Αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα ομιλίας του πανεπιστημαικού Σπύρου Μαρκέτου για το "που πάνε τα πράγματα":
[...] Βιώνουµε την τερµατική κρίση του
καπιταλισµού, µας βεβαιώνει ένας µεγάλος ιστορικός κοινωνιολόγος, ο
Ιµµάνουελ Βαλλερστάιν, τέως πρόεδρος της Παγκόσµιας Κοινωνιολογικής
Εταιρείας. Ακόµη και αν κατορθώσει ο καπιταλισµός ν’ ανοίξει,
µέσα από ανείπωτες καταστροφές, έναν νέο κύκλο συσσώρευσης, ο
ισχυρός πόλος του µάλλον θα είναι η Κίνα, µας προειδοποιεί ο σοφός
κοινωνικός γεωγράφος Ντέηβιντ Χάρβεϋ. Έστω και αν δεν ξέρουµε τι θα
διαδεχτεί τον καπιταλισµό, αν δηλαδή φτιάχνουµε τώρα έναν κόσµο πολύ
χειρότερο ή πολύ καλύτερο, ξέρουµε πάντως ότι ο καπιταλισµός τελειώνει.
Τα τέρατα που νέµονται τούτο τον κόσµο θέλουν να µας γυρίσουν πίσω στην εποχή πριν από τη Γαλλική Επανάσταση. Οι
αµερικανοί πρακτικά επανανοµιµοποίησαν τα βασανιστήρια, που στη Γαλλία
είχε καταργήσει ήδη το Παλιό Καθεστώς. Τα lettres de cachet ωχρούν
µπροστά στην άδεια που έχει επίσηµα πλέον ο Πρόεδρος των Ηνωµένων
Πολιτειών, να καθαρίζει όποιον δεν του γουστάρει. Οι διπλωµάτες της
υπερπόντιας δηµοκρατίας έχουν µετατραπεί σε κοινούς ρουφιάνους,
αναλαµβάνοντας να συλλέγουν DNA ξένων συναδέλφων τους, ώστε να µπορούν
να τους εκβιάζουν κατά βούληση. Ο επικεφαλής του Wikileaks, που
αποκάλυψε αυτό το τελευταίο αίσχος, διώκεται σαν κοινός εγκληµατίας. Ο
κόσµος του θεάµατος δεν χαρίζεται στους αντιπάλους του.
Άλλο τόσο θεαµατικές προόδους καταγράφει ο έτερος πόλος του
καπιταλιστικού συστήµατος, στη νοτιοανατολική Ασία. Το ιαπωνικό κράτος,
ένα από τα ισχυρότερα του κόσµου, αποδεικνύεται πως είχε αφήσει τους
πολίτες του ολότελα ανυπεράσπιστους απέναντι στον κίνδυνο, ή
µάλλον τη βεβαιότητα, ενός πυρηνικού ατυχήµατος. Κανείς
δεν τιµωρήθηκε για την καταστροφή της Φουκουσίµα, πέρα από τους εργάτες
που στάλθηκαν απροστάτευτοι στα ερείπιά της· αντίθετα, το
κράτος, µπερδεύοντας την ασφάλεια µε το θέαµα της ασφάλειας, άφησε την
ίδια την εταιρεία που χορογράφησε την καταστροφή να ελέγξει την
ανοικοδόµηση, προασπίζοντας τα δικά της συµφέροντα µάλλον παρά την υγεία
του πληθυσµού. Όταν αυτά συµβαίνουν στα πιο οργανωµένα και
τεχνολογικά προηγµένα κράτη, εύκολα φανταζόµαστε τι γίνεται στα
υπόλοιπα. Όπως η Κίνα, για την οποία καλύτερα να µη µιλήσουµε καθόλου.
Ο τρίτος πόλος, πάλι, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρωτοστατεί σ’ έναν άλλο τοµέα
της οπισθοδρόµησης. Η πρώτη νίκη της Γαλλικής Επανάστασης ήταν όταν ο
βασιλιάς Λουδοβίκος αναγνώρισε, στις 23 Ιουνίου του 1789, το δικαίωµα
των Γενικών Τάξεων να εγκρίνουν την επιβολή φόρων και τη σύναψη δανείων.
