Τεράστιος μπασκετμπολίστας, αναμφισβήτητα. Οσοι παρακολούθησαν την πρόσφατη σειρά «Ο τελευταίος χορός», με τα κατορθώματα του λεγάμενου κατά τη θητεία του στους Chicago Bulls (και τους συμπαίκτες και αντιπάλους σε ρόλους δορυφόρων), και δεν τυφλώνονται μόνο από το αθλητικό σκέλος, είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν ότι πρόκειται για τυπικά αμερικάνικο «προϊόν». Η πάρτη του και τίποτ' άλλο. Σε βαθμό που όταν του ζητήθηκε να στηρίξει τον πρώτο αφροαμερικανό υποψήφιο γερουσιαστή απέναντι σ' έναν ρατσιστή ρεπουμπλικανό, αρνήθηκε να το κάνει, απαντώντας κυνικά: «Και οι Ρεπουμπλικανοί αγοράζουν παπούτσια» (αναφερόταν στη Nike, με την οποία είχε αποκλειστικό συμβόλαιο).
Ο λεγάμενος αυτή τη φορά έκανε μια τυπική δήλωση («Φτάνει πια - Εχουμε ανεχτεί πολλά» κτλ.). Δεν παρέλειψε να καταφερθεί ενάντια στην «ανόητη βιαιότητα» (των διαδηλωτών) και να ζητήσει «να χρησιμοποιήσουμε την ψήφο μας για να δημιουργήσουμε συστημικές αλλαγές». Η λέξη «αλλαγή» είναι το κλειδί. Την έριξε πρώτα η Nike και ακολούθησαν όσοι έχουν παχυλά συμβόλαια μαζί της: από τον Τζόρνταν μέχρι τον Αντετοκούνμπο. Μέχρι να μιλήσει η «μαμά» εταιρία, όλοι αυτοί είχαν βουβαθεί. Μετά, πήραν γραμμή και σαν παπαγαλάκια άρχισαν να επαναλαμβάνουν τη λέξη «change».
Στον αντίποδα, ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ, που κι αυτός τον καιρό του είχε αποκληθεί GOAT και που ακόμα κατέχει μερικά αξιοζήλευτα ρεκόρ (μεταξύ των οποίων και του πρώτου σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ), ένας άνθρωπος που ζυμώθηκε στους αγώνες για τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών (γεννήθηκε ως Λου Αλσιντορ και έκανε το όνομά του μουσουλμανικό, ακολουθώντας ένα ρεύμα μεταξύ των μαύρων αθλητών). Σε άρθρο του στους Los Angeles Times, υπήρξε και πάλι «εκτός κλίματος», γράφοντας μεταξύ των άλλων:
«Ναι, οι διαδηλώσεις χρησιμοποιούνται συχνά ως δικαιολογία για να επωφεληθούν κάποιοι άλλοι, όπως συμβαίνει και σε πανηγυρισμούς φιλάθλων για το πρωτάθλημα κάποιας τοπικής αθλητικής ομάδας, κατά τους οποίους καίγονται αυτοκίνητα και καταστρέφονται βιτρίνες καταστημάτων. Δε θέλω να βλέπω καταστήματα να λεηλατούνται ούτε κτίρια να καίγονται. Οι Αφροαμερικανοί όμως ζουν εδώ και πολλά χρόνια σε ένα φλεγόμενο κτίριο, όπου πνίγονται από τον καπνό καθώς οι φλόγες τους πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο. Ο ρατσισμός στην Αμερική είναι σαν την σκόνη στον αέρα. Φαίνεται αόρατος ακόμα και όταν πνίγεσαι απ' αυτόν, μέχρι να έρθει το φως του ήλιου. Εκεί τον βλέπεις παντού. Οσο συνεχίζουμε να κρατάμε αυτό το φως ανοιχτό, έχουμε την ευκαιρία να τον καθαρίζουμε, όπου βρίσκεται. Πρέπει όμως να είμαστε συνεχώς σε επαγρύπνηση, διότι είναι ακόμα γύρω μας.
Επομένως, ίσως το πρωταρχικό μέλημα της κοινότητας των μαύρων αυτή τη στιγμή να μην είναι το αν οι διαδηλωτές στέκονται 1-2 μέτρα μακριά ο ένας από τον άλλον ή αν κάποιοι απελπισμένοι έκλεψαν μερικά μπλουζάκια ή ακόμη και αν έβαλαν φωτιά σε κάποιο αστυνομικό τμήμα. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι το αν τα παιδιά τους, οι σύζυγοί τους, τα αδέρφια και οι γονείς τους θα δολοφονηθούν από κάποιο μπάτσο ή κάποιον αυτόκλητο μπάτσο, όταν απλώς βγαίνουν για έναν περίπατο, για τρέξιμο ή για βόλτα με το αμάξι».
Αυτόν (ή και αυτόν) είχε κατά νου ο Ομπάμα, όταν έγραψε: «Ας μη συγχωρούμε τη βία ή να τη δικαιολογούμε ή να συμμετέχουμε σ' αυτή».
Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου να βρούμε ποιος είναι ο GOAT ως παίχτης του μπάσκετ. Από κοινωνική άποψη, ο εν ζωή GOAT είναι ο παίχτης που για να καταφέρουν να τον νικήσουν απαγόρευσαν το κάρφωμα στο γυμνασιακό πρωτάθλημα, ο NBAer με την ανίκητη ραβέρσα.
Π.Γ.http://www.eksegersi.gr/
