Οι καταδικασθέντες, η υπεράσπιση, η
Νέα Δημοκρατία, ορισμένοι νομικοί και ΜΜΕ με ιδιαίτερα βεβαρημένο
παρελθόν δεν έχουν αντιληφθεί ή δεν θέλουν ακόμα να αντιληφθούν το
περιεχόμενο της ιστορικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων.
Η απόφαση του Τριμελούς Εφετείου
Κακουργημάτων θεωρήθηκε από τους περισσότερους σχολιαστές ως ιστορική.
Και πράγματι υπήρξε τέτοια. Ομως από την ίδια κιόλας μέρα που εκδόθηκε,
ξεκίνησε μια δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ πολιτικών κομμάτων, νομικών και
μέσων ενημέρωσης που βασίζεται σε πλήρη παρανόηση του περιεχομένου
αυτής της απόφασης. Δείγμα όχι μόνο του χαμηλού επιπέδου του κομματικού
ανταγωνισμού, αλλά και της παντελούς απουσίας όλων αυτών των όψιμων
«χρυσαυγολόγων» επί πεντέμισι χρόνια από το δικαστήριο.
Χωρίς να γνωρίζουμε ακόμα το αναλυτικό σκεπτικό της δικαστικής απόφασης, είναι προφανές ότι ο κεντρικός πυρήνας της απόφασης συνίσταται στην ταύτιση του κόμματος Χ.Α. με την εγκληματική οργάνωση Χ.Α. Η απόδοση στα 7 μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου της Χ.Α. της ιδιότητας του «διευθυντή» της εγκληματικής οργάνωσης δεν αφήνει καμιά αμφιβολία.
Το πρώτο συμπέρασμα από αυτή την ταύτιση είναι ότι η εμπλοκή της πολιτικής διαμάχης σε μια ποινική διαδικασία δεν προκύπτει από κάποια εξωγενή διάθεση επηρεασμού του δικαστηρίου, αλλά από το ίδιο το περιεχόμενο της υπόθεσης.
Οι λαϊκές εκδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, με κορυφαία τη μαζική συγκέντρωση την Τετάρτη στην Αθήνα, υπήρξαν αυτονόητες πολιτικές αντιδράσεις απέναντι σε μια «πολιτική» οργάνωση που απέκρυπτε για τόσα χρόνια το εγκληματικό της πρόσωπο. Δεν υπήρξε καμιά παραβίαση του «τεκμηρίου αθωότητας», εφόσον αυτές οι εκδηλώσεις (όπως και οι ανακοινώσεις κομμάτων κ.λπ.) δεν στρέφονταν εναντίον ατόμων, αλλά εναντίον μιας οργάνωσης που τελούσε κακουργήματα για να εξασφαλίσει πολιτικό ρόλο.
Καθώς φαίνεται όμως η απόφαση του δικαστηρίου δεν έγινε ακόμα αντιληπτή από πολλές πλευρές.
1. Η δυσκολία των ενόχων
Οι πρώτοι που δεν φαίνεται να κατάλαβαν
την απόφαση ήταν οι ίδιοι οι καταδικασθέντες. Ο αρχηγός Μιχαλολιάκος
περιορίστηκε να διαψεύδει ότι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας και κατήγγειλε
ότι όλες οι πολιτικές πτέρυγες βάλλουν κατά της Χ.Α. Αλλά όταν έχει
συγκροτήσει μια ανοιχτή ναζιστική οργάνωση εδώ και δεκαετίες, τι
περίμενε από τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα;
Ο Λαγός κυμαινόταν μεταξύ της καταγγελίας που θα έκανε σε διεθνείς οργανισμούς και της απειλής ότι θα επιστρέψει στην Ελλάδα για να «γκρεμίσει τη χούντα». Κι εμείς που νομίζαμε ότι με το σύνθημα που έχει ξεθάψει η επταμελής ομάδα του, η ΕΛΑΣΥΝ, δηλ. το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών», θέλει να προσεγγίσει τους επιζώντες υπέργηρους χουντικούς;
Πιο χαρακτηριστική η περίπτωση του Κασιδιάρη, ο οποίος εξαφανίστηκε επί τέσσερις μέρες και κατάφερε να αρθρώσει πέντε λόγια σε ένα δίλεπτο βίντεο μόλις το Σάββατο το μεσημέρι, οχυρωνόμενος πίσω από την εισαγγελική πρόταση (που βέβαια ήδη έχει απορριφθεί ομοφώνως από το δικαστήριο) και ζητώντας ελαφρυντικά επειδή οι καταδικασθέντες έχουν μικρά παιδιά και ηλικιωμένους γονείς να φροντίσουν.
