Στις 6
Ιουνίου του 1943 ο Π. Πουλιόπουλος, μαζί με άλλους 105 φυλακισμένους από
το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Λάρισας, εκτελέστηκε από τις ιταλικές
κατοχικές δυνάμεις στο χωριό Νεζερός (σημερινός Άγιος Στέφανος) κοντά
στο Δομοκό σε αντίποινα για την ανατίναξη της σήραγγας στο Κούρνοβο από
τον ΕΛΑΣ.
Μόλις
ξεσπάει η δικτατορία του Μεταξά το 1936, οι χαφιέδες της Ασφάλειας τον
αναζητούνε από τους πρώτους μήνες. Δυο χρόνια παράνομος τους ξεφεύγει
αλλάζοντας συχνά κατοικία και συνεχίζει τις προσπάθειες του για την
οργάνωση του εργατικού κινήματος. Η μαύρη προδοσία φέρνει τους χαφιέδες
της γκαγκστερικής κυβέρνησης στο καταφύγιο του στις 18 Αυγούστου 1938.
Από τότε ως το Μάρτιο του 1942 περνάει από τα κρατητήρια της Ασφάλειας,
στα τμήματα μεταγωγών, στις φυλακές τις Αίγινας, στο στρατόπεδο της
Ακροναυπλίας. Το Μάρτη του 1942 ο Παντελής Πουλιόπουλος προσβάλλεται από
φυματίωση και μεταφέρεται βαριά άρρωστος στο Δημοτικό Νοσοκομείο. Εκεί
νοσηλεύεται φρουρούμενος ως τον Ιούλιο, οπότε η ιταλική πολιτική
αστυνομία τον παίρνει άρρωστο ακόμα και τον στέλνει στις φυλακές Αβέρωφ.
Το Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς τον μεταφέρουν στο στρατόπεδο της
Λάρισας, όπου έμεινε περνώντας φοβερές κακουχίες, τιμωρίες και
επανειλημμένη απομόνωση, γιατί ήτανε από τους “ζόρικους κρατούμενους”,
ως τον Ιούνιο του 1943, από όπου μεταφέρθηκε στο Νεζερό και αντίκρισε το
εκτελεστικό απόσπασμα μαζί με άλλους ηρωικούς ομοϊδεάτες του και
κρατούμενους στο στρατόπεδο. Στο στρατόπεδο που βρίσκόταν κάτω από
ιταλική διοίκηση υπήρχαν περίπου 3000 κρατούμενοι. όλοι γνώριζαν ότι
εκεί μέσα είναι μελλοθάνατοι. Ο Παντελής Πουλιόπουλος συνεχίζει τον
αγώνα του, να μιλάει για τον μαρξισμό. όταν οι κρατούμενοι άκουσαν ότι
έγινε ανατίναξη της γαλαρίας του Κούρνοβο κατάλαβαν ότι έφτασε η ώρα.
Στις 5
Ιούνη διαβάζουν τα ονόματα αυτών που θα εκτελεστούν και σ’ αυτούς
περιλαμβάνονται ο Παντελής Πουλιόπουλος και οι σύντροφοί του Νώντας
Γιαννακός, Γιάννης Ξυπόλητος, Γιάννης Μακρής και ο αρχειομαρξιστής
Δ.Λαμπρόπουλος. Όλοι μαζί ήταν 106. Τα χαράματα – 5 προς 6 Ιουνίου- τα
φορτηγά ήρθαν να τους πάρουν. Φτάνουν στο Νεζερό και τους παρατάσσουν
για εκτέλεση, στρατιώτες Ιταλοί πιο φοβισμένοι από τους μελλοθάνατους. Ο
Παντελής Πουλιόπουλος μιλάει μέχρι την τελευταία στιγμή στους Ιταλούς
στρατιώτες στην γλώσσα τους, για τον σοσιαλισμό τον διεθνισμό και την
επανάσταση. Οι στρατιώτες αρνήθηκαν να τους χτυπήσουν. Τότε ο
αξιωματικός δολοφονεί τον Παντελή Πουλιόπουλο και ύστερα θα εκτελεστούν
και οι υπόλοιποι. Την άλλη μέρα οι χωρικοί από την γύρω περιοχή πήγαν
στον τόπο του εγκλήματος μάζεψαν τα κρύα σώματα των ηρώων και τα έθαψαν
βουβοί και δακρυσμένοι, ένας δάσκαλος φωτογράφισε τους σωριασμένους
ήρωες. Ο Παντελής Πουλιόπουλος δολοφονήθηκε μόλις 43 χρονών και 3 μηνών.
