THE GUARDIAN
Εφιάλτες Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξάγουν δύο πολέμους σε μουσουλμανικές χώρες. Αν σκεφτούμε ότι οι επιπτώσεις είναι χιλιάδες Αμερικανοί νεκροί, μια παρ’ ολίγον χρεοκοπία και η ενίσχυση του αντιαμερικανικού αισθήματος στην πιο ευάλωτη περιοχή του κόσμου, ένας τρίτος πόλεμος δεν θα ήταν η πλέον εύστοχη κίνηση. Μια παρέμβαση στη Λιβύη θα υποχρέωνε στις ΗΠΑ να πάρουν θέση σε μια ιδιαίτερα σκοτεινή σύγκρουση. Οποιαδήποτε ομάδα ανερχόταν στην εξουσία με τη βοήθεια των ΗΠΑ θα ήταν στιγματισμένη, ενώ οι Αμερικανοί θα έπρεπε να υπερασπιστούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον. Λίγοι λαοί στη Μέση Ανατολή και αλλού θα πίστευαν ότι οι ΗΠΑ επενέβησαν σε ένα πλούσιο σε πετρέλαιο αραβικό κράτος χωρίς να ενδιαφέρονται για το πετρέλαιό του. Μια παρέμβαση στη Λιβύη θα κατέληγε σ’ έναν ακόμη μεσανατολικό εφιάλτη. Οι ξένες επεμβάσεις έχουν πάντα κακό τέλος. Μπορεί κάποια στιγμή να φανούν δικαιολογημένες, αν θεωρήσει κάποιος ότι η αποφυγή της παρέμβασης θα έφερνε ακόμη μεγαλύτερα δεινά. Αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες. Και η περίπτωση της Λιβύης δεν είναι μία από αυτές.
LIBERATIONΗχηρή καταδίκηΜία δεκαετία για το τίποτα. Αν και πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια από τη ζοφερή 21η Απριλίου 2002, η Αριστερά στη Γαλλία συνεχίζει να μην ξέρει πώς να επανασυνδεθεί με την εργατική τάξη. Το 2002, ένα μέρος των ψηφοφόρων της επέλεξε το Εθνικό Μέτωπο του Ζαν-Μαρί Λεπέν. Το 2007, το κομμάτι αυτό μετακινήθηκε προς τον Νικολά Σαρκοζί. Οσο για το 2012, τίποτα δεν μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι οι εργάτες, οι μισθωτοί και η πληγείσα από την κρίση μερίδα της μεσαίας τάξης θα ψηφίσουν Αριστερά. Αντίθετα, η Μαρίν Λεπέν μοιάζει να αντλεί οφέλη. Τι λένε οι Σοσιαλιστές για όλα αυτά; Καταγγέλλουν –δικαίως– το επικίνδυνο παιχνίδια του Νικολά Σαρκοζί γύρω από το θέμα της εθνικής ταυτότητας και τη συζήτηση γύρω από το Ισλάμ, που ευνοούν τις ξενοφοβικές παρεκκλίσεις, διχάζουν τη γαλλική κοινωνία και κυρίως τροφοδοτούν την εκλογική βάση του Εθνικού Μετώπου, τοποθετώντας το κόμμα των Λεπέν στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης. Οι Σοσιαλιστές δεν έχουν σχεδόν τίποτα να πουν στον λαό. Αν οι προτάσεις του κόμματος υπάρχουν στα συρτάρια των αρχηγείων στην οδό Σολφερινό, πρέπει να τις παρουσιάσουν.
LE MONDEΟι εκλογέςΟ Λοράν Γκμπαγκμπό δεν είναι ο Φρανθίσκο Φράνκο και η Ακτή Ελεφαντοστού δεν είναι η Ισπανία του 1936. Αυτό όμως που διακυβεύεται στο Αμπιτζάν, όπου έχει αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος, είναι το μέλλον της δημοκρατίας στην Αφρική. Οπως αμφισβητήθηκε το μέλλον της δημοκρατίας στην Ευρώπη όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία. Η κρίση που άρχισε τον Δεκέμβριο του 2010 εξαιτίας της άρνησης του Γκμπαγκμπό, απερχόμενου προέδρου της Ακτής Ελεφαντοστού, να αναγνωρίσει τη νίκη του αντιπάλου του Αλασάν Ουαταρά αντιπαραθέτει δύο νομιμότητες, τη λαϊκή κυριαρχία που εκφράζεται με την καθολική ψηφοφορία απέναντι στη δύναμη της βίας όταν ο Γκμπαγκμπό έδωσε εντολή στις δυνάμεις της τάξης να ανοίξουν πυρ εναντίον του πλήθους. Επικράτηση της βίας στην Ακτή Ελεφαντοστού θα σήμαινε θρίαμβο της βίας επί του κράτους δικαίου, που θα στερούσε τη νομιμότητα από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στην ήπειρο. Δεκαοκτώ είναι προγραμματισμένες για φέτος στην Αφρική. Αυτό και μόνο καταδεικνύει τον σοβαρό κίνδυνο της αποσταθεροποίησης, αν εξαπλωθεί ο αυταρχισμός του Γκμπαγκμπό.
