Χάνονται ιδιοκτησίες
«Σε κάποια σημεία, η θάλασσα έχει προχωρήσει μέχρι και 80 μέτρα μέσα στην ακτή, τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, καλύπτοντας οικόπεδα για τα οποία υπήρχαν τίτλοι ιδιοκτησίας», λέει ο αντιπεριφερειάρχης Πελοποννήσου, Γιώργος Δέδες, επισημαίνοντας πως τα σημάδια της διάβρωσης είναι ορατά από το Αίγιο μέχρι και την Κόρινθο. Ενδεικτική της εικόνας που επικρατεί στην ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας είναι πως το 46% των ακτών της Αιγιάλειας, από το Δερβένι μέχρι και το Αίγιο, έχουν υποστεί διάβρωση, το 40% των ακτών παραμένουν αναλλοίωτες και μόνο στο 13% έχει γίνει πρόσθεση εδαφικού υλικού. Σύμφωνα με μελέτη του Τεχνικού Επιμελητήριου Δυτικής Ελλάδας σχετικά με τη διάβρωση των ακτών στον νομό Αχαΐας, εκτιμάται πως τα τελευταία 20 χρόνια έχουν εξαφανιστεί από τον χάρτη περισσότερα από 2.500 στρέμματα παραλιακής γης. Από το 2007, οι τοπικές Αρχές έχουν ξεκινήσει έργα για την προστασία των ακτών, τοποθετώντας λίθινες ριπές, καθέτως των ακτών στις παραλίες του Δερβενίου, Λυγίας, Λυκοποριάς και Κιάτου. «Δυστυχώς τα έργα αυτά είναι πολύ ακριβά, ενώ δεν μπορούμε να είμαστε 100% σίγουροι ότι θα σταματήσουν τη διάβρωση», τονίζει ο κ. Δέδες. «Οι περισσότερες μελέτες που έχουν παρουσιαστεί προτείνουν βαριά έργα, που αποδεδειγμένα δεν λύνουν το πρόβλημα. Εκτός αυτού, πρόκειται για έργα που είναι μεγάλα σε μέγεθος και κοστίζουν πολύ ακριβά. Από την άλλη, πολλές από τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει για την αντιμετώπιση του φαινομένου ήταν άστοχες και στην ουσία δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα», επισημαίνει ο Βασίλης Παπαδόπουλος, ερευνητής και υπεύθυνος του γραφείου Αχαΐας του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών. Έργα όπως αυτά στο Δερβένι έχουν υλοποιηθεί και στην παραλία της Κατερίνης δίχως τα επιθυμητά αποτελέσματα. «Η περιοχή του δυτικού Θερμαϊκού θεωρείται διεθνώς μία από τις περισσότερο διαβρωμένες περιοχές. Μαζί με το δέλτα του Νείλου και τη Βενετία, ο δυτικός Θερμαϊκός είναι η παραθαλάσσια περιοχή με τη μεγαλύτερη διάβρωση στη Μεσόγειο», λέει ο Ευστρ. Δουκάκης. Την τελευταία δεκαετία το πρόβλημα έχει διογκωθεί, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την παραλία της Ερεσού στη Λέσβο, της οποίας το πλάτος έχει μειωθεί σχεδόν κατά το ένα τρίτο, τις παραλίες του δήμου Πεταλούδων στη Ρόδο, όπου σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου Πατρών έχουν χαθεί 1.350 στρέμματα ακτών από το 1936, και την παραλία Γεωργιούπολη των Χανίων, που σύμφωνα με μελέτη του Πολυτεχνείου Κρήτης κινδυνεύει με εξαφάνιση τα επόμενα δέκα χρόνια. Στον κατάλογο των περιοχών που κινδυνεύουν εντάσσονται και σημαντικοί υγροβιότοποι και πολλές εκβολές ποταμών. Ειδικά για τη λιμνοθάλασσα του Κοτυχίου, ο Β. Παπαδόπουλος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς η αμμολωρίδα που χωρίζει τον υγρότοπο από τη θάλασσα έχει υποχωρήσει σημαντικά. «Αρκεί μια έντονη κακοκαιρία για να μπει μια και καλή η θάλασσα στο Κοτύχι. Η καταστροφή θα είναι ανυπολόγιστη, όχι μόνο για το περιβάλλον, αφού ο υγροβιότοπος και τα είδη ζωής θα αφανιστούν, αλλά η οικονομική ζημιά για την τοπική κοινωνία που εξαρτάται από το Κοτύχι θα πληγεί σε μεγάλο βαθμό», τονίζει ο ερευνητής. Σύμφωνα με τον ίδιο, σοβαρό είναι και το πρόβλημα που καταγράφεται στις εκβολές του ποταμού Εύηνου, από τις απολήψεις που πραγματοποιούνται για την κατασκευή της Ιονίας και της Ολύμπιας Οδού. Όλα τα φερτά υλικά που κανονικά θα κατέληγαν στις εκβολές και θα «έτρεφαν» την παραλία οδηγούνται στην κατασκευή των δρόμων. Την ίδια εικόνα παρουσιάζουν και οι εκβολές του ποταμού Πείρου, όπου μέσα σε διάστημα πέντε χρόνων η παραλία έχει υποχωρήσει κατά 50 μέτρα και στην ουσία έχει εξαφανιστεί. «Στις δε εκβολές του Αλφειού η εικόνα είναι τραγική, αφού η θάλασσα έχει αρχίσει να γκρεμίζει σπίτια τα οποία βέβαια είναι αυθαίρετα, όμως το φαινόμενο είναι ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί», συμπληρώνει ο Β. Παπαδόπουλος.http://www.real.gr/
