Υπάρχει μια γενική αίσθηση κούρασης στην κυβέρνηση και στην κοινωνία, που βρίσκονται στη μέση μιας δίνης. Το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι αυτό το κλίμα αβεβαιότητας εντείνει την απαισιοδοξία και την παραίτηση και κυρίως αποκλείει την ελάχιστη πιθανότητα της ορθής κρίσης. Η αλήθεια είναι ότι, προς το παρόν, φως στο τούνελ δεν φαίνεται από πουθενά. Κανένας δεν εγγυάται πώς, πότε και αν θα βγούμε από αυτή την επώδυνη πραγματικότητα. Πολύ δε περισσότερο κανένας δεν γνωρίζει πού οδηγούμαστε. Πάντως, πρέπει να συμφιλιωνόμαστε σιγά - σιγά με την ιδέα πως ο «Θεός των Ελλήνων» πέθανε – οριστικά και αμετάκλητα! Ωστόσο, ας μείνουμε προς το παρόν στα συμπτώματα. Αν και γίνομαι κουραστικός, θα επιμείνω: η βασική πληγή της χώρας μας δεν είναι η χρεοκοπημένη της οικονομία. Το μέλλον μας δεν το υπονομεύει το δημόσιο χρέος και η αδυναμία ανάπτυξης. Το χάος στη χώρα είναι απόρροια της διαμορφωμένης μεταπολιτευτικής μας νοοτροπίας να βλέπουμε και να ερμηνεύουμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας μέσα από ένα ιδιότυπο σκεπτικό, το οποίο καθώς φαίνεται δεν το συμμερίζεται κανένας άλλος λαός... Είμαστε μόνοι μας λόγω του τρόπου που σκεφτόμαστε κι όχι γιατί μας… μισούν οι άλλοι. Η διαστρέβλωση και της πιο απλής αλήθειας έχει καταντήσει εθνικό σπορ. Αποθέωση αυτής της διαστρέβλωσης αποτελεί το κομματικό κράτος και το συντριπτικό πρόταγμα του ιδιωτικού συμφέροντος έναντι του δημοσίου. Αυτή η Αγία Τριάδα της κακοδαιμονίας μας (μεταπολιτευτικό πνεύμα, κομματικό κράτος, ιδιωτικό συμφέρον), μας στιγμάτισε με την πιο εξωφρενική ιδεολογία. Αποθεώνοντας τη μικροαστική μετριότητα οικοδομήσαμε ένα φαύλο κράτος, στο οποίο το μόνο που λειτουργεί με σύστημα και ακρίβεια είναι η μετάθεση των ευθυνών και η αμοιβαία συγκάλυψη. Σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο, ο οποίος παρεμπιπτόντως βολεύει όλο το κομματικό σύστημα, μιας και η συ-σκότισή τους καλύπτει όλους, υποθηκεύσαμε την πατρίδα μας, υπέρ ενός άπληστου παροδικού καταναλωτισμού – στον βωμό του οποίου θυσιάσαμε με απύθμενη προθυμία και το μέλλον των παιδιών μας. Η αποτρόπαιη εικόνα του Έλληνα μικροαστού να ωρύεται – τάχα μου – θρηνώντας για το μέλλον της χώρας και των παιδιών του αποτελεί το πλέον εντυπωσιακό μνημείο υποκρισίας της πολιτικοκοινωνικής μας ζωής. Αν και το πλοίο έχει βουλιάξει κι όλοι μας πλέουμε πάνω στη σανίδα σωτηρίας, αυτό που φαίνεται να θέλουν να διατηρήσουν οι κομματικές απολυταρχίες που μας διοικούν είναι οι πολυτελείς θέσεις τους στη… σανίδα! Δεν σκέπτονται το ενδεχόμενο του πνιγμού· τόσο πωρωμένα καθάρματα είναι, που δεν μοιάζουν να έχουν συγκινηθεί καν από το ναυάγιο!... Αυτή τη διεφθαρμένη πραγματικότητα οικοδομήσαμε με τη μικροαστική μας απληστία, ο καθένας με τον τρόπο του και τις μικρές ή μεγάλες δυνατότητές του. Έτσι φτάσαμε στο θλιβερό παρόν που διανύουμε αντιμέτωποι με μια κρίση που ξεπερνά τις δυνατότητές μας, οι οποίες εξαντλούνται στο να αποκαλούμε τον πρωθυπουργό ψεύτη, προδότη, δωσίλογο και στο να χαρακτηρίζουμε την κυβέρνηση κατοχική. Με αυτές τις σπιθαμιαίες πολιτικές κραυγές διακηρύττουμε την επαναστατική μας προσήλωση και τα ιδιοτελή προοδευτικά μας αισθήματα. Μέσα σε αυτό το κλίμα μαθαίνω με έκπληξη και αποτροπιασμό πως οι μισοί υπουργοί της κυβέρνησης κάνουν λευκή απεργία προκειμένου να εξυπηρετήσουν τις προσωπικές τους κινήσεις στη σκακιέρα της εξουσίας! Η δε αντιπολίτευση, με τα ίδια άτομα που βύθισαν τη χώρα στο χάος, πράττει σα να γεννήθηκε χθες και δεν έχει πληροφορηθεί καν τι συμβαίνει παριστάνοντας την… απορούσα Μαγδαληνή, ενώ τα κόμματα της Αριστεράς μηρυκάζουν την επαναστατική τους χλόη ως Πυθίες που ακόμα και στις τελετές βάφτισης διαγιγνώσκουν κινήματα και λαϊκές εξεγέρσεις! Η αλήθεια είναι μία και συντριπτική: Μέσα σ’ αυτόν τον ζόφο, ακόμα και στο χείλος του γκρεμού, το πολιτικό σύστημα αγωνίζεται ασμένως για τη νομή της εξουσίας και την ενδυνάμωση της κομματικής επιρροής σ’ αυτή. Κανένας δεν μοιάζει να μεριμνά πραγματικά για τη χώρα και τον λαό κι αυτό αποτελεί μια κυνική πραγματικότητα που δύσκολα γίνεται αποδεκτή. Η χώρα, καθώς όλα δείχνουν, δεν έχει πιθανόν ούτε τη διάθεση αλλά ούτε και τη δυνατότητα να αντιδράσει. Ζούμε κάτι πολύ χειρότερο από την απώλεια 50, 100 ή 200 ευρώ και για αυτό δεν νοιάζεται κανένας. Εξακολουθούν να μας συγκινούν τα πακέτα προσφορών της κινητής και ακίνητης… σκλαβιάς μαςhttp://www.topontiki.gr!
