Σε κάθε πόλεμο υπάρχουν απώλειες. Γράφω
εν βρασμώ ψυχής απομονωμένος επίσημα, με εντολή του κράτους, που δεκάρα
δεν δίνει για την καθημερινή απομόνωση του ατόμου.
Φυσικά κι αυτός ήταν πάντα ο στόχος, στο
μυαλό. Στο κάθε μυαλό που, μέχρι ανήμπορο να αναγνωρίσει την ύπαρξή του
στο σύνολο, κλειδώνει και χάνεται στο ¨εγώ¨ του.
Η εξουσία σε σύντομο χρονικό διάστημα
έκανε τεράστια άλματα προς την ολοκλήρωση του νέου κόσμου που
οραματίζονται οι κυρίαρχοι, ενώ το ψωμάκι τους κι αυτών λιγοστεύει.
Μήνες τώρα λαοί εξεγείρονται. Ανά την
υφήλιο λαοί βομβαρδίζονται και διώκονται. Χρόνια τώρα διψάνε και
πεθαίνουν. Τώρα φυλακίζονται ¨εθελοντικά¨. Γιατί είναι πόλεμος. Ένας ακόμη δικός τους πόλεμος που πρέπει να ανατραπεί.
Ας διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει, έστω
και τώρα. Ας διεκδικήσουμε τη ζωή στα σπίτια, στους δρόμους μας, στη
δουλειά, στη ρουτίνα μας. Ας διεκδικήσουμε κάτι για τα παιδιά. Να
προστατέψουμε τους γηραιότερους και τους ανθρώπους με ιστορικό, τα
παιδιά, να τους βοηθήσουμε. Ας μείνουν σπίτι.
Ας βγούμε στη ζωή με ευθύνη γιατί μια
τέτοια απομόνωση μόνο στο απόλυτο σκοτάδι μπορεί να οδηγήσει. Με αφορμή
αυτές τις μέρες ας επανεκτιμήσουμε ό,τι καθημερινά μας δίνεται κι ας μην
ξεχνάμε πως εμείς φροντίζουμε γι’ αυτό. Δεν μπορεί να απομονωθούμε, όμως, σε τέτοιο βαθμό που ακόμη και η κάθε ανάσα θα ελέγχεται.
Όχι, επειδή γενεές επί γενεών
κατέστρεψαν τη χώρα, και κατ’ επέκταση τον κόσμο, και τώρα ανήμπορες να
υποστούν τις συνέπειες αρέσκονται στο να οδηγούν ακόμη ή απλώς να
ανησυχούν. Αυτούς πρωτίστως καλούμαστε να προστατέψουμε ∙ αυτούς που
συνεχίζουν να στηρίζουν ανελεύθερες και απάνθρωπες πολιτικές, αυτούς που
μας στέρησαν τα καλύτερα και πιο δημιουργικά μας χρόνια και συνεχίζουν
να το κάνουν και στους νεότερους, που μάχονται για την απόκτηση εφοδίων,
τα οποία μόλις αποκτήσουν η ημερομηνία λήξης τους θα έχει παρέλθει. Και
θα το κάνουμε γιατί θέλουμε να παραμείνουμε άνθρωποι.
Γιατί είναι πόλεμος και σε κάθε πόλεμο υπάρχουν απώλειες.
Γιατί η φτωχοποίηση συνεχίζεται, ενώ
κάποιοι απολαμβάνουν την ¨καραντίνα¨ τους, που δεν μοιάζει με όλων, αφού
ο μισθός τρέχει και το σπίτι τους δεν κινδυνεύει.
Ας μη δημιουργούμε κι άλλα θύματα με την
ψευδαίσθηση πως μαχόμαστε για τη ζωή. Δεν μπορεί να συμβεί απ’ το σπίτι
και ύστερα ίσως να είναι αργά.https://www.aftoleksi.gr/
