Η Άγκυρα έχει νεύρα κι αυτό μπορεί να είναι ανησυχητικό και να έχει θέσει σε επιφυλακή σε στρατιωτικό και διπλωματικό επίπεδο την Αθήνα,όμως κάθε άλλο πρέπει να μας …τρομάζει. Η Άγκυρα…γαβγίζει ,αλλά δεν είναι τόσο εύκολο ,ούτε τόσο απλό να δαγκώσει. Κι αυτό την εκνευρίζει ακόμη περισσότερο. Η Τουρκία των μηδενικών προβλημάτων που οραματιζόταν ο πολύς Αχμέτ Νταβούντογλου έχει προς το παρόν γίνει η Τουρκία των 1000 μπελάδων! Αλλά ο κυριότερος πονοκέφαλος είναι οι πολικές θερμοκρασίες που επικρατούν στις σχέσεις με το Ισραήλ. Η κυβέρνηση Ερντογάν φωνάζει και απειλεί τη Κύπρο,αλλά έχει στραμμένη τη προσοχή της στο Ισραήλ,το οποίο δεν έχει αντιδράσει λεκτικά,αλλά …πρακτικά. Στις περιοχές που πρόκειται να ερευνηθούν ήδη υπάρχει στρατιωτική κινητοποίηση και περιφρούρησή τους. Ισραηλινά UAV επιτηρούν τις περιοχές που από θαλάσσης είναι αποκλεισμένες σε μία περίμετρο πέντε μιλίων! Αυτός είναι και ο λόγος που η Τουρκία ,έσπευσε χθες να διαμαρτυρηθεί στις ΗΠΑ και να παρακαλέσει ουσιαστικά για παρέμβαση της Ουάσινγκτον προς τη Κύπρο και το Ισραήλ.
Αυτό το σκηνικό δεν είναι ούτε ευχάριστο, ούτε εύκολο στη διαχείρισή του. Η Τουρκία ,κολλημένη στο τοίχο μπορεί να θελήσει να προκαλέσει ταραχή στο Αιγαίο. Δεν θέλει και πολύ για να το καταφέρει. Αρκεί η έξοδος ενός ωκεανογραφικού σκάφους για να αρχίσει το θερμόμετρο να ανεβαίνει. Γι΄ αυτό και η Αθήνα θα πρέπει να είναι ψύχραιμη αλλά και ευέλικτη στο να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε τουρκική κίνηση με την οποία η Άγκυρα θα θελήσει να οδηγήσει τις εξελίξεις εκεί που θέλει. Ας είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε εμείς πρωτοβουλίες. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχουν σχέδια και στόχοι κι όχι να αντιμετωπίσουμε την όποια κατάσταση με τη γνωστή λογική “βλέποντας και κάνοντας”. Οι εξελίξεις μπορεί να είναι τόσο ραγδαίες,που ίσως δεν θα προλάβουμε να τις δούμε και να τις ερμηνεύσουμε αν δεν είμαστε σωστά προετοιμασμένοι. Και κάτι ακόμη:μην υπερεκτιμούμε τη Τουρκία. Το κάνουμε συχνά αυτό το λάθος και πρώτα απ΄ όλους εμείς οι δημοσιογράφοι. Μπορεί η συγκυρία να μοιάζει ιδανική για τη γειτονική χώρα. Έχει έναν πράγματι χαρισματικό ηγέτη, οι οικονομικοί της δείκτες είναι αξιοζήλευτοι, επιχειρεί να παίξει ρόλο ηγετικό ή διαμεσολαβητικό σε πολλά διαφορετικά σημεία του πλανήτη. Τι έχει καταφέρει; Ο χαρισματικός ηγέτης προσπαθεί αλλά δεν αρκεί να “παίζει” μόνος του,η πραγματική της οικονομία δείχνει ήδη σημάδια “κόπωσης” και η εξωτερική της πολιτική μέχρι στιγμής τουλάχιστον επί της ουσίας δεν έχει θετικό πρόσημο.http://www.onalert.gr
