Ελκώδης κολίτιδα
Πρόκειται για νόσο άγνωστης αιτιολογίας και χαρακτηρίζεται από
διάχυτη φλεγμονή του βλεννογόνου του παχέος εντέρου (της εσωτερικής
στιβάδας του εντερικού τοιχώματος). Χαρακτηρίζεται από εξάρσεις και
υφέσεις. Στα επεισόδια της νόσου παρατηρείται έντονη διάρροια με αποβολή
αίματος και βλέννας και κοιλιακός πόνος (λιγότερο συχνά).
Στις επιπλοκές της ελκώδους
κολίτιδας ανήκουν η
αιμορραγία, η διάτρηση του τοιχώματος του εντέρου και μια κατάσταση που
καλείται τοξικό μεγάκολο και είναι δυνητικά επικίνδυνη, με μεγάλη
διάταση του εντέρου, που προκαλεί πολύ έντονο πόνο στην κοιλιά. Η νόσος
περιλαμβάνει και μια ποικιλία κλινικών εκδηλώσεων από άλλα μέρη του
σώματος, όπως αρθρίτιδα, δερματικό εξάνθημα, φλεγμονή των οφθαλμών,
προσβολή του ήπατος κ.ά.Η διάγνωση γίνεται με κολοσκόπηση και βιοψία του τοιχώματος του εντέρου.
Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση φαρμάκων, όπως σουλφασαλαζίνης,
μερκαπτοπουρίνης, κορτικοστεροειδών, ανοσοκατασταλτικών /
ανοσοτροποποιητικών και αντιβιοτικών. Οι επιπλοκές αντιμετωπίζονται
χειρουργικά.
Σπαστική κολίτιδα (σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου)
Είναι μια πολύ συχνή κατάσταση του εντέρου, που αφορά κυρίως σε άτομα ηλικίας 20-40 ετών και ιδιαίτερα γυναίκες.
Η συμπτωματολογία της κατάστασης περιλαμβάνει κοιλιακή διάταση από
συγκέντρωση αερίων (μετεωρισμός), κοιλιακούς πόνους, εναλλαγές διάρροιας
/ δυσκοιλιότητας και ασυνήθεις μορφές κοπράνων με πρόσμειξη βλέννας. Η
κατάσταση επιδεινώνεται με το στρες, την κατανάλωση τροφών με λίπος ή
φυτικές ίνες και την έμμηνη ρύση στις γυναίκες.
Στα πλαίσια της αντιμετώπισης του συνδρόμου, ενθαρρύνεται η φυσική
άσκηση, ενώ κρίνεται απαραίτητη η μείωση του στρες. Η υιοθέτηση υγιεινής
διατροφής και η αποφυγή των τροφών που εκλύουν τα συμπτώματα βοηθούν
στον έλεγχό τους. Προτείνεται, επίσης, ο καταμερισμός της καθημερινής
λήψης τροφής σε πολλά μικρά γεύματα έναντι των τριών που συνηθίζονται.
Μικροβιακή κολίτιδα από ιούς, βακτήρια, όπως Shigella, ή παράσιτα, όπως, αμοιβάδα
Ανάλογα με το εμπλεκόμενο παθογόνο ποικίλλει και η κλινική εικόνα.
Γενικά, η νόσος εκδηλώνεται με διάρροιες, εμετούς, πυρετό και κοιλιακό
άλγος. Για τη διάγνωση του συγκεκριμένου μικροβίου που προκάλεσε την
κολίτιδα,
χρησιμοποιείται η καλλιέργεια κοπράνων και διάφορα τεστ ειδικά για κάθε
ένα. Αντιμετωπίζεται με τη χορήγηση αντιβιοτικών, εκτός από την
περίπτωση των ιογενών
κολίτιδων που η ίαση επέρχεται
μόνη της. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα ώστε να
μην αφυδατωθεί ο ασθενής, με τακτική λήψη υγρών. Σε περίπτωση πυρετού
χορηγούνται αντιπυρετικά φάρμακα.
Ψευδομεμβρανώδης κολίτιδα
Εκδηλώνεται με υδαρή ή αιματηρή διάρροια και έντονο πόνο στην κοιλιά,
ενώ από τη γενική αίματος προκύπτει μεγάλη αύξηση των λευκών
αιμοσφαιρίων. Οφείλεται στη λήψη αντιβιοτικών όπως αμπικιλλίνης,
κλινδαμυκίνης ή άλλων ευρέος φάσματος για περίπου 5-10 ημέρες και
προκαλείται από το βακτήριο Clostridium difficile.
Η διάγνωση προκύπτει από το ιστορικό, όπου αναφέρεται η λήψη
αντιβιοτικών, από την καλλιέργεια κοπράνων, όπου ανιχνεύεται το υπεύθυνο
μικρόβιο και από τα ευρήματα της κολονοσκόπησης.
Θεραπευτικά διακόπτεται η χορήγηση του υπεύθυνου αντιβιοτικού και
χορηγείται άλλο στο οποίο είναι ευαίσθητο το C. difficile, κυρίως
βανκομυκίνη ή μετρονιδαζόλη.
Ισχαιμική κολίτιδα
Προκαλείται από την απόφραξη της αρτηρίας που αιματώνει το παχύ
έντερο (κάτω μεσεντέρια αρτηρία). Διακρίνεται σε γαγγραινώδη, στενωτική
και παροδική ισχαιμική
κολίτιδα. Τα συμπτώματα με τα
οποία εμφανίζεται είναι πόνος στην κοιλιακή χώρα, απώλεια αίματος με τα
κόπρανα, έμετοι και πυρετός. Η εξέλιξη εξαρτάται από το βαθμό στον οποίο
η απόφραξη της αιματικής κυκλοφορίας έχει επηρεάσει το τοίχωμα του
εντέρου. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις αυτό νεκρώνεται και επέρχεται
περιτονίτιδα.
Η τελευταία κατάσταση επιβάλλει άμεση χειρουργική επέμβαση. Οι
διαγνωστικές εξετάσεις που πραγματοποιούνται περιλαμβάνουν την
ακτινογραφία της κοιλιάς και την αξονική τομογραφία.http://www.healthpress.gr
