Κάλεσμα αλληλεγγύης στις εξεγέρσεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική

r

Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. Το 2019 ξέσπασαν εξέγερσεις στο Σουδάν, την Αλγερία, το Ιράκ, το Λίβανο και το Ιράν. Όλες ήταν ενάντια στον αυταρχισμό, τον νεοφιλελευθερισμό, τη φτώχεια, τη διαφθορά, τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό και τον σεχταρισμό. Οι γυναίκες συμμετείχαν ενεργά και συχνά στην πρώτη γραμμή. Συμμετέχουν κυρίως νέοι της εργατικής τάξης και άνεργοι. Δεν αρκούνται στην ανατροπή μεμονωμένων ηγετικών προσώπων, αλλά θέλουν να αλλάξουν το κοινωνικοοικονομικό και το πολιτικό σύστημα. Για όλους αυτούς τους λόγους, οι εξεγέρσεις θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν την αρχή ενός νέου προοδευτικού και επαναστατικού κεφαλαίου για την περιοχή συνολικά.

Ωστόσο, οι αυταρχικοί ηγέτες και τα αυταρχικά συστήματα δεν θα ανατραπούν εύκολα. Στο Σουδάν, ο στρατός έχει ήδη συνάψει συμφωνία με τον συνασπισμό της αντιπολίτευσης. Υπήρξε κάποια επιτυχία, καθώς οι σουδανικές μεταβατικές αρχές ενέκριναν πρόσφατα ένα νόμο για τη διάλυση του πρώην κυβερνώντος κόμματος και την κατάργηση ενός νόμου για τη δημόσια τάξη που χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της συμπεριφοράς των γυναικών. Στην Αλγερία, ο στρατός συνεχίζει να παραμένει στην εξουσία παρά τις συνεχιζόμενες μαζικές διαμαρτυρίες. Στο Λίβανο, παρά την παραίτηση του πρωθυπουργού Χαρίρι, τα θρησκευτικά και νεοφιλελεύθερα πολιτικά κόμματα εξακολουθούν να αντιτίθενται σε οποιαδήποτε ριζική αλλαγή που απαιτούν μεγάλα τμήματα του κινήματος διαμαρτυρίας. Στο Ιράκ, οι λαϊκές διαδηλώσεις στη Βαγδάτη και στον σιιτικό νότο δέχονται βίαιη επίθεση από την υποστηριζόμενη από το Ιράν ιρακινή κυβέρνηση με τη βοήθεια του Ιρανικού Ισλαμικού Σώματος των Φρουρών της Επανάστασης (IRGC) και της υποστηριζόμενης από το Ιράν σιιτικής πολιτοφυλακής, Χασντ ασ-Σα’αμπί. Τον τελευταίο καιρό, εμφανίστηκαν μικρές αλλά αυξανόμενες εκφράσεις υποστήριξης στην εξέγερση στις περιοχές που είναι πλειονότητα οι Σουνίτες και οι Κούρδοι.

Οι ιρανικές δυνάμεις κατέστειλαν βίαια τις πανεθνικές λαϊκές διαμαρτυρίες που ξέσπασαν στο Ιράν στις 15 Νοεμβρίου, ενάντια στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, τουλάχιστον 208 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Οι New York Times αναφέρουν ότι μέχρι 450 ή και περισσότεροι σκοτώθηκαν σε τέσσερις μέρες έντονης διαμαρτυρίας, ενώ μέχρι και 100 άνθρωποι σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις των IRGC στην πόλη Μαχσάχρ σε μία μόνο διαδήλωση. Μια άλλη μη επιβεβαιωμένη έκθεση από Ιρανούς ακτιβιστές παρουσιάζει μια λίστα με 928 άτομα που έχουν σκοτωθεί. Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, έχουν συλληφθεί τουλάχιστον 7.000 άνθρωποι.

Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, πώς μπορούν οι προοδευτικοί σε όλο τον κόσμο να βοηθήσουν τις πρόσφατες λαϊκές εξεγέρσεις να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους και να μην συντριβούν;

Πρώτον, δεν μπορούμε να έχουμε ψευδαισθήσεις σχετικά με την κυβέρνηση των ΗΠΑ ή άλλες διεθνείς δυνάμεις ή οποιεσδήποτε περιφερειακές δυνάμεις που έρχονται να βοηθήσουν. Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εμποδίζουν τη ριζική αλλαγή από τα κάτω και αναζητούν μορφές αυταρχικής σταθερότητας.

