Οι αντάρτες επέλεξαν -όπως ήταν αναμενόμενο-
να μη δώσουν μια τακτική μάχη και μόνο ολιγάριθμες ομάδες δίνουν αγώνα καθυστέρησης, ναρκοθετούν δρόμους και περάσματα και επιτρέπουν στο μεγάλο όγκο των Ταλιμπάν να διαφύγει και να ανασυγκροτηθεί.
Η προαναγγελθείσα μάχη για το Χελμάντ είχε προδιαγεγραμμένο «νικητή» και ο Μπαράκ Ομπάμα έχει ανάγκη από την πρώτη του στρατιωτική νίκη σε έναν χαμένο πόλεμο. Το μήνυμα που θέλουν να στείλουν οι Αμερικανοί είναι πως η νέα στρατηγική και η αύξηση των ξένων δυνάμεων στο Αφγανιστάν αποδίδουν καρπούς. Πως η αποκατάσταση της τάξης και το πέρασμα της εξουσίας σε τοπικό επίπεδο από τα χέρια των Ταλιμπάν στις αφγανικές ένοπλες δυνάμεις και την αστυνομία μπορεί να λειτουργήσει και να επιτρέψει στην Ουάσιγκτον να διαπραγματευτεί μια πολιτική λύση προκειμένου να αρχίσει η αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν, τον Ιούνιο του 2011, όπως έχει δεσμευτεί ο αμερικανός πρόεδρος.
Πολυεπίπεδος πόλεμος
Στην πράξη η μάχη στο Χελμάντ είναι το πρελούδιο της αμερικανικής στρατηγικής απαγκίστρωσης. Ομως, αυτή η σύγκρουση δεν είναι στρατιωτική. Ο πόλεμος και τα αποτελέσματα στο έδαφος απλά δίνουν στους πολιτικούς και τους διπλωμάτες καλύτερα χαρτιά για να διαπραγματευτούν την ειρήνη. Ομως η ειρήνη στο Αφγανιστάν είναι σαν το σοσιαλισμό την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Οσο νομίζεις ότι πλησιάζεις προς το στόχο σου, τόσο αυτός χάνεται στον ορίζοντα.
Η πραγματική επιτυχία της επιχείρησης «Μαζί» θα δοκιμαστεί από την επόμενη ημέρα, από την ουσία της νέας τοπικής εξουσίας που θα εγκαταστήσουν οι Αμερικανοί στο κενό που αφήνει η απόσυρση των Ταλιμπάν από την πόλη Μαργιά, το μεγαλύτερο αστικό κέντρο που κατείχαν οι αντάρτες, σε ολόκληρο το Αφγανιστάν.
Σύμφωνα με τον αφγανικό τύπο, για διοικητής της περιοχής προορίζεται αφγανός επιχειρηματίας που επέστρεψε μετά από 15 χρόνια διαμονής στη Γερμανία. Την αστυνομική δύναμη που στέλνουν στη Μαργιά για να αποκαταστήσει την κρατική εξουσία την αποτελούν στη συντριπτική της πλειονότητα άντρες των φυλών του Βορρά, Ουζμπέκοι, Τατζίκοι, Τουρκμένοι, Χάζαροι, φυλές που οι ντόπιοι Παστούν θεωρούν εχθρικές. Για τους Παστούν του Χελμάντ θα είναι μια νέα κατοχή.
Ομως, για τους πολέμαρχους των βόρειων φυλών που στηρίζουν τον Καρζάι η ανακατάληψη της Χελμάντ θα είναι μια χρυσή εποχή για μπίζνες. Η Χελμάντ είναι η παγκόσμια πρωτεύουσα του όπιου. Στην περιοχή καλλιεργείται το 60% της αφγανικής παραγωγής και οι φτωχοί αγρότες έδιναν φόρο στους Ταλιμπάν για να χρηματοδοτούν το αντάρτικο. Τώρα θα πληρώνουν τους ανθρώπους του Καρζάι. Η νέα εξουσία στη Χελμάντ θα εδραιωθεί πάνω σε ένα βουνό παπαρούνες.
Την ώρα που οι αμερικανικές δυνάμεις άρχιζαν την επίθεσή τους στη Χελμάντ, μια άλλη μάχη, ίσως πιο ουσιαστική, ξέσπαγε στο παρασκήνιο. Στο Καράτσι, του Πακιστάν, συνελήφθη ο δεύτερος στην ιεραρχία ηγέτης των αφγανών Ταλιμπάν, ο μουλάς Αμπντούν Γκανί- «Μπαραντάρ». Ο αποκαλούμενος και «αδελφός» του σκληρού ηγέτη των Ταλιμπάν, μουλά Ομάρ, εθεωρείτο μετριοπαθής και πραγματιστής, που θα μπορούσε να παίξει ρόλο στη διαδικασία πολιτικοποίησης του αφγανικού προβλήματος.
Τα πακιστανικά σχέδια
Οι Πακιστανοί συνέλαβαν τον Μπαραντάρ, ενώ κορυφώνεται το παρασκήνιο για τον πολιτικό διακανονισμό που θα μπορούσε να δώσει στην Ουάσιγκτον μια αξιοπρεπή δίοδο αποχώρησης από το Αφγανιστάν. Οι Πακιστανοί ανησυχούν για την όλο και αυξανόμενη επιρροή των αφγανών ισλαμιστών στα εσωτερικά του Πακιστάν και ταυτόχρονα θέλουν να πιέσουν για μια ελεγχόμενη από τους ίδιους αλλαγή σκηνικού στην Καμπούλ.
Με όπλο τον Μπαραντάρ, και αυξάνοντας την στρατιωτική πίεση στους Ταλιμπάν -που οι ίδιοι δημιούργησαν, εξόπλισαν και ενίσχυσαν- ελπίζουν πως θα οδηγήσουν τους εξτρεμιστές έξω από τα σύνορά τους και θα εγκαταστήσουν τους δικούς τους ανθρώπους στα νέα κέντρα της μετά Καρζάι εξουσίας στην Καμπούλ. Το σχέδιο αυτό διευκολύνει την Ουάσιγκτον, αλλά το αντάλλαγμα που ζητάει το Ισλαμαμπάντ, διακριτική υποστήριξη του Πακιστάν απέναντι στη μεγάλη αντίπαλό του, την Ινδία, είναι μεγάλο.πηγηhttp://www.enet.gr:
