14 ακόμη μαρτυρικοί μήνες τουλάχιστον. Το βασανιστήριο της σιδηρού παρθένας. Κάθε κατοστάρικο από μισθούς και συντάξεις που το κράτος κλέβει από μια κοινωνία ανέργων για να εξυπηρετήσει τους τοκογλύφους πιάνει πια κόκκαλο.Συχνά λέω ότι θα αποσυρθώ, άλλωστε ανήκω στη γενιά της απόσυρσης και της παραίτησης. Συχνά νιώθω ότι δεν έχει κανένα νόημα να γράφεις, να σχολιάζεις καταστάσεις που ναι μεν αφορούν όλους μας, αλλά επίσης μας ξεπερνούν όλους. Νιώθω την προσωπική ευθύνη της αποτυχίας. Ότι και αν έχεις κάνει, τα μνημόνια περνάν το ένα μετά το άλλο ρουφώντας φρενιασμένα τις ζωές των απλών ανθρώπων.
Η οικονομία μηδενίζεται. Οι Έλληνες δεν αντέχουν. Η μεσαία τάξη έγινε μια λεπτή κρούστα έτοιμη να τσαλακωθεί. Μάτια θλιμμένα, όνειρα συντριμμένα, πορεία ζωής μάταια. Για ποιο λόγο σπούδαζα τόσο χρόνια, για ποιο λόγο δούλευα τόσα χρόνια, αναρωτιόμαστε. Κλάπηκε και ο σκοπός της ζωής. Οι αυτοκτονίες έγιναν επιδημικές. Απαξιώνεται η ανθρώπινη ζωή. Η εγκληματικότητα γίνεται και αυτή ενδημική. Η μετανάστευση άλλη μια επιδημία. Όσοι θα μείνουν πίσω, τραγικά λίγοι, 7-8 εκατομμύρια, θα κληθούν να ανοικοδομήσουν μια οικονομικά καταστραμμένη χώρα που δε θα τους ανήκει. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι Έλληνες θα είναι μετανάστες, είτε έχουν φύγει για αλλού είτε μείνουν στον τόπο τους. Η γενιά των 600 ευρώ φαντάζει πια μακρινό όνειρο για πολλούς.
Οι κερδοσκόποι πίνουν νερό στο όνομα της Ελλάδας και των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που η ελληνική κρίση τους απέφερε. Εκατοντάδες τα δις και στους λογαριασμούς όλων όσων συμμετείχαν στα τεράστια ελληνικά σκάνδαλα. Και τη νύφη την πληρώνει ο λαός, καταδικασμένος σε ένα αργό, βασανιστικό οικονομικό και κοινωνικό θάνατο.
Μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία που αντιπροσωπεύει μόνο τους αντιπροσώπους της και τους εντολείς τους. Χημικός πόλεμος των ΜΑΤ κατά των διαδηλωτών στο σύνταγμα. Και στη «Βουλή των Ελλήνων», το δούρειο ίππο της επιβολής των πλουτοκρατικών συμφερόντων, η συμμορία του κυνοβουλευτισμού να δείχνει ακριβώς τι νιώθει για την αγανάκτηση και την απελπισία του Ελληνικού λαού: απολύτως τίποτε, δεν τους καίγεται καρφάκι, δεν δίνουν δεκάρα- και τα παίρνουν όλα.
Μια στημένη παρτίδα μονόπολης… Αυτό αρχίζει να αντιλαμβάνεται ο κόσμος τώρα που και οι τελευταίες του αυταπάτες για τη δύναμη της διαμαρτυρίας πέφτουν. Δύο παράλληλα σύμπαντα: αυτό της οικονομικής εξουσίας και της πολιτικής βιτρίνας τους και αυτό των ανθρώπων. Το πρώτο ορίζει απόλυτα το δεύτερο ενώ το δεύτερο δεν επηρεάζει καθόλου το πρώτο.
«Δημοκρατία».
Μίλησε για αυτήν ο Ευ. Βενιζέλος, ίσως ο ισχυρότερος πολιτικά άντρας αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα στην ομιλία του για το μεσοπρόθεσμο. Είπε πολλές αλήθειες, πολλές από αυτές αντίστροφα όπως επιβάλει η μεταπολιτευτική πολιτική κουλτούρα που υπηρετεί και υπηρετείται πιστά από τη διαστροφή του λόγου.
«Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν σημαίνει ελεύθερη εντολή, δεν σημαίνει εφάπαξ νομιμοποίηση, δεν σημαίνει αδιαφορία γι’ αυτό που συμβαίνει καθημερινά στην κοινωνία και στις ψυχές και το μυαλό των πολιτών» δήλωσε o Ευ. Βενιζέλος αναφερόμενος σε ένα μεγάλο των βαθέων ελλειμμάτων δημοκρατικών προαπαιτούμενων που χαρακτηρίζουν μια μορφή διακυβέρνησης που απέκτησε την πολιτική εξουσία αυτού του τόπου μέσω ενός απατηλού και εξόχως παγιδευτικού εκλογικού συστήματος, εξαπατώντας προεκλογικά τον Λαό, μόνο και μόνο για να τον παραδώσει δεμένο χειροπόδαρα στη διεθνή πλουτοκρατία, ενός αυταρχισμού που αυθαιρετεί κατέχοντας δημοσκοπικά μόνο το 20% της λαϊκής αποδοχής.
«Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν σημαίνει ελεύθερη εντολή, δεν σημαίνει εφάπαξ νομιμοποίηση, δεν σημαίνει αδιαφορία γι’ αυτό που συμβαίνει καθημερινά στην κοινωνία και στις ψυχές και το μυαλό των πολιτών».
Όντως. Δεν έχουμε καν αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Έχουμε μια μορφή εξουσίας που εφάπαξ αυτονομιμοποιείται, που αδιαφορεί παγερά γι’ αυτό που συμβαίνει καθημερινά στην κοινωνία και στις ψυχές και το μυαλό των πολιτών.
«Οι κοινωνίες είναι πολύπλοκες και αντιφατικές. Οι κοινωνίες είναι άδικες και σκληρές. Οι κοινωνίες από μόνες τους δεν παράγουν ούτε κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε δικαιοκρατικές εγγυήσεις.
Η κοινωνία αν αφεθεί μόνη της … μετατρέπεται σε ζούγκλα. Αναδεικνύει την ανισότητα στην πιο ακραία μορφή.» είπε ο Ευ. Βενιζέλος δαινομοποιώντας τις κοινωνίες. Οι κοινωνίες είναι κακές Βαγγέλη. Οι εξουσίες είναι ενάρετες. Οι εξουσίες παράγουν κοινωνική δικαιοσύνη, απαλείφουν τις ανισότητες, έτσι Βαγγέλη; Ακριβώς όπως έκαναν τα κυβερνητικά σχήματα στα οποία μετέχεις. Τέρμα οι ανισότητες ανάμεσα σε μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Τώρα πλέον, οι πλούσιοι πλουσιότεροι και όλοι οι υπόλοιποι φτωχοδιάβολοι. Συγχαρητήρια.
Και συνεχίζει ο Βαγγέλης σε αυτό το ξέσπασμα ανατριχιαστικής ειλικρίνειας: «Υπάρχει μια ιστορική φράση, από τη γαλλική ιστορία που λέει “la légalité nous tue”, η νομιμότητα, η δημοκρατική νομιμότητα, μας σκοτώνει».
Φυσικά και η δημοκρατική νομιμότητα σκοτώνει τις απολυταρχικές εκτροπές. Για αυτόν ακριβώς το λόγο και με περισσή φροντίδα η δημοκρατική νομιμότητα δολοφονήθηκε. Για να συνεχίζουν οι δολοφόνοι της ανενόχλητοι τα αιματοβαμμένα και βρώμικα παίγνια της εξουσίας.