Δεύτερον, οι προοδευτικοί έχουν ιδιαίτερο καθήκον να δημοσιοποιούν τις περιπτώσεις δολοφονιών και συλλήψεων σε αυτές τις εξεγέρσεις, καθώς και των άλλων πολιτικών κρατουμένων που πέθαναν στις φυλακές στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Ειδικότερα στο Ιράν, οι ακτιβιστές φοβούνται ότι η κυβέρνηση θα επιβάλει σύντομα ένα άλλο μπλοκάρισμα στο διαδίκτυο και θα πραγματοποιήσει μαζικές εκτελέσεις πολιτικών κρατουμένων. Προειδοποιούν για ένα σενάριο παρόμοιο με το 1988, όταν αρκετοί χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι εκτελέστηκαν σε μερικές ημέρες και θάφτηκαν σε μαζικούς τάφους με εντολή του Αγιατολλάχ Χομεϊνί. Οι μαζικές εκτελέσεις των πολιτικών κρατουμένων στη Συρία από τον Μπασάρ αλ-Ασαντ είναι μια πιο πρόσφατη σφαγή που διεξάγεται με την υποστήριξη του Ιράν και της ρωσικής κυβέρνησης.

Τρίτον, έχουμε καθήκον να προσφέρουμε φωνή στους αγώνες και τις διεκδικήσεις των φεμινιστριών/στών, των ακτιβιστών/στριών του εργατικού κινήματος, των προοδευτικών και δημοκρατών διανοουμένων και των καταπιεσμένων μειονοτικών ομάδων όπως οι Κούρδοι στη Συρία, την Τουρκία, το Ιράκ, το Ιράν, ο Μαύρος πληθυσμός του Νταρφούρ στο Σουδάν, οι Μπαχάι sto Ιράν και η κοινότητα LGBTQ στην περιοχή.

Η δημοσιοποίηση των περιπτώσεων εκείνων που έχουν εξεγερθεί για να πάρουν την περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής από τα χέρια των αυταρχικών, θρησκευτικών φονταμενταλιστικών, εκμεταλλευτικών και μισογυνικών συστημάτων δεν χρειάζεται μόνο για να βοηθηθούν οι λαοί που υποφέρουν σ’ αυτή την περιοχή. Είναι ένας τρόπος συμμετοχής σε μια προσπάθεια να μετατοπιστεί η σημερινή κατεύθυνση του κόσμου μας από το μίσος προς τη διεθνή ανθρωπιστική αλληλεγγύη.

Πράγματι, το σημερινό παγκόσμιο κύμα διαμαρτυριών που δεν έχει το ανάλογό του από τη δεκαετία του 1960 αποκαλύπτει ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός θα μπορούσε να είναι ανοιχτός σε μια νέα αντικαπιταλιστική κατεύθυνση που είναι επίσης ανθρωπιστική και θετική.

Την ίδια στιγμή, μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, οι αυταρχικοί ηγέτες και τα αυταρχικά συστήματα προσπαθούν να βρουν νέους τρόπους για να ισχυροποιηθούν. Η κυβέρνηση του Ιράν υπολογίζει στην πρόσφατη συμφωνία με την Κίνα, η οποία προσφέρει στο Ιράν επενδύσεις ύψους 400 δισ. δολαρίων στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και άλλες αναπτυξιακές υποδομές και κινεζικές δυνάμεις ασφαλείας με 5.000 μέλη για την προστασία των κινεζικών επενδύσεων με αντάλλαγμα το ιρανικό πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και τα πετροχημικά με έκπτωση 30%¹. Η συμφωνία αυτή, η οποία περιλαμβάνει επιπρόσθετες κινεζικές επενδύσεις ανά πενταετία, δεσμεύει και τα δύο μέρη για 25 χρόνια και προσφέρει τρόπους για την παράκαμψη των κυρώσεων των ΗΠΑ.

Άλλες περιφερειακές δυνάμεις όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Τουρκία και το Ισραήλ στρέφονται επίσης προς την Κίνα και τη Ρωσία για όπλα, επενδύσεις και στρατηγικές εταιρικές σχέσεις.

Λαμβάνοντας υπόψη αυτές τις πραγματικότητες, θα καταφέρουν οι εξεγέρσεις στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική να στρέψουν την περιοχή σε προοδευτική και επαναστατική κατεύθυνση ή θα επιτρέψουν στα αυταρχικά καθεστώτα να αλλάξουν απλά το προσωπείο τους, να επιβιώσουν και να εμπλακούν σε ατελείωτους πολέμους;

Ποιο σενάριο θα επικρατήσει; Πολλά εξαρτώνται από το τι θα κάνουν οι προοδευτικοί σε όλο τον κόσμο σε αυτή την κρίσιμη στιγμή για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους σ’ αυτές τις εξεγέρσεις. Οι σημερινές διεθνείς κινητοποιήσεις των περιβαλλοντικών ακτιβιστών/στριών και των φεμινιστριών/στών κατά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της καταπίεσης της ανθρωπότητας και της φύσης είναι πολύ ελπιδοφόρες. Τα πεπρωμένα μας συνδέονται.https://www.elaliberta.gr