Στις ηλικίες 20-35 το ποσοστό της ανεργίας καθιστά την Ελλάδα φιλόξενη πατρίδα μόνο για μελλοθάνατους.Η ελληνική οικονομία παραδοσιακά αδυνατεί να απορροφήσει τους νεοεισερχόμενους από τις διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης. Η κρίση απλά φωτίζει τον μεγεθυντικό φακό πάνω από τον Έλληνα νέο. Πανεπιστήμια εγκαταλελειμμένα με ανύπαρκτες υλικοτεχνικές υποδομές που καθιστούν την προώθηση της έρευνας και των νέων τεχνολογιών απατηλό όνειρο ρομαντικών ανθρώπων. Η χώρα πάσχει από έλλειψη στοιχειώδους σύνδεσης έστω με την ελληνική κουτσουρεμένη αγορά εργασίας, για την στοχευμένη καταπολέμηση της ανεργίας. Σοβαρές, αξιόπιστες εταιρίες μετρημένες στα δάχτυλα, ανάπτυξη μηδενική, παραγωγή ελάχιστη, ελαστικοποίηση εργασιακών σχέσεων, μισθοί χαμηλοί και ασθμαίνουσες ευκαιρίες απασχόλησης, συγκεντρωμένες μόνο στην Αθήνα.Στις παρέες των νέων συναντάς απαισιόδοξους άνεργους, εξειδικευμένους και ανειδίκευτους. Επιστήμονες και μη ψάχνουν μια ευκαιρία να αποδείξουν ότι αξίζουν να μπουν στην παραγωγική διαδικασία και να δημιουργήσουν, προσφέροντας στον τόπο τους και στον εαυτό τους.‘Οσοι τα καταφέρνουν και εργάζονται ή ασκούν το «επιχειρείν», βλασφημούν κάθε ώρα και στιγμή που γεννήθηκαν σ’ αυτή τη χώρα της γραφειοκρατίας, των συντεχνιών, της λοβιτούρας και της αδιαφάνειας.Όσοι είναι πιο αποφασιστικοί, εξαναγκάζονται στην απόδραση στο εξωτερικό. Είναι θλιβερό το να έχεις να διαλέξεις ανάμεσα στη χώρα σου και στη ζωή σου. Νομίζετε δε μας νοιάζει;Επιλέγοντας την χώρα σου ξέρεις ότι είσαι καταδικασμένος να υποαπασχοληθείς, να ετεροαπασχοληθείς και, τελικά, να αποξενωθείς από το αντικείμενο της δουλειάς σου, προκειμένου να μην εγκαταλείψεις οικογένεια, φίλους και την ελληνική κουλτούρα, ό,τι κι αν σηματοδοτεί για τον καθένα από εμάς.Επιλέγοντας να φύγεις στο εξωτερικό, αναζητώντας απλά εργασία, γίνεσαι οικονομικός μετανάστης, ας μην κρυβόμαστε, και αναμφίβολα νιώθεις πάντα ξένος. Επιλέγεις να παριστάνεις τον αδιάφορο τουρίστα στην ίδια σου τη χώρα κάθε καλοκαίρι.Η ανεργία δεν είναι μεταβιβάσιμη στις επόμενες γενιές, όπως πολύ θα βόλευε τις κυβερνήσεις μας. Ακόμα και οι επόμενες γενιές εξαρτώνται απ’ αυτήν (ανασφάλεια για δημιουργία οικογένειας, υπογεννητικότητα).Στην παρούσα χρονική στιγμή, αν δεν γίνει σημαία της χώρας η ανάπτυξη, η έρευνα και η επιχειρηματικότητα, τότε η αποκόλληση της «καρδιάς» από το κοινωνικό σώμα της Ελλάδας, θα είναι αναπόφευκτη και δυστυχώς θα είναι πολύ οδυνηρή.Ένα έθνος συνταξιούχων που χρωστάει, στερεί την ελπίδα από τα παιδιά του και στερείται της παρουσίας και της ευδαιμονίας τους.Εθνική Δημόσια περιουσία δεν είναι μόνο τα φιλέτα-εκτάσεις και οι δημόσιοι οργανισμοί.
Είμαστε κι όλοι εμείςhttp://www.aixmi.gr/.