«Η Αστυνομία, λοιπόν, έχει μια εντολή από την κυβέρνηση, μία και μόνη εντολή: Να διασφαλίσει και να προστατεύσει την ελεύθερη λειτουργία του Κοινοβουλίου, που είναι ύψιστη υποχρέωση όχι μόνο της Αστυνομίας, αλλά και κάθε πολίτη και δεύτερο, να προστατεύσει το δικαίωμα των απλών πολιτών, αυτών που δε θέλουν να είναι μοναχικά εγκαταλελειμμένα και ανυπεράσπιστα θύματα της κρίσης, να διαδηλώνουν και να εκφράζονται.» Καλά τα λες Βαγγέλη. Όσοι πολίτες δεν αντιστέκονται και δε διαδηλώνουν είναι «μοναχικά εγκαταλελειμμένα και ανυπεράσπιστα θύματα της κρίσης». Σκέψου τι λες Βαγγέλη πριν το πεις: ότι εγκαταλείψατε, απομονώσατε και παραδώσατε τους πολίτες στις κρισιακές δυνάμεις Βαγγέλη. Σκέψου τι λες Βαγγέλη: ότι η αστυνομία και οι αστυνομικοί έχουν μια και μοναδική εντολή από την κυβέρνηση: Να είναι οι πραιτωριανοί της. Μια και μοναδική εντολή. Όσο για τη δεύτερη εντολή που έδωσε η κυβέρνηση δεν υπάρχει. Μια και μοναδική εντολή Βαγγέλη. Και είναι σαφές ότι όταν η μια και μοναδική εντολή της κυβέρνησης συγκρούεται με τη φανταστική δεύτερη εντολή, αυτή της προστασίας του δικαιώματος διαμαρτυρίας, είναι σαφές το ποια θα τηρηθεί. Για αυτό κάνετε το σύνταγμα πισίνα αίματος και πεδίο χημικού πολέμου.
Και συνεχίζει ο δημοκράτης Βαγγέλης να αγγίζει τα βαθύτερα όχι μόνο δημοκρατικά αλλά και ανθρώπινα στρώματα μας, τις βαθύτερες δημοκρατικές και ανθρώπινες ευαισθησίες μας λέγοντας:
«Πως θα ξημέρωνε η επόμενη μέρα; Με την απειλή της αγαπημένης προς τον αγαπημένο της, ότι αν δεν ξαναγυρίσει κοντά της θα αυτοκτονήσει! Ξέρετε πόσες νέες κοπέλες έχουν οδηγηθεί κατά λάθος στο θάνατο, επειδή ο αγαπημένος δεν άκουσε, δεν κατάλαβε, ήταν εγκλωβισμένος σε άλλα συναισθηματικά διλήμματα;»
Και η Βουλή να ξεσπά σε χειροκροτήματα με την αναφορά σε νέες κοπέλες που αυτοκτονούν από έρωτα ως η άθλια ρωμαϊκή αρένα που έχει καταντήσει. Δεν ξέρω τι σήμαινε αυτό το μήνυμα και που τα απεύθυνε ο Βενιζέλος. Σε ένα σύστημα εξουσίας όπου ο πρώην Πρωθυπουργός Κ .Μητσοτάκης επιδοκιμάζει το ενδεχόμενο νεκρών διαδηλωτών, όπου ο έτερος αντιπρόεδρος Θ. Πάγκαλος μιλά για τανκς αλά Αργεντινή, όπου η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται πολιτικά, δεν φαντάζει περίεργο η αναφορά σε ερωτευμένες νέες που αυτοκτονούν να καταχειροκροτείται. Άλλωστε σε ένα κόσμο που οι ανθρώπινες ελευθερίες συρρικνώνονται δεν φαντάζει περίεργο ο έρωτας, το τελευταίο σύνορο της προσωπικής και συναισθηματικής ελευθερίας να χρησιμοποιείται ως καταστροφικό παράδειγμα παρανόησης.
Ο κυνισμός δεν κρύβεται πλέον πίσω από προσωπεία. Άλλωστε οι πολίτες δεν είναι τίποτε παραπάνω «από μοναχικά εγκαταλελειμμένα και ανυπεράσπιστα θύματα της κρίσης». Και γω στη θέση της διαχειριστικής ελίτ θα τους θεωρούσα ως αξιοκαταφρόνητους και αξιογέλαστους φουκαράδες. Ευτυχώς όμως που οι βουλευτές μας δεν διέπονται από τέτοια κακότητα.
Και συνεχίζει ο Βενιζέλος με τον εξόχως αποκαλυπτικό λόγο του περιγράφοντας μας το αναπόδραστο μέλλον της Ελλάδας του μεσοπρόσθεσμου:
«Η ύφεση θα μεγαλώσει, η ανεργία θα μεγαλώσει, η ρευστότητα θα εκμηδενιστεί, οι επιχειρήσεις θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο, οι εξαγωγικές επιχειρήσεις δεν θα μπορούν να ανοίξουν γραμμές και να εκτελέσουν παραγγελίες, θα πέσει το επίπεδο των μισθών, θα πέσει το επίπεδο των περιουσιών και θα βρεθούμε προ διλημμάτων που θέλουμε να αποφύγουμε.»