Σήµερα ο ελληνικός λαός, και οι άλλοι λαοί της ευρωπαϊκής
περιφέρειας, αύριο βέβαια και ο γαλλικός λαός, έχουν στερηθεί
αυτήν ακριβώς την ελευθερία. Οι τραπεζίτες αλώνουν µε πραξικοπήµατα,
µια προς µία, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και παγιδεύουν τους λαούς σ’
έναν φαύλο κύκλο λιτότητας και υπερφορολόγησης, που οδηγεί µε
µαθηµατική ακρίβεια στην πτώχευση. Και στην εξέγερση, θα έλεγε ο
στρατηγός µας. Η Βαλκυρία, ο γελωτοποιός της και οι στρατιές των
γκρίζων αυλοκολάκων τους αγωνίζονται κατεξοχήν να µη χάσουν καµιά
δεκάρα οι τράπεζες, οι ίδιες που βρίσκονταν στην αφετηρία της τωρινής
κρίσης. Ματαιοπονούν. Θέλουν να σώσουν τις τράπεζες· όλες οι τράπεζες
είναι σήµερα χρεωκοπηµένες. Θέλουν να σώσουν τις µετοχές· όλα τα
χρηµατιστήρια έχουν πλέον φουντάρει. Θέλουν να σώσουν το ευρώ, και µε
κάθε τους κίνηση το ξεχαρβαλώνουν. Θέλουν να τσακίσουν τους λαούς τους·
οι λαοί εξεγείρονται ο ένας µετά τον άλλο. Αύριο βέβαια και ο
γαλλικός, που σήµερα τηρεί µια ασυνήθιστη σιγή. Όπως τηρούσε και ο
ελληνικός, ως προχτές.
[...]
Οι πραγµατικοί υπεύθυνοι, δηλαδή οι τραπεζίτες και το πολιτικό τους προσωπικό, µένουν στο απυρόβλητο. Στο
µεταξύ, η ευρωπαϊκή περιφέρεια πλήττεται από µια πρωτοφανή κρίση
χρέους, ανάλογη µε κείνες που ανέταµε στον Τρίτο Κόσµο ο καθηγητής Ερίκ
Τουσσαίν, πρόεδρος της Comité pour l'annulation de la dette dutiers
monde . Πρώτο της θύµα, η Ελλάδα. Αφορµή κι εργαλείο για την καταστροφή,
το χρέος. Προς τράπεζες οι οποίες, αν πιστέψουµε τα βιβλία τους,
κατέχουν σε χρηµατική µορφή πολλές φορές τον συνολικό παγκόσµιο πλούτο,
προφανώς έχοντας από τώρα καπαρώσει και τον πλούτο που φαντάζονται ότι
θα παράγουν οι ερχόµενες γενιές.
[...]
κάθε παιδί που γεννιέται σήµερα στην Ελλάδα είναι φορτωµένο µε χρέος
σχεδόν σαράντα χιλιάδων ευρώ, και θα πρέπει να δουλεύει µέχρι θανάτου
για να το ξεπληρώσει.
[...]
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει µηχανισµούς για ν’ απαλλάξει από αυτή την
ανυπόφορη δουλεία τους πληθυσµούς της. Αντίθετα, κάνει τα πάντα για να
ολοκληρώσει την καταστροφή και την υποδούλωσή τους. Πολιτικοί που έδωσαν
όρκο πίστης στη δηµοκρατία σήµερα προωθούν τη Χρεοκρατία, όπως
ονοµάζεται το γνωστό εκπληκτικό ντοκυµανταίρ, και τώρα ξαναφτιάχνουν
χωρίς καµιά δηµοκρατική νοµιµοποίηση την Ένωση µέσα από την Καταστρόικα,
όπως πολύ πετυχηµένα ονοµάζεται το µικρότερο αδερφάκι του. Για την
ώρα, µόνο στην Ισλανδία πήραν την απάντηση που τους αρµόζει, και
παραπέµφθηκαν σε δίκη. Αλλά σε καµιά χώρα δεν έχουν κοινωνική στήριξη,
πέρα από ελάχιστες µερίδες καπιταλιστών και κάποια ποσοστά ηλίθιων που
εµπιστεύονται τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια.
Έρχεται λοιπόν η ώρα της επανάστασης. Δεν εκπλήσσει τον ιστορικό κάτι
τέτοιο. Βάλτε στη σειρά τις χρονολογίες: 1789-1812, 1848, 1905-1922,
1968. Σχεδόν µισός αιώνας πέρασε από το τελευταίο επαναστατικό κύµα στην
Ευρώπη. Είναι πολύς.http://tsak-giorgis.blogspot.com/