DER SPIEGELΗ παγίδα του ευρώΟ κυβερνητικός συνασπισμός συμφώνησε ότι «αποκλείεται» να δοθεί στα υπερχρεωμένα κράτη το δικαίωμα επαναγοράς των ομολόγων τους με τα λεφτά των άλλων. Παρά το γεγονός ότι το έγγραφο υιοθετήθηκε με μεγάλη πλειοψηφία, δεν είναι έγγραφο συμφωνίας. Το αντίθετο. Ο τρόπος με τον οποίο συντάχθηκε και οι μετέπειτα χειρισμοί δείχνουν πόσο βαθιά διχασμένο είναι το κυβερνητικό στρατόπεδο σε σχέση με τη συνέχεια του ευρώ. Με μεγάλη δυσκολία απέτρεψε η καγκελάριος Μέρκελ τη σύνταξη ενός ακόμη σκληρότερου εγγράφου. Στην αρχή, οι βουλευτές ήθελαν να αποκλείσουν και το ενδεχόμενο αγοράς κρατικών ομολόγων από τον μηχανισμό διάσωσης ή από τον διάδοχό του. Μόνο μετά από παρέμβαση της Αγκελα Μέρκελ στον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της CSU, Φόλκερ Κάουντερ, άλλαξε η διατύπωση. Τώρα οι βουλευτές δεν «απαιτούν» τέτοια απαγόρευση, απλώς «προσδοκούν» ότι θα υπάρξει. Η μικρή διόρθωση μπορεί να αποβεί εκρηκτική για τις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές, αφού η κυβέρνηση ξέρει ότι, για χάρη του ευρώ, η Γερμανία θα επωμισθεί και άλλα βάρηhttp://news.kathimerini.gr.
Εφιάλτες Οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξάγουν δύο πολέμους σε μουσουλμανικές χώρες. Αν σκεφτούμε ότι οι επιπτώσεις είναι χιλιάδες Αμερικανοί νεκροί, μια παρ’ ολίγον χρεοκοπία και η ενίσχυση του αντιαμερικανικού αισθήματος στην πιο ευάλωτη περιοχή του κόσμου, ένας τρίτος πόλεμος δεν θα ήταν η πλέον εύστοχη κίνηση. Μια παρέμβαση στη Λιβύη θα υποχρέωνε στις ΗΠΑ να πάρουν θέση σε μια ιδιαίτερα σκοτεινή σύγκρουση. Οποιαδήποτε ομάδα ανερχόταν στην εξουσία με τη βοήθεια των ΗΠΑ θα ήταν στιγματισμένη, ενώ οι Αμερικανοί θα έπρεπε να υπερασπιστούν ένα εκρηκτικό περιβάλλον. Λίγοι λαοί στη Μέση Ανατολή και αλλού θα πίστευαν ότι οι ΗΠΑ επενέβησαν σε ένα πλούσιο σε πετρέλαιο αραβικό κράτος χωρίς να ενδιαφέρονται για το πετρέλαιό του. Μια παρέμβαση στη Λιβύη θα κατέληγε σ’ έναν ακόμη μεσανατολικό εφιάλτη. Οι ξένες επεμβάσεις έχουν πάντα κακό τέλος. Μπορεί κάποια στιγμή να φανούν δικαιολογημένες, αν θεωρήσει κάποιος ότι η αποφυγή της παρέμβασης θα έφερνε ακόμη μεγαλύτερα δεινά. Αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι σπάνιες. Και η περίπτωση της Λιβύης δεν είναι μία από αυτές.