Το ξέρουμε Βαγγέλη. Ο αγώνας σας τώρα δικαιώνεται. Αυτή τη στιγμή η πολιτική σας «Ελλάδα ώρα μηδέν» θα γίνει πράξη.
Συνεχίζει ο Βαγγέλης με τις ζοφερές περιγραφές της πραγματικότητας που το σύστημα στο οποίο μετέχει διαμόρφωσε: «Άρα, αφού συμφωνούμε σε αυτά, πρέπει να σας πω ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή άλλη δυνατότητα, πρέπει να κερδίσουμε χρόνο και πρέπει να κερδίσουμε χρόνο υπέρ της χώρας, υπέρ της οικονομίας, για να μην μετατραπεί η χώρα σε απόλυτο προτεκτοράτο μακροπροθέσμως.»
Η στρατηγική του στρουθοκαμηλισμού σε όλο της το μεγαλείο. Θα αποτρέψουμε το ενδεχόμενο του να γίνουμε απόλυτο προτεκτοράτο μακροπροθέσμως με το να είμαστε σχεδόν απόλυτο προτεκτεράτο βραχυπροθέσμως και μεσοπροθέσμως. Τώρα ίσως να καταλαβαίνετε για τι το λένε «μεσοπρόθεσμο». Το μακροπρόθεσμο έπεται. Μπράβο Βαγγέλη. Αυτή σου η ρήση θα μείνει στην ιστορία. Όσο περισσότερο σκύβεις το κεφάλι, όσο χαμηλότερα σκύβεις, τόσο μεγαλύτερες ελπίδες έχεις να ανακτήσεις κάποια τα χαμένα προνόμια του σκλάβου. Το θυμάμαι το λέγαν οι αφροαμερικανοί δούλοι στις φυτείες: όχι, δεν πεθαίνω δουλεύοντας στις φυτείες των αφεντικών μου. Απλά κερδίζω χρόνο για να μη σκλαβωθώ απολύτως. Έτσι Βαγγέλη: Πες το μας: Κυβερνάτε νεοραγιάδες.
Αυτή η βαρυχειμωνιά που πέταξαν πάνω μας οι πολιτικοί σαν να ταν θεοί τιμωροί που σουρώσαν από την ίδια τους τη δύναμη, θα κρατήσει πολύ καιρό. Αφού οι ψυχές μας και τα όνειρά μας παγώσαν το φετινό χειμώνα θα πάγωσαν και κάποιοι από εμάς στο δρόμο. Θάνατοι, πείνα, φτώχια, εξαθλίωση, προσφυγιά θα διογκωθούν αναπόφευκτα. Ακόμη όμως και κάτω από παχιά στρώματα χιονιού, νέοι σπόροι φυτρώνουν. Όλα όσα μας κλέψαν, το μέλλον μας, την αξιοπρέπεια μας, τη ζωή μας, το όνειρα μας, τη γη μας, τον πλούτο μας, μπορούμε να τα πάρουμε πίσω. Αρκεί να οργανωθούμε. Πολιτικά. Να ρίξουμε τους τοίχους που έχουν βάλει ανάμεσά μας, τους τοίχους που μας κάνουν να νιώθουμε τόσο μικροί και τόσο μόνοι.
Φίλτατοι συμπολίτες μου, το είδατε, το ξέρετε πια ότι δεν μετράν τη φωνή μας. Σε αντίθεση με όσα λέγονται η μόνη μας δύναμη είναι η ψήφος μας. Αρκεί να δημιουργήσουμε εμείς αυτό που θέλουμε να ψηφίσουμε χωρίς τη μεσολάβηση κομματικών νταβατζήδων. Μην πάνε τσάμπα τα χρόνια που μας κλέψανε. Μην τους τα χαρίσουμε ξανά. Κάναν την πολιτική αξεπέραστο κοινωνικό πρόβλημα. Ας κάνουμε τα κοινωνικά ζητήματα πολιτική και αξεπέραστο πρόβλημα τους. Και ας δούμε τότε, όταν θα υπάρξει μια δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο, αν οι εξουσιαστές θα είναι τόσο κυνικοί με τη ζωή τους όσο υπήρξαν με τη δική μας.http://www.tvxs.gr/
