Λιπόφιλες και υδρόφιλες στατίνες
Η σιμβαστατίνη ανήκει σε μια κατηγορία στατινών που ονομάζονται λιπόφιλες. Δεν φάνηκε πάντως να ισχύουν τα ίδια θετικά αποτελέσματα και σε ό,τι αφορούσε μια άλλη κατηγορία στατινών που ονομάζονται υδρόφιλες όπως η πραβαστατίνη.Ολες οι στατίνες στοχεύουν το ένζυμο που παράγει λιποπρωτεΐνες χαμηλής πυκνότητας, ή αλλιώς την «κακή χοληστερόλη» η οποία οδηγεί στον σχηματισμό αθηρωματικών πλακών στις αρτηρίες. Τα φάρμακα όμως αυτά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες, είτε στις υδρόφιλες είτε στις λιπόφιλες στατίνες αναλόγως με το πώς απορροφώνται από τον οργανισμό.Οι λιπόφιλες στατίνες εισέρχονται πιο εύκολα στις κυτταρικές μεμβράνες και οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτού του τύπου οι στατίνες που διαλύονται ευκολότερα στον λιπώδη ιστό σε σύγκριση με τις υδρόφιλες που διαλύονται ευκολότερα στο νερό, είναι πιο δραστικές ενάντια στον καρκίνο.
Μελλοντική χρήση στην κλινική πράξη
Οι ερευνητές αναφέρουν με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of the National Cancer Institute» ότι τα νέα ευρήματά τους είναι τόσο ενθαρρυντικά ώστε να απαιτούνται τώρα μεγάλες κλινικές δοκιμές που θα δείξουν εάν οι στατίνες μπορούν να χορηγούνται ευρέως στην κλινική πράξη για τη θεραπεία του καρκίνου του μαστού. Προσθέτουν ότι «στο μεσοδιάστημα οι γιατροί που συνταγογραφούν στατίνες στις γυναίκες που έχουν επιβιώσει από καρκίνο του μαστού, θα ήταν καλύτερο να προτιμούν τη σιμβαστατίνη σε σύγκριση με άλλους τύπους στατινών».Σημειώνεται ότι και οι στατίνες, όπως όλα τα φάρμακα συνδέονται με παρενέργειες. Οι περισσότερες από αυτές είναι ήπιες όπως πονοκέφαλος και ναυτία αλλά σπανίως εμφανίζεται και μια σπάνια παρενέργεια, η ραβδομυόλυση η οποία αφορά φλεγμονή του μυϊκού ιστού και μπορεί να επιφέρει ακόμη και τον θάνατο.Σε κάθε περίπτωση η νέα αυτή μελέτη αποτελεί το τελευταίο παράδειγμα μιας σειράς μελετών που μαρτυρούν τις αντικαρκινικές ιδιότητες των στατινών. Τον περασμένο Σεπτέμβριο ερευνητικά στοιχεία έδειξαν ότι άνδρες που εμφάνιζαν ενδείξεις ύπαρξης καρκίνου του προστάτη και λάμβαναν στατίνες πριν τη βιοψία στον αδένα, αντιμετώπιζαν 10% λιγότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με όγκο και 24% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίζουν επιθετικό καρκίνο.
Στοχευμένη χημειοθεραπεία ενάντια στον καρκίνο
Η χορήγηση χημειοθεραπείας μέσω της θηλής στις γυναίκες με καρκίνο του μαστού αποτελεί την καλύτερη θεραπευτική στρατηγική, επισημαίνουν ερευνητές του Πανεπιστημίου Τζέφερσον στη Φιλαδέλφεια. Οι επιστήμονες είδαν ότι η ευθεία στόχευση των γαλακτοφόρων πόρων των μαστών με τα χημειοθεραπευτικά φάρμακα, οδηγεί σε μεγαλύτερη συγκέντρωση των φαρμάκων στις περιοχές που έχει «πλήξει» ο καρκίνος.Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι καρκίνοι του μαστού ξεκινούν από τα κύτταρα του επιθηλίου των γαλακτοφόρων πόρων, δεν είναι λίγοι οι ειδικοί που πιστεύουν ότι η χορήγηση χημειοθεραπείας μέσω της θηλής με χρήση καθετήρα, θα πρέπει να αποτελεί εναλλακτική στη συμβατική ενδοφλέβια μέθοδο χορήγησης της θεραπείας.
Προκειμένου να ελέγξουν αυτή τη θεωρία οι ειδικοί συνέκριναν 12 ασθενείς που έλαβαν χημειοθεραπεία μέσω της θηλής με τρεις ασθενείς που έλαβαν θεραπεία με ενδοφλέβια χορήγηση.
Μεγαλύτερη συγκέντρωση των φαρμάκων
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, εμφανιζόταν μεγαλύτερη συγκέντρωση των φαρμάκων στον ιστό του μαστού όταν η χορήγηση γινόταν μέσω της θηλής, τη στιγμή που με τη συμβατική μέθοδο εντοπίζονταν στην καλύτερη περίπτωση ελάχιστες συγκεντρώσεις των φαρμάκων στον μαστό.
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα νέα ευρήματα ενισχύουν τη θεωρία ότι «η ευθεία στόχευση του μαστού μπορεί να προσφέρει πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση φαρμάκων στις περιοχές που είναι απαραίτητο, αποφεύγοντας παράλληλα την πρόκληση βλαβών στους ιστούς εκτός του μαστού».Είναι σημαντικό ότι, όπως προέκυψε από τη μελέτη, η μέθοδος χορήγησης της χημειοθεραπείας μέσω της θηλής είναι λιγότερη τοξική και συνδέεται με λιγότερες παρενέργειες σε σύγκριση με τη συμβατική χημειοθεραπεία, όπως η απώλεια των μαλλιών και η κόπωση. Τα μόνα συμπτώματα που ανέφεραν οι ασθενείς ήταν ένας ήπιος πόνος στη θηλή και μια αίσθηση βάρους στους μαστούς.Πάντως, παρά τα ενθαρρυντικά αυτά αποτελέσματα που δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «Science Translational Medicine», αρκετοί ειδικοί παραμένουν επιφυλακτικοί, ζητώντας περαιτέρω μελέτες σε μεγαλύτερο αριθμό γυναικώνhttp://www.tovima.gr/.
