Αλλος τίτλος για σήμερα θα ήταν: «Προλαβαίνουμε -
δεν προλαβαίνουμε…». Αφορμή, ο τίτλος στην «Εφ. Συν.» της Παρασκευής, 7
Ιουνίου: «Πλημμύρα πλαστικών στη Μεσόγειο» για
το ρεπορτάζ του Τάσου Σαραντή που αφορά την τελευταία έκθεση για τη
Μεσόγειο του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (το γνωστό WWF με λογότυπο
το απειλούμενο κινέζικο αρκουδάκι πάντα), η οποία επιγράφεται:
«Σταματήστε την πλημμύρα των πλαστικών. Πώς οι μεσογειακές χώρες μπορούν
να σώσουν τη θάλασσά τους», ενόψει της προχθεσινής, 8ης Ιουνίου,
Παγκόσμιας Ημέρας Ωκεανών· κάπου είχα διαβάσει κάποτε ότι στις 365 μέρες
του χρόνου αντιστοιχούν καμιά χιλιάδα παγκόσμιες ημέρες για κάτι. Οι
αριθμοί ευημερούν.
Οι αριθμοί μιλάνε.
Οι άνθρωποι δεν ακούμε. Παλιά ήταν η «ευημερία των αριθμών». Τώρα, ίσως
ήρθε η ώρα της «τραγωδίας των αριθμών», ιδίως σε θέματα περιβάλλοντος.
Η
Μεσόγειος, στενή θάλασσα, με πυκνοκατοικημένη ακτογραμμή, κάποτε η
θάλασσα του (τότε γνωστού) κόσμου και η Ημετέρα Θάλασσα, η Mare Nostrum,
των Ρωμαίων, δέχεται, όπως φαίνεται και όπως υποστηρίζει στα μαντάτα
της η έκθεση του WWF, καταιγιστικά πυρά πλαστικών πολλών… μεγατόνων
ετησίως: 570.000 τόνοι (σε «λεπτομέρεια» 33.800 πλαστικά μπουκάλια το
λεπτό!).
Παρ’ ημίν παράγονται περίπου 700.000
τόνοι πλαστικών ετησίως, οι 11.500 απορρίπτονται στη θάλασσα και εξ
αυτών το 70% ξεβράζεται στις… ειδυλλιακές ακτές μας. Πληρώνουμε κι από
πάνω. Το πλαστικό, με τη ρύπανσή του, έχει κόστος διαχείρισης και
απώλειες εσόδων: σε αλιεία, ναυτιλία και τουρισμό.
Ούτε
λίγο ούτε πολύ, μόνο στην Ελλάδα, από τη ρύπανση του πλαστικού χάνουμε
καμιά τριανταριά εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο, ποσό στο οποίο δεν είδα να
περιλαμβάνονται και τυχόν πρόστιμα ρύπανσης. To WWF προτείνει στις
μεσογειακές χώρες δεσμευτική συμφωνία εξάλειψης πλαστικών… θαλάσσης έως
το 2030. Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει…https://www.efsyn.gr