LIBERATIONΗχηρή καταδίκηΜία δεκαετία για το τίποτα. Αν και πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια από τη ζοφερή 21η Απριλίου 2002, η Αριστερά στη Γαλλία συνεχίζει να μην ξέρει πώς να επανασυνδεθεί με την εργατική τάξη. Το 2002, ένα μέρος των ψηφοφόρων της επέλεξε το Εθνικό Μέτωπο του Ζαν-Μαρί Λεπέν. Το 2007, το κομμάτι αυτό μετακινήθηκε προς τον Νικολά Σαρκοζί. Οσο για το 2012, τίποτα δεν μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι οι εργάτες, οι μισθωτοί και η πληγείσα από την κρίση μερίδα της μεσαίας τάξης θα ψηφίσουν Αριστερά. Αντίθετα, η Μαρίν Λεπέν μοιάζει να αντλεί οφέλη. Τι λένε οι Σοσιαλιστές για όλα αυτά; Καταγγέλλουν –δικαίως– το επικίνδυνο παιχνίδια του Νικολά Σαρκοζί γύρω από το θέμα της εθνικής ταυτότητας και τη συζήτηση γύρω από το Ισλάμ, που ευνοούν τις ξενοφοβικές παρεκκλίσεις, διχάζουν τη γαλλική κοινωνία και κυρίως τροφοδοτούν την εκλογική βάση του Εθνικού Μετώπου, τοποθετώντας το κόμμα των Λεπέν στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης. Οι Σοσιαλιστές δεν έχουν σχεδόν τίποτα να πουν στον λαό. Αν οι προτάσεις του κόμματος υπάρχουν στα συρτάρια των αρχηγείων στην οδό Σολφερινό, πρέπει να τις παρουσιάσουν.
LE MONDEΟι εκλογέςΟ Λοράν Γκμπαγκμπό δεν είναι ο Φρανθίσκο Φράνκο και η Ακτή Ελεφαντοστού δεν είναι η Ισπανία του 1936. Αυτό όμως που διακυβεύεται στο Αμπιτζάν, όπου έχει αρχίσει ο εμφύλιος πόλεμος, είναι το μέλλον της δημοκρατίας στην Αφρική. Οπως αμφισβητήθηκε το μέλλον της δημοκρατίας στην Ευρώπη όταν ξέσπασε ο εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία. Η κρίση που άρχισε τον Δεκέμβριο του 2010 εξαιτίας της άρνησης του Γκμπαγκμπό, απερχόμενου προέδρου της Ακτής Ελεφαντοστού, να αναγνωρίσει τη νίκη του αντιπάλου του Αλασάν Ουαταρά αντιπαραθέτει δύο νομιμότητες, τη λαϊκή κυριαρχία που εκφράζεται με την καθολική ψηφοφορία απέναντι στη δύναμη της βίας όταν ο Γκμπαγκμπό έδωσε εντολή στις δυνάμεις της τάξης να ανοίξουν πυρ εναντίον του πλήθους. Επικράτηση της βίας στην Ακτή Ελεφαντοστού θα σήμαινε θρίαμβο της βίας επί του κράτους δικαίου, που θα στερούσε τη νομιμότητα από όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις στην ήπειρο. Δεκαοκτώ είναι προγραμματισμένες για φέτος στην Αφρική. Αυτό και μόνο καταδεικνύει τον σοβαρό κίνδυνο της αποσταθεροποίησης, αν εξαπλωθεί ο αυταρχισμός του Γκμπαγκμπό.
DER SPIEGELΗ παγίδα του ευρώΟ κυβερνητικός συνασπισμός συμφώνησε ότι «αποκλείεται» να δοθεί στα υπερχρεωμένα κράτη το δικαίωμα επαναγοράς των ομολόγων τους με τα λεφτά των άλλων. Παρά το γεγονός ότι το έγγραφο υιοθετήθηκε με μεγάλη πλειοψηφία, δεν είναι έγγραφο συμφωνίας. Το αντίθετο. Ο τρόπος με τον οποίο συντάχθηκε και οι μετέπειτα χειρισμοί δείχνουν πόσο βαθιά διχασμένο είναι το κυβερνητικό στρατόπεδο σε σχέση με τη συνέχεια του ευρώ. Με μεγάλη δυσκολία απέτρεψε η καγκελάριος Μέρκελ τη σύνταξη ενός ακόμη σκληρότερου εγγράφου. Στην αρχή, οι βουλευτές ήθελαν να αποκλείσουν και το ενδεχόμενο αγοράς κρατικών ομολόγων από τον μηχανισμό διάσωσης ή από τον διάδοχό του. Μόνο μετά από παρέμβαση της Αγκελα Μέρκελ στον επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας της CSU, Φόλκερ Κάουντερ, άλλαξε η διατύπωση. Τώρα οι βουλευτές δεν «απαιτούν» τέτοια απαγόρευση, απλώς «προσδοκούν» ότι θα υπάρξει. Η μικρή διόρθωση μπορεί να αποβεί εκρηκτική για τις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές, αφού η κυβέρνηση ξέρει ότι, για χάρη του ευρώ, η Γερμανία θα επωμισθεί και άλλα βάρηhttp://news.kathimerini.gr.
