Από την έναρξη της χρηματοοικονομικής κρίσης, τις εκλογές του 2009, τη χρεοκοπία και τα μνημόνια μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, το εκλογικό σώμα μειώθηκε κατά ενάμισι εκατομμύριο άτομα. Το φαινόμενο αυτό παραμένει αδιερεύνητο, καθώς μέχρι σήμερα δεν είναι γνωστό το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό προφίλ των ανθρώπων που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν μαζικά το πολιτικό και εκλογικό παίγνιο της χώρας μας. Προφανώς κάποιοι μετανάστευσαν, κάποιοι δεν είναι πλέον εν ζωή, άλλοι περιθωριοποιήθηκαν οικονομικά και κοινωνικά – άρα έχασαν κάθε ενδιαφέρον για την πολιτική – και ουδέποτε αναπληρώθηκαν από νεότερους που απέκτησαν, αλλά δεν άσκησαν, το δικαίωμα ψήφου.
Κάπως έτσι από τους 7.044.606 ψηφίσαντες του 2009 φτάσαμε στους 5.566.295 στις δεύτερες εκλογές του 2015 και σήμερα, δέκα χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, εξακολουθεί να εκκρεμεί το ερώτημα που έχουμε διατυπώσει εδώ και χρόνια: αν και πόσοι από τους απέχοντες είναι δυνατόν να επιστρέψουν στην κάλπη – και για χάρη τίνος...
Κατά τις εκτιμήσεις κάποιων δημοσκόπων έχει εμφανιστεί μια τάση αύξησης των ψηφοφόρων στις επερχόμενες εκλογές, παράλληλα με μια τάση αύξησης του συνολικού ποσοστού των δύο μεγαλύτερων κομμάτων. Μένει το βράδυ της Κυριακής να δούμε αν όντως αυξάνεται το ενδιαφέρον για την πολιτική και τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας. Αν δηλαδή υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι κάτι αλλάζει στη χώρα, ότι αυτό το «κάτι» τους αφορά και ότι κάποιος από τους δύο μονομάχους μπορεί να εκφράσει τα συμφέροντά τους.
Η αλήθεια είναι ότι στην κοινωνία αυτή την εποχή υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι που είτε ζουν από τα κυβερνητικά επιδόματα είτε συμπληρώνουν το πενιχρό τους εισόδημα μέσω αυτής της πηγής. Υπάρχουν ειδικές επαγγελματικές ομάδες (π.χ. ταξιτζήδες) των οποίων τα συμφέροντα βρήκαν την αμέριστη στήριξη της νυν κυβέρνησης. Υπάρχουν ακόμη μια σειρά ομάδες με μειονοτικά χαρακτηριστικά, αλλά αξιοσημείωτο πληθυσμό, οι οποίες κινούνται στα όρια της κοινωνίας, αν όχι στο περιθώριό της, των οποίων τα δικαιώματα αναγνώρισε ή αναβάθμισε τα τελευταία χρόνια η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Από τη μια πλευρά θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει ότι αυτοί οι άνθρωποι θα τρέξουν στην κάλπη για να υπερασπιστούν τα «κεκτημένα» και αυτόν που φρόντισε για την παροχή τους. Από την άλλη, όμως, παρότι η κοινή πεποίθηση λέει ότι «η τσέπη καθορίζει την ψήφο», είναι πολυάριθμοι οι παράγοντες που μπορεί να επιδράσουν στην τελική επιλογή πάνω από την κάλπη. Ακριβώς γι’ αυτό σήμερα το «Π» προτίμησε να εστιάσει στα πολιτικά βαρίδια των δύο μονομάχων. Ίσως, τελικά, αυτά να κρίνουν το εκλογικό αποτέλεσμα.http://www.topontiki.gr/
