι -από το 2008 όταν ξέσπασε η κρίση- πλέαμε στο πέλαγος της άγνοιας, τη αβελτηρίας και, στην περίπτωση των κυβερνήσεων, της κοροϊδίας.Με λίγα λόγια, πολύ πριν πέσουμε στα νύχια της τρόικας έπρεπε να έχουμε εφαρμόσει ένα εσωτερικό Μνημόνιο, μόνοι μας, με μέτρα παρόμοια μεν με τα σημερινά (δεν πρέπει ούτε εδώ να υπάρχουν αυταπάτες ότι θα ήταν κάποια άλλα μαγικά, που δεν θα στενοχωρούσαν κανέναν), αλλά ίσως πιο ανεκτά. Ομως, όταν έπρεπε να γίνουν αυτά, ο Καραμανλής έλεγε «άσ' τα γι' αργότερα», αφού είχε προγραμματίσει να την κοπανήσει και να πέσει το σκατό στην απέναντι αυλή. Τώρα οι εγκληματικές αυτές ευθύνες τείνουν να ξεχαστούν και κάποιοι από τους τότε πρωταγωνιστές ετοιμάζονται να μας ξανασώσουν «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ». Στο άλλο μαγαζί, όπου έφτασε το τσουνάμι με όλο το σκατό, έχασαν χρόνο, πριν καταλάβουν τι θα ακολουθούσε, με αποτέλεσμα να χάσουν στη συνέχεια τ' αβγά και τα καλάθια.
3. Μύθος τρίτος: Θα 'ρθουν κάποιοι άλλοι να μας σώσουν. Τα πρόσωπα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία, αλλά μόνο αν έχουν αντιληφθεί πλήρως τις αντικειμενικές συνθήκες και λένε την αλήθεια σε όσους θα υποστούν τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Αρα η μόνη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει ο Βενιζέλος είναι να μην παραμυθιάζει τους ακροατές τους λέγοντας πράγματα που δεν γίνονται. Αλλά, μέσα στις δύσκολες συνθήκες, να κάνει έναν στοιχειώδη σχεδιασμό και προγραμματισμό για τα επόμενα χρόνια, ώστε να αποφύγουμε, τουλάχιστον, το σενάριο της καταστροφής.Αν, βέβαια, μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο μέσα στις συνθήκες αβεβαιότητας που ζούμε και δεν μας οδηγήσουν στο σενάριο των εκλογών με το που θα μπει το φθινόπωρο.
Αμεση δράση
Αφού η κυβέρνηση ανασχηματίστηκε και αφού θα ψηφιστεί και το Μεσοπρόθεσμο, καιρός να βάλει στο σχεδιασμό της και όσα δεν έγιναν μέχρι τώρα είτε λόγω πανικού είτε λόγω ανικανότητας. Για παράδειγμα, πρώτον, πρέπει να εκμεταλλευθεί αμέσως τη διάθεση των Ευρωπαίων να μας δώσουν κονδύλια για επενδύσεις χωρίς να απαιτούν να βάλουμε τη δική μας συμμετοχή. Είναι εγκληματικό να μην μπορούμε να τα απορροφήσουμε λόγω έλλειψης προγραμμάτων. Και, δεύτερον, πρέπει να εξαπολυθεί εκστρατεία ενημέρωσης ειδικά στις χώρες (Γερμανία, Φινλανδία, Ολλανδία κ.ά.) όπου ανθεί η κακοήθης προπαγάνδα ότι οι δικοί τους φορολογούμενοι πληρώνουν τους σπάταλους Ελληνες. Να μάθουν ότι δεν πληρώνουν τίποτα. Μας δανείζουν και τα παίρνουν πίσω με κέρδος (τόκο)http://www.enet.gr/.
1. Μύθος πρώτος: Λεφτά δεν υπάρχουν. Κι όμως υπάρχουν! Δικαιώνοντας τον Παπανδρέου, που πέταξε αυτήν την προεκλογική μπαρούφα, η οποία τον κυνηγάει ακόμα; Οχι βέβαια. Αυτός άλλα εννοούσε. Αυτά που έπρεπε να κάνει ως πρωθυπουργός, υποτίθεται ότι μπορούσε να κάνει, αλλά αποδείχτηκε το αντίθετο (να χτυπήσει τη φοροδιαφυγή, να κόψει την κρατική σπατάλη κ.ά.). Ο,τι και να λέμε, αυτά είναι δύσκολο -έτσι φαίνεται- να γίνουν. Αρα, τι απομένει; Το σύνηθες. Αυτό που γίνεται -και πάλι- τώρα: φόροι και πάλι φόροι παντού. Λεφτά υπάρχουν. Είναι αυτό που θα πληρώσουμε όλοι μας και όποιος αντέξει. Είναι ανάλγητο και ανήθικο ναι, αλλά έτσι θα γίνει. Αλλιώς, αν περιμένουν να πιάσουν τη φοροδιαφυγή, το μαγαζί θα βάλει λουκέτο. Σκληρό, αλλά πραγματικό.