2. Η δυσκολία της υπεράσπισης
Αγορεύοντας για τα ελαφρυντικά που έπρεπε
να δοθούν στους καταδικασμένους χρυσαυγίτες, οι υπερασπιστές τους
κατόρθωσαν να επιβαρύνουν τη θέση των εντολέων τους, εφόσον από πολλούς
αναπτύχθηκε μια καθαρά πολιτική επιχειρηματολογία με αντικομμουνιστικά
προπαγανδιστικά ρητορικά σχήματα της εποχής του Εμφυλίου. Αλλά μ’ αυτόν
τον τρόπο επιβεβαιώθηκε η συσχέτιση της δράσης της οργάνωσης με την πιο
ακραία πολιτική ιδεολογία που αποτελεί το κίνητρο των εγκλημάτων.
Το ίδιο αποτέλεσμα είχαν και οι χαρακτηρισμοί που απευθύνθηκαν στους πολίτες οι οποίοι εξέφρασαν τα αντιφασιστικά τους αισθήματα. «Παρακμιακούς» και «υπόπτους» τους ονόμασε ο αδελφός του Αρχηγού, για «άπλυτους» μίλησε άλλος. Μόνο το «υπανθρώπους» δεν ακούσαμε.
Το χειρότερο είναι ότι ορισμένοι έφεραν ως τεκμήριο «σύννομης» προσωπικής πορείας των καταδικασθέντων τις κοινωνικές εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής «μόνο για Ελληνες», εκείνες δηλαδή τις δράσεις με τις οποίες η οργάνωση εκλαΐκευε τη φυλετική της ιδεολογία, τον ναζισμό. Εδώ οι χρυσαυγίτες θύμισαν έντονα το ανέκδοτο με τον πατροκτόνο που ζητά ελαφρυντικά επειδή έμεινε ορφανός.
3. Η δυσκολία της Ν.Δ.
Η επίσημη γραμμή της κυβέρνησης
επιστρέφει στη φιλολογία της θεωρίας των δύο άκρων, αλλά κυρίως
επιδιώκει να κερδοσκοπήσει πάνω σε μια δικαστική απόφαση που ασφαλώς
έτυχε τεράστιας λαϊκής αποδοχής. Βασικό κυβερνητικό επιχείρημα ότι οι
χρυσαυγίτες «φυλακίστηκαν με κυβέρνηση Σαμαρά και καταδικάστηκαν με
κυβέρνηση Μητσοτάκη». Μόνο που λησμονεί η Ν.Δ. ότι ο «αντιφασισμός» της
ξεκίνησε στις 19 Σεπτεμβρίου του 2013, κάτω από την πίεση εκείνων που
σήμερα κάνει ότι δεν βλέπει, ενός τεράστιου δηλαδή αντιφασιστικού
ξεσηκωμού μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Τη σκοτεινή περίοδο που
προηγήθηκε, στην οποία αναδείχτηκε η συμπαιγνία των δύο πλευρών μέσω του
διαύλου Μπαλτάκου – Κασιδιάρη, δεν θέλουν οι Σαμαράς και Μητσοτάκης
ούτε να τη θυμηθούν.
Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο. Λίγες μέρες πριν αρχίσει η δίκη, τον Απρίλιο του 2015, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ ανακοίνωσαν έναν συμπληρωματικό κατάλογο μαρτύρων κατηγορίας με επικεφαλής τον Μίκη Θεοδωράκη και εκπροσώπους από όλα τα πολιτικά κόμματα («Ριζοσπάστης», 9.4.2015). Ο κατάλογος έγινε δεκτός και οι εκπρόσωποι από όλα τα κόμματα προσήλθαν και κατέθεσαν. Με μόνο μία εξαίρεση, τη Ν.Δ. Ο εκπρόσωπός της που κλήθηκε, ο Βασίλης Κικίλιας, δεν προσήλθε ποτέ. Ούτε και κανένα άλλο στέλεχός της. Πάει λοιπόν πολύ να κουνάει σήμερα η Ν.Δ. το αντιφασιστικό της δάκτυλο. Είναι πολύ αργά για να σβηστεί η πραγματική ιστορία αυτής της υπόθεσης.
