Ο μακαρίτης Παναγιώτης Κανελλόπουλος άφησε τραγικά αποτυχημένες ατάκες να κυνηγάν τη μνήμη του.
Αποκάλεσε σύγχρονο Παρθενώνα τη Μακρόνησο και στην απόλυτη ένδειξη υποτέλειας απευθύνθηκε στον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλήτ με το περίφημο : Στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας. Παρουσίαζε τότε τους δύσμοιρους και ταλαιπωρημένους Έλληνες φαντάρους της μιας πλευράς, Έλληνες πάντως. Μετά την Κατοχή, προ του εμφυλίου. Τον θυμήθηκα και τα θυμήθηκα βλέποντας τον πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου και τον Ντομινίκ Στρος Καν τον διευθυντή του ΔΝΤ να δίνουν κοινή συνέντευξη, δεν ήταν απλώς δηλώσεις , και να απαντούν σε ερωτήσεις δημοσιογράφων. Τι δουλειά έχει ο Στρος Καν να απευθύνεται στους Έλληνες; Ανεξαρτήτως του τι λέει, αν μου είναι συμπαθής ή όχι. Ποιος είναι θεσμικά ο ρόλος και η θέση του, που του επιτρέπει για να ομιλεί; Ας πει ότι θέλει ως διευθυντής του ΔΝΤ με την κυβέρνηση, τη Βουλή, την αντιπολίτευση. Στον Ελληνικό λαό από που κι ως που απευθύνεται; Άκουγα τον “Ντομινίκ” να μας παινεύει για όσα έγιναν και όσα θα πάθουμε και δεν ήξερα πως να το πάρω. Είτε συμφωνούσα είτε διαφωνούσα με τα λεγόμενα. Ο ξένος μιλούσε για οικογενειακή μου υπόθεση. Αναρμόδιος. Μπορεί να βάζει τα λεφτά, να συμμετέχει στον έλεγχο για την επιστροφή τους, ακόμη κι αν ακούσω πως είναι ο σωτήρας μας, το ερώτημα παραμένει : Γνωριζόμαστε; Δεν ξέρω ποιας σκοπιμότητας, αστοχίας ή εξυπνάδας αποκύημα ήταν η κοινή παρουσία. Ανησυχώ που έγινε γιατί δείχνει ζαλισμένη ηγεσία που έχει χάσει τον έλεγχο. Αγνοεί τα στοιχειώδη που υπερβαίνουν τις δόσεις του μνημονίου. Χτυπάει φιλότιμο, περηφάνεια, εδώ δεν πρόκειται για εκχώρηση μέρους“εθνικής κυριαρχίας”, αλλά για συμβολική πράξη παραίτησης, δήλωση ολικής ανημποριάς που με κάνει να αισθάνομαι δούλος που δεν είμαι. Προσβάλλομαι !! Ο στρατός του Βαν Φλητ στοιχειώνει την Ελλάδα πενήντα χρόνια. Δεν αξίζει ούτε χρειάζεται να γίνουμε ο λαός του Ντομινίκ για άλλα τόσα. Αει στο διάολο δηλαδή με όλο το σεβασμό κε Πρόεδρεhttp://www.newsit.gr.