2. Μύθος δεύτερος: Το Μνημόνιο είναι υπεύθυνο για τα δεινά μας. Τρίχες. Ακόμη και οι χώρες που δεν είχαν υπογράψει μνημόνια, όπως η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, είχαν φάει κατακέφαλα δυο-τρία προγράμματα λιτότητας και μετά έφαγαν ακόμη ένα, με το Μνημόνιο. Ακόμα και η Ισπανία, που δεν έχει ακόμη μπει σε Μνημόνιο, έχει υποστεί απανωτά μέτρα λιτότητας. Και όλα αυτά πριν από εμάς, οι οποίοι αμέριμνοι -από το 2008 όταν ξέσπασε η κρίση- πλέαμε στο πέλαγος της άγνοιας, τη αβελτηρίας και, στην περίπτωση των κυβερνήσεων, της κοροϊδίας.Με λίγα λόγια, πολύ πριν πέσουμε στα νύχια της τρόικας έπρεπε να έχουμε εφαρμόσει ένα εσωτερικό Μνημόνιο, μόνοι μας, με μέτρα παρόμοια μεν με τα σημερινά (δεν πρέπει ούτε εδώ να υπάρχουν αυταπάτες ότι θα ήταν κάποια άλλα μαγικά, που δεν θα στενοχωρούσαν κανέναν), αλλά ίσως πιο ανεκτά. Ομως, όταν έπρεπε να γίνουν αυτά, ο Καραμανλής έλεγε «άσ' τα γι' αργότερα», αφού είχε προγραμματίσει να την κοπανήσει και να πέσει το σκατό στην απέναντι αυλή. Τώρα οι εγκληματικές αυτές ευθύνες τείνουν να ξεχαστούν και κάποιοι από τους τότε πρωταγωνιστές ετοιμάζονται να μας ξανασώσουν «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ». Στο άλλο μαγαζί, όπου έφτασε το τσουνάμι με όλο το σκατό, έχασαν χρόνο, πριν καταλάβουν τι θα ακολουθούσε, με αποτέλεσμα να χάσουν στη συνέχεια τ' αβγά και τα καλάθια.
3. Μύθος τρίτος: Θα 'ρθουν κάποιοι άλλοι να μας σώσουν. Τα πρόσωπα παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ιστορία, αλλά μόνο αν έχουν αντιληφθεί πλήρως τις αντικειμενικές συνθήκες και λένε την αλήθεια σε όσους θα υποστούν τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Αρα η μόνη υπηρεσία που μπορεί να προσφέρει ο Βενιζέλος είναι να μην παραμυθιάζει τους ακροατές τους λέγοντας πράγματα που δεν γίνονται. Αλλά, μέσα στις δύσκολες συνθήκες, να κάνει έναν στοιχειώδη σχεδιασμό και προγραμματισμό για τα επόμενα χρόνια, ώστε να αποφύγουμε, τουλάχιστον, το σενάριο της καταστροφής.Αν, βέβαια, μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο μέσα στις συνθήκες αβεβαιότητας που ζούμε και δεν μας οδηγήσουν στο σενάριο των εκλογών με το που θα μπει το φθινόπωρο.
Αμεση δράση
Αφού η κυβέρνηση ανασχηματίστηκε και αφού θα ψηφιστεί και το Μεσοπρόθεσμο, καιρός να βάλει στο σχεδιασμό της και όσα δεν έγιναν μέχρι τώρα είτε λόγω πανικού είτε λόγω ανικανότητας. Για παράδειγμα, πρώτον, πρέπει να εκμεταλλευθεί αμέσως τη διάθεση των Ευρωπαίων να μας δώσουν κονδύλια για επενδύσεις χωρίς να απαιτούν να βάλουμε τη δική μας συμμετοχή. Είναι εγκληματικό να μην μπορούμε να τα απορροφήσουμε λόγω έλλειψης προγραμμάτων. Και, δεύτερον, πρέπει να εξαπολυθεί εκστρατεία ενημέρωσης ειδικά στις χώρες (Γερμανία, Φινλανδία, Ολλανδία κ.ά.) όπου ανθεί η κακοήθης προπαγάνδα ότι οι δικοί τους φορολογούμενοι πληρώνουν τους σπάταλους Ελληνες. Να μάθουν ότι δεν πληρώνουν τίποτα. Μας δανείζουν και τα παίρνουν πίσω με κέρδος (τόκο)http://www.enet.gr/.
