Η φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή είναι μέρος της λαϊκής επιχειρηματικότητας στην μεταπολεμική Ελλάδα.
Η φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή είναι μέρος της λαϊκής επιχειρηματικότητας στην μεταπολεμική Ελλάδα. Συμβάλλουν στην διατήρηση χαμηλότερου κόστους ζωής. Αν οι υδραυλικοί, εστιάτορες, καθηγητές και λοιποί εφάρμοζαν το νόμο ,πρώτον δεν θα είχαν τα μαγαζιά τους, δεύτερον το κόστος διαβίωσης στο μέσο νοικοκυριό θα ήταν τουλάχιστον κατά 15% υψηλότερο. Έτσι αυτοί οι κοινωνικοί απόστολοι χαίρουν ασυλίας και επιβράβευσης , που πρόσφατα επιβεβαιώθηκε με την νέα περαίωση. Το μέτρο της περαίωσης θα αποτελούσε μια νέα αρχή –από μηδενική βάση- αν συνοδευόταν από σύστημα κινήτρων και ποινών για την πάταξη των ..διαφυγών από την επομένη της εφαρμογής της περαίωσης. Ουδείς το προτείνει, δεν το σκέφτεται καν για να μην γελοιοποιηθεί από την δεδομένη μη εφαρμογή του. Τι απομένει; Η συνέχιση της χυδαιότητας με το να κρεμάμε δήθεν στα μανταλάκια αδήλωτα κότερα και γιατρούς στο Κολωνάκι. Οι έχοντες και κατέχοντες, νέοι εχθροί, νέοι ποινικοποιημένοι δακτυλοδεικτούμενοι ενός σάπιου και ανήμπορου κράτους, που διασφαλίζει την επιβίωση του ορίζοντας κάθε φορά τις νέες μάγισσες. Η επίκληση των πληβειακών ανακλαστικών των πολιτών είναι η ομολογία της σιχαμένης αποτυχίας των αναγκαστικά κυβερνώντων. Όταν οι άλλοι έπαιζαν στις γειτονιές εγώ διάβαζα. Όταν γλεντούσαν , προσπαθούσα να αλλάξω τον κόσμο. Όταν εύκολα έπεφταν στο μονοπάτι στρατός, δουλειά, οικογένεια αγωνιζόμουν εκτός Ελλάδας να ανοίξω τα μάτια μου. Γύρισα και πέτυχα με συμβατικά κριτήρια. Είμαι έχων και κατέχων χωρίς φοροδιαφυγή, που ποτέ δεν έκανε χρήση ούτε καν των προνομίων του σιναφιού του. Δεν είμαι ένας. Γνωρίζω πάρα πολλούς. Τότε και τώρα συμβάλλουν στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια της χώρας.Χρεοκοπία της χώρας είναι η κατάντια των πολιτικών διακυβέρνησης. Πρέπει να γίνω εγώ στόχος για να κρύψει μια κυβέρνηση την πολιτική και διοικητική ανικανότητά της. Στην Ιστορία το έργο το έχουμε δει πολλές φορές. Είναι τότε που η μετριοκρατία συνωμοτεί με τη βλακεία, το φθόνο την κοντή μνήμη και κατασκευάζει θύματα και ικριώματα. Όπως ο Δηλιγιάννης με τους ληστές. Όπως ο Χίτλερ με τους Εβραίους. Αναζητείται δικαιοσύνη. Αποδίδεται με τουλάχιστον επτά χρόνια καθυστέρηση. Για τα προσχήματα και τις μεγάλες κουβέντες-βαρύς ο πέλεκυς και τα λοιπά- έχει ανατεθεί στους εισαγγελείς η μιντιακή διεκπεραίωση με την άσκηση απείρων ποινικών διώξεων. Εξαντλημένοι και εξ αντικειμένου μη ενημερωμένοι δικαστές ρυθμίζουν ως τελευταίο ανάχωμα την δημοκρατική επίφαση αλλά και πρακτικά ζητήματα που αφορούν ζωές και περιουσίες. Στη Siemens πάνε αργά, στη Siemens πάνε γρήγορα. Θύτες και θύματα ενός χυλού, όπου ο χρόνος ούτε πολιτικός , ούτε τηλεοπτικός, ούτε κοινωνικός είναι. Ντρέπομαι που στα παιδιά μου προσφέρω την εγκύκλια παιδεία των ελληνικών σχολείων. Αναχρονιστική, μισαλλόδοξη, στενόμυαλη. Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της αποφυγής της προσπάθειας, της επιβράβευσης του στερεότυπου. Σε όλα τα σχολεία, ιδιωτικά και δημόσια. Ποιότητα δασκάλων; Γιατί να είναι διαφορετική από τα υπόλοιπα σώματα της κοινωνίας; Σε πλειοψηφία επαγγελματίες φοροφυγάδες δια των φροντιστηρίων, υποκριτές κομπάζοντες για το μεγαλείο της φυλής ή κοπτόμενοι περί του λειτουργήματος του εκπαιδευτικού που καθημερινά καταλύουν. Παιδεία και δικαιοσύνη θέλουν δραστικές αλλαγές. Είναι οι πυλώνες της δημοκρατίας και της ανάπτυξης. Και αυτή μπορούσε να είναι η ευκαιρία του μνημονίου. Χάνεται καθημερινά μέσα στην παραζάλη της ανασχηματισμένης μη κυβερνησιμότητας, της σύγχυσης των εκάστοτε φορτηγατζήδων, των λαθών της διαιτησίας στο ποδόσφαιρο και της γραφικής ανυπαρξίας πολιτικών αντιπάλων.
Οι δημοσιολογούντες βάζουν στοίχημα για το αν και πότε το χρέος μας θα αναδιαπραγματευθεί. Συγκλονιστικό το επιχείρημα πως τώρα πια με τόσα που μας έχουν δανείσει, δεν πρόκειται να μας αφήσουν να χρεοκοπήσουμε. Εγώ ο έχων και κατέχων αναρωτιέμαι. Είτε έτσι είτε αλλοιώς δανεικά μας δίνουν. Πότε και πως θα τα πληρώσουμε; Θεσμούς δεν αλλάζουμε. Συστήματα κινήτρων δεν επινοούμε. Πως θα αλλάξουν οι νοοτροπίες; Πως θα γίνει η ανάπτυξη; Η μετανάστευση των παιδιών μοιάζει η πιο συμφέρουσα και δίκαιη στρατηγική επιβίωσης. Ας μείνουμε πίσω οι σε κάποια χρόνια γέροι να αντιμετωπίσουμε τα λάθη μας, τα αρθριτικά μας και τη νέα Ελλάδα της παρατεταμένης παρακμής. Δεν φταίνε σε τίποτε τα παιδιά να ζήσουν στον τόπο των περαιώσεων, των αυθαιρέτων, της υποβάθμισης της αξιοπρέπειας, της φενάκης μιας ευνομούμενης πολιτείας με πολλούς μικρούς γυμνούς βασιλιάδες. Εξ άλλου εάν πετύχουν θα διωχθούν, το νέο κοινωνικό στίγμα είναι ο έχων και κατέχων. Το αιώνιο άλλοθι για να μην αλλάζει τίποτα. Σε φτύνω κατάμουτρα Ελληνική πραγματικότητα, πολιτική, συντηρητικές, άτολμες ελίτ. Ότι πιο πολύτιμο έχω το βγάζω από τη χώρα.
Τάσος Γιαλίδης