Ο Παντελής
Πουλιόπουλος είναι η κορυφαία ηγετική φυσιογνωμία του Εργατικού και
Κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας. Γεννήθηκε το 1900 στην Θήβα,
σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και στο διάστημα του
ελληνοτουρκικού πολέμου 1919-1922 παίρνει μέρος στην διαμόρφωση του
Κομμουνιστικού Κινήματος της χώρας μας. Από το 1923 ως το 1925 έπαιξε
ηγετικό ρόλο στο κίνημα των βετεράνων του πολέμου και το 1924 εκλέχτηκε
πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων
Στρατών, η οποία εξέδιδε την εφημερίδα Παλαιός Πολεμιστής με κυκλοφορία
που έφτανε τα 20 χιλιάδες φύλλα. Το 1924 εκλέγεται Γενικός Γραμματέας
του Κ.Κ.Ε. με βαθιά μαρξιστική και γενική μόρφωση, γνώστης πολλών ξένων
γλωσσών είναι από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του μαρξισμού και
ένας από τους σημαντικότερους Κομμουνιστές ηγέτες σε διεθνές επίπεδο.
Υιοθέτησε από τους πρώτους μέσα στο ΚΚΕ τις απόψεις Αριστερής
Αντιπολίτευσης και του επαναστατικού μαρξισμού-τροτσκισμού και για αυτό
τον λόγο διαγράφεται από το Κ.Κ.Ε. το 1927.
Το
Νοέμβριο του 1927 έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότηση της
Αριστερής Αντιπολίτευσης με την ονομασία Σπάρτακος, σχεδόν ταυτόχρονα
με τη Διεθνή Αριστερή Αντιπολίτευση, που δημιούργησε ο Τρότσκι. Το
1934 ιδρύει την Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ).
Εκείνη την περίοδο, που σηματοδοτείται από την επικράτηση του
σταλινισμού στο κομμουνιστικό κίνημα, ο Π. Πουλιόπουλος αντιπάλευε την
άποψη που διαμορφωνόταν στο ΚΚΕ και παγιώθηκε στην 6η Ολομέλεια της
Κεντρικής Επιτροπής το 1934, που θεωρούσε ότι λόγω του μη-ανεπτυγμένου
ελληνικού καπιταλισμού η επανάσταση στην Ελλάδα δεν θα ήταν
«σοσιαλιστική αλλά αστικοδημοκρατική». Ο Π. Πουλιόπουλος με το
μνημειώδες έργο, «Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα;»,
υποστήριξε το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της επανάστασης και προέβλεψε ότι
το Κ.Κ.Ε. εγκατέλειψε μια για πάντα την επανάσταση. Τον Αύγουστο του
1938 συνελήφθη από την δικτατορία Μεταξά και φυλακίστηκε στην
Ακροναυπλία, όπου συνέχισε την πολιτική του δράση και το συγγραφικό του
έργο.
H
Ο.Κ.Δ.Ε. φέτος που συμπληρώθηκαν και 120 χρόνια από την γέννηση του
συνεχίζει την προσπάθεια της για την αποκατάσταση της μνήμης του Παντελή
Πουλιόπουλου. Συμμετέχει στην επιτροπή αποκατάστασης που έχει
δημιουργηθεί στη Θήβα. Η επιτροπή προχώρησε στην αναστήλωση της προτομής
του και παλεύει για την δημιουργία μουσείου-επιμορφωτικού κέντρου στη Θήβα για την μνήμη του Παντελή Πουλιόπουλου.https://www.okde.gr/