4. Η δυσκολία των νομικών
Οπως θα περίμενε κανείς, εκ των υστέρων η
πλειονότητα των νομικών συντάχθηκε με τη δικαστική απόφαση,
αποθεώνοντας την τελική κρίση ότι η ναζιστική οργάνωση εμπίπτει σε όσα
προβλέπει το άρθρο 187.1 του Π.Κ. για τις εγκληματικές οργανώσεις. Μόνο
που ορισμένοι εξέχοντες εκπρόσωποι του κλάδου είχαν προφτάσει για τους
δικούς τους λόγους να εκτεθούν, συντασσόμενοι με την επιχειρηματολογία
της οργάνωσης για τον στημένο υποτίθεται χαρακτήρα της δίωξης.
Χαρακτηριστική η περίπτωση του προέδρου του ΔΣΑ, Δ. Βερβεσού, ο οποίος είχε υποστηρίξει ότι «κακώς συνενώθηκαν οι δικογραφίες» και ότι αυτό έγινε «από έναν εισαγγελέα που υπάκουσε σε κάποιον προϊστάμενο», με σκοπό να δείξουμε τις κλούβες και τις συλλήψεις «σε κάποιους στο εξωτερικό» (βλ. «Το ατόπημα του κ. Προέδρου», «Εφ.Συν.», 8.4.2019). Τώρα ο κ. Βερβεσός αποθεώνει τη δικαστική απόφαση που λήφθηκε υπ’ αυτές τις συνθήκες, αλλά δεν παραλείπει να καταγγείλει κάτι άλλο, ότι δηλαδή στον νέο Π.Κ. δεν προβλέπεται παρεπόμενη ποινή στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, επομένως οι καταδικασθέντες μπορούν να πολιτευτούν. Βέβαια ο ίδιος γνωρίζει ότι και με τον παλιό Π.Κ. η στέρηση αυτή θα μπορούσε να επιβληθεί μόνο σε περίπτωση αμετάκλητης καταδίκης, δηλαδή μετά από 7-8 χρόνια. Αλλά σκοπός είναι να αφεθούν υπονοούμενα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οσο για τον γνωστό ποινικολόγο Ηλία Αναγνωστόπουλο, μέλος της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής για τον νέο Π.Κ., κι αυτός υποστήριξε ότι κακώς συνενώθηκαν οι δικογραφίες, αγνοώντας προφανώς ότι αυτή ήταν η πρωτοβουλία-κλειδί που ξεκλείδωσε τη διερεύνηση της εγκληματικής οργάνωσης και ξεπεράστηκαν οι γνωστές καταδίκες «μεμονωμένων» δραστών.
5. Η δυσκολία των ΜΜΕ
Σε μια πολιτική συγκυρία που τα μέσα
ενημέρωσης αποτελούν στη συντριπτική τους πλειονότητα αριστούχους της
«λίστας Πέτσα», ήταν επόμενο να υιοθετηθεί η γραμμή της κυβέρνησης η
οποία θεωρεί ότι πρέπει να ταυτίσει τον ΣΥΡΙΖΑ με τη Χ.Α. Το κακό για
αυτά τα μέσα είναι ότι έχουν ιδιαίτερα βεβαρημένο παρελθόν.
Ειδικά το «Πρώτο Θέμα», που βγήκε χθες με το άθλιο πρωτοσέλιδο «Στη φυλακή η πάνω πλατεία», είναι πασίγνωστο ότι έχει μεγάλη ευθύνη για την προσπάθεια εξωραϊσμού της εγκληματικής οργάνωσης με τα στημένα ρεπορτάζ και τις γιαγιάδες στα ΑΤΜ που έχουμε αποκαλύψει στην «Εφ.Συν.», καθώς και με την προσπάθεια προβολής της ναζιστικής εγκληματικής βίας ως ενός ιδιαίτερου τάχα νεανικού «λάιφ στάιλ» (βλ. 200 «αποκλειστικές» φωτογραφίες στο protothema.gr από τον γάμο του Παναγιώταρου).
Οσο για το περί «αγανακτισμένων» και «πλατείας» που επικαλούνται οι εκπρόσωποι της Ν.Δ. και οι ακόλουθοι της «λίστας Πέτσα», είναι παντελώς κατασκευασμένο ψέμα όπως αποδεικνύεται από τις επιθετικές δηλώσεις των ίδιων των ναζιστών («Αλλο αγανακτισμένοι, άλλο ναζιστές», «Εφ.Συν.» 18.2.2019).
Δυστυχώς για όλους αυτούς, χάρη στις νέες ευκολίες που παρέχει το διαδίκτυο όλα αυτά είναι προσβάσιμα στους πάντες. Και βέβαια είναι αδύνατον να κρυφτούν.https://mplokia.gr
