Αχ αυτό το “υπέρτερο δημόσιο συμφέρον”!

Άλλη μια πρόταση ανώτατου δικαστή έρχεται να προστεθεί στο οπλοστάσιο των κυβερνήσεων, των ξένων επικυρίαρχων και των ντόπιων εκμεταλλευτών ενάντια στο λαό. Ο λόγος για τον εισηγητή πάρεδρο στο Ελεγκτικό Συνέδριο που θεωρεί - τι άλλο; - “νόμιμη και συνταγματική” την κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος αδείας σε δημοσίους υπαλλήλους και όλους ανεξαίρετα τους συνταξιούχους. Η “θεμελίωση” της πρότασης βασίζεται - που αλλού; - σε “λόγους υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος”. Έχει γίνει κλισέ πλέον από την ανώτατη δικαιοσύνη και δεν πρωτοτυπεί στο ελάχιστο.
Παράξενη αίσθηση του “δημοσίου συμφέροντος” έχουν όλα ανεξαίρετα τα ανώτατα κλιμάκια της αστικής δικαιοσύνης. Τι είναι πιο υπέρτερο, άραγε, το επίπεδο διαβίωσης 3 εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας (2,6 εκ. συντ/χων και 400 χιλ. μονίμων δημοσίων υπαλλήλων) ή η επίκληση (!) του κινδύνου χρεοκοπίας της; Και πως ακριβώς τον διαπίστωσαν; Διάβασαν την έκθεση της goldman sachs με βάση την οποία μας έβαλε ο Γ. Παπανδρέου στα μνημόνια και που ελέγχεται ως κατασκευασμένη; Έλεγξαν τα ταμεία του κράτους για να διαπιστώσουν ενεργητικό και παθητικό - που λεν κι οι οικονομολόγοι - και να διαμορφώσουν ιδίαν αντίληψη; “Αφελείς” ερωτήσεις προς καθόλου τυχαίες εισηγήσεις. Η Θέμις τους και η ζυγαριά της θα αποκαθηλωνόταν απ’ τη θέση της από το μονόπαντο τεράστιο βάρος των συμφερόντων των πολλών έναντι του πούπουλου του έρματος του συμφέροντος των λίγων, αν ήταν όντως αδέκαστη. Ιδιωτικό, ιδιωτικότατο είναι το συμφέρον που προκλητικά και ξετσίπωτα χαρακτηρίζεται ως δημόσιο. Πρόκειται για το ταξικό συμφέρον των λίγων και τίποτε περισσότερο.

Κάτι η πρόταση της εισαγγελέα στη δίκη της Χρυσής Αυγής για την απαλλαγή των κατηγορουμένων από την κατηγορία της σύστασης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση (πόσους ακόμα, άραγε, θα έπρεπε να είχαν “καθαρίσει” οι φασίστες της;). Κάτι ο συγκεκριμένος πρόδηλα αόριστος και αβάσιμος προσδιορισμός της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος (με τους ίδιους νομικούς χαρακτηρισμούς δεν απορρίπτουν διεκδικήσεις των εργαζόμενων;). Κάτι προηγούμενες αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων και όσες ανάλογες αναμένονται, έρχονται να αποκαλύψουν την φενάκη της ανεξαρτησίας της δικαστικής εξουσίας και την σαπίλα που αγκαλιάζει τα ανώτατα κλιμάκια της. Εδώ, θα μου πείτε, δεν δίστασαν να χαρακτηρίσουν την 7χρονη αμερικανοστήριχτη φασιστική δικτατορία σε “στιγμιαίο” αδίκημα, στην κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και σύνταξης θα κώλωναν;
Οι κατάλληλοι άνθρωποι, την κατάλληλη ώρα, στους κατάλληλους μηχανισμούς για να επικυρώνουν και “θεμελιώνουν” νομικά - δεκάδες τα “δίκαια”, μα ο λαός δε βρίσκει το δίκιο του - την ληστεία και την εκμετάλλευση. Εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία ένα και το αυτό! Πράγματι η τελευταία είναι ή παριστάνει την τυφλή!
Σ.Π.https://antigeitonies3.blogspot.com/